ฮีลเลอร์จะว่าไปแล้วความหมายของมันหากให้ตรงตัวก็คือ "ผู้เยียวยา" เยียวยาอะไรล่ะ ? ฮีลเลอร์ว่ากันง่าย ๆ ทำงานจ้างสารพัดสิ่งแต่ไม่เคยฆ่าคน งานหลักเข้าหมวดกึ่ง ๆ สปาย ส่งของ หาหลักฐาน คุ้มกันเป้าหมาย และ ฯลฯ โดยรวมมันก็คือการ "เยียวยา" ปัญหาของผู้ว่าจ้างนั่นเองล่ะ วันหนึ่งฮีลเลอร์ หรือ นามจริง ซอจองโฮ ก็ถูกว่าจ้างให้ติดตามสาวน้อยคนนึง เขานึกว่าจะเป็นงานง่ายปอกกล้วย แต่เธอดันรู้ตัวเสียนี่ แต่งานก็คืองาน เขาประสบการณ์มากกว่าเธอมากมาย สถานการณ์เหล่านั้นแก้ไขได้ไม่ยาก แต่เขาก็รู้สึกว่าการติดตามเธอกลายเป็น bad luck ซะแล้ว เจอะทีไรมีแต่เรื่อง

แต่กระนั้นหลังจากเวลาผ่านไปไม่นาน ผู้ว่าจ้างของเขาก็ยังจ้างให้ตามติดชีวิตของเธอคนนี้ "แชยองชิน" หัวเสีย ... ก็หัวเสียอยู่หรอก เขายังนึกว่าเธอเป็น stalker ด้วยซ้ำไป แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อสายตาของ "แชยองชิน" ล้ำลึกกว่าที่ตัวเขาเองจะคาดคิด จากวันนั้นที่จองโฮได้รับรู้ถึงประสบการณ์แสนเลวร้ายของเธอในวัยเด็ก หัวใจของเขาเริ่มดำดิ่งและเสพติดชีวิตของ "แชยองชิน" อย่างไม่รู้ตัว ไม่แม้แต่จะนึกซ้ำสองเกี่ยวกับชีวิตตัวเองเมื่อเธอประสบอันตราย ความผูกพันที่ไม่เคยคิดอยากจะให้มันเกิดขึ้นกับใครมันก็เกิดขึ้นมาเหมือนน้ำซึมบ่อทราย ... รู้ตัวอีกที ชีวิตจะกลายเป็นฝายน้ำล้นแล้ว

ชีวิตของแชยองชินเคยลำบากมากมาย เธอถูกทุบตี ซี่โครงเคยหัก แต่ด้วยความรักความอบอุ่นที่พ่อบุญธรรมผู้เป็นทนาย และ ผองเพื่อนอดีตนักโทษมีให้ เธอกลายเป็นหญิงสาวกึ่งทอมบอย แก่นเซี้ยว น่ารัก จริงใจ และ กล้าหาญเหมือนแสงตะวัน ดูเหมือนไม่เคยกลัวอะไรในชีวิตนี้ หากเงาแห่งอดีตก็ยังส่งผลถึงกลไกทางร่างกาย เมื่อเจอกับเหตุการณ์อึกทึก การทำร้ายซึ่งหน้า เธอจะหายใจไม่ออกทุกครั้ง ตรงข้ามกับเขาอดีตที่ฝังใจไม่ได้สัมพันธ์ส่งผลอะไรกับร่างกาย ภายใต้การดูแลของอาจารย์เขาเติบใหญ่ขึ้นมาอย่างแข็งแรงและเป็น "เด็กส่งของกลางคืน" มากฝีมืออย่างที่เป็นอยู่นี้ แต่ก็สับกันยองชินเมื่อผลลัพธ์แห่งอดีตร่วมกับอาชีพการงานที่เขาทำมันส่งผลทางด้านจิตใจ



