สวัสดีครับ ผมมีเรื่องขอปรึกษาหน่อยครับ
คือผมกับแฟนผมเราอยู่คนละจังหวัดกัน เขาเรียนอยู่ ผมทำงานแล้ว
เมื่อก่อนผมทำงานกลับบ้านก็คุยกันดีตามปกติ พอหลังจากนั้นบริษัทที่ผมทำงานอยู่มีปัญหาผมจึงออกจากงาน ช่วงที่ผมว่างงานนั้นผมได้ไปอยู่กับเธอที่หอพักของเธอ ซึ่งเป็นเวลาหลายเดือนเลยที่ผมว่างงาน แต่ผมไปๆมาๆระหว่างสองจังหวัดนะครับ เพราะผมต้องเรียนต่อปริญญาโท เสาร์ อาทิตย์
ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมาก ได้ทั้งดูแลเธอเอาใจใส่เธอคุยกัน สนุกสนาน ได้ให้เวลากับเธออย่างเต็มที่
แต่เวลาผ่านไปหลายๆเดือน เงินเก็บผมก็เริ่มจะหมด ไม่พอใช้ จะขอทางบ้านก็เกรงใจ ผมจึงคิดจะหาทำงานอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ทำงานประจำ
ผมรับงานมาทำที่บ้าน เป็นจ๊อบๆ แต่บางครั้งผมต้องไปดูหน้างานที่จังหวัดอื่น เธอขอไปด้วย ผมก็ไม่ว่าอะไรพาไปแต่เธอกลับโมโหหยุดหยิดใส่ผม
ทั้งๆที่ผมยังคุยงานไม่เสร็จ งานก็อยากได้ เกรงใจแฟนก็เกรงใจ
ปัญหานี้ยังไม่หนักเท่า เวลาที่ผมกลับบ้าน เธอมักหาเรื่องทะเลาะ คุยไม่ดี พูดทำร้ายน้ำใจ จิตใจ สร้างกระแส และเช็กเรตติ้งในเฟสบุ๊คของเธอ
พอผมไปคอมเม้นตอบ เธอกลับตอบแบบไม่ไว้หน้ากันเลย อย่างเช่น
, ไม่ใช้เรื่องของเธอ และอะไรๆอีกมากมายเหมือนผมไม่ใช้แฟนเธอ
เหมือนเป็นติ่งที่มาคอยตามจีบเธอ ทั้งๆที่ สถานะของเราขึ้นว่าคบกัน
ถ้าผมไปหาเธอ อยู่กับเธอก็ไม่มีปัญหาทุกอย่างปกติ แต่ด้วยหน้าที่การงานของผมจะให้ผมไปอยู่กับเธอตลอดก็ไม่ได้
จะให้ไปๆมาๆเหมือนเมื่อก่อนก็ไม่ได้ เพราะไม่ค่อยมีเงินแล้ว
ตอนนี้หนักสุดครับ เธอจะไม่ใช้โทรหาแล้ว ให้คุยแชทอย่างเดียวซึงผมคิดว่า การได้ยินเสีย การพูดคุยมันจะสำคัญกว่าการพิมพ์
นอกจากนั้น ยังมีปัญหาเรื่องงานอดิเรกของผม ซึ่งเป็นอะไรที่เธอไม่ชอบเลยหลายๆอย่าง ยกตัวอย่างเช่น ในบางครั้งผมเล่นเกมซึ่งผมไม่ได้เล่นในเวลาที่อยู่กลับเธอนะ ผมเล่นในเวลาว่างของผม ซึ่งเวลาว่างของเธอผมจะอยู่ด้วยตลอด คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอ
แต่เธอกลับบอกว่าไม่ชอบถ้าเล่นจะไปหาคนใหม่ที่ไม่เล่นเกม มีอยู่เยอะแยะ ผมนี้น้อยใจไปเลย
เวลาผมไปสังสรรค์กับเพื่อนซึ่งไม่บ่อยอะไรมากมาย เพราะเพื่อนผมแยกย้ายกันไปทำงานคนละที่คนละทางกันหมด จะมาร่วมตัวกันตอนงานใหญ่ๆ
