ทำไมวันนี้มันรู้สึกเหงายังงี้นะ

ไม่มีแฟนไม่มีใครมานานแล้ว แต่ก็เฉยๆ ไม่ได้อะไร ไม่เคยเหงาไม่ได้อยากมีใครชีวิตราบเรียบแต่ก็ราบรื่นดี ไม่มีอะไรให้หนักใจให้ต้องมานั่งจิตตก จิตใจก็เข้มแข็งดี

แต่ทำไมวันก่อนไปเจอหนุ่มคนนึง ซึ่งก็ไม่หล่ออะไรไม่ได้ดูหน้าด้วยซ้ำเห็นแค่แวบๆ บังเอิญรถมันเบียดมากแบบว่าทำไมต้องมาใกล้มาเบียดอย่างเวอร์ ทีแรกก็โมโหนิดๆว่าพวกโรคจิตป่าววะแต่ก็รถมันก็แน่นจริงๆนะ ปรกติจะแบบว่าไม่ชอบให้ใครมาโดนตัว แต่นี่ทำไมมันไม่นึกรังเกียจอะ

ปล เขาไม่ได้เอาไรมาโดนแบบพวกโรคจิตนะคะ แค่เขาแบบว่ามองมาก่อนทีนึงจนเราเงยหน้ามองกลับไปนิดนึงว่าใครมามองอะไรแล้วอยู่ดีๆพอคนเข้ามาเบียดๆเขาก็ขยับมาทางเราแล้วมันก็เบียดมากจนอึดอัด

พอลงก็เดินจากมาก็อึ้งๆแบบ อารมณ์เมื่อกี้มันเหมือนเวลาขึ้นรถไฟฟ้าแล้วเกาะแฟนอยู่เลยอะ ตอนเอาแฟนมาเป็นเกาะกำบัง มันเหมือนมีตัวอะไรนิ่มๆแน่นๆให้เกาะไม่ให้ล้ม แบบว่าไม่ต้องง้อเสา

อ่อ เข้าใจแล้วว่ารู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างที่เคยมีมันหายไปนี่เอง ความอบอุ่นข้างๆ แม้ว่าจะรู้สึกว่าเขาน่ารำคาญบ่อยๆแต่พอไม่มีเขาก็เหมือนขาดอะไรอุ่นๆเป็นที่พึ่งพิงมันหายไปเหมือนกันเนอะ เพิ่งจะรู้เอาก็ผ่านไปจะเป็นปีแล้ว

เฮอ้ แค่นี้อารมณ์เหงาก็เข้ามาเยือนซะแล้ว ไม่ชอบเลยไม่เคยเหงามาเป็นปีๆแล้ว มาอยากมีแฟนอะไรตอนนี้ ทำไงดีไปนั่งสมาธิจะหายไหมคะ ฮือๆ