เรือ่งคือ วันนี้เราพาลูกชาย อายุขวบครึ่งไปทดลองเรียน สถาบันที่บอกว่า เป็นสถานที่อบรมการเรียนรู้แบบ Waldorf
เราเห็นแล้วหละ ว่าลูกเรา อายุน้อยสุด แค่ขวบครึ่ง แต่ก็ไม่คิดมาก เพราะคิดว่าเป็นแนว Waldorf น่าจะเจอเด็กๆใจดี น่ารักๆกัน
แต่พอไปถึง.. เดินไปเล่นทราย...
เอามือถือช้อนอันนึงเดินไปจะตักทราย
แต่อยู่ดีๆ ก็มีเด็กคนนึง เดินมาจากไหนไม่รู้ มากระชากช้อนไป
เย่อกัน 2 ที ลูกเราก็ปล่อยแบบงงๆ
เรางงกว่า เฮ้ย ใครอ้ะ?? แต่เราก็นึก เฮ้ยย หรือว่า เราต้องอดทน?? คือ มันwaldorfป่าววะ??? งงจริงๆนะ
แล้วลูกก็เดินต่อ จะไปเล่นรถเข็นแถวนั้น...
ไอ้เด็กนี่ก็เอาอีก
ไปดึงรถเข็นมาจะทับเท้าลูกเรา ดึงไปดึงมานั่นแหละ จนแฟนเราบอก ให้เอาลูกออกมาเหอะ
คือเรางง ว่า เอ๋ นี่จะหยอกเล่น หรือยังไงนะ???
ซักพัก มีอีกบ้านนึงเข้ามาเล่น เด็กคนนี้ก็จะไปแย่งของเขาอีก
ทีนี้ พ่อแม่เขาดึงของกลับมาเลย บอกว่า อย่าแย่งของเพื่อนซิ
แล้วแม่เด็กอีกคนก็ไปหาของมาให้เขาถือในมือแทน...
โอ๊ย!!!! เห็นแล้วปวดใจ ทำไมเราคิดไม่ได้ ทำไมเราคิดแก้ปัญหาไม่ออกนะ TT^TT
สรุป คือ อีแม่ไม่ได้ปกป้องอะไรลูกเลย มันแต่ยืนเอ๋ออยู่ ทั้งๆที่มันแกล้งลูกเราที่ตัวเล็กกว่าเห็นๆ
แถมแม่เองเป็นเด็กมีปมที่โดนแกล้งมาตั้งแต่อนุบาล โดนแกล้งตั้งแต่อยู๋ในรถนักเรียน จนจบประถม
ซึ่งคนที่แกล้ง ก็คือ คนที่อยู่ในรถนักเรียนคันเดียวกัน และเพื่อนๆของเขา
คือตอนเด็กๆ เวลาฟ้องครู ว่าเพื่อนแกล้ง ครูเลยไม่เคยเชื่อ T^T
เวลากลับบ้านไปร้องไห้ ที่บ้านก็ไม่สนใจ... TT^TT
บอกเลยว่าไม่อยากให้ลูกรู้สึกอย่างนี้ ไม่อยากให้ลูกถูกทำร้าย ทั้งจากเพื่อน และจากที่บ้าน
คือ การที่ลูกจับมือแม่อยู่ แต่แม่ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย... มันเจ็บปวดนะ
วันนี้ ตอนขากลับ เราร้องไห้กอดลูก+ บอกขอโทษเขา ที่แม่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะ
แล้วเราก็หยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตาตัวเอง...
ลูกก็ดึงทิชชู่ไป... แล้วเอามาเช็ดน้ำตาให้เรา แล้วเอาเหม่งมาชนหัวเรา TT^TT
ยิ่งเช็ด น้ำตาแม่ก็ยิ่งไหล.... ตอนนี้ นึกถึงก็ยังไหลอยู่...
แม่จะทำยังไง ให้สมองแม่คิดอะไรได้มากกว่านี้ เร็วกว่านี้ เพื่อที่จะได้ปกป้องหนูได้นะลูก????