เธอก็โมโห หาว่าไม่สนใจ หนีเที่ยวประชดอีก ซึ่งผมไปเที่ยวกับเพื่อนจริง พูดคุย แลกประสบการณ์ที่พบเจอมา ไม่มีเรื่องของผู้หญิงเลย
ต่างกับเธอมีหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่มาชนแก้ว ขอเบอร์ ขอเฟสตลอด เอาผมแทบไม่อยากออกไปไหนเลย
ทางบ้านผมก็ไม่ชอบเธอ เพราะเวลาเราทะเลาะกัน ผมมักจะปิดตัวเงียบ เก็บตัวอยู่คนเดียว ซึ่งส่วนมากจะเป็นเวลาที่ตรงกลับพ่อแม่มาเที่ยวหาผมทุกที
ไม่รู้อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้ พ่อผมแสดงออกให้เห็นเลยว่าไม่ชอบเธอ ซึ่งเป็นเหตุทำให้เธอไม่กล้าเข้าหาพ่อแม่ผม ผมที่เป็นคนกลางลำบากใจสุด
ส่วนพ่อแม่เธอไม่รู้ผมครับ เพราะเธอยังไม่ได้เปิดตัวผมกับพ่อแม่เธอ เธอบอกว่ารอให้เธอเรียนจบก่อน ตอนนี้เธอยังเรียนอยู่ปีสองครับ
แต่ผมเปิดตัวเธอตั้งแต่คบกันใหม่ๆครับ ให้เธอได้มั้นใจว่าผมจริงจังกลับเธอ
ผมควรจะใช้วิธีไหนในการคุยกับเธอ และเธอเข้าใจรับฟัง และไปปรับแก้ไข
ผมลองคุยมาหมดแล้วเธอไม่ยอมรับฟังเหตุผลของผมเลย เข้าข้างตัวเองตลอดไม่ว่าจะผิดหรือถูก
และมีทางไหนที่ครอบครัวผมจะรับเธอได้
ผมรักเธอมากและไม่อยากให้ความรักของผมและเธอจบลงแค่นี้ อยากจะอยู่ด้วยกับไปจนแก่ อยู่ด้วยกันไปนาน
ขอบคุณครับ
ผมขอปรึกษา ปัญหาชีวิตคู่หน่อยครับ
คือผมกับแฟนผมเราอยู่คนละจังหวัดกัน เขาเรียนอยู่ ผมทำงานแล้ว
เมื่อก่อนผมทำงานกลับบ้านก็คุยกันดีตามปกติ พอหลังจากนั้นบริษัทที่ผมทำงานอยู่มีปัญหาผมจึงออกจากงาน ช่วงที่ผมว่างงานนั้นผมได้ไปอยู่กับเธอที่หอพักของเธอ ซึ่งเป็นเวลาหลายเดือนเลยที่ผมว่างงาน แต่ผมไปๆมาๆระหว่างสองจังหวัดนะครับ เพราะผมต้องเรียนต่อปริญญาโท เสาร์ อาทิตย์
ช่วงเวลานั้นผมมีความสุขมาก ได้ทั้งดูแลเธอเอาใจใส่เธอคุยกัน สนุกสนาน ได้ให้เวลากับเธออย่างเต็มที่
แต่เวลาผ่านไปหลายๆเดือน เงินเก็บผมก็เริ่มจะหมด ไม่พอใช้ จะขอทางบ้านก็เกรงใจ ผมจึงคิดจะหาทำงานอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมไม่ได้ทำงานประจำ
ผมรับงานมาทำที่บ้าน เป็นจ๊อบๆ แต่บางครั้งผมต้องไปดูหน้างานที่จังหวัดอื่น เธอขอไปด้วย ผมก็ไม่ว่าอะไรพาไปแต่เธอกลับโมโหหยุดหยิดใส่ผม
ทั้งๆที่ผมยังคุยงานไม่เสร็จ งานก็อยากได้ เกรงใจแฟนก็เกรงใจ
ปัญหานี้ยังไม่หนักเท่า เวลาที่ผมกลับบ้าน เธอมักหาเรื่องทะเลาะ คุยไม่ดี พูดทำร้ายน้ำใจ จิตใจ สร้างกระแส และเช็กเรตติ้งในเฟสบุ๊คของเธอ
