เท่าที่ดูเรื่องที่มาผมรู้สึกว่าเราแทบจะไม่เห็น (หรือไม่ได้เห็นเลย ผมไม่แน่ใจ) บอสกับศยาร้องไห้เลย
มันสะท้อนความเป็นจริงว่าศยาเธอเป็นหญิงที่แกร่งพอสมควรไม่ได้ร้องไห้พร่ำเพื่อ นิดๆก็ร้อง มันยิ่งทำให้ตัวละครมันดูจริงขึ้น
ขัดกับละครหลายๆเรื่องๆ ที่พยายามเหลือเกินที่จะทำให้นักแสดงนั้นมีน้ำตาซึ่งต่อให้นักแสดงท่านไหนทำได้
แต่สุดท้ายคนดูนี่แหละก็จะไม่อินทำให้รู้สึกว่าน้ำตาที่ไหลออกมานั้น ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกคล้อยตามหรืออะไรเลย
รวมทั้งบอสด้วย แต่โดยปกติละครเราก็ไม่ค่อยได้นำเสนอโมเม้นที่จะได้เห็นน้ำตาของผู้ชายเลย
แต่ถ้าได้เห็นเราก็จะอดอินตามได้ซะส่วนใหญ่ (จำได้แม่นเลยตอนเขมชาติ) โดยส่วนตัวคิดว่าที่นักแสดงชายทำได้ก็คงก็อาศัย
บทดีๆด่วยเช่นกันที่จะให้เขาเล่นได้สมจริง และคนดูอินไปตามๆกัน
จนมาวันนี้ ผมได้เห็นน้ำตาของศยาที่ร้องไห้ตอนบอสตักเตือน และ ฉากที่บอสน้ำตาไหลเมื่อรู้ความจริงทั้งหมด
มันก็ยิ่งทำให้คนดูของเราอินไปได้อย่างง่ายดายเพราะมันไม่ใช่การร้องไห้พร่ำเพรื่อ แต่ละครเรื่องนี้ เลือกที่จะใช้น้ำตาอย่างถูกที่นั่นเอง
ดีใจที่เห็นละครไทยพัฒนาไปอีกขั้นครับ เพราะคนดูเค้าไม่ได้ตัดสินว่าใครร้องไห้เยอะ น้ำตาไหลออกมาได้เป็นนักแสดงที่เก่ง
แต่คนที่เล่นแล้วสามารถสื่อถึงความรุ้สึกจริงๆโดยที่ไม่ต้องมีน้ำตาไหลออกมานั้นแหละคือนักแสดงที่เล่นได้สมจริง
สุดท้ายของติหน่อยครับ ทำให้พี่แอนถึงใจร้ายนัก ผมรู้สึกอินมาก อินที่สุด สำหรับเรื่องราวคู่บอสกับศยา
ด้วยเส้นเรื่องที่มีเหตุมีผล สถานการณ์ต่างๆโดยที่ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาเนื้อแนบชิดกัน
หลายฉากมากที่ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่านี่แหละโรแมนติกที่เป็นธรรมชาติที่สุดไม่ใช่ล้มทับแล้วสบตากัน เหมือนอีกคู่
เส้นเรื่องของ 2 คนนี้มีที่มาที่ไปอย่างชัดเจนทำให้คนดูย่างเรายิ่งอินไปกับมันมาก +ฝีมือระดับเทพอย่างพี่แอน ไม่แปลกที่คนดูจะอินได้ขนาดนี้
ดังนั้น พี่แอนครับ ผมเชื่อว่าคนที่มีความสามารถยังไงก็อยู่ได้มากกว่าคนที่มีดีเพียงแค่รูปลักษณ์หน้าตา
พี่แอนยังคงเป็นคนสวย ถึงจะไม่เท่าสมัยก่อน แต่ผมเชื่อว่าคนที่เค้าดูที่ความสามารถของนักแสดง จะมองข้ามเรื่องวัยของพี่แอนได้
เพราะพี่แอนทำให้คนดูเชื่อทุกครั้งๆ ว่าพี่คือตัวละครตัวนั้นจริงๆ รอติดตามพี่ในบทนางเอกตลอดกาลต่อไปนะครับ
