ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ ใครมีประสบการณ์ความเชื่อผิด ๆ มาแชร์กัน
เริ่มจากเรื่องของผมก่อน ผมเป็นคนอิสานครับ สมัยเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว โทรทัศน์ก็ยังมีไม่กี่บ้าน ร้านขายข้าวในหมู่บ้านไม่มีเลย ในตัวอำเภอก็มีน้อยมาก ดังนั้น อาหารจานเดียว หรือข้าวหน้าต่าง ๆ ของภาคกลางนี่ไม่รู้จักเลย เรื่องมันเกิดตอนไปดูหนังกลางแปลงแล้วฉายหนังเรื่องบุญชู หนังก็ฮาดีครับ แต่มาถึงการเล่นมุกที่ร้านอาหารตามสั่งนี่ไม่ตลกเพราะไม่เข้าใจ ที่จำได้มี 3 มุก คือ มุกข้าวซอยแล้วเจ้าของร้านเรียกวินมอเตอร์ไซด์มาพานั่งเข้าซอย มุกข้าวผัดน้ำพริกนรกแล้วเจ้าของร้านเอาปังตอมาโชว์แล้วบอกไปกินในนรกแล้วกันซึ่ง 2 มุกนี่นั่งดูก็งง ๆ ว่าคืออะไร แต่มุกต้นเรื่องคือมุกข้าวหน้าเป็ดครับ ที่เจ้าของร้านตัดหัวเป็ดต้ม ผ่าครึ่งแล้วแปะบนข้าว ผมก็หันไปคุยกับแม่ด้วยความแปลกใจ
ผม : แม่คนไทยนี่เขากินอะไรแปลก ๆ เนาะ (คนอิสานชอบเรียกคนภาคกลางว่าคนไทย)
แม่ : ใช่ ๆ กินอะไรกันแปลก ไม่เห็นน่ากินตรงไหน
เหตุการณ์ก็ผ่านไปจนกระทั่ง เข้ามหาวิทยาลัยปี 1 ที่โรงอาหาร บ.ร.4 ตอนเที่ยง เพื่อนทุกคนก็สั่งข้าวมากินหมดแล้ว มีผมยังไม่ได้สั่ง (รับหน้าที่เฝ้าโต๊ะรอ) ก็มีเพื่อนคนนึงสั่งข้าวมากินน่ากินมาก เป็นข้าวโป๊ะด้วยเนื้ออะไรสักอย่าง ราดน้ำสีน้ำตาล มีขิงดอง กลิ่นหอมฉุยเลย ผมก็เลยถามเพื่อนเพราะอยากกินบ้าง
ผม : บอม ๆ สั่งอะไรมากินอ่ะน่ากินมาก
เพื่อน : ก็ข้าวหน้าเป็ดไง ร้านอยู่ใกล้ร้านตามสั่ง
ผม : (สตั๊นไป 1 วิ แล้วถามกลับ) อ้าว ข้าวหน้าเป็ดไม่ใช่ข้าวที่โปะด้วยหัวเป็ดผ่าครึ่งเหรอ
เท่านั้นแหละครับ เพื่อนขำกันทั้งโต๊ะ ผมอายก็อาย ขำก็ขำ เชื่อไปได้ตั้งหลายปี แต่ก็เดินไปสั่งกินนะ อร่อยดี
ปล. เผื่อบางคนถามว่าทำไมเพิ่งรู้ ผมเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ ม. 1 ถึง ม.6 โรงเรียนจัดข้าวให้กิน 3 มื้อ และไม่เคยมีข้าวหน้าเป็ดเลย
มหาวิทยาลัยผมเรียนที่ธรรมศาสตร์รังสิตครับ ไม่ได้อยู่หอเพราะมาพักกับพ่อ ปกติกินที่โรงอาหารกลาง ซึ่งไม่มีข้าวหน้าเป็ด มีขายแค่โรงอาหารบร.4
(สมัยก่อนมีโรงอาหารสามที่ คือ โรงอาหารกลาง กัโรงอาหาร บร.4 แล้วก็โรงอาหารคณะแพทย์)
