อันนียอง.. เข้ามาตามติดกระแสดราม่าต่างๆ งั้นเดี๋ยวจะแก้ไขให้ทีละเรื่องนะคะ

- เรื่องรูป.. เราได้ทำการขออนุญาตแล้วค่ะ แต่วันนี้จะมา EDIT ออกนะคะ เพื่อความสบายใจ
ตัดปมดราม่าและคำถามที่จะตามมา เอาเป็นว่าอยากเห็นหน้าหลังไมค์มาได้ค่ะ ไม่ได้ปิดบัง

- เรื่องเพศ.. เราเป็นผู้หญิงค่ะ ไซส์เล็ก มินิบอบบาง ไม่ได้บึกถึกแต่อย่างใด

- เรื่องของเนื้อหากระทู้.. ถามว่าเล่าหมดมั้ย ก็เกือบจะหมดทุกอณูค่ะ ที่ข้ามช็อตก็จะมีบางส่วน
ซึ่งมันไม่สำคัญอะไรเช่น กินข้าวร้านไหน แวะไปที่ไหนมาบ้าง เพราะหัวข้อกระทู้เราชัดเจนว่า
" ตามไปเดทกับโอปป้า " แต่หลังไมค์มาถามรายละเอียด เราตอบทุกข้อความค่ะ ไม่ได้กั๊กแต่อย่างใด

- เรื่องของความปลอดภัย.. การเอาตัวรอดของทุกคนต่างกันค่ะ และเราก็ไม่แนะนำให้ใครทำตาม
มันคือประสบการ์ณและเรานำมาเล่า ถ้าทำให้หลายท่านรู้สึกว่าเป็นตัวอย่างไม่ดี เราขอโทษด้วยค่ะ
เราไปไหน ทำอะไร เราวีดีโอกับเพื่อนและครอบครัวเราตลอดค่ะ ถึงบ้านกี่โมง เดินทางยังไง นั่นนี่..
ซึ่งความไว้ใจของแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกันค่ะ เราไม่เคยทำตัวนอกกฎเกณฑ์และบรรลุนิติภาวะแล้ว

- เรื่องของทำไมมีแต่ผู้ชาย.. โฮสเราเป็นผู้หญิงค่ะ ไปเที่ยวกับโฮสใน 2 วันแรกที่ไปถึงค่ะ
พี่ที่รู้จักในพันทิปก็ผู้หญิงค่ะ คอยให้คำแนะนำเราตลอด ถึงที่พักเราก็โทรบอกพี่เขาทุกครั้งค่ะ

- เรื่องของการดื่มแอลกอฮอล.. อันนี้ไม่แนะนำเป็นอย่างยิ่งสำหรับใครที่ไปคนเดียวค่ะ แต่สำหรับเรา
เวลาอยู่เมืองไทย เราก็ไปชิลเอ้าท์คนเดียวค่ะ เราดื่มได้ทุกสิ่งเอฟวี่ติง จนท้องใส้เรามันชาไปแล้วค่ะ
อาการแก้มแดงเกิดขึ้นเพราะอากาศและแอลกอฮลในร่างกาย ไม่ใช่เพราะเมาค่ะ สติสัมปชัญญะเรายังครบ
ทุกวันนี้ในตู้เย็นเราก็แช่เครื่องดื่มพวกนี้ไว้ค่ะ เวลาง่วงๆเราก็จิบๆ ( ใช้คำว่าจิบ ) จะตื่นตัวขึ้นมาทันที ฮ่าๆๆ

- เรื่องของนิสัยผู้ชายเกาหลี.. จริงอยู่ค่ะที่เขาอาจจะไม่ได้คิดกับเราแค่เพื่อน แต่การที่เราไปในฐานะเพื่อน
ความคิดมันบังคับให้เราเป็นไม่ได้ค่ะ ถ้าเราไม่ตกลงเขาก็ไม่ได้ฉุดกระชากเรา ( ตัวอย่างโอปป้า 3 )
โอปป้าส่วนใหญ่ที่เราไป meet up จะมีแพลนมาไทยอยู่แล้วค่ะ เขาก็คิดว่าเทคแคร์เราวันนี้ วันหน้าเราก็ให้สิ่งนั้นคืน
อย่างที่กล่าวไป เราอยู่ไทยก็ยังเล่นแชทพวกนี้ เพราะไม่รู้ว่าวันข้างหน้าเราจะได้ไปที่ไหน รู้จักกันไว้ไม่เสียหายค่ะ
สุดท้ายนี้ขอยอมรับว่าเราเป็นคนมองโลกในแง่ดี และเราโลกสวยมาก
เหตุการ์ณร้ายๆในชีวิตก็เคยเจอค่ะ แต่ไม่ใช่จะต้องคอยระแวงจนโลกมืดมนไป
นำมาประยุกต์ใช้ ทำอะไรให้ชีวิตมีความสุขดีกว่า ขอบคุณทุกท่านในความหวังดีและเป็นห่วงอีกครั้งค่ะ

----------------------------- ใครมาอ่านทีหลัง เก๋าเสียไตด้วยนะ -----------------------------


บอกก่อนนะคะว่าเราไปแบบไม่มีแพลนเที่ยว ไม่รู้จักใคร ภาษาระดับต่ำต้อย
แต่ด้วยความที่อยากหนีความเหงาไปเจอหิมะ เลยกดจองตั๋วไปแบบงงๆ
นี่เราจะไปอยู่เกาหลี 10 วันได้จริงรึ ความคิดนี่วูบเข้ามาตอนจองเสร็จแล้ว
ไม่ได้ก็ต้องได้ล่ะ ว่าแล้วก็ไปซื้อหนังสือเที่ยว หนังสือภาษาเกาหลี ( ซึ่งถึงเวลาแล้วไม่ได้ใช้เลย )

มีเวลาเตรียมตัว 20 วันก่อนไป เริ่มจากหาที่พัก เราอินดี้แถมโสโครกนิดหน่อย ( หรอออ ! )
คงไม่นอนแบบโดรมแน่นอน แต่ก็ไม่อยากอยู่โรงแรม หนีเหงาจากไทย คงได้ไปเหงาที่เกาหลีแทน
จากประสบการ์ณอ่านพันทิปมา เอาล่ะ.. จะหาที่พักแบบมีโฮส ว่าแล้วก็ Airbnb.com เลยจ้า
ได้ห้องมาห่างไกลเมือง แต่ด้วยราคา เจ้าของน่ารัก รีวิวเยอะมาก กดจองไปเลย 10 วัน

อันดับต่อมา.. หาเพื่อนจ้า ความกลัวเริ่มคลืบคลานพอใกล้ถึงวันเดินทาง
ประกาศหาเพื่อนในพันทิป ในเพจแบคแพคต่างๆ ได้พี่สาวมา 1 กับพี่ชายมา 1 โอเครอดตายละ
พี่สาวเรียนที่เกาหลีนัดกันว่าไปกินข้าวบางวัน คอยแนะนำทุกสิ่งเอฟวี่ติงจิงเกอเบล ถ้าไม่ได้นี่เราตายแน่ๆ
ส่วนพี่ชายนัดกันจะไปตกปลาหิมะ สุดท้าย.. เราตื่นสาย เจอกันก่อนพี่ชายกลับ แถมเราฝากกระเป๋ากลับไทยอีก
อันดับต่อมา.. ตามหาโอปป้าค่ะ
เรานี่เล่นแชทหลายเว็ป หลายแอพมาก คุยดีก็คุย คุยไม่ดีเราก็บาย สวยเลือกได้ประมาณนั้น
แต่ด้วยเรื่องเวลา และเราก็ไม่ว่างแชทตลอด คิดซะว่าถามข้อมูลทั่วไป ไม่ได้ตั้งใจจะเจอใครเป็นพิเศษ
มีคุยแล้วก็หาย สองสามวันทักมาที เราก็โอเค ยังไงซะฉันก็คงตัวคนเดียวอยู่แล้ว ( คิดผิดมาก )
นำเรื่องมาซะยาว เราบินไปเกาหลีกันเลยดีกว่า