Story "ความรักที่เปลี่ยนไป "

ผมเป็นคนๆหนึ่งที่เจอกับแฟนคนปัจจุบันจากการทำกิจกรรมในมหาลัย เอ่ยชื่อไปใครก็รู้จัก
ดังที่สุดในภาคใต้ แรกเห็นเค้าคือผู้หญิงธรรมดาตัวเล็กๆ น่ารัก (พิมพ์ไปก็ยิ้มไป)
แต่มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกอยากรู้จัก มากกว่าภายนอกที่เห็น

หลังจากนั้นผมจึงเริ่มปฏิบัติการเพราะเค้าเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกทีนึงจึงเริ่มสืบจากเพื่อนว่าเป็นใคร
สรุปก็ได้เฟซบุ๊คมา แรกๆก็ไม่กล้าทัก รวบรวมความกล้า + นั่งนึกว่าจะชวนคุยอะไรดี

หลังจากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆหลังจากคุยในเฟซบุ๊คไม่นานก็ขอ Line
เปลี่ยนมาคุยในไลน์ แต่ระดับผมถ้าคุยปกติจะเป็นผมได้อย่างไร

เพราะเวลาเจอเขาผมทำมองไม่เห็นหรือแกล้งมองไม่เห็น ก็คนมันเขิน
เวลาเขินผมจะชอบทำหน้าเคร่งขรึม เพื่อปิดบังความเขิน เฮ่อ


หลังจากนั้นคุยไลน์กันมาเรื่อยๆจนนัดกินข้าวกัน
เธอคนนั้นน่ารักมากๆ จะเป็นคนที่พูดน้อย ขี้อาย
เวลาอายชอบยิ้มตาหยี  หลังจากคุยกันได้ 2 เดือนกว่าๆ ผมก็ขอเธอเป็นแฟน
เธอก็ตกลงรับผมนะครับ หลังจากนั้นเราจะไปกินข้าวเย็นด้วยกันบ่อยขึ้น

เพื่อสร้างความสนิทให้มากยิ่งขึ้นไปอีก แรกๆเราเรียนรู้กันและกันไป
มีบางอย่างเป็นสิ่งที่ผมชอบมากๆเป็นสิ่งที่รักเลยก็ว่าได้
แต่แฟนผมเค้าไม่ชอบ แต่ก็ไม่ได้ห้ามไม่ให้ทำ

เค้าบอกว่านั่นคือสิ่งที่ผมชอบ ถึงเค้าจะไม่ชอบแต่เค้าจะไม่ห้าม เค้าเข้าใจ
แรกๆเรื่องนี้เป็นปัญหามากๆ แต่พอสักพักนึงผมมาคิดได้เลยว่า

สิ่งที่ผมชอบมันไม่มีชีวิต ไม่มีจิตใจ ถึงผมจะชอบมันรักมัน
ก็ไม่เท่าคนที่อยู่ข้างๆ เค้ามีจิตใจ มีหัวใจ มีชีวิต

ถ้าให้ผมเลือกผมเลือกแฟนผมครับ หลังจากนั้นมาสิ่งเหล่านี้ไม่เคยเป็นปัญหา
ในชีวิตรักของเราอีกเลย ผมก็ทำเหมือนเดิม แต่จะไม่ตื๊อให้เค้ามาชอบ มาใช้ เรื่องนี้เลย

จนผ่านไปสักระยะนึงหลังจากเป็นแฟนกัน มีบางเรื่องที่ทัศนคติเราไม่ตรงกัน
การใช้ชีวิต ผมจะเป็นพวกแคร์ ห่วง มากๆ ส่วนเค้าจะเป็นพวกแนวๆว่า
ใช้ชีวิตชิวๆ อยากไปไหนก็ไป อยากทำไรก็ทำ ไม่อยากไปไหนก็จะไม่ไป

แต่คนเป็นแฟนกันใช่ไหมครับ ก็ต้องมีอยากไปเที่ยวห้างกันบ้าง
กลับกลายเป็นผมนี่ล่ะชวนเค้าไปห้าง 5555+
แต่เค้าไม่ค่อยอยากจะไป พอผมตื๊อมากเข้า งานก็เริ่มเข้า ผมงอลครับ - * -
งอลแล้วทำไงล่ะ เค้าไม่ง้ออออออ เค้าบอกไหนตกลงกันแล้ว
ว่าถ้าไม่อยากไปไหนหรือขี้เกียจไปก็จะไม่ไป


ใช่ครับก่อนหน้านั้นเราคุยกันแล้ว แต่ ..
น้อยมาก ที่ผมชวนไปไหนแล้วเค้าจะไป พอตื๊อเข้าเค้าก็บอกไปก็ได้
แต่ผมคิดแล้วล่ะว่าต้องไม่เต็มใจไป สุดท้ายผมชวนเพื่อนไปแทน