รบกวนช่วยคิดวิธีแก้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
ลูกไปเรียนพิเศษ แล้วโดนแกล้งต่อหน้าแม่ แต่แม่ตกใจจนช่วยลูกไม่ทัน ทำยังไงให้คราวหน้าคิดทันแก้ปัญหาTT^TT
เราเห็นแล้วหละ ว่าลูกเรา อายุน้อยสุด แค่ขวบครึ่ง แต่ก็ไม่คิดมาก เพราะคิดว่าเป็นแนว Waldorf น่าจะเจอเด็กๆใจดี น่ารักๆกัน
แต่พอไปถึง.. เดินไปเล่นทราย...
เอามือถือช้อนอันนึงเดินไปจะตักทราย
แต่อยู่ดีๆ ก็มีเด็กคนนึง เดินมาจากไหนไม่รู้ มากระชากช้อนไป
เย่อกัน 2 ที ลูกเราก็ปล่อยแบบงงๆ
เรางงกว่า เฮ้ย ใครอ้ะ?? แต่เราก็นึก เฮ้ยย หรือว่า เราต้องอดทน?? คือ มันwaldorfป่าววะ??? งงจริงๆนะ
แล้วลูกก็เดินต่อ จะไปเล่นรถเข็นแถวนั้น...
ไอ้เด็กนี่ก็เอาอีก
ไปดึงรถเข็นมาจะทับเท้าลูกเรา ดึงไปดึงมานั่นแหละ จนแฟนเราบอก ให้เอาลูกออกมาเหอะ
คือเรางง ว่า เอ๋ นี่จะหยอกเล่น หรือยังไงนะ???
ซักพัก มีอีกบ้านนึงเข้ามาเล่น เด็กคนนี้ก็จะไปแย่งของเขาอีก
ทีนี้ พ่อแม่เขาดึงของกลับมาเลย บอกว่า อย่าแย่งของเพื่อนซิ
แล้วแม่เด็กอีกคนก็ไปหาของมาให้เขาถือในมือแทน...
โอ๊ย!!!! เห็นแล้วปวดใจ ทำไมเราคิดไม่ได้ ทำไมเราคิดแก้ปัญหาไม่ออกนะ TT^TT
สรุป คือ อีแม่ไม่ได้ปกป้องอะไรลูกเลย มันแต่ยืนเอ๋ออยู่ ทั้งๆที่มันแกล้งลูกเราที่ตัวเล็กกว่าเห็นๆ
แถมแม่เองเป็นเด็กมีปมที่โดนแกล้งมาตั้งแต่อนุบาล โดนแกล้งตั้งแต่อยู๋ในรถนักเรียน จนจบประถม
ซึ่งคนที่แกล้ง ก็คือ คนที่อยู่ในรถนักเรียนคันเดียวกัน และเพื่อนๆของเขา
คือตอนเด็กๆ เวลาฟ้องครู ว่าเพื่อนแกล้ง ครูเลยไม่เคยเชื่อ T^T
เวลากลับบ้านไปร้องไห้ ที่บ้านก็ไม่สนใจ... TT^TT
บอกเลยว่าไม่อยากให้ลูกรู้สึกอย่างนี้ ไม่อยากให้ลูกถูกทำร้าย ทั้งจากเพื่อน และจากที่บ้าน
คือ การที่ลูกจับมือแม่อยู่ แต่แม่ไม่ได้ช่วยอะไรเขาเลย... มันเจ็บปวดนะ
วันนี้ ตอนขากลับ เราร้องไห้กอดลูก+ บอกขอโทษเขา ที่แม่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยนะ
แล้วเราก็หยิบทิชชู่ขึ้นมาซับน้ำตาตัวเอง...
ลูกก็ดึงทิชชู่ไป... แล้วเอามาเช็ดน้ำตาให้เรา แล้วเอาเหม่งมาชนหัวเรา TT^TT
ยิ่งเช็ด น้ำตาแม่ก็ยิ่งไหล.... ตอนนี้ นึกถึงก็ยังไหลอยู่...
แม่จะทำยังไง ให้สมองแม่คิดอะไรได้มากกว่านี้ เร็วกว่านี้ เพื่อที่จะได้ปกป้องหนูได้นะลูก????
รบกวนช่วยคิดวิธีแก้ด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