ผมแอบรักเพื่อนคนนี้มากกกกกกกกกแต่คงเป็นไปไม่ได้แน่ๆ

ขึ้นชื่อว่าเพื่อนแค่คิดก็ผิดแล้วใช่ครับคนส่วนมากคิดกันยังไงผมไม่ทราบแต่ส่วนตัวผมแล้วผมว่ามันขึ้นอยู่กับคนสองคนว่าคุณคิดยังไงกับอีกคนถึงจะเป็นเพื่อนสนิทกันได้มาเป็นแฟนกันก็เยอะแยะเข้าใจกันดีมีเยอะไปแต่ถ้าเลิกกันไปแล้วก็เป็นคำถามอีกส่วนนึงไปผมเคยโพสเรื่องนี้ไปแล้วรอบนึงลองหาดูแต่ไม่ค่อยจะน่าอ่านสักเท่าไรเพราะบางคนรักเพื่อนสนิทก็เป็นเรื่องที่ผิดแต่บางคนที่รักเพื่อนสนิทเพราะมีเหตุผลของตัวเองกันไปถึงจะรู้ว่ารักเพื่อนมันผิดแต่ห้ามใจมันทำไม่ได้หรือบางคนทำได้ก็ว่ากันไปผมเป็นคนนึงที่รักเพื่อนสนิทคนนี้ถ้าใครเคยอ่าน เรื่องเพื่อนสนิทที่ผมตั้งกระทู้ไปรอบนึงที่ผมบอกว่าไม่ค่อยจะน่าอ่านสักเท่าไรมันเป็นความรู้สึกที่รู้สึกถึงตอนนี้ทุกวันนี้ใช่ครับผมรู้สึกรักและชอบไปตั้งแต่เมื่อไรคำถามมักจะเข้ามาในหัวผมตลอดเธอน่ารักนะครับโดนเฉพาะเวลายิ้มเธอจะดูน่ารักมากๆหน้านิ่งก็น่ารักผมรู้สึกว่าเธอทำอะไรก็น่ารักไปหมด5555555ผมเคยบอกความในใจผมไปรอบนึงมันทำให้ผมเปลี่ยนเป็นคนละคนที่แต่ก่อนชอบแกล้งบ่อยกลับกลายเป็นว่าเลิกแกล้งไม่อยากแกล้งมันเขินอะไรประมาณเนี้ยขนาดมันจ้องตาเราเรายังไม่อยากจะสบตาเลยครับก็มันเขินนนนน55555555แต่มันเป็นคนรักแฟนแหละครั้งนึงแฟนมันเลิกหรือยังไม่เลิกก็ไม่รู้ผมก็ช่วยคุยให้แฟนมันกลับมาคุยกับมันจนสำเร็จผมขั้นเทพเลยครับทำให้คนอื่นสมหวังแต่ก็แอบคิดอยู่ลึกว่าเมื่อไรมันจะเลิกกันสักที555555555(แค่แอบคิดลึกๆหน้ะครับขำๆ)เราเห็นคนที่เราชอบมีความสุขจริงหรือ? จะว่าไปก็จริงนะครับแต่อีกด้านนึงของเราก็คงจะเศร้าไปไม่ต่างอะไรจากที่เคยเห็นมีความสุขความสุขของผมก็ยังเป็นตอนที่ผมยังได้เรียนอยู่เพราะมีเธอโรงเรียนเลยน่าไปและเราก็ห้องเดียวกันด้วย555555555อย่างที่บอกแหละครับตั้งแต่บอกความในใจผมก็ไม่ค่อยจะกล้าสบตากล้าแกล้งในห้องเรียนเลยแต่อาจจะเป็นบางครั้งด่าบ้างกวนตีนบ้างขอร้องให้ทำงานให้บ้างผมดูขี้เกียจยังไงก็ไม่รู้5555555555แต่นั่นเธอก็เป็นความสุขส่วนนึงของผมเลยนะครับผมอยากมองหน้ามันใจจะขาดแต่ก็นั่นแหละครับเขินตามเคยถ้าถามว่าเรื่องนิสัยผมเป็นยังไงก็คงร่าเริงดีนะครับแต่สำหรับคนอื่นคงมองว่าผมนิ่งๆหยิ่งๆเพราะผมชอบทำตัวสบายๆไม่ใส่ใจใครจะคิดยังไงเพราะผมเป็นตัวของตัวเอง55555555ตั้งแต่ผมเริ่มชอบเพื่อนสนิทตัวเองคุยกับใครก็ไม่แฮปปี้เท่าคนนี้เลย5555555555แต่ตอนนี้ผมก็ยังไม่เปลี่ยนใจที่จะรักใครผมรักเพื่อนคนนี้มากจริงๆแต่ถึงจะรักขนาดนั่นก็คงเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆใช่ไหมครับ? เราไม่ควรรักเพื่อนสนิทตัวเองจริงๆหรอครับ? ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากแอบรักแอบชอบไปยังงี้เรื่อยๆใช่ไหมครับ? เพราะความรู้สึกของผมมันเดินออกมาพูดไม่ได้เลยออกมาเป็นตัวหนังสือ