เราคบออมคบกันมา4-5ปีละคะ แต่เราก็เลิกกันสองปีแล้วเพราะฝ่ายชายมีคนอื่น แรกๆที่เลิกก็กินไม่ได้นอนไม่หลับทั้งเสียใจทั้งโกรธ ไม่ทักไม่คุยแม้แต่กระทั่งรับรู้อะไรเกี่ยวกับออมเลย พอเราแยกทางกันต่างคนก็ต่างไปมีชีวิตเป็นของตัวเองออมก็มีแฟนใหม่เราก็มีแฟนใหม่ความรู้สึกโกรธเกลียดที่เคยมีต่อออมก็หายไปแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษแค่เหมือนมันผูกพันน่ะค่ะ เราก็รักแฟนใหม่นะคะและในขณะเดียวกันตลอดเวลาที่เลิกกีนมาออมก็จะชอบทักไลน์ มาคอมเม้น มากดไลค์ในเฟชตลอด ส่งเพลงมาให้ฟังออมจะเป็นฝ่ายทักมาก่อนเสมอและมีแวะมาเยี่ยมเราบ้างแรกๆเลิกกันใหม่ๆเราไม่คุยกับออมเลยแต่พอเรามีแฟนใหม่เราก็เริ่มสนทนาด้วยเนื้อหาใจความที่คุยออมก็คุยประมาณ ถามทุกข์สุขทั่วไปค่ะให้เราดูแลตัวเอง เป็นกำลังใจให้บางครั้ง เราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะก็รู้สึกดีที่มีออมเป็นที่ปรึกษาให้คำแนะนำอยู่เสมอเพราะออมแก่กว่าเรา5ปีค่ะ ไม่นานมานี้เราก็เลิกกับแฟนค่ะเพราะแฟนคนนี้ก็มีคนอื่นเช่นกันค่ะเสียใจแต่ก็ไม่นานอาจเป็นเพราะเราคบกันไม่นานประมาณ2ปีค่ะ หลังจากเลิกกันเราก็ใช้ชีวิตปกติทุกอย่างเหมือนเดิมเพียงแต่แค่เราก็กลับมาอยู่คนเดียวและออมเองก็คุยกับเราเหมือนเคยเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาค่ะแต่หลังๆมานี้ออมจะทักมาทุกวันเราก็คุยค่ะเพราะคิดว่าอุ่นใจเวลาได้คุยเพราะออมเหมือนรู้ทุกอย่างที่เราเป็นแล้วมีวันนึงออมก็มาเยี่ยมเราที่ห้องเหมือนเคยค่ะแต่ครั้งนี้ออมนอนที่นี่แล้วเราก็มีอะไรกันค่ะ ตอนนี้เราสับสนกับตัวเองมากและสับสนกับตัวออมด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นอธิบายไม่ได้มันคงเป็นเรื่องที่ผิดมากใช่ไหมคะ ต่อไปเราควรทำไงดีคะแล้วออมเองเขาจะคิดอะไรอยู่ ควรทำไงบ้างคะ