สวัสดีครับ ผมตั้งใจจะเขียนเรื่องราวชีวิตช่วงหนึ่งของผม ในระยะเวลา 7ปีที่ผ่านมา...
7 ปีที่แล้ว ผมเป็น นศ. ม.หนึ่งที่เชียงรายครับ แต่เรียนไม่จบ ผมกลับมากรุงเทพอย่างไร้จุดหมาย
ความจริงบ้านเกิดผมอยู่ต่างจังหวัดครับ แต่มาอาศัยอยู่กับญาติ เพราะคิดว่าจะหางานทำได้สะดวกกว่า
ตอนนั้น เงินก็ไม่ค่อยมีครับ ที่บ้านเค้าคิดว่าเราเกเรเลยให้บ้างไม่ให้บ้าง จริงๆคือเราเพิ่งรู้ว่า สายที่เรียนมันไม่ใช่ครับ
ตอนนั้นเลยคิดหางานทำเองไปก่อน โดยตั้งใจว่าจะเก็บเงินซักก้อน เพื่อไปต่างประเทศ
ผมเดินหางาน เส้นประเวศเลาะๆไปจนเกือบถึงบางนา เดินหางานสะดวกกว่าครับ จนได้งานที่ร้าน Fa....... เงินเดือน ราวๆ4 5 พันครับ ผมใช้วุฒิ ม.6 สมัครงาน
ตอนแรกมีจักรยานปั่นไปครับ ที่ทำงานห่างไปประมาณ กิโลกว่า แต่จักรยานโดยขโมย เลยเดินไปครับ ความจริงมีรถสองแถววิ่งผ่าน แต่อย่างที่บอก ผมมีจุดมุ่งหมาย จะเก็บเงินอะไรประหยัดได้ก็ประหยัดครับ เก็บเงิน แทบไม่ได้ไปเที่ยวไหน ซื้ออะไรเลย ทำอยู่ประมาณ5 เดือน ตอนนั้นเงินยังเก็บไม่ได้ครับ แค่หาเงินใช้เองได้ก็พอแล้ว ผมเริ่มเรียนรู้ชีวิตการทำงาน หาเงินมากขึ้น
หลังจากนั้น ผมก็ได้ไปสมัครงานที่ใหม่ เป็นสาขาร้านขายเฟอร์นิเจอร์ที่พาราไดซ์พาร์ค เงินเดือนอัพขึ้นมา รวมค่าโอทีอยู่ที่หมื่นกว่าบาท แต่โชคดีครับที่ผมพอมีความสามารถทางด้านภาษาอยู่บ้าง เลยไปสอบกับบริษัทและได้ค่าภาษาเพิ่มอีกเดือนละ5,000 บาท ผมยังคงใช้เงินประหยัดและเก็บออม เพื่อจุดหมายคือผมอยากไปต่างประเทศครับ ในระหว่างนั้น ผมสมัครลงเรียน รามคำแหงไปด้วย ผมทำงานที่นี่ประมาณปีกว่า เก็บเงินได้แสนกว่า ผมไม่ค่อยใช้เงินเลยครับ กินข้าวมื้อกลางวันข้างนอก เช้า-เย็นกินที่บ้าน ไม่ซื้อของ แทบไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนเลยครับ พอผมเก็บเงินได้แล้ว จึงลาออกมา ช่วงที่รอไปต่างประเทศ ผมเลยบวชทดแทนคุณพ่อแม่ แล้วก็บินไปที่สหรัฐอเมริกาครับ....
ผมติดต่อสมัครงานไว้อยู่แล้ว เป็นญาติของญาติเพื่อน ที่โอไฮโอ้ ที่สวนน้ำ อยู่ฝ่ายซักรีด ค่าแรงน้อยมากครับ ทำแค่2เดือน
เลยมาที่แคลิฟิเนีย เมืองซานดิเอโก้เป็นญาติของเพื่อนอีกแล้วครับ อ่อลืมบอก เพื่อนผมมาด้วยกันครับ ช่วงนั้นเศรษฐกิจที่นั่นก็แย่
ผมก็ได้งานร้านอาหารไทย แถวบ้านที่พัก เดินไปได้ครับ ไปล้างจาน วันละ50 เหรียญ เก็บได้แค่พอกิน ทำเดือนเดียวก็ออกครับ
ก็ออกมาพัก ตั้งหลัก อาทิตย์กว่าๆ บังเอิญเจอเพื่อนบ้านเช่าเป็นเอเชียครับ เค้าจะกลับบ้านเดือนนึง จะให้ผมไปช่วยทำงานแทนเดือนนึง ตำแหน่ง สับไก่ เหมือนสับ หมูแดง หมูกรอบข้าวมันไก่นี่ล่ะครับ ก็ช่วยแค่เดือนนึงครับ
คราวนี้มีคนรู้จักห่างๆครับ จะเปิดร้านอาหารที่ซาคาเมนโต้ ตอนนั้นเพื่อนผมกลับไทยไปแล้ว ผมก็มาทำงานร้าน fastfoodครับ ร้านเยอรมันครับ ทำอยู่ซักพักนึง พี่ที่รู้จักเป็นเจ้าของเป็นคนไทยด้วยครับ แต่ผมมีปัญหากับผู้จัดการร้านเป็นรัสเซียครับ พี่เจ้าของร้านดีมากครับ เค้าลิสรายชื่อร้านอาหารไทย พร้อมเบอร์โทรให้ผมไปลองสมัคร แล้วรอเค้าเปิดร้านอาหารไทยใหม่ครับ ขอบคุณพี่ผู้มีพระคุณคนนี้มากครับ ทั้งที่ไม่รู้จักผมเป็นการส่วนตัว แต่เค้าทำเพื่อผมเยอะมาก
