เรากับแฟนเป็นพนักงานบริษัทเอกชน ทำงานที่เดียวกัน คนละตำแหน่งแต่เป็นวิชาชีพทั้งคู่ค่ะ
เวลาแฟนอยู่ในที่ทำงานจะเป็นคนเงียบๆ มีกลุ่มสังคมเพื่อนเล็กๆ ไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่นักเมื่อเทียบกับคนอื่นในแผนก
อาจจะด้วยบุคลิกส่วนตัวบวกกับหน้าที่การงานด้วย
ช่วงที่ผ่านมา บริษัทมีปรับเงินเดือนและแฟนเราได้ปรับน้อย เค้าก็เซ็งๆ แล้วก็น้อยใจหัวหน้านิดหน่อย
เค้าจึงมีโครงการจะย้ายงาน เราก็เห็นดีเห็นงามด้วยส่วนหนึ่ง
เพราะที่ผ่านมาเวลาทำงานเราก็เห็นอะไรมาพอสมควร ก็อยากจะให้เค้าย้าย
คุยกันไปเรื่อยๆ เราก็อยากจะแนะนำเค้าในสิ่งที่ "เราคิดว่า" เป็นช่องโหว่ในการสร้างโอกาสในหน้าที่การงาน
คือเรื่องของการเข้าถึงผู้บริหาร
เราก็พูดๆไปในสิ่งที่เราคิด เราคิดแค่ว่าเราอยากแนะนำเฉยๆ พอพูดๆไป เค้าก็ฟังแล้วก็พูดว่า "จ้ะๆ พอแล้ว"
เราได้ยินแบบนี้ เราก็เงียบเลยค่ะ แล้วก็ต่างคนต่างเงียบ
ซักพักเราก็ถามเค้าว่า "โกรธเหรอ"
เค้าตอบในทำนองที่ว่า เราทำเหมือนเค้าไร้ค่า คำพูดเรามันเหมือนแสดงออกว่าเค้าไม่มีค่า
ประเด็นมันคือว่า เราอยากแนะนำให้เค้าคว้าโอกาสต่างๆ ที่จะสามารถส่งเสริมหน้าที่การงานตัวเองได้
แต่เค้าเข้าใจว่า เรามองว่าเค้าไร้ค่า มองว่าเค้าไม่เจริญก้าวหน้าหรอก อะไรแบบนี้
วันนั้นเราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันใหญ่โตหรอกค่ะ ยังคุยกันต่อตามปกติ
เราถามเค้าว่าโกรธเรามั้ย เค้าก็บอกว่าไม่ได้โกรธ ไม่โกรธเลย
น้ำเสียงเค้าก็ปกตินะคะ แต่เค้าก็พยายามพูดตัดบทไปคุยเรื่องอื่น
อยากถามทั้งคุณผู้หญิงและคุณผู้ชาย ใครเคยเจอหรือตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ้าง
เราสื่ออย่างหนึ่ง แต่เค้าเข้าใจเป็นอีกอย่างหนึ่ง แล้วจัดการอย่างไร หรือมีคำแนะนำอย่างไรบ้างคะ
เราก็เข้าใจว่าระบบความคิดหรือพฤติกรรมโดยรวมของผู้หญิงกับผู้ชายนั้นแตกต่างกัน
แต่พอมาเจอสถานการณ์จริงๆแบบนี้ เราก็ไปต่อไม่ค่อยถูกค่ะ
แล้วเราก็ไม่รู้ว่า ที่ปากบอกว่าไม่โกรธ แต่ความคิดนั้นมันจะฝังอยู่ในหัวเค้าไปเรื่อยๆแล้วมันจะมาระเบิดเอาซักวันนึงหรือเปล่า
แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราจะมีวิธีแก้ไขหรือป้องกันตั้งแต่ตอนนี้มั้ยคะ
ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้ามากนะคะ