บางครั้งนะครับ อยากจะฝากคู่รักของเพื่อนๆ   บางครั้ง เพื่อนอาจจะขาดไม่ได้เลยในชีวิต
แต่ในบางครั้ง เพื่อนก็แทนความสุขที่ได้จับมือกับแฟนไปในทุกๆที่ไม่ได้ นะครับ

อย่าไล่แฟน ให้ไปกับเพื่อนบ่อยนักนะครับ เค้าอาจน้อยใจได้
แต่สำหรับผม ผมเริ่มเรียนรู้แฟนผมไปอีกขั้นแล้วครับ

มีบางเรื่องราวที่แฟนผมเคยทำผิดมาในช่วงแรกๆอาจจะไม่ร้ายแรงกับคนอื่น
แต่สำหรับผมผมไม่ชอบครับ เค้าก็รู้สึกผิดมาก และไม่คิดว่าผมจะคิดมากขนาดนี้
ผมเข้าใจตรงจุดนี้นะ แล้วก็ให้อภัยด้วย มันเป็นวันที่ผมกลั้นน้ำตาไว้ แล้วทำตัวปกติ

แต่เค้าสัมผัสได้ ผมยังจำความรู้สึกตอนที่ผมกำลังจะหลั่งน้ำตาให้กับผู้หญิงที่ผมรักคนนี้ครั้งแรกได้
ผมกลั้นน้ำตาผมด้วยการ ผมดึงมือเค้ามากุมไว้ นิ้วทุกนิ้วสอดเข้าไประหว่างมือของคนสองคน
ผมกุมมือเค้าไว้แน่นที่สุดแต่ไม่ถึงกับบีบ ให้เค้ารู้ว่า ผมไม่ไปไหนนะ ผมยังอยู่

ผมให้อภัย เพราะผมรักเค้าจริงๆ
จากผู้หญิงที่ดูน่ารักๆในวันแรกที่เจอ กับกลายมาเป็นเด็กผู้หญิงที่ดื้อมากๆเอาแต่ใจนิดๆ

แล้วผมว่ายังไงล่ะ จะไปไหนได้เล่า ผมรักเค้าแล้วนี่นา ต่อให้เค้ามีข้อเสียหรือสิ่งที่ผมไม่ชอบอย่างไร

มันมีสองอย่างสำหรับผม
1.เรียนรู้ที่จะอยู่กับเค้าปรับตัวให้ได้
2.เรื่องไหนที่ผมคิดว่าเค้าพอจะปรับได้ให้เค้าปรับ

ผมเรียนรู้ที่จะรับในตัวเค้าและปรับในตัวผม

ข้อเสียผมก็มีนะครับ ไม่น้อยด้วย
- ชอบโทรหาแต่ก็ไม่ได้มาแบบข่าวต้นชม.(คือแค่อยากได้ยินเสียง)
- ไอ้ชอบถามว่าทำไร อยู่ไหน นี่ล่ะโดนบ่นประจำ เอ๋าก็คนมันคิดถึง มันห่วงนี่นา
- ใจร้อน
- ผมขี้หึงครับ ขี้หึงมากก
- ขี้น้อยใจ

จริงๆผมควรจะเป็นผู้หญิงแล้วเค้าเป็นผู้ชายนะ - -

หลังจากระยะหลังที่เรามีปัญหาเรื่องทัศนคติไม่ตรงกันเรื่อยมา
จนผมสังเกตได้ว่าแฟนผมเริ่มเฉยชากับผมบ้าง อะไรที่เคยทำก็น้อยลง
จนถึงไม่มี โพสเฟซให้ไม่ค่อยมีมาแล้ว พอถามแล้วผมบอกว่า ทำไมเมื่อก่อนไม่เป็น

เค้าตอบว่า ก็นั่นมันช่วงแรกๆ ผมนี่เก็ทเลย อ้อออช่าย
แต่ยังมีอีกหลายอย่างที่ความรู้สึกผมมันบอก

จากการที่เรามีปัญหามาหลายครั้งหลายครา ความรู้สึกของแฟนผมคงไม่เต็ม 100 นัก
ผมพยายามปรับปรุงตัวเรื่อยมานะ พอเจอเรื่องไหนที่ผมมาคิดแล้วทำให้เค้ารู้สึกแย่

