ไม่เคยตั้งกระทู้แนวนี้ค่ะ แต่ถึงวันนี้ไม่ไหวจริงๆ
คบกับแฟนมาได้เกือบปี เราทั้งคู่ผ่านช่วงชีวิตมาพอสมควร ไม่ใช่เด็กๆแล้ว
ตัวเอง 40 แฟน 54 มีงานมีการทำทั้งคู่ ( รับราชการหน่วยงานเดียวกันแต่อยู่คนละตึก)
ยิ่งคบก้อยิ่งรู้ว่านิสัยไม่เหมือนกัน..แต่ยังรักกันมาก (ย้ำว่ารักกันมาก..เขาบอกว่ารักเรามาก
ไม่อยากให้มาลำบาก) แฟนออกทางธรรมค่ะ เขาตั้งใจจะบวชในบั้นปลายชีวิตราชการ ..นั่นคือ
สาเหตุหลักที่(ควร)จะต่างคนต่างไป..ส่วนเรายังติดทางโลก (เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องดูแลลูกชายวัยเรียน)
แฟนไม่เคยแต่งงาน หรือคบหญิงมาก่อน ทำแต่งาน(เข้าขั้นบ้างาน)พร้อมกับศึกษาธรรมมาตลอด
และสิ่งที่เป็นสาเหตุอีกอย่างคือ เขาต้องเลี้ยงดูครอบครัว เป็นน้องคนเล็ก ต้องส่งเสียพี่ชายพี่สาวในวัยสูงอายุ
เพราะพ่อแม่เสียแต่ยังเล็ก พี่ๆเลี้ยงดูมา..สิ้นเดือนเงินเดือนออกก้อต้องแบ่งไปให้ใช้ (เหตุผลนี้แฟนเคยบอก
กลัวเป็นปัญหากับเรา)
หลังจากคบกันมาพอสมควร ผู้ใหญ่ฝั่งเราก้ออยากให้เป็นฝั่งเป็นฝา เพื่อนๆที่ทำงานก้อถามเมื่อไหร่จะแจกซอง
เราก้อคิดนะ..เริ่มคุยกับแฟนเรื่องนี้ เพราะเราทั้งคู่ไม่ใช่เด็กแล้ว..คือจริงๆเขาไม่คิดว่าจะมาเจอเรา เขาย้ายมารับตำแหน่ง
แล้วบังเอิญเจอเรา..แฟนบอกสงสารเราเลี้ยงลูกคนเดียว..ยิ่งรู้เรื่องชีวิตยิ่งสงสาร ก้อเลยคบกันมาเรื่อยๆ เพื่อนๆก้อเชียร์ล่ะค่ะ
พอเริ่มคุยเค้าก้อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด..พี่เค้าบอก "จะแต่งได้ยังไงเพิ้งคบกันเอง" (8 เดือนค่ะ)..เราเคยคุยกันถึงคู่อื่น ๆ
แล้วพี่เค้าเคยพูดไงค่ะว่า "คบกันแค่ปีเดียวแล้วแต่ง ไวกันไป ควรจะ 2 ถึง 3 ปีล่ะ" นั่นคือทัศนะของเขาล่ะ...
พอพูดเรื่องแต่งงานแล้วเค้าเครียด เราเห็นแล้วสงสาร คนครองโสดมาจนป่านนี้ นั่งแต่สมาธิ ฟังแต่ธรรมะ
เริ่มมีคุยไม่รู้เรื่องกันบัาง ทะเลาะบ้าง.. แฟนบอก อยากบวช ตั้งใจไว้หลายปีแล้ว อีกไม่กี่ปีจะลาออกจากราาชการ แล้วบวช
....
