ตอนแรกผมเครียดนะครับว่าเอ๊ะทำไมคนที่เราชอบเขาไม่ชอบเราเลยผมอยู่โรงเรียนมาจนปีนี้อยู่ม.5 แล้วครับแต่คนที่ผมชอบผมรู้สึกดีด้วยเขาไม่เคยชอบผมเลยครับและสิ่งที่ผมไม่ชอบมากที่สุดคือเวลาที่ผมชอบใครแล้ว คนนั้นต้องโดนเพื่อนล้อครับ ผมเคยชอบเพื่อนที่เป็นผู้ชายห้องเดียวกันครับ ผมไม่รู้หรอกครับว่าเขาชอบผมหรือป่าว??? แต่สิ่งทผมรู้คือผมชอบเล่นกับเขาเขาชอบแกล้งครับ เป็นการแกล้งนู่นนี้ครับ แต่ผมคิดอะไรกับเขามากครับ วันนึงผมเขียนไดอะรี่ แล้วลืมไว้บนโต๊ะผมพลาดครับ. วันต่อมาเพื่อนผมโดนล้อครับ หลังจากนั้นเราคุยกันน้อยลงและห่างเหินกันไป ทำให้ผมรู้สึกว่า ผมไม่ชอบครับเวลาที่ต้องมาล้อคนที่ผมชอบมีอะไรมาล้อมาว่าผมเถอะครับ. จนวันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าเขารู้สึกอะไร??? ผู้ชายเวลารู้สึกอะไรเขาไม่พูดนิครับ ผมว่าผมอาจจะไม่เจอความรักเพราะว่าผมเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองมาไป แต่ผมใช้เวลาย้อมใจได้ครับ ผมยังรอคนที่เขาไม่อายอยู่ครับ. ผมยืนยันว่าจะรอต่อไป.
ไม่แปลกใช่ไหมที่คนที่ผมชอบเขาไม่ชอบผม.