ร้องน้อยๆ แต่ได้เยอะๆ นี่แหละน้ำตาที่ไหลออกมา คนดูถึงจะให้ความสำคัญในละคร
มันสะท้อนความเป็นจริงว่าศยาเธอเป็นหญิงที่แกร่งพอสมควรไม่ได้ร้องไห้พร่ำเพื่อ นิดๆก็ร้อง มันยิ่งทำให้ตัวละครมันดูจริงขึ้น
ขัดกับละครหลายๆเรื่องๆ ที่พยายามเหลือเกินที่จะทำให้นักแสดงนั้นมีน้ำตาซึ่งต่อให้นักแสดงท่านไหนทำได้
แต่สุดท้ายคนดูนี่แหละก็จะไม่อินทำให้รู้สึกว่าน้ำตาที่ไหลออกมานั้น ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกคล้อยตามหรืออะไรเลย
รวมทั้งบอสด้วย แต่โดยปกติละครเราก็ไม่ค่อยได้นำเสนอโมเม้นที่จะได้เห็นน้ำตาของผู้ชายเลย
แต่ถ้าได้เห็นเราก็จะอดอินตามได้ซะส่วนใหญ่ (จำได้แม่นเลยตอนเขมชาติ) โดยส่วนตัวคิดว่าที่นักแสดงชายทำได้ก็คงก็อาศัย
บทดีๆด่วยเช่นกันที่จะให้เขาเล่นได้สมจริง และคนดูอินไปตามๆกัน
จนมาวันนี้ ผมได้เห็นน้ำตาของศยาที่ร้องไห้ตอนบอสตักเตือน และ ฉากที่บอสน้ำตาไหลเมื่อรู้ความจริงทั้งหมด
มันก็ยิ่งทำให้คนดูของเราอินไปได้อย่างง่ายดายเพราะมันไม่ใช่การร้องไห้พร่ำเพรื่อ แต่ละครเรื่องนี้ เลือกที่จะใช้น้ำตาอย่างถูกที่นั่นเอง
ดีใจที่เห็นละครไทยพัฒนาไปอีกขั้นครับ เพราะคนดูเค้าไม่ได้ตัดสินว่าใครร้องไห้เยอะ น้ำตาไหลออกมาได้เป็นนักแสดงที่เก่ง
แต่คนที่เล่นแล้วสามารถสื่อถึงความรุ้สึกจริงๆโดยที่ไม่ต้องมีน้ำตาไหลออกมานั้นแหละคือนักแสดงที่เล่นได้สมจริง
สุดท้ายของติหน่อยครับ ทำให้พี่แอนถึงใจร้ายนัก ผมรู้สึกอินมาก อินที่สุด สำหรับเรื่องราวคู่บอสกับศยา
ด้วยเส้นเรื่องที่มีเหตุมีผล สถานการณ์ต่างๆโดยที่ไม่จำเป็นที่จะต้องเอาเนื้อแนบชิดกัน
หลายฉากมากที่ทำให้ผมรู้สึกได้เลยว่านี่แหละโรแมนติกที่เป็นธรรมชาติที่สุดไม่ใช่ล้มทับแล้วสบตากัน เหมือนอีกคู่
เส้นเรื่องของ 2 คนนี้มีที่มาที่ไปอย่างชัดเจนทำให้คนดูย่างเรายิ่งอินไปกับมันมาก +ฝีมือระดับเทพอย่างพี่แอน ไม่แปลกที่คนดูจะอินได้ขนาดนี้
ดังนั้น พี่แอนครับ ผมเชื่อว่าคนที่มีความสามารถยังไงก็อยู่ได้มากกว่าคนที่มีดีเพียงแค่รูปลักษณ์หน้าตา
พี่แอนยังคงเป็นคนสวย ถึงจะไม่เท่าสมัยก่อน แต่ผมเชื่อว่าคนที่เค้าดูที่ความสามารถของนักแสดง จะมองข้ามเรื่องวัยของพี่แอนได้
เพราะพี่แอนทำให้คนดูเชื่อทุกครั้งๆ ว่าพี่คือตัวละครตัวนั้นจริงๆ รอติดตามพี่ในบทนางเอกตลอดกาลต่อไปนะครับ