เสียดาย ค่ะ
รักเขามาก..อยากอยู่ด้วย..ตัดใจไม่ได้
เขาก็รักเราเสียด้วยซิคะ แต่เหมือนมีเส้นบาง ๆ
ให้อยู่อย่างนี้พอได้ แต่ถ้าพูดเรื่องแต่งงาน พี่เค้าไม่สบายใจเลย
ขอกำลังใจ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ
ขอกำลังใจค่ะ : ทำใจเลิกกับแฟนไม่ได้
คบกับแฟนมาได้เกือบปี เราทั้งคู่ผ่านช่วงชีวิตมาพอสมควร ไม่ใช่เด็กๆแล้ว
ตัวเอง 40 แฟน 54 มีงานมีการทำทั้งคู่ ( รับราชการหน่วยงานเดียวกันแต่อยู่คนละตึก)
ยิ่งคบก้อยิ่งรู้ว่านิสัยไม่เหมือนกัน..แต่ยังรักกันมาก (ย้ำว่ารักกันมาก..เขาบอกว่ารักเรามาก
ไม่อยากให้มาลำบาก) แฟนออกทางธรรมค่ะ เขาตั้งใจจะบวชในบั้นปลายชีวิตราชการ ..นั่นคือ
สาเหตุหลักที่(ควร)จะต่างคนต่างไป..ส่วนเรายังติดทางโลก (เป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวต้องดูแลลูกชายวัยเรียน)
แฟนไม่เคยแต่งงาน หรือคบหญิงมาก่อน ทำแต่งาน(เข้าขั้นบ้างาน)พร้อมกับศึกษาธรรมมาตลอด
และสิ่งที่เป็นสาเหตุอีกอย่างคือ เขาต้องเลี้ยงดูครอบครัว เป็นน้องคนเล็ก ต้องส่งเสียพี่ชายพี่สาวในวัยสูงอายุ
เพราะพ่อแม่เสียแต่ยังเล็ก พี่ๆเลี้ยงดูมา..สิ้นเดือนเงินเดือนออกก้อต้องแบ่งไปให้ใช้ (เหตุผลนี้แฟนเคยบอก
กลัวเป็นปัญหากับเรา)
หลังจากคบกันมาพอสมควร ผู้ใหญ่ฝั่งเราก้ออยากให้เป็นฝั่งเป็นฝา เพื่อนๆที่ทำงานก้อถามเมื่อไหร่จะแจกซอง
เราก้อคิดนะ..เริ่มคุยกับแฟนเรื่องนี้ เพราะเราทั้งคู่ไม่ใช่เด็กแล้ว..คือจริงๆเขาไม่คิดว่าจะมาเจอเรา เขาย้ายมารับตำแหน่ง
แล้วบังเอิญเจอเรา..แฟนบอกสงสารเราเลี้ยงลูกคนเดียว..ยิ่งรู้เรื่องชีวิตยิ่งสงสาร ก้อเลยคบกันมาเรื่อยๆ เพื่อนๆก้อเชียร์ล่ะค่ะ
พอเริ่มคุยเค้าก้อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัด..พี่เค้าบอก "จะแต่งได้ยังไงเพิ้งคบกันเอง" (8 เดือนค่ะ)..เราเคยคุยกันถึงคู่อื่น ๆ
แล้วพี่เค้าเคยพูดไงค่ะว่า "คบกันแค่ปีเดียวแล้วแต่ง ไวกันไป ควรจะ 2 ถึง 3 ปีล่ะ" นั่นคือทัศนะของเขาล่ะ...
พอพูดเรื่องแต่งงานแล้วเค้าเครียด เราเห็นแล้วสงสาร คนครองโสดมาจนป่านนี้ นั่งแต่สมาธิ ฟังแต่ธรรมะ
เริ่มมีคุยไม่รู้เรื่องกันบัาง ทะเลาะบ้าง.. แฟนบอก อยากบวช ตั้งใจไว้หลายปีแล้ว อีกไม่กี่ปีจะลาออกจากราาชการ แล้วบวช
....
เสียดาย ค่ะ
รักเขามาก..อยากอยู่ด้วย..ตัดใจไม่ได้
เขาก็รักเราเสียด้วยซิคะ แต่เหมือนมีเส้นบาง ๆ
ให้อยู่อย่างนี้พอได้ แต่ถ้าพูดเรื่องแต่งงาน พี่เค้าไม่สบายใจเลย
ขอกำลังใจ ขอคำแนะนำด้วยค่ะ