:สวัสดีค่ะ...วันนี้มีเรื่องอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆใน pantip หน่อยค่ะ....เรื่องจิงจังเลยนะค่ะ
...เรื่องเริ่มต้นเมื่อเดือน มี.ค.ปี 57. ณ.ขณะนั้นเราทำงานอยู่ที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง...มีโอดาสำด้ต้อนรับคณะทัวร์แห่งหนึ่ง...เขามากันประมาณ 30 กว่าคน...และมี 2 ท่านในนั้นที่เราสนิทด้วย. คือ..นายทหาร และ. นายสิบ...สาเหตุที่สนิทเพราะทั้ง2คนเป็นผู้มาติดต่อค่ะ...จนได้เจอกัน...หลังจากนั้นมีโอกาสได้ทำงานด้วยกัน. ประมาณ 1 สัปดาห์...ได้เจอกันทุกวันค่ะ...ได้คุยกันทุกวัน...มีอยู่ครั้งนึงที่ทำให้ทุกคนในที่ทำงานเราคิดมากหับการกระทำของเขา...คือเขาให้ลูกน้องของเขาถือจานข้าวมาให้เรา...เพียงคนเดียว...ในขณะที่ในห้องที่เราทำงานมีพนักงานอยุ่หลายคนมาก...จนอีกครั้งนึงมีเกตุการณ์ที่ทำให้เราเสียน้ำตาถึงกับขนาดต้องลาออก...แต่เค้ากลับบอกเราว่า....ขอร้องให้เราอยู่ก่อนได้มั้ย...ไว้เค้าออกจากที่นี่แล้วเราค่อยลาออกและเราก็บอกเค้าด้วยว่า...พอดีเราได้งานที่โรงแรม 4 ดาวในกทม.ด้วย..เขาก็บอกว่า...อย่าไปเลยอยู่ที่นี่แหละนะ....มันมีหลายเหตุการณ์มากที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขาคิดอะไรกับเราเกินกว่าการร่วมงาน...
1.เค้าเดินมาหาเราทุกวันต่อให้ดึกขนาดไหน
2.ต้องบอกให้เราไปนั่งคุยด้วยทุกวัน
3.ขอร้อให้เราทำในสิ่งที่อยากทำเพราะเขาเชื่อมั่นว่าเราเก่ง...เราทำได้
4.เขาเล่าความฝันในชีวิตของเค้าให้เล่าฟัง...ว่าเขาจ้องการอะไรในชีวิต.
5.คอยมองหาเราตลอดเวลาที่เราหายไป..เราเคยแอบดู
6.แสดงอาการไม่พอใจ...เวลาลํกน้องเขามาคุยกับเรา
แบบนี้พอจะเป็นไปได้มั้ยว่าเค้ารู้สึกพิเศษกับเรา
วันสุดท้ายที่เราเจอกันเค้าไปธุระที่กทม..กว่าจะกลับก็ร่วมเที่ยงคืน...เราแอบนั่งรอนะแต่ก็ทำท่าเป็นนั่งทำงานไป...กระวนกระวายที่เค้ายังไม่กลับสักที...แอบหวังว่าจะได้ลากัน....พอเค้ากลับมาเราก๋ดีใจมากนะ.... พี่ที่ทำงานพูดกับเราว่า...ถ้าเขารู้สึกดีกับเรา...เขาต้องเดินมา....สักพักนึง...เขาเดินมาจริงๆๆ..มาเคาะประตู้ห้องทำงาน..แล้วบอกว่ามาหาเรา...เราก็เดินออกไปคุยกับเค้า....เค้าก็บอกว่าเค้าไปงานมาเลยกลับดึก...เราก็ถามว่าเหนื่อยมั้ยค่ะ...เมารึป่าว...ทานน้ำอุ่นมั้ยค่ะ..หนูหาให้...เขาก็บอกไม่จร้...ขอบคุณ...
และหลังจากนั้นเขาก็พูดว่า...ถ้าพี่ไม่ต้องกลับไปทำงานพี่ก็อยากอยู่ต่อนะ...ยังอยากพักที่นี่..และบอกเราว่าอยู่ที่นี่ต่อนะ..อย่าไปทำงานที่ กทม.เลย...พอคุยเสร็จเขาเดินกลับไป...เราร้องไห้เลย....เราเหมือนกำลังสูญเสีย(อ่อ..ลืมบอกนะ..เราไม่มีแฟนจร้...แฟนเลิกกับเราเพราะทำผญ.ท้อง) เหมือนเขาเป็นคนที่ฉุดเราขึ้นมาจากความทึกข์เรื่องแฟนเก่า...หลังจากนั้นเราก็ตระเวนดูดวงนะ...หวังว่าเขาจะติดต่อกลับมา..หลังจากนั้น3วันเค้าก็โทรมานะ...บอกมรธุระด่วน..ขอเบอร์มือถือเราได้มั้ย...เราก็ให้ไป..แต่เขามีธุระกับเราจริงๆๆ..พอวันเกิดเค้า้ราก็อวยพรผ่านเมล
ผ่านไลน์...เขาก็อ่านและติบกลับมา...ทุกคนว่าเค้าชอบเราบ้างมั่ยค่ะ.....ขนถึงทุกวันนี้เรายังคิดถึง...และอยากทำอะไรเพื่อเค้า....เค้าบอกเรานะค่ะ...ว่าเค้าเป็นเกิดมาเพื่อตาย...เค้าเป็นคนรักชาติมากค่ะ...เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้เค้า
เคยมีใคร..รุ้สึกแบบนี้มั้ยค่ะ(รุ้สึกรักคนที่เพิ่งรู้จักครั้งแรก...และอยากทำแต่สิ่งดีๆให้เค้า)
...เรื่องเริ่มต้นเมื่อเดือน มี.ค.ปี 57. ณ.ขณะนั้นเราทำงานอยู่ที่รีสอร์ทแห่งหนึ่ง...มีโอดาสำด้ต้อนรับคณะทัวร์แห่งหนึ่ง...เขามากันประมาณ 30 กว่าคน...และมี 2 ท่านในนั้นที่เราสนิทด้วย. คือ..นายทหาร และ. นายสิบ...สาเหตุที่สนิทเพราะทั้ง2คนเป็นผู้มาติดต่อค่ะ...จนได้เจอกัน...หลังจากนั้นมีโอกาสได้ทำงานด้วยกัน. ประมาณ 1 สัปดาห์...ได้เจอกันทุกวันค่ะ...ได้คุยกันทุกวัน...มีอยู่ครั้งนึงที่ทำให้ทุกคนในที่ทำงานเราคิดมากหับการกระทำของเขา...คือเขาให้ลูกน้องของเขาถือจานข้าวมาให้เรา...เพียงคนเดียว...ในขณะที่ในห้องที่เราทำงานมีพนักงานอยุ่หลายคนมาก...จนอีกครั้งนึงมีเกตุการณ์ที่ทำให้เราเสียน้ำตาถึงกับขนาดต้องลาออก...แต่เค้ากลับบอกเราว่า....ขอร้องให้เราอยู่ก่อนได้มั้ย...ไว้เค้าออกจากที่นี่แล้วเราค่อยลาออกและเราก็บอกเค้าด้วยว่า...พอดีเราได้งานที่โรงแรม 4 ดาวในกทม.ด้วย..เขาก็บอกว่า...อย่าไปเลยอยู่ที่นี่แหละนะ....มันมีหลายเหตุการณ์มากที่ทำให้เรารู้สึกว่าเขาคิดอะไรกับเราเกินกว่าการร่วมงาน...
1.เค้าเดินมาหาเราทุกวันต่อให้ดึกขนาดไหน
2.ต้องบอกให้เราไปนั่งคุยด้วยทุกวัน
3.ขอร้อให้เราทำในสิ่งที่อยากทำเพราะเขาเชื่อมั่นว่าเราเก่ง...เราทำได้
4.เขาเล่าความฝันในชีวิตของเค้าให้เล่าฟัง...ว่าเขาจ้องการอะไรในชีวิต.
5.คอยมองหาเราตลอดเวลาที่เราหายไป..เราเคยแอบดู
6.แสดงอาการไม่พอใจ...เวลาลํกน้องเขามาคุยกับเรา
แบบนี้พอจะเป็นไปได้มั้ยว่าเค้ารู้สึกพิเศษกับเรา
วันสุดท้ายที่เราเจอกันเค้าไปธุระที่กทม..กว่าจะกลับก็ร่วมเที่ยงคืน...เราแอบนั่งรอนะแต่ก็ทำท่าเป็นนั่งทำงานไป...กระวนกระวายที่เค้ายังไม่กลับสักที...แอบหวังว่าจะได้ลากัน....พอเค้ากลับมาเราก๋ดีใจมากนะ.... พี่ที่ทำงานพูดกับเราว่า...ถ้าเขารู้สึกดีกับเรา...เขาต้องเดินมา....สักพักนึง...เขาเดินมาจริงๆๆ..มาเคาะประตู้ห้องทำงาน..แล้วบอกว่ามาหาเรา...เราก็เดินออกไปคุยกับเค้า....เค้าก็บอกว่าเค้าไปงานมาเลยกลับดึก...เราก็ถามว่าเหนื่อยมั้ยค่ะ...เมารึป่าว...ทานน้ำอุ่นมั้ยค่ะ..หนูหาให้...เขาก็บอกไม่จร้...ขอบคุณ...
และหลังจากนั้นเขาก็พูดว่า...ถ้าพี่ไม่ต้องกลับไปทำงานพี่ก็อยากอยู่ต่อนะ...ยังอยากพักที่นี่..และบอกเราว่าอยู่ที่นี่ต่อนะ..อย่าไปทำงานที่ กทม.เลย...พอคุยเสร็จเขาเดินกลับไป...เราร้องไห้เลย....เราเหมือนกำลังสูญเสีย(อ่อ..ลืมบอกนะ..เราไม่มีแฟนจร้...แฟนเลิกกับเราเพราะทำผญ.ท้อง) เหมือนเขาเป็นคนที่ฉุดเราขึ้นมาจากความทึกข์เรื่องแฟนเก่า...หลังจากนั้นเราก็ตระเวนดูดวงนะ...หวังว่าเขาจะติดต่อกลับมา..หลังจากนั้น3วันเค้าก็โทรมานะ...บอกมรธุระด่วน..ขอเบอร์มือถือเราได้มั้ย...เราก็ให้ไป..แต่เขามีธุระกับเราจริงๆๆ..พอวันเกิดเค้า้ราก็อวยพรผ่านเมล
ผ่านไลน์...เขาก็อ่านและติบกลับมา...ทุกคนว่าเค้าชอบเราบ้างมั่ยค่ะ.....ขนถึงทุกวันนี้เรายังคิดถึง...และอยากทำอะไรเพื่อเค้า....เค้าบอกเรานะค่ะ...ว่าเค้าเป็นเกิดมาเพื่อตาย...เค้าเป็นคนรักชาติมากค่ะ...เรารู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่อยู่ใกล้เค้า