จากการจ้างงานในวันนั้นที่ทำให้เขาเจอกับยองชิน จากการที่เขาขุดค้นเรื่องราวว่ามีใคร หรือ อะไรที่หมายปองจ้องทำลายยองชิน พาให้เขาไปเจอความลับดำมืดอีกหลายประการที่หมิ่นเหม่กับการเปิดเผยตัวตนของฮีลเลอร์ และ หมิ่นเหม่กับสถานะระหว่างเขากับยองชินยิ่งนัก เรื่องราวยิ่งทับถมเข้ามาเรื่อย ๆ จนกระทั่งผู้เป็นอาจารย์ได้จากไป สละชีวิตของตัวเองนี้เพื่ออนาคตยืนยาวของจองโฮในวันข้างหน้า วันนั้นยองชินรู้แล้วว่าเขาคือใครแต่อาจจะไม่ทั้งหมด หัวใจของซอจองโฮพังทลายลง จบแล้วแสงสว่างที่ตามหา หัวใจของจองโฮดิ่งลึกลงในความมืดและเหน็บหนาว



ยองชินเดินทางมา ณ ที่พักของจองโฮตามที่ป้ามินจาชี้เป้า แต่มันไม่ง่าย ... เธอต้องงัดทุกกลยุทธ์วิชาโจรที่เคยได้ร่ำเรียนมาใช้หมดทุกแง่มถม เส้นทางที่เธอต้องข้ามผ่านไปหาจองโฮก็เหมือนสัญลักษณ์ที่สื่อถึงตัวตนของเขา จองโฮรู้ทุกเรื่องราวของยองชินง่ายดาย แต่เธอรู้เพียงส่วนเสี้ยวเดียวของมัน วันนี้จองโฮหลับลึกดำดิ่งลงไปในใจของตัวเอง กว่าจะไปถึงเขาต้องผ่านเส้นทางสลับซับซ้อนราวเขาวงกต แต่ว่าเพราะเป็นเธอ ... คนเดียวที่คนใกล้ชิดจองโฮรู้ว่าเพียงแค่เธอคนนี้คนเดียวเท่านั้นที่จะทำได้ คนที่ฝ่าเส้นทางที่ดูเหมือนปิดดาย สลับซับซ้อนซ่อนกล จนถึงใจกลางเขาวงกต คนที่จะขับไล่ความืดและความเหน็บหนาวย่อมต้องเป็นคนที่สว่างไสว อบอุ่น และเปิดเผยดุจแสงตะวันเท่านั้น



จากฮีลเลอร์ภูติที่เร้นกายกลางราตรีกลายเป็น puppy ที่ติดตามเจ้าของไม่ห่าง ไม่อยากห่างแม้ซักวินาทีเดียว ดวงใจที่ชอกช้ำกลับคืนดี เหมือนไม่เคยเป็นอะไรมาก่อนเลย   เมื่อไม่มีอะไรต้องปิด เมื่อไม่มีอะไรต้องเก็บ และ เมื่อความอดทนอดกลั้นจบสิ้นลงทุกอย่างคือจบ ฝายน้ำล้นกลายเป็นเขื่อนแตก (ฮา) ใจต้องการอย่างไร ต้องการแสดงออกแค่ไหน ไม่มีการยั้งอีกต่อไป ก่อนหน้านั้นต้องปิดบังตัวเอง แสดงออกมากนักก็ไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นก็ยังแอบแย้บ ๆ ชอบผมได้ไหมรุ่นพี่ แต่ถึงกระนั้นก็ยังแอบจะเดทไม่เห็นหน้าได้จับมือก็ยังดี อยากจะอยู่ใกล้มากแต่ก็เปิดตัวไม่ได้ก็ได้แต่เดินตาม

แล้วไงล่ะทีนี้ เมื่อไม่ต้องทำแบบนั้นอีกแล้ว .... หมดกัน ยามนอนก็ตีโป่ง ตามตื่นก็เช็ดผม อ้อ ไม่เช็ดเปล่าอยากจูบด้วย พลาดหลายรอบต้องชดเชย เคยได้แต่เดินตามทีนี้พัฒนาเป็นเดินเกาะ เดินกอด เดินแนบ ยองชินทำอะไรก็กอด ทำอะไรก็เกาะ ไม่ปล่อยต้องมีการแตะสัมผัสตลอดเหมือนกลัวจะหาย จริง ๆ แล้วก็คงเป็นเพราะเคยถูกทิ้งมาหลายครