กาดำเเละหงส์

กาลครั้งหนึ่งนานมาเเล้ว
มีกาดำเเละหงอาสังอยู่ในป่า ได้ได้สนิทกันมากๆๆ
เเละได้ออกไปหากินด้วยกันทุกวัน ซึ่งหงส์และกาดำได้สนิทกันอย่างมากๆๆๆๆๆๆ
เเละได้อยู่ด้วยกัลในป่าเเห่งนั้นเป็นเวลานานเเล้ว
เเะลมีอยู่วันนึ่ง กาดำก้อได้ชวนหงส์ออกไปบินเล่นในป่า
ได้พูดคุยกันเเละ หยอกล่อกันเป็นปกติ แต่ในใจกาดำนั้นออยากจะบอกกับหงส์ว่ากาดำนั้น
ได้ตกหลุมรักกับหงส์เข้า เสียเเล้ว แต่ก้อยังไม่ได้พูอะไรกับหงส์เลย จนมีอยู่วันนึง
หงส์ได้สังเกตุเห็น พฤติกรรมของกาดำเปลี่ยนไป หงส์เลยถามกาดำว่า
เจ้ากา เจ้าเป็นอะไรรึ เวลาอยู่กับข้า เจ้าทำตัวแปลกๆๆ กาดำก้อ อึ่ม..............................
กงส์ก้อบอกว่า เจ้าก้อพูดมาซิ ข้าจะได้ช่วยเจ้าเอง   กาดำก้อเลย
บอกกับเจ้าหงส์ว่า หงส์ข้าอยู้กับเจ้ามาก้อนานเเล้วนะ ข้าพยายามบอกตัวเองเเล้ว
ว่ามันยังเป้นไปไม่ได้ แต่ข้าก้อทำไม่ได้ เเล้วข้าบอกเจ้าไป เจ้าจะต้องเป็นเหมือนเดิมกับข้าได้ไหม
เจ้าหงส์ก้อบอกว่า ได้สิ เจ้าว่ามาเลย กาดำบอกว่า ข้า..........................ชอบเจ้ามานานเเล้ว
แต่ข้ารู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้เพราะว่ามันเป็นรักที่เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเฃิง หงส์ก้อพูดขึ้นว่า
ข้าอยู่กับเจ้ามาเป็นเพื่อนมากันหลายปี เจ้ายังจะกล้า คิดกับข้าอย่างนี้อีกรึ เจ้าก้อรู้
ข้ามีสักสูงส่งนัก แต่เจ้านั้น ต่ำต้อยยิกนัก เจ้าอยามายุ่งกับข้าอีก
.
.
.
.
..
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การที่เราจะพูดอะไรไป แม้ว่าคนฟังจะยอมรับในการฟังครั้งนั้น
แต่มันก้อจะเป็นสิ่งที่ร้ายที่สุดในการที่ได้ผลตอบแทนมาก้อได้.......