หรือทำให้เรามีปัญหากัน ผมจะสำรวจตัวผมก่อนเลยและส่วนใหญ่จะปรับที่ผมก่อน
ไม่งั้นคงมีปัญหาแน่ๆ เพราะแฟนผมนั้นไม่เหมือนใครจริงๆ ไม่เหมือนผู้หญิงที่ผมเคยรู้จักที่ผ่านๆมา
ทั้งเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้อง  สงสัยอินดี้ - - 55+

บางทีผมเคยกลับมานั่งคิด ผมทำไรอยู่ ผมทนอยู่หรอ
แต่ผมตอบกลับตัวเองไปแล้วว่า ไม่ได้ทน แต่ผมจะกำราบแฟนจอมดื้อ จอมแสบของผมเอง
ให้มันถึงที่สุด แต่ส่วนมากผมตายน้ำตื้น ต้องยอมมมม คุณเธอตลอดนั่นแล

ผมเคยประกาศกับคนรอบข้างไว้เลยว่า ถ้าคุณ gu จะมีแฟน ถ้า ..... ไม่ได้คุณ Gu ไม่เอา
ขอละไว้นะครับ ถ้าอะไรเนี่ย เพราะถ้าพิมพ์ไปนี่รู้เลยว่าใคร เจ้าตัวมาอ่านรู้แน่
อ้อ แฟนผมนี่เป็นแฟนเพจ กระทู้เด็ดพันทิปเลยล่ะฮะ ถ้าไม่อยากให้ผมโดนตบ
แนะนำไลค์แต่ไม่ต้องโหวตนะครับ 555+
(นี่ถอดล็อคอินมาเลย)


มาถึงชื่อเรื่อง ทำไมผมต้องตั้งว่า ความรักที่เปลี่ยนไป
ตอนแรกก็ตั้งงงๆเหมือนกัน แต่มาคิดความหมายได้ทีหลัง เอ๊ะยังไง - -

ครั้งแรกที่ผมตัดสินใจจะมีความรักกับแฟนผมคนนี้ผมมองภาพไว้อีกแบบนึงครับ
แฟนผมต้องน่ารัก เรียบร้อย พูดง่าย ว่านอนสอนง่าย
แต่พอผ่านช่วงโปรโมชัน เริ่มสนิทกันละเว้ย ไปเนี่ย

เริ่มออกลายกันทั้งคู่ จากภาพน่ารักๆกลายเป็น แฟนจอมแสบ จอมดื้อ เอาแต่ใจบ้างงงงง
ภาพความรักผมเลยเปลี่ยนไปจากหนังโรแมนติกเป็นหนังชีวิตทันที 55+

สุดท้าย ณ ตอนนี้ที่ผมมาตั้งกระทู้ ก็ยังมีปัญหาคาราคาซังและเป็นเรื่องของความรู้สึกของแฟน
ที่อาจจะไม่เหมือนเดิม ผมจึงอยากมาขอกำลังใจ

ช่วงเวลาอันใกล้นี้ ผมจะพาแฟนไปเที่ยวในที่ๆนึง เป็นที่ๆทั้งผมและเค้าอยากไป
ผมอยากไป Reset Zero ผมรู้ว่าความรู้สึกดีดีของเค้าที่มีต่อผมมันอาจหายไประหว่างทางบ้าง

แต่เมื่อผมไปถึงที่นั่นผมจะขอเค้า ให้ทิ้งเรื่องราวที่ไม่ดีๆที่ทำให้เรามีปัญหาไว้ที่นั่นได้ไหม
หลังจากเรากลับมาเรามาเริ่มใหม่ ไม่ใช่เริ่มคบกันนะครับ เรามาเติมความรู้สึกให้เต็มกันใหม่

แล้วผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำลายความรู้สึกของเราเหมือนแต่ก่อนมา ไม่ว่าเรื่องเหล่านั้น
จะเกิดขึ้นจากผมหรือเธอ

ทุกๆอย่างที่ผมห่วง ที่ทำให้ มีสิ่งเดียวที่พอจะอธิบายความหมายได้คือ "เค้ารักแกนะ"

เราจะเริ่มความรู้สึกใหม่ๆหลังจากเรากลับมา เค้าจะทำมันให้ดีกว่าเดิม "เค้าสัญญา"


ปล.ผมไม่สามารถลงรายละเอียดบางเรื่องบางราวได้ชัดเจนเพราะก็ไม่อยากให้เค้ารู้หรือคนรู้จักบางคนมาอ่านแล้วอาจจะอ๋อ
เลยทำให้บางเหตุการณ์ที่เล่ามา เพื่อนๆอาจจะยังไม่เห็นภาพชัดเจนนัก หรืออาจจะยังไม่เข้าใจถึงอารมณ์ความรู้สึกของผมที่มาเล่าให้ฟังได้มากนัก