พอผมไปคอมเม้นตอบ เธอกลับตอบแบบไม่ไว้หน้ากันเลย อย่างเช่น
เหมือนเป็นติ่งที่มาคอยตามจีบเธอ ทั้งๆที่ สถานะของเราขึ้นว่าคบกัน
ถ้าผมไปหาเธอ อยู่กับเธอก็ไม่มีปัญหาทุกอย่างปกติ แต่ด้วยหน้าที่การงานของผมจะให้ผมไปอยู่กับเธอตลอดก็ไม่ได้
จะให้ไปๆมาๆเหมือนเมื่อก่อนก็ไม่ได้ เพราะไม่ค่อยมีเงินแล้ว
ตอนนี้หนักสุดครับ เธอจะไม่ใช้โทรหาแล้ว ให้คุยแชทอย่างเดียวซึงผมคิดว่า การได้ยินเสีย การพูดคุยมันจะสำคัญกว่าการพิมพ์
นอกจากนั้น ยังมีปัญหาเรื่องงานอดิเรกของผม ซึ่งเป็นอะไรที่เธอไม่ชอบเลยหลายๆอย่าง ยกตัวอย่างเช่น ในบางครั้งผมเล่นเกมซึ่งผมไม่ได้เล่นในเวลาที่อยู่กลับเธอนะ ผมเล่นในเวลาว่างของผม ซึ่งเวลาว่างของเธอผมจะอยู่ด้วยตลอด คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอ
แต่เธอกลับบอกว่าไม่ชอบถ้าเล่นจะไปหาคนใหม่ที่ไม่เล่นเกม มีอยู่เยอะแยะ ผมนี้น้อยใจไปเลย
เวลาผมไปสังสรรค์กับเพื่อนซึ่งไม่บ่อยอะไรมากมาย เพราะเพื่อนผมแยกย้ายกันไปทำงานคนละที่คนละทางกันหมด จะมาร่วมตัวกันตอนงานใหญ่ๆ
เธอก็โมโห หาว่าไม่สนใจ หนีเที่ยวประชดอีก ซึ่งผมไปเที่ยวกับเพื่อนจริง พูดคุย แลกประสบการณ์ที่พบเจอมา ไม่มีเรื่องของผู้หญิงเลย
ต่างกับเธอมีหนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่มาชนแก้ว ขอเบอร์ ขอเฟสตลอด เอาผมแทบไม่อยากออกไปไหนเลย
ทางบ้านผมก็ไม่ชอบเธอ เพราะเวลาเราทะเลาะกัน ผมมักจะปิดตัวเงียบ เก็บตัวอยู่คนเดียว ซึ่งส่วนมากจะเป็นเวลาที่ตรงกลับพ่อแม่มาเที่ยวหาผมทุกที
ไม่รู้อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนี้ พ่อผมแสดงออกให้เห็นเลยว่าไม่ชอบเธอ ซึ่งเป็นเหตุทำให้เธอไม่กล้าเข้าหาพ่อแม่ผม ผมที่เป็นคนกลางลำบากใจสุด
ส่วนพ่อแม่เธอไม่รู้ผมครับ เพราะเธอยังไม่ได้เปิดตัวผมกับพ่อแม่เธอ เธอบอกว่ารอให้เธอเรียนจบก่อน ตอนนี้เธอยังเรียนอยู่ปีสองครับ
แต่ผมเปิดตัวเธอตั้งแต่คบกันใหม่ๆครับ ให้เธอได้มั้นใจว่าผมจริงจังกลับเธอ
ผมควรจะใช้วิธีไหนในการคุยกับเธอ และเธอเข้าใจรับฟัง และไปปรับแก้ไข
ผมลองคุยมาหมดแล้วเธอไม่ยอมรับฟังเหตุผลของผมเลย เข้าข้างตัวเองตลอดไม่ว่าจะผิดหรือถูก
และมีทางไหนที่ครอบครัวผมจะรับเธอได้
ผมรักเธอมากและไม่อยากให้ความรักของผมและเธอจบลงแค่นี้ อยากจะอยู่ด้วยกับไปจนแก่ อยู่ด้วยกันไปนาน
ขอบคุณครับ