เป็นแม่ที่ล้มเหลว ควบคุมอารมณ์ไม่ได้เลย สงสารลูกมากๆ (ขอกำลังใจด้วยค่ะ)

ลูกเราสามขวบ เป็นเด็กน่ารัก พูดคุยเก่ง ร่าเริงดี แต่เวลาที่เค้าไม่เชื่อฟังเรา เช่น บอกให้สวัสดีเพื่อนเรา เพื่อนบ้าน หรือญาติ เค้าจะไม่ยอมทำ บอกดีๆ ก็แล้ว ซ้อมทำที่บ้านก็ทำอย่างดี แต่พอถึงเวลาจริงกลับไม่ยอมทำ เรายอมรับว่ารู้สึกเสียหน้า ทำให้กลับมาใส่อารมณ์ ดุเค้าแรงๆ (แต่ไม่เคยตี) ลูกสัญญาว่าคราวหน้าจะสวัสดี แต่พอถึงเวลาก็ไม่ยอมทำอยู่ดี หลายต่อหลายครั้งมาก

อีกเรื่องคือการไปโรงเรียน ตอนเช้าเหมือนมีสงครามแม่ลูกทุกวัน แม้เราจะพยายามตื่นให้เช้าขึ้น แต่ลูกก็กลับเอ้อระเหย ไม่ยอมอาบน้ำ ไม่ยอมแต่งตัว ไปโรงเรียนไม่เคยทันเข้าแถวเลย ต้องดุให้เสียอารมณ์ เสียน้ำตากันเป็นประจำ

นี่ยังไม่นับการทำการบ้าน ใส่เสื้อผ้า การกิน การนอน ที่จะต้องมีปัญหากันทุกขั้นตอน

เรายอมรับว่าเราเครียดกับการเลี้ยงลูกเกินไป พยายามอดทนให้มากขึ้น แต่พอทนมากๆ ก็ปรี๊ดแตก จากเคยยิ้มแย้มกับลูกก็ชักจะยิ้มไม่ออกแล้ว ไม่มีความสุขในการเลี้ยงลูกเลย พอถึงเวลาต้องไปรับลูกจากโรงเรียน เราจะเริ่มมีอาการปวดหัว ปวดท้อง ไม่อยากเจอกับสถานการณ์ที่ต้องทำให้ต้องดุลูกอีก ตอนนี้ทุกอย่างที่เราทำดูเหมือนจะห่างไกลจากคำว่าแม่ที่ดีเข้าไปทุกที อ่านตำราที่แม่ดีๆ ควรจะทำ แต่ทำตามไม่ได้เลย

รู้สึกสงสารลูกมาก เสียใจทุกครั้งที่ดุ หรือเสียงดังใส่ลูก เค้าควรจะมีแม่ที่ดีกว่านี้ ไม่กล้าคิดถึงตอนเค้าโต กลุ้มใจมากๆ เลย ยังไงขอกำลังใจ และคำแนะนำด้วยนะคะ ขอขอบคุณล่วงหน้าค่ะ