ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา...มีคนๆหนึ่ง ที่ทำให้การชีวิตของผมเปลี่ยนไป
ผมเองก็ไม่เคยรู้หรอก ว่าจะได้มาเจอกับเค้า
อาจจะเป็นโชคชะตา ฟ้าลิขิต ก็ไม่รู้นี่แหละ
รู้แค่ว่า "
โคตรบังเอิญเลยวะ" เหอๆ
เราได้ร่วมงานกันโดยบังเอิญ โดยเพื่อนเลือกมาให้(อยากขอบคุณมากๆ555)
ครั้งแรกที่เจอกัน ผมเองก็ดีใจ แอบยิ้มนิดๆ (เธอสวยนะอิอิ)
แต่ก็นะ ไม่กล้าคิดอะไรมากเกินไปอยู่แล้ว ไม่กล้าบังอาจแม้แต่มองหน้าด้วยซ้ำ
ตามฉบับของคนที่โคตรจะธรรมาดาแบบผมนั่นแหละ
แล้วเราก็ได้ร่วมกันทำงานตามปกติ.......
แต่แล้ว ก็ทำให้ผมแอบแปลกใจขึ้นมา?
เมื่อเธอทำงานให้ผมหมดเลย! (หมดเลยจริงๆนะ) ผมช่วยเธอแกะงานแค่นิดเดียวเอง
รู้สึกดีโคตรๆ เกิดมาเพิ่งมีคนทำอะไรให้นี่แหละ 555+ยิ้มๆ
(ปกติเป็นคนขี้เกียจมาก ทำอะไรไม่ค่อยเป็น)
ตอนงานเสร็จ มีการชวนผมแทคมือด้วยนะ โอย..ผมนี่ตกใจเลย(55+)
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับเค้ามาตลอด (Finสิคับ)
นั่นแหละ มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นมากในการมาทำงานแต่ละวัน
วันหนึ่ง ขณะผมออกมานั่งพักข้างนอกอยู่คนเดียว
เธอก็เดินออกมาเจอผมพอดี แล้วเธอก็เดินเข้าคุยกับผมเลยวะ (โหยตื่นเต้นโคตร)
ปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเข้าหามากนัก น้อยมาก (ตามฉบับคนแสนธรรมดา-_-)
เธอก็เริ่มพูดเรื่องงาน มาถามนู่นนี่นั่น แล้วก็พูดระบายเรื่องงานของเธอให้ผมฟัง
ผมก็ตอบไปนะ อือๆออๆตามไปนั่นแหละ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกเธอ
งานเดิมของผมและของเธอนั้นโดนถอดออกจากโปรเจ็คของห้อง
ผมบอกเธอไปว่าผมเซ็งมาก เหมือนเป็นส่วนเกินในห้องเลย
แต่เธอกลับบอกว่า เธอไม่เห็นรู้สึกเลยนะ (ผมนี่สะอึกเลยคับ เอิ๊ก)
( เธอเล่นช่วยงานทุกคนในห้องเลย ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ตัวเอง น้ำใจงามแท้)
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เริ่มช่วยงานเพื่อนในห้องบ้าง ค่อยๆจาก1คน 2 คน ไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้ผมงานเยอะมาก โปรเจ็คทั้งห้อง ผมแทบจะช่วยดูเกือบหมด (ปวดหัว แต่ก็มันส์ดี)
และแน่นอน ผมเองก็ได้ทำงานร่วมกับเธออีกครั้ง (จนได้สินะ 5555 ความตื่นเต้นมันอยู่ตรงนี้)
พองานที่ผมกับเธอช่วยกันทำผ่าน เธอมักจะชอบอวยผม จนผมต้องอวยเทอกลับบ้าง (เขินนะบอกเลย55)
แล้วเราก็ได้ช่วยกันทำงานไปเรื่อยๆ จนแบบตอนนี้ ผมกล้าพูด กล้ามองหน้าสบตาเธอได้เลยละ
เธอเองก็มักชอบเข้ามาคุยกับผมบ่อยๆ ชอบขี้เล่น ชอบแกล้งผม(กวนตีน)บางครั้ง ฮ่าๆ
จนบางครั้งผมก็คิดนะ ว่าเริ่มชอบเธอ รู้สึกดีตลอดเวลาได้เจอ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรกับผมบ้างรึเปล่า (ไม่รู้น่าจะสบายใจสุด เนอะ)
มีบางครั้ง ผมถามบางอย่างกับเธอไป (เธอตอบอะไรสักอย่างนี่แหละ)
แล้ววันต่อมา เธอก็เดินมาถามผมว่า "โกรธที่เธอตอบไม่ดีวันนั้นรึเปล่า"
ผมนี่อึ่งเลย ผมไม่ได้โกรธไรเลยด้วยซ้ำ แต่เธอกลับมาห่วงความรู้สึกผม (เขินนิดๆ อิอิๆ)
ณ ตอนนี้งานโปรเจ็คใกล้จบแล้ว พอจบงานนี้ผมก็คงจะต้องแยกย้าย และไม่ได้เจอเธออีก
ผมอยากขอบคุณเธอมาก ที่ช่วยเปลี่ยนผมจากคนขี้เกียจ กลายเป็นคนขยันอยากทำงาน
ตอนนี้ไม่รู้เธอจะรู้ไหมว่าผมแอบชอบหน่อยๆ แล้วเธอจะคิดยังไงกับผมกันนะ?