หนังมีอิทธิพลมากกว่าที่คุณคิด...มาแชร์ประสบการณ์ความเชื่อผิด ๆ จากหนังกันครับ
เริ่มจากเรื่องของผมก่อน ผมเป็นคนอิสานครับ สมัยเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว โทรทัศน์ก็ยังมีไม่กี่บ้าน ร้านขายข้าวในหมู่บ้านไม่มีเลย ในตัวอำเภอก็มีน้อยมาก ดังนั้น อาหารจานเดียว หรือข้าวหน้าต่าง ๆ ของภาคกลางนี่ไม่รู้จักเลย เรื่องมันเกิดตอนไปดูหนังกลางแปลงแล้วฉายหนังเรื่องบุญชู หนังก็ฮาดีครับ แต่มาถึงการเล่นมุกที่ร้านอาหารตามสั่งนี่ไม่ตลกเพราะไม่เข้าใจ ที่จำได้มี 3 มุก คือ มุกข้าวซอยแล้วเจ้าของร้านเรียกวินมอเตอร์ไซด์มาพานั่งเข้าซอย มุกข้าวผัดน้ำพริกนรกแล้วเจ้าของร้านเอาปังตอมาโชว์แล้วบอกไปกินในนรกแล้วกันซึ่ง 2 มุกนี่นั่งดูก็งง ๆ ว่าคืออะไร แต่มุกต้นเรื่องคือมุกข้าวหน้าเป็ดครับ ที่เจ้าของร้านตัดหัวเป็ดต้ม ผ่าครึ่งแล้วแปะบนข้าว ผมก็หันไปคุยกับแม่ด้วยความแปลกใจ
ผม : แม่คนไทยนี่เขากินอะไรแปลก ๆ เนาะ (คนอิสานชอบเรียกคนภาคกลางว่าคนไทย)
แม่ : ใช่ ๆ กินอะไรกันแปลก ไม่เห็นน่ากินตรงไหน
เหตุการณ์ก็ผ่านไปจนกระทั่ง เข้ามหาวิทยาลัยปี 1 ที่โรงอาหาร บ.ร.4 ตอนเที่ยง เพื่อนทุกคนก็สั่งข้าวมากินหมดแล้ว มีผมยังไม่ได้สั่ง (รับหน้าที่เฝ้าโต๊ะรอ) ก็มีเพื่อนคนนึงสั่งข้าวมากินน่ากินมาก เป็นข้าวโป๊ะด้วยเนื้ออะไรสักอย่าง ราดน้ำสีน้ำตาล มีขิงดอง กลิ่นหอมฉุยเลย ผมก็เลยถามเพื่อนเพราะอยากกินบ้าง
ผม : บอม ๆ สั่งอะไรมากินอ่ะน่ากินมาก
เพื่อน : ก็ข้าวหน้าเป็ดไง ร้านอยู่ใกล้ร้านตามสั่ง
ผม : (สตั๊นไป 1 วิ แล้วถามกลับ) อ้าว ข้าวหน้าเป็ดไม่ใช่ข้าวที่โปะด้วยหัวเป็ดผ่าครึ่งเหรอ
เท่านั้นแหละครับ เพื่อนขำกันทั้งโต๊ะ ผมอายก็อาย ขำก็ขำ เชื่อไปได้ตั้งหลายปี แต่ก็เดินไปสั่งกินนะ อร่อยดี
ปล. เผื่อบางคนถามว่าทำไมเพิ่งรู้ ผมเรียนโรงเรียนประจำตั้งแต่ ม. 1 ถึง ม.6 โรงเรียนจัดข้าวให้กิน 3 มื้อ และไม่เคยมีข้าวหน้าเป็ดเลย
มหาวิทยาลัยผมเรียนที่ธรรมศาสตร์รังสิตครับ ไม่ได้อยู่หอเพราะมาพักกับพ่อ ปกติกินที่โรงอาหารกลาง ซึ่งไม่มีข้าวหน้าเป็ด มีขายแค่โรงอาหารบร.4
(สมัยก่อนมีโรงอาหารสามที่ คือ โรงอาหารกลาง กัโรงอาหาร บร.4 แล้วก็โรงอาหารคณะแพทย์)