มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน

เรื่องมีอยู่ว่า... เมื่อสามเดือนที่แล้ว ฉันได้ไปทานข้าวกับเพื่อน(ผู้หญิง)และได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนฉัน ผู้ชายคนนี้อยู่ไม่หล่อ หน้าตาธรรมดา ซึ่งไม่ใช่สเป็คผู้ชายที่ฉันตั้งไว้เลย เราได้คุยกันนิดหน่อย เพราะต่างฝ่ายต่างเพิ่งรู้จักกัน หลังจากวันนั้นเราได้เจอกันบ่อยขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น เวลาออกไปทานข้าวเราก็จะออกไปกันสามคนโดยมีฉัน เพื่อน และผู้ชายคนนั้น ฉันรู้สึกเริ่มชอบผู้ชายคนนี้เข้าแล้ว เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน เราคุยไลน์กันทุกวัน หลังๆเราเริ่มออกไปทานข้าวกันสองคนบ้าง แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยังมีท่าทีเฉยๆอยู่ ไม่แสดงออกว่าชอบฉัน วันนั้นเป็นวันเกิดฉัน ผู้ชายคนนี้พาฉันไปร้านเหล้า เพื่อเลี้ยงวันเกิด เราไปกันสองคน เพราะเพื่อนฉันไม่ว่าง หลังกลับจากร้านเหล้าเราไปนั่งที่ริมน้ำ ฉันคิดว่าเขาเมา ก็เลยให้เขาไปนั่งพักก่อนกลัวว่าเขาขับรถกลับไม่ไหว ตอนนั้นเราได้ใกล้ชิดกันมาก เขาบอกกับฉันว่า ฉันดีกับเขามาก ช่วยเขาในทุกๆเรื่อง ไม่คิดว่าจะเจอใครที่ดีกับเขาขนาดนี้ แต่เราก็เพิ่งรู้จักกันได้ไม่ถึงเดือน และเขาก็เพิ่งเลิกกับแฟนเก่า ซึ่งเขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ เขาเลยจะขอเป็นเพื่อนกับฉัน แต่เป็นเพื่อนที่สนิทมากกว่าเพื่อนคนอื่น สถานะแบบ มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน ซึ่งตอนนั้นฉันก็โอเค เพราะฉันเริ่มรู้สึกดีเวลาอยู่กับเขาแล้ว หลังจากวันนั้น เราเริ่มออกไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยขึ้น เรามีโมเม้นแบบมุ้งมิ้งบ้าง ซึ่งการกระทำของเราสองคนเหมือนคนเป็นแฟนกันมาก เพื่อนๆต่างคิดว่าเราเป็นแฟนกัน ทั้งๆที่เรายังใช่คำว่าเพื่อนกันอยู่ มีอยู่คืนนึงเขาบอกกับฉันว่า เขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้ แต่เราดีกับเขามากๆ เราดีกับเขาทุกอย่าง เขาบอกว่าถ้าวันนึงเราเจอผู้ชายที่ดีกว่าเขาก็ให้เราไปจากเขาได้เลย แต่ถ้าเราไม่เจอใครแล้วเรายังอยู่กันแบบนี้ ถึงเวลานั้นเขาจะคบเราเป็นแฟนแบบจริงจัง เพราะเขากลัวว่าถ้าคบกันแล้วเกิดเลิกกัน เขากลัวว่าเราจะกลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้ เพราะต่างฝ่ายต่างเพิ่งรู้จักกัน เขาบอกว่าถ้าเราไปจากเขาจริงๆเขาก็เสียใจนะ และเขาก็บอกว่าถ้าแฟนเก่าเขากลับมา เขาก็จะกลับไปคบกับแฟนเก่า โดยที่ไม่สนใจอะไรเราเลย  แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เขายอมรับว่าเขาเห็นแก่ตัว แต่ฉันก็เลือกที่จะรอ อยู่กับเขาแบบนี้ไปเรื่อยๆ ตอนนี้มันไม่ใช่แค่ชอบแล้ว มันมากกว่ารักเลยละ ฉันก็ไม่คิดว่าตัวเองจะรักใครได้ขนาดนี้ ตั้งแต่ได้คุยกับผู้ชายคนนี้ ฉันไม่มองผู้ชายคนอื่นเลย และถ้าฉันรักใครแล้ว ฉันจะไม่เผื่อใจไว้เลย รักใครแล้วก็จะรักหมดใจ ถ้าฉันเสียเขาไปจริงๆฉันคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ ไม่รู้ทำไมตัวเองถึงเป็นแบบนี้เหมือนกัน
ณ ตอนนี้ เขาเริ่มเปิดเผยเรื่องของเรากับเพื่อนมากขึ้น มีจับมือ มีหอมแก้มบ้าง เราออกไปข้างนอกไปทานข้าวด้วยกันแทบทุกวัน เวลาฉันออกไปข้างนอกเขาก็จะขับรถพาฉันไปโน่นไปนี่ ไม่ให้ฉันขับรถไปคนเดียว เขาบอกว่าเขาเป็นห่วง ไม่อยากให้ไปไหนมาไหนคนเดียว เขาโทรมาหาฉันทุกวัน บอกคิดถึงฉันตลอด วันไหนที่ไม่เจอเขาก็จะโทรคุยกับฉันตลอด เรามีโมเม้นหวานๆจนเพื่อนๆต่างอิจฉา ซึ่งเพื่อนทุกคนต่างคิดว่าเราเป็นแฟนกันแล้ว แต่ความจริงคือเรายังเป็นแค่เพื่อนกัน แต่การกระทำมันตรงกันข้ามกับคำพูด เราบอกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่การกระทำนั้นมันมากกว่าคนเป็นแฟนกันอีก
<ฉับแอบหวังว่าสักวันเราคงจะได้เป็นแฟนกันจริงๆสักทีนะ เมื่อถึงเวลานั้นฉันคงจะดีใจไม่น้อยเลยแหละ>
v
v
v
v
v
ฉันควรทำยังไงต่อไปดี? ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่ เขาแค่หลอกให้ฉันดีใจเล่นหรือเขาเริ่มจริงจังกับฉันแล้ว?

ปล.เพิ่งเขียนกระทู้แรก อยากจะขอความคิดเห็นหน่อยนะคะว่าฉันควรจะทำยังไงกับเรื่องนี้ต่อไปดี