ตามจากกระทู้ครั้งที่แล้ว......คุณสามารถทนดูรูปเหล่านี้ได้มั้ย ถ้าไม่ได้ คุณจะช่วยไม่ให้เกิดเหตุการณ์อย่างนี้ได้ ถ้าเพียงแต่คุณแบ่งปันน้ำใจ และสละเวลาให้พวกน้องๆสักหน่อย
เราไม่ได้ต้องการเงินทอง ไม่ต้องการทุนทรัพย์หรือสิ่งของอะไรเลย ขอเพียงน้ำใจและน้ำพักน้ำแรงจากคุณเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ผู้สูงศักดิ์ ดารา นักร้อง นักแสดง นักข่าว นักศึกษา เด็กหรือผู้ใหญ่ ใครก็ได้ ถ้าให้เราไปกราบเท้า เราก็ยินดี เพราะถ้าทำแล้ว สามารถช่วยสัตว์เหล่านี้ได้ เรายอม ถ้าถามว่าแล้วคนที่ถ่ายภาพนี้ทนได้อย่างไร ทำไมไม่เข้าไปช่วยเค้าก็ทนไม่ได้ แต่เค้าเข้าไปช่วยไม่ได้ เพราะค่ายกักกันสัตว์แห่งนี้ปิดประตูใส่กุญแจ และมีผู้คุมยืนอยู่ทุกจุด สิ่งที่คุณเห็นหน้าฉากที่เค้าจัดไว้สมัยก่อน มันไม่ใช่ภาพจริง ป้าสองคนที่เคยดูแลปกป้องหมาแมว หมู ทำงานอยู่ในที่แห่งนี้ ถูกปรักปรำใส่ร้ายโดยไม่เคยมีโอกาสที่จะแก้ตัวแต่อย่างใด เพราะตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืนใช้ชีวิตอยู่กับสัตว์ กินกับสัตว์นอนกับสัตว์ที่แกรัก แล้ววันนี้สิ่งที่แกได้รับกลับเป็นการทำร้ายจิตใจอย่างสาหัส อย่างที่แกบอกว่า พวกเด็ก ๆ จะอยู่กันอย่างไร ป้าใจจะขาด สักตัวก็ไม่อยากให้จากไป เพราะเด็ก ๆ เหล่านั้นเลี้ยงดูเหมือนเป็นลูกเล็กเด็กแดงที่ไม่มีวันโต แกขอกราบกรานเจ้าของมูลนิธิเพื่อกลับเข้าไปดูแล(จิตอาสา)โดยไม่ขอรับเงินสักสลึง ก็ยังถูกตอกหน้ากลับมาว่าไม่มีที่จะไป ซึ่งจริง ๆ แล้ว มันไม่ใช่ ใจของคนที่ไม่รักสัตว์ก็คิดอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีที่ไป แต่เพราะใจที่คิดถึงเด็กพวกนั้นแทบขาดใจ ร้องไห้ทุกวัน ใครจะเข้าใจ???
ขอได้มั้ย ขอน้ำใจ น้ำพักน้ำแรงจากพวกพี่ทุก ๆ คนที่ได้อ่านกระทู้นี้ ขอได้โปรดช่วยด้วยเถิด ก่อนที่ชีวิตสัตว์เหล่านี้จาก 1,000 กว่าชีวิต ที่เหลืออยู่ไม่รู้กี่ร้อยชีวิต จะต้องตายลงไปอีก ช่วยด้วยเถิด
คุณสามารถหลังไมค์มาได้ตลอดเวลา เพราะเราแต่ละคนก็ต้องทำงานหาเลี้ยงชีวิต และมีเด็ก ๆ สี่ขา ในแต่ละครอบครองของ แต่ละคนไม่ต่ำกว่า 30 – 50 ชีวิตเหมือนกัน แต่ยังไงเราก็ต้องสู้เพื่อหลายร้อยชีวิตที่ยังเหลืออยู่ให้ดีขึ้น โปรดช่วยเราด้วยเถิด.... ช่วยด้วย
ขอความช่วยเหลือให้น้องๆที่คอนโดมูลนิธิย่านบางบัวทองด้วยค่ะ........
เราไม่ได้ต้องการเงินทอง ไม่ต้องการทุนทรัพย์หรือสิ่งของอะไรเลย ขอเพียงน้ำใจและน้ำพักน้ำแรงจากคุณเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ผู้สูงศักดิ์ ดารา นักร้อง นักแสดง นักข่าว นักศึกษา เด็กหรือผู้ใหญ่ ใครก็ได้ ถ้าให้เราไปกราบเท้า เราก็ยินดี เพราะถ้าทำแล้ว สามารถช่วยสัตว์เหล่านี้ได้ เรายอม ถ้าถามว่าแล้วคนที่ถ่ายภาพนี้ทนได้อย่างไร ทำไมไม่เข้าไปช่วยเค้าก็ทนไม่ได้ แต่เค้าเข้าไปช่วยไม่ได้ เพราะค่ายกักกันสัตว์แห่งนี้ปิดประตูใส่กุญแจ และมีผู้คุมยืนอยู่ทุกจุด สิ่งที่คุณเห็นหน้าฉากที่เค้าจัดไว้สมัยก่อน มันไม่ใช่ภาพจริง ป้าสองคนที่เคยดูแลปกป้องหมาแมว หมู ทำงานอยู่ในที่แห่งนี้ ถูกปรักปรำใส่ร้ายโดยไม่เคยมีโอกาสที่จะแก้ตัวแต่อย่างใด เพราะตลอดเวลาทั้งวันทั้งคืนใช้ชีวิตอยู่กับสัตว์ กินกับสัตว์นอนกับสัตว์ที่แกรัก แล้ววันนี้สิ่งที่แกได้รับกลับเป็นการทำร้ายจิตใจอย่างสาหัส อย่างที่แกบอกว่า พวกเด็ก ๆ จะอยู่กันอย่างไร ป้าใจจะขาด สักตัวก็ไม่อยากให้จากไป เพราะเด็ก ๆ เหล่านั้นเลี้ยงดูเหมือนเป็นลูกเล็กเด็กแดงที่ไม่มีวันโต แกขอกราบกรานเจ้าของมูลนิธิเพื่อกลับเข้าไปดูแล(จิตอาสา)โดยไม่ขอรับเงินสักสลึง ก็ยังถูกตอกหน้ากลับมาว่าไม่มีที่จะไป ซึ่งจริง ๆ แล้ว มันไม่ใช่ ใจของคนที่ไม่รักสัตว์ก็คิดอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าจะไม่มีที่ไป แต่เพราะใจที่คิดถึงเด็กพวกนั้นแทบขาดใจ ร้องไห้ทุกวัน ใครจะเข้าใจ???
ขอได้มั้ย ขอน้ำใจ น้ำพักน้ำแรงจากพวกพี่ทุก ๆ คนที่ได้อ่านกระทู้นี้ ขอได้โปรดช่วยด้วยเถิด ก่อนที่ชีวิตสัตว์เหล่านี้จาก 1,000 กว่าชีวิต ที่เหลืออยู่ไม่รู้กี่ร้อยชีวิต จะต้องตายลงไปอีก ช่วยด้วยเถิด
คุณสามารถหลังไมค์มาได้ตลอดเวลา เพราะเราแต่ละคนก็ต้องทำงานหาเลี้ยงชีวิต และมีเด็ก ๆ สี่ขา ในแต่ละครอบครองของ แต่ละคนไม่ต่ำกว่า 30 – 50 ชีวิตเหมือนกัน แต่ยังไงเราก็ต้องสู้เพื่อหลายร้อยชีวิตที่ยังเหลืออยู่ให้ดีขึ้น โปรดช่วยเราด้วยเถิด.... ช่วยด้วย