ถ้าแท็กไม่เหมาะสมอย่างไรต้องขอโทษด้วยค่ะ
แฟนเข้าใจคนละอย่างกับที่เราต้องการสื่อสาร ทำอย่างไรดีคะ
เวลาแฟนอยู่ในที่ทำงานจะเป็นคนเงียบๆ มีกลุ่มสังคมเพื่อนเล็กๆ ไม่ค่อยโดดเด่นเท่าไหร่นักเมื่อเทียบกับคนอื่นในแผนก
อาจจะด้วยบุคลิกส่วนตัวบวกกับหน้าที่การงานด้วย
ช่วงที่ผ่านมา บริษัทมีปรับเงินเดือนและแฟนเราได้ปรับน้อย เค้าก็เซ็งๆ แล้วก็น้อยใจหัวหน้านิดหน่อย
เค้าจึงมีโครงการจะย้ายงาน เราก็เห็นดีเห็นงามด้วยส่วนหนึ่ง
เพราะที่ผ่านมาเวลาทำงานเราก็เห็นอะไรมาพอสมควร ก็อยากจะให้เค้าย้าย
คุยกันไปเรื่อยๆ เราก็อยากจะแนะนำเค้าในสิ่งที่ "เราคิดว่า" เป็นช่องโหว่ในการสร้างโอกาสในหน้าที่การงาน
คือเรื่องของการเข้าถึงผู้บริหาร
เราก็พูดๆไปในสิ่งที่เราคิด เราคิดแค่ว่าเราอยากแนะนำเฉยๆ พอพูดๆไป เค้าก็ฟังแล้วก็พูดว่า "จ้ะๆ พอแล้ว"
เราได้ยินแบบนี้ เราก็เงียบเลยค่ะ แล้วก็ต่างคนต่างเงียบ
ซักพักเราก็ถามเค้าว่า "โกรธเหรอ"
เค้าตอบในทำนองที่ว่า เราทำเหมือนเค้าไร้ค่า คำพูดเรามันเหมือนแสดงออกว่าเค้าไม่มีค่า
ประเด็นมันคือว่า เราอยากแนะนำให้เค้าคว้าโอกาสต่างๆ ที่จะสามารถส่งเสริมหน้าที่การงานตัวเองได้
แต่เค้าเข้าใจว่า เรามองว่าเค้าไร้ค่า มองว่าเค้าไม่เจริญก้าวหน้าหรอก อะไรแบบนี้
วันนั้นเราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันใหญ่โตหรอกค่ะ ยังคุยกันต่อตามปกติ
เราถามเค้าว่าโกรธเรามั้ย เค้าก็บอกว่าไม่ได้โกรธ ไม่โกรธเลย
น้ำเสียงเค้าก็ปกตินะคะ แต่เค้าก็พยายามพูดตัดบทไปคุยเรื่องอื่น
อยากถามทั้งคุณผู้หญิงและคุณผู้ชาย ใครเคยเจอหรือตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ้าง
เราสื่ออย่างหนึ่ง แต่เค้าเข้าใจเป็นอีกอย่างหนึ่ง แล้วจัดการอย่างไร หรือมีคำแนะนำอย่างไรบ้างคะ
เราก็เข้าใจว่าระบบความคิดหรือพฤติกรรมโดยรวมของผู้หญิงกับผู้ชายนั้นแตกต่างกัน
แต่พอมาเจอสถานการณ์จริงๆแบบนี้ เราก็ไปต่อไม่ค่อยถูกค่ะ
แล้วเราก็ไม่รู้ว่า ที่ปากบอกว่าไม่โกรธ แต่ความคิดนั้นมันจะฝังอยู่ในหัวเค้าไปเรื่อยๆแล้วมันจะมาระเบิดเอาซักวันนึงหรือเปล่า
แล้วถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เราจะมีวิธีแก้ไขหรือป้องกันตั้งแต่ตอนนี้มั้ยคะ
ขอบคุณทุกคำตอบล่วงหน้ามากนะคะ
ถ้าแท็กไม่เหมาะสมอย่างไรต้องขอโทษด้วยค่ะ