ผมเลยตระเวนสมัครร้านอาหารไทยร้านนึง ที่ไม่ไกลบ้านเช่า ผมได้งานร้านดังในย่านนั้นครับ มีคนออกพอดีผมเลยได้ทำพาร์ทาม ตำแหน่งรันเนอร์ ได้ทำ 3 วันต่อสัปดาห์ช่วงบ่ายครับ ค่าจ้าง20เหรียญ แต่ดีที่ทิปต่างหากครับ งานสนุกครับ คนเยอะ แต่ได้ทำ3วัน ผมเลยไปสมัครอีกที่หนึ่ง เพื่อจะทำงานสองที่ ทำทุกอย่างในร้านครับ กับพี่เจ้าของร้าน ค่าจ้างเท่ากัน ทิปต่างหาก เฉลี่ยก็ได้วันละร้อยเหรียญอยู่ครับ ทำได้เดือนกว่า ก็เก็บเงินซื้อรถมือ2 เก่าๆ ผมทำใบขับขี่ตั้งแต่อยู่ซานดิเอโก้แล้วนะครับ เพื่อจะได้ไปไหนมาไหนสะดวกขึ้น
ทำไปประมาณปีนึง เก็บเงินได้จำนวนนึง เริ่ม กิน เที่ยวครับ รายจ่ายเยอะขึ้น ค่าเช่า ค่าโทรศัพท์ แต่ผมพลาดที่ถูกจับเมาแล้วขับครับ ขอข้ามช็อตนี้ไป ตัดภาพมาที่ผมกลับมาเมืองไทย ด้วยเงินที่เหลือ แสนกว่าบาท กับระยะเวลา แรงกาย แรงใจ ที่หมดไปกับสหรัฐอเมริกา โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหนต่อดี....
จากพนังงานร้านสะดวกซื้อ จนทุกวันนี้ ผมมาไกลเหลือเกิน
7 ปีที่แล้ว ผมเป็น นศ. ม.หนึ่งที่เชียงรายครับ แต่เรียนไม่จบ ผมกลับมากรุงเทพอย่างไร้จุดหมาย
ความจริงบ้านเกิดผมอยู่ต่างจังหวัดครับ แต่มาอาศัยอยู่กับญาติ เพราะคิดว่าจะหางานทำได้สะดวกกว่า
ตอนนั้น เงินก็ไม่ค่อยมีครับ ที่บ้านเค้าคิดว่าเราเกเรเลยให้บ้างไม่ให้บ้าง จริงๆคือเราเพิ่งรู้ว่า สายที่เรียนมันไม่ใช่ครับ
ตอนนั้นเลยคิดหางานทำเองไปก่อน โดยตั้งใจว่าจะเก็บเงินซักก้อน เพื่อไปต่างประเทศ
ผมเดินหางาน เส้นประเวศเลาะๆไปจนเกือบถึงบางนา เดินหางานสะดวกกว่าครับ จนได้งานที่ร้าน Fa....... เงินเดือน ราวๆ4 5 พันครับ ผมใช้วุฒิ ม.6 สมัครงาน
ตอนแรกมีจักรยานปั่นไปครับ ที่ทำงานห่างไปประมาณ กิโลกว่า แต่จักรยานโดยขโมย เลยเดินไปครับ ความจริงมีรถสองแถววิ่งผ่าน แต่อย่างที่บอก ผมมีจุดมุ่งหมาย จะเก็บเงินอะไรประหยัดได้ก็ประหยัดครับ เก็บเงิน แทบไม่ได้ไปเที่ยวไหน ซื้ออะไรเลย ทำอยู่ประมาณ5 เดือน ตอนนั้นเงินยังเก็บไม่ได้ครับ แค่หาเงินใช้เองได้ก็พอแล้ว ผมเริ่มเรียนรู้ชีวิตการทำงาน หาเงินมากขึ้น
หลังจากนั้น ผมก็ได้ไปสมัครงานที่ใหม่ เป็นสาขาร้านขายเฟอร์นิเจอร์ที่พาราไดซ์พาร์ค เงินเดือนอัพขึ้นมา รวมค่าโอทีอยู่ที่หมื่นกว่าบาท แต่โชคดีครับที่ผมพอมีความสามารถทางด้านภาษาอยู่บ้าง เลยไปสอบกับบริษัทและได้ค่าภาษาเพิ่มอีกเดือนละ5,000 บาท ผมยังคงใช้เงินประหยัดและเก็บออม เพื่อจุดหมายคือผมอยากไปต่างประเทศครับ ในระหว่างนั้น ผมสมัครลงเรียน รามคำแหงไปด้วย ผมทำงานที่นี่ประมาณปีกว่า เก็บเงินได้แสนกว่า ผมไม่ค่อยใช้เงินเลยครับ กินข้าวมื้อกลางวันข้างนอก เช้า-เย็นกินที่บ้าน ไม่ซื้อของ แทบไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนกับเพื่อนเลยครับ พอผมเก็บเงินได้แล้ว จึงลาออกมา ช่วงที่รอไปต่างประเทศ ผมเลยบวชทดแทนคุณพ่อแม่ แล้วก็บินไปที่สหรัฐอเมริกาครับ....
