เช้านี้อยากไปว่ายน้ำให้สมองมันปลอดโปร่ง เนื่องจากเมื่อคืนนอนปวดหัวทั้งคืน เป็นสระแถว รร.ข้างบ้าน ยังไม่เคยไปว่าย เลยต้องไปสำรวจดูก่อนว่ามันเปิดสระตอนไหน ปรากฎว่าไปเจอกับเจ้าตัวนี้
ตัวเล็กดูอ่อนแอมาก ตัวเท่ากับพวงกุญแจน่าจะเกิดมาได้ไม่เกิน 3 วัน
มีอยู่ตัวเดียวกำลังคลานแบบกระดึ๊บๆ อย่างช้า มดก็เริ่มรุม ตอนนั้นคิดว่ามันคงตายแน่ถ้าไม่มีใครช่วยเพราะแม่มันคงไม่มาเอาแล้วล่ะ
เลยตัดสินใจบอกกับน้องอีกคนที่ไปด้วยกันว่าช่วยมันเถอะ สงสารมัน (ผมเป็นคนขี้สงสารมาก เจอไรนิดๆหน่อยก็สงสาร น้ำตาจะไหล สวนทางกับหน้าตาและรูปร่างมาก) ก็เลยไปเอาเสื้อที่ยู่หลังรถ มาอุ้มมันไปตระเวรหาร้านที่ขายนมแพะ เพราะมันคงหิวน่าจะยังไม่ได้กินอะไร ปล่อยไว้ถ้าไม่ตายกับมดก็คงอดตาย เชื่อมั๊ยครับว่าหายากมากทั้ง โลตัสเอ็กเพรส,7-11 สองสาขา ไม่มีที่ไหนมีเลยเจ้านมแพะเนี่ย ทั้งๆที่เมื่อก่อนเคยเห็นใน เซเว่นแท้ๆ สุดท้ายเลยหาข้อมูลในพันทิพย์ มีบางคนบอกว่าไปซื้อแถวร้านขายอาหารสัตว์ก็ได้ ก็เลยรีบบึ่งรถหาร้านอาหารสัตว์ ปรากฎว่ายังไม่มีร้านไหนเปิดสักร้าน ตระเวรขับวนๆไปทั่ว จนมาเจอคลีนิคสัตว์ดูไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก ข้างในก็ของน้อยๆ แต่ตัดสินใจเดินเข้าไป อย่างน้อยๆ ก็คาดหวังว่าคงจะพอให้คำแนะนำได้บ้าง
ปรากฎว่าคุณหมอใจดีมากแนะนำดีมากๆ แถมยังมีนมแพะที่ตามหากันอยู่ด้วย ได้มากระป๋องนึง กับที่เป็นเหมือนขวดนมเด็กเอาไว้ป้อน แล้วก็ขอสำลีคุณหมอมานิดนึงเผื่อเอามาเช็ดก้นกระตุ้นการขับถ่าย คุณหมอก็ใจดีไม่คิดตังค์
ส่วนแอลกอฮอล์นั้นผมมีอยู่แล้วกะว่าจะเอามาเช็ดตามตัว เพราะมันสกปรกมาก ยังอาบน้ำให้ไม่ได้
เมื่อทุกย่างครบก็กลับบ้านแล้วเริ่มจัดแจงหาวิธีป้อนนมคับ เทอะๆทะๆ งุ้มง่ามมาก ทำไม่ค่อยเป็น ยังกับเลี้ยงเด็กอ่อน เพราะ จขกท.ก็ยังไม่แต่งงาน เรื่องมีลูกนี่ เหอๆ
แต่ก็พยายามจนได้คับ
แกะฝากระป๋องเสร็จก็ไม่รู้จะเอาอะไรดูดนมมาใส่ในหลอด คิดขึ้นได้ก็เอา หลอดดูดน้ำหมึกปากกาไวท์บอร์ดที่ยังไม่ใช้นี่แหล่ะคับมาดูดทีละนิด (จขกท.เป็นครูคับเลยมีขวดน้ำหมึกไว้เติมปากกาไวท์บอร์ดเวลาเขียนหมด)
จากนั้นเมื่อได้น้ำนมแล้วจึงเดินมาหาเจ้าเหมียวผู้โชคดีบนความโชคร้าย จัดการป้อนนมให้มันกินครับ ตอนแรกก็กลัวว่าจะป้อนไม่เป็น กลัวลูกแมวกินไม่เป็น แต่ก็พยายามทำจนได้ภาพอาจจะดูเหมือนโหด แต่ผมทำเบามือมากนะครับ
ตอนนี้ก็รอให้ครบ 2 ชม.เดี๋ยวค่อยป้อนอีก
ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้เพื่อต้องการเรียกร้องหรือสร้างภาพว่าผมเป็นคนดี หรืออะไรหรอกนะครับ แค่อยากจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าบนโลกใบนี้เราอยู่ร่วมกันกับอีกหลายๆชีวิต ไม่เว้นแม้กระทั่งพวกสัตว์ต่างๆ จงใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเค้า กับผู้อื่นด้วยจิตใจที่โอบอ้อมอารี ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อมีโอกาส ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าเจ้าเหมียวตัวนี้จะรอดหรือไม่ แต่อย่างน้อยๆ แค่เราได้ช่วยใครสักคน ด้วยใจที่บริสุทธิ์ แค่นี้มันก็ทำให้จิตใจเรามีความสุขแล้วล่ะคับ
ปล.ใครมีอะไรแนะนำการเลี้ยงแมวอ่อนช่วยสงเคราะห์ข้อมูลเพิ่มเติมได้นะครับ จักขอบพระคุณมากเลย
ตั้งใจไปว่ายน้ำตอนเช้า ดันได้เจ้านี่มาแทน...
ตัวเล็กดูอ่อนแอมาก ตัวเท่ากับพวงกุญแจน่าจะเกิดมาได้ไม่เกิน 3 วัน
มีอยู่ตัวเดียวกำลังคลานแบบกระดึ๊บๆ อย่างช้า มดก็เริ่มรุม ตอนนั้นคิดว่ามันคงตายแน่ถ้าไม่มีใครช่วยเพราะแม่มันคงไม่มาเอาแล้วล่ะ
เลยตัดสินใจบอกกับน้องอีกคนที่ไปด้วยกันว่าช่วยมันเถอะ สงสารมัน (ผมเป็นคนขี้สงสารมาก เจอไรนิดๆหน่อยก็สงสาร น้ำตาจะไหล สวนทางกับหน้าตาและรูปร่างมาก) ก็เลยไปเอาเสื้อที่ยู่หลังรถ มาอุ้มมันไปตระเวรหาร้านที่ขายนมแพะ เพราะมันคงหิวน่าจะยังไม่ได้กินอะไร ปล่อยไว้ถ้าไม่ตายกับมดก็คงอดตาย เชื่อมั๊ยครับว่าหายากมากทั้ง โลตัสเอ็กเพรส,7-11 สองสาขา ไม่มีที่ไหนมีเลยเจ้านมแพะเนี่ย ทั้งๆที่เมื่อก่อนเคยเห็นใน เซเว่นแท้ๆ สุดท้ายเลยหาข้อมูลในพันทิพย์ มีบางคนบอกว่าไปซื้อแถวร้านขายอาหารสัตว์ก็ได้ ก็เลยรีบบึ่งรถหาร้านอาหารสัตว์ ปรากฎว่ายังไม่มีร้านไหนเปิดสักร้าน ตระเวรขับวนๆไปทั่ว จนมาเจอคลีนิคสัตว์ดูไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก ข้างในก็ของน้อยๆ แต่ตัดสินใจเดินเข้าไป อย่างน้อยๆ ก็คาดหวังว่าคงจะพอให้คำแนะนำได้บ้าง
ปรากฎว่าคุณหมอใจดีมากแนะนำดีมากๆ แถมยังมีนมแพะที่ตามหากันอยู่ด้วย ได้มากระป๋องนึง กับที่เป็นเหมือนขวดนมเด็กเอาไว้ป้อน แล้วก็ขอสำลีคุณหมอมานิดนึงเผื่อเอามาเช็ดก้นกระตุ้นการขับถ่าย คุณหมอก็ใจดีไม่คิดตังค์
ส่วนแอลกอฮอล์นั้นผมมีอยู่แล้วกะว่าจะเอามาเช็ดตามตัว เพราะมันสกปรกมาก ยังอาบน้ำให้ไม่ได้
เมื่อทุกย่างครบก็กลับบ้านแล้วเริ่มจัดแจงหาวิธีป้อนนมคับ เทอะๆทะๆ งุ้มง่ามมาก ทำไม่ค่อยเป็น ยังกับเลี้ยงเด็กอ่อน เพราะ จขกท.ก็ยังไม่แต่งงาน เรื่องมีลูกนี่ เหอๆ
แต่ก็พยายามจนได้คับ
แกะฝากระป๋องเสร็จก็ไม่รู้จะเอาอะไรดูดนมมาใส่ในหลอด คิดขึ้นได้ก็เอา หลอดดูดน้ำหมึกปากกาไวท์บอร์ดที่ยังไม่ใช้นี่แหล่ะคับมาดูดทีละนิด (จขกท.เป็นครูคับเลยมีขวดน้ำหมึกไว้เติมปากกาไวท์บอร์ดเวลาเขียนหมด)
จากนั้นเมื่อได้น้ำนมแล้วจึงเดินมาหาเจ้าเหมียวผู้โชคดีบนความโชคร้าย จัดการป้อนนมให้มันกินครับ ตอนแรกก็กลัวว่าจะป้อนไม่เป็น กลัวลูกแมวกินไม่เป็น แต่ก็พยายามทำจนได้ภาพอาจจะดูเหมือนโหด แต่ผมทำเบามือมากนะครับ
ตอนนี้ก็รอให้ครบ 2 ชม.เดี๋ยวค่อยป้อนอีก
ที่เล่ามาทั้งหมดไม่ได้เพื่อต้องการเรียกร้องหรือสร้างภาพว่าผมเป็นคนดี หรืออะไรหรอกนะครับ แค่อยากจะบอกให้ทุกคนรู้ว่าบนโลกใบนี้เราอยู่ร่วมกันกับอีกหลายๆชีวิต ไม่เว้นแม้กระทั่งพวกสัตว์ต่างๆ จงใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับเค้า กับผู้อื่นด้วยจิตใจที่โอบอ้อมอารี ช่วยเหลือซึ่งกันและกันเมื่อมีโอกาส ถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่าเจ้าเหมียวตัวนี้จะรอดหรือไม่ แต่อย่างน้อยๆ แค่เราได้ช่วยใครสักคน ด้วยใจที่บริสุทธิ์ แค่นี้มันก็ทำให้จิตใจเรามีความสุขแล้วล่ะคับ
ปล.ใครมีอะไรแนะนำการเลี้ยงแมวอ่อนช่วยสงเคราะห์ข้อมูลเพิ่มเติมได้นะครับ จักขอบพระคุณมากเลย