เรื่องสั้นย่อหน้าเดียว : บัง

“บังขายมากี่ปีแล้ว” หนุ่มสูงใหญ่หันมาตอบด้วยเสียงทุ้มๆ ชัดถ้อยชัดคำ “สามปีแล้ว” เด็กหนุ่มตัวเล็กบางกว่าครึ่งต่อครึ่งยังหยิบถั่วบนอานหลังรถจักรยานกินไม่หยุด “โห ถึงว่าพูดไทยชัดแจ๋วเลย” ปากเขายังเคี้ยวตุ้ย ๆ มือยังหยิบถั่วต่างชนิดใส่ปากไม่หยุด หนุ่มต่างชาติมองดูว่าที่ลูกค้าด้วยสายตาเฉยชา “น้ำมะนาวแท้หรือน้ำมะนาวขวดเนี่ย” เจ้าของธุรกิจถั่วเพื่อคนกลางคืนยกขวดน้ำมะนาวมาไว้ในอุ้งมือแล้วตอบ “ทุกอย่างบังทำกับมือนะ ทุกอย่าง” “เยี่ยม” น้ำเสียงเริ่มอ้อแอ้จากอีกฝ่ายเป็นทำนองชื่นชม “ทำไมบังไม่ขายโรตี แขกชอบขายโรตีไม่ใช่เหรอ” คำถามนี้จากคนเมาเหล้าทำเอาบังนิ่ง พลันคลายมือที่กำขวดน้ำมะนาวไว้แน่น “เคยชายโรตีหนึ่งปี ขายดีมากแล้วก็หยุดไปปีหนึ่ง” บังปล่อยขวดน้ำมะนาวลงตรงช่องของมัน “บังกลับบ้านเหรอ” หนุ่มไทยยกถุงถั่วขึ้นมาถือไว้จกกินอย่างเพลิดเพลิน หัวเราะสนุกสนานเกินเลยกับเรื่องราวของพ่อค้าต่างชาติ “เปล่า บังติดคุกเมืองไทยปีหนึ่ง เพราะบังชกคนที่ชักดาบ เอาเปรียบ ซื้อโรตีแล้วไม่จ่ายเงิน เด็กนั่นจมูกและซี่โครงหัก” เด็กหนุ่มหยุดหัวเราะใส่หน้าอดีตเดนคุก “ไม่เป็นไรนะ ไม่เป็นไร คนไทยดี ๆ มีเยอะแยะ” บังยิ้มขณะเอามือหยาบใหญ่บรรจงพับปากถุงถั่วที่หนุ่มไทยเพิ่งวางลง เสียงที่เคยกลั้วหัวเราะบัดนี้เริ่มสั่นและแหบแห้ง “บัง ผมเอาถั่วนี่ห้าสิบบาท อร่อยจริง ๆ ใส่แต่พริกไม่ต้องใส่มะนาวนะ มันเปรี้ยว”

CR www.oknation.net