ผมติดต่อสมัครงานไว้อยู่แล้ว เป็นญาติของญาติเพื่อน ที่โอไฮโอ้ ที่สวนน้ำ อยู่ฝ่ายซักรีด ค่าแรงน้อยมากครับ ทำแค่2เดือน
เลยมาที่แคลิฟิเนีย เมืองซานดิเอโก้เป็นญาติของเพื่อนอีกแล้วครับ อ่อลืมบอก เพื่อนผมมาด้วยกันครับ ช่วงนั้นเศรษฐกิจที่นั่นก็แย่
ผมก็ได้งานร้านอาหารไทย แถวบ้านที่พัก เดินไปได้ครับ ไปล้างจาน วันละ50 เหรียญ เก็บได้แค่พอกิน ทำเดือนเดียวก็ออกครับ
ก็ออกมาพัก ตั้งหลัก อาทิตย์กว่าๆ บังเอิญเจอเพื่อนบ้านเช่าเป็นเอเชียครับ เค้าจะกลับบ้านเดือนนึง จะให้ผมไปช่วยทำงานแทนเดือนนึง ตำแหน่ง สับไก่ เหมือนสับ หมูแดง หมูกรอบข้าวมันไก่นี่ล่ะครับ ก็ช่วยแค่เดือนนึงครับ
คราวนี้มีคนรู้จักห่างๆครับ จะเปิดร้านอาหารที่ซาคาเมนโต้ ตอนนั้นเพื่อนผมกลับไทยไปแล้ว ผมก็มาทำงานร้าน fastfoodครับ ร้านเยอรมันครับ ทำอยู่ซักพักนึง พี่ที่รู้จักเป็นเจ้าของเป็นคนไทยด้วยครับ แต่ผมมีปัญหากับผู้จัดการร้านเป็นรัสเซียครับ พี่เจ้าของร้านดีมากครับ เค้าลิสรายชื่อร้านอาหารไทย พร้อมเบอร์โทรให้ผมไปลองสมัคร แล้วรอเค้าเปิดร้านอาหารไทยใหม่ครับ ขอบคุณพี่ผู้มีพระคุณคนนี้มากครับ ทั้งที่ไม่รู้จักผมเป็นการส่วนตัว แต่เค้าทำเพื่อผมเยอะมาก
ผมเลยตระเวนสมัครร้านอาหารไทยร้านนึง ที่ไม่ไกลบ้านเช่า ผมได้งานร้านดังในย่านนั้นครับ มีคนออกพอดีผมเลยได้ทำพาร์ทาม ตำแหน่งรันเนอร์ ได้ทำ 3 วันต่อสัปดาห์ช่วงบ่ายครับ ค่าจ้าง20เหรียญ แต่ดีที่ทิปต่างหากครับ งานสนุกครับ คนเยอะ แต่ได้ทำ3วัน ผมเลยไปสมัครอีกที่หนึ่ง เพื่อจะทำงานสองที่ ทำทุกอย่างในร้านครับ กับพี่เจ้าของร้าน ค่าจ้างเท่ากัน ทิปต่างหาก เฉลี่ยก็ได้วันละร้อยเหรียญอยู่ครับ ทำได้เดือนกว่า ก็เก็บเงินซื้อรถมือ2 เก่าๆ ผมทำใบขับขี่ตั้งแต่อยู่ซานดิเอโก้แล้วนะครับ เพื่อจะได้ไปไหนมาไหนสะดวกขึ้น
ทำไปประมาณปีนึง เก็บเงินได้จำนวนนึง เริ่ม กิน เที่ยวครับ รายจ่ายเยอะขึ้น ค่าเช่า ค่าโทรศัพท์ แต่ผมพลาดที่ถูกจับเมาแล้วขับครับ ขอข้ามช็อตนี้ไป ตัดภาพมาที่ผมกลับมาเมืองไทย ด้วยเงินที่เหลือ แสนกว่าบาท กับระยะเวลา แรงกาย แรงใจ ที่หมดไปกับสหรัฐอเมริกา โดยที่ยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหนต่อดี....