ไม่กี่วันที่แล้ว ผมได้ไปกินเหล้ากับเพื่อนในห้องด้วยกัน ผมได้นั่งข้างติดเธอเลย
ตอนแรกไม่กล้านั่ง แต่เธอเรียกผมไปนั่งเองอ่ะ เหอๆ (ไม่มีผู้ชายไหนกล้านั่งกับเธอ แม้แต่ผม555)
หลักจากนั้นก็... นั่นแหละไปจิตนาการเอา555 (ผู้ชายอยากทำไรมากสุดละ ใบ้ให้และ)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่าน กระทู้นี้เป็นครั้งแรก ที่ผมพร่ำพรรณา บ่นยาวๆ ติชมได้ ไม่กัด^^
ตอนแรกก็กะลงเฟซนะ แต่กลัวเธอรู้ตัว เดี๋ยวไม่ได้คุยกันอีก อิอิ
(เหมือนมาระบายเลยอ่ะ พิมเสดรู้สึกดี ^__^ ฟูววววววววว)
ขออภัย หากตัวหนังสือที่ผมพิมพ์ไปไม่นั้นถูกใจลูกกะตาท่าน -/\- เพราะผมง่างมาก ดึกอีกแล้วเหอๆ
เมื่อเธอทำให้ชีวิตผมเปลี่ยน จากขี้เกียจ จนขยัน
ผมเองก็ไม่เคยรู้หรอก ว่าจะได้มาเจอกับเค้า
อาจจะเป็นโชคชะตา ฟ้าลิขิต ก็ไม่รู้นี่แหละ
รู้แค่ว่า "
เราได้ร่วมงานกันโดยบังเอิญ โดยเพื่อนเลือกมาให้(อยากขอบคุณมากๆ555)
ครั้งแรกที่เจอกัน ผมเองก็ดีใจ แอบยิ้มนิดๆ (เธอสวยนะอิอิ)
แต่ก็นะ ไม่กล้าคิดอะไรมากเกินไปอยู่แล้ว ไม่กล้าบังอาจแม้แต่มองหน้าด้วยซ้ำ
ตามฉบับของคนที่โคตรจะธรรมาดาแบบผมนั่นแหละ
แล้วเราก็ได้ร่วมกันทำงานตามปกติ.......
แต่แล้ว ก็ทำให้ผมแอบแปลกใจขึ้นมา?
เมื่อเธอทำงานให้ผมหมดเลย! (หมดเลยจริงๆนะ) ผมช่วยเธอแกะงานแค่นิดเดียวเอง
รู้สึกดีโคตรๆ เกิดมาเพิ่งมีคนทำอะไรให้นี่แหละ 555+ยิ้มๆ
(ปกติเป็นคนขี้เกียจมาก ทำอะไรไม่ค่อยเป็น)
ตอนงานเสร็จ มีการชวนผมแทคมือด้วยนะ โอย..ผมนี่ตกใจเลย(55+)
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็ได้มีโอกาสพูดคุยกับเค้ามาตลอด (Finสิคับ)
นั่นแหละ มันก็ทำให้ผมตื่นเต้นมากในการมาทำงานแต่ละวัน
วันหนึ่ง ขณะผมออกมานั่งพักข้างนอกอยู่คนเดียว
เธอก็เดินออกมาเจอผมพอดี แล้วเธอก็เดินเข้าคุยกับผมเลยวะ (โหยตื่นเต้นโคตร)
ปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยมีเข้าหามากนัก น้อยมาก (ตามฉบับคนแสนธรรมดา-_-)
เธอก็เริ่มพูดเรื่องงาน มาถามนู่นนี่นั่น แล้วก็พูดระบายเรื่องงานของเธอให้ผมฟัง
ผมก็ตอบไปนะ อือๆออๆตามไปนั่นแหละ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกเธอ
งานเดิมของผมและของเธอนั้นโดนถอดออกจากโปรเจ็คของห้อง
ผมบอกเธอไปว่าผมเซ็งมาก เหมือนเป็นส่วนเกินในห้องเลย
แต่เธอกลับบอกว่า เธอไม่เห็นรู้สึกเลยนะ (ผมนี่สะอึกเลยคับ เอิ๊ก)
( เธอเล่นช่วยงานทุกคนในห้องเลย ทั้งๆที่ไม่ใช่หน้าที่ตัวเอง น้ำใจงามแท้)
ตั้งแต่นั้นมา ผมก็เริ่มช่วยงานเพื่อนในห้องบ้าง ค่อยๆจาก1คน 2 คน ไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้ผมงานเยอะมาก โปรเจ็คทั้งห้อง ผมแทบจะช่วยดูเกือบหมด (ปวดหัว แต่ก็มันส์ดี)
และแน่นอน ผมเองก็ได้ทำงานร่วมกับเธออีกครั้ง (จนได้สินะ 5555 ความตื่นเต้นมันอยู่ตรงนี้)
พองานที่ผมกับเธอช่วยกันทำผ่าน เธอมักจะชอบอวยผม จนผมต้องอวยเทอกลับบ้าง (เขินนะบอกเลย55)
แล้วเราก็ได้ช่วยกันทำงานไปเรื่อยๆ จนแบบตอนนี้ ผมกล้าพูด กล้ามองหน้าสบตาเธอได้เลยละ
เธอเองก็มักชอบเข้ามาคุยกับผมบ่อยๆ ชอบขี้เล่น ชอบแกล้งผม(กวนตีน)บางครั้ง ฮ่าๆ
จนบางครั้งผมก็คิดนะ ว่าเริ่มชอบเธอ รู้สึกดีตลอดเวลาได้เจอ
แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอคิดอะไรกับผมบ้างรึเปล่า (ไม่รู้น่าจะสบายใจสุด เนอะ)
มีบางครั้ง ผมถามบางอย่างกับเธอไป (เธอตอบอะไรสักอย่างนี่แหละ)
แล้ววันต่อมา เธอก็เดินมาถามผมว่า "โกรธที่เธอตอบไม่ดีวันนั้นรึเปล่า"
ผมนี่อึ่งเลย ผมไม่ได้โกรธไรเลยด้วยซ้ำ แต่เธอกลับมาห่วงความรู้สึกผม (เขินนิดๆ อิอิๆ)
ณ ตอนนี้งานโปรเจ็คใกล้จบแล้ว พอจบงานนี้ผมก็คงจะต้องแยกย้าย และไม่ได้เจอเธออีก
ผมอยากขอบคุณเธอมาก ที่ช่วยเปลี่ยนผมจากคนขี้เกียจ กลายเป็นคนขยันอยากทำงาน
ตอนนี้ไม่รู้เธอจะรู้ไหมว่าผมแอบชอบหน่อยๆ แล้วเธอจะคิดยังไงกับผมกันนะ?
ไม่กี่วันที่แล้ว ผมได้ไปกินเหล้ากับเพื่อนในห้องด้วยกัน ผมได้นั่งข้างติดเธอเลย
ตอนแรกไม่กล้านั่ง แต่เธอเรียกผมไปนั่งเองอ่ะ เหอๆ (ไม่มีผู้ชายไหนกล้านั่งกับเธอ แม้แต่ผม555)
หลักจากนั้นก็... นั่นแหละไปจิตนาการเอา555 (ผู้ชายอยากทำไรมากสุดละ ใบ้ให้และ)
ขอบคุณทุกท่านที่อ่าน กระทู้นี้เป็นครั้งแรก ที่ผมพร่ำพรรณา บ่นยาวๆ ติชมได้ ไม่กัด^^
ตอนแรกก็กะลงเฟซนะ แต่กลัวเธอรู้ตัว เดี๋ยวไม่ได้คุยกันอีก อิอิ
(เหมือนมาระบายเลยอ่ะ พิมเสดรู้สึกดี ^__^ ฟูววววววววว)
ขออภัย หากตัวหนังสือที่ผมพิมพ์ไปไม่นั้นถูกใจลูกกะตาท่าน -/\- เพราะผมง่างมาก ดึกอีกแล้วเหอๆ