จิตนี้เป็นของฝึกได้

จิตนี้เป็นของฝึกได้ เป็นของฝึกของทรมาน ดัดแปลงแก้ไขได้ ตั้งแต่ขั้นต่ำ ขั้นหยาบถึงขั้นละเอียด ละเอียดสุดขีดได้


พระพุทธเจ้าเป็นพระองค์แรกที่ทรงฝึกพระองค์มาก่อน จนได้ตรัสรู้ธรรมกลายเป็นศาสดาเอกของโลกขึ้นมา
พระสาวกเป็นลำดับต่อมาเรื่อยๆ ท่านผู้วิเศษเหล่านี้ล้วนแล้วตั้งแต่พิเศษจากการฝึกทรมาน ใจเป็นสิ่งที่ฝึกทรมานได้
จึงกลายเป็นใจวิเศษได้ ธรรมะจึงเป็นธรรมะจริงแท้ ไม่ใช่ธรรมะปลอมๆ เป็นเครื่องมือสำคัญยิ่งที่ซักฟอกแก้ไขจิตใจ
ให้ถึงความพ้นทุกข์คือความบริสุทธิ์โดยสิ้นเชิงได้ โดยไม่ต้องสงสัยในวงพุทธศาสนานี้


แต่เครื่องมือใดที่สมควรที่จะนำมาฝึกมาแก้ไขตนเอง นั่นละสำคัญ คืออุบายใด คำว่าเครื่องมือใด
อุบายใดวิธีใดที่เราจะนำมาแก้ไข  ให้เราคิด ให้ฝึกหัดสติปัญญาอย่าให้โง่ ศาสนาไม่ใช่ของโง่ ไม่ใช่ธรรมโง่  
พระพุทธเจ้าผู้ประพฤติธรรมไม่ใช่คนโง่ ศาสนธรรมที่แสดงออกสอนโลก ไม่ใช่ศาสนาที่สอนคนให้โง่  
เราผู้ปฏิบัติศาสนาจึงควรพยายามแก้ไขตน พลิกตนเองให้มีความฉลาดรอบคอบทั้งภายนอกภายใน


จิตถ้าได้รับการแก้ไขดัดแปลงด้วยสติปัญญาอยู่เสมอแล้ว
จะเปลี่ยนแปลงอาการของจิต จากความหยาบเข้าสู่ความละเอียดเรื่อยๆ ไป เปลี่ยนไปเรื่อย
หินลับของสติปัญญาคือกาย นี่เป็นสำคัญ  กายมีอะไรอยู่ที่นี่ เราติดอะไรทุกวันนี้ ก็ติดกาย
สำคัญว่ากายเป็นเราเป็นของเราเป็นของเขา นี่เป็นหลักใหญ่ เรียกว่าอุปาทาน ยึดมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แล้วคลี่คลายดูให้ดี
ด้วยอุบายวิธีดังที่เคยสอนแล้ว เราจะพิจารณากายนอกก็ตาม กายในก็ตาม กายหญิงก็ตามกายชายก็ตาม
ถ้าพิจารณาเพื่อความถอดถอนเพื่อความแก้ไขเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อความเห็นตามเป็นจริงของสิ่งนั้นๆ แล้วจะไม่ผิด
ทุกข์สมุทัยมีอยู่ทั่วๆ ไป ทั้งภายนอกภายใน มรรคคือการถอดถอนกิเลสด้วยอุบายสติปัญญานี้จึงมีอยู่ทั่วไป มีได้ทั่วไป
พิจารณาได้ทั่วไป ไม่มีอะไรมาขัดข้อง


...................................

หลักสำคัญของผู้ปฏิบัติธรรม - พระธรรมเทศนาโดย หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน
เทศน์อบรมพระ ณ วัดป่าบ้านตาด เมื่อวันที่ ๗ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๑๖
อ่านเนื้อหาเต็มได้จาก  http://www.luangta.com/thamma/thamma_talk_text.php?ID=2844&CatID=3