The Imitation Game (2015)



“Sometimes it is the people who no one imagines
anything of who do the things that no one can imagine.”
— The Imitation Game

เราไม่รู้จะรีวิวหนังเรื่องนี้ยังไงดี ถึงจะไม่เป็นการสปอยล์
ถ้าจะให้แนะนำ คนที่อยากไปดูหนังเรื่องนี้
ไม่ต้องหาเรื่องย่อ ไม่ต้องดูหนังตัวอย่าง
ทำหัวโล่งๆ เข้าไปดู
แล้วหนังจะพาอารมณ์ไปจนสุดทางจริงๆ
บรรทัดต่อจากนี้ไปจะพยายามอย่างที่สุด
เพื่อไม่ให้เป็นการสปอยล์

หนังเรื่องนี้เป็นหนังสงครามที่ไม่ใช่หนังแอคชั่น
ต้องพูดว่าเป็นหนังดราม่าที่มีสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นแบ็คกราวด์
หนังที่เล่าเรื่องของคนๆ หนึ่งที่ต้องผจญกับเรื่องราวต่างๆ มากมาย
หนังโยนประเด็นทางสังคมหลากหลายเข้ามาในเนื้อเรื่อง
ทั้งประวัติศาสตร์ สภาพสังคม และจิตใจตัวละครที่ออกจะแปลกประหลาด
ตัวละครต้องเจอ Conflict ประมาณ 3 พันรอบ (ก็เวอร์ไป)
แต่กลับเล่าเป็นหนึ่งเดียวได้อย่างหมดจดงดงาม

หนังเรื่องนี้โยนประเด็นต่างๆ ใส่คนดูอย่างต่อเนื่อง
และพาเราลุ้นไปกับการเผชิญปัญหาของตัวละคร
โดยเฉพาะในประเด็นคาดไม่ถึงที่หน้าหนังไม่ได้บอกไว้
โยนคำถามของบุคคลในอดีต เพื่อให้เราคนรุ่นหลังในปัจจุบันได้ตระหนักคิด
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับบทสรุปของพระเอกของเรื่อง
ที่กระแทกอารมณ์ของเราจนดำดิ่ง
ยิ่งเป็นเรื่อง "Base On True Story" ก็ยิ่งหม่นเศร้าเข้าไปใหญ่

เป็นรีวิวที่ถ้าอ่านแล้วงงๆ อย่าว่ากัน
เพราะเราคิดว่าการเปิดเผยเนื้อเรื่องใดๆ
เป็นเรื่องไม่สมควรอย่างยิ่ง เพราะอาจทำให้ความสนุกลดลง
ถ้าพิมพ์มากกว่านี้คงเป็นการสปอยล์แล้ว
เอาเป็นว่าสำหรับเราการพลาดรางวัลลูกโลกทองคำที่ผ่านมา
ไม่ทำให้หนังเรื่องนี้สนุกน้อยลงแต่อย่างใด
จัดเข้าเป็นหนังในดวงใจสำหรับปีนี้ไปก่อนเลย

"“มนุษย์ชอบความรุนแรง เพราะความรุนแรงมันทำให้รู้สึกดี
แต่หากตัดความรู้สึกนั้นไป ก็เหลือเพียงแต่การกระทำอันกลวงๆ”
- อลัน ทูริ่ง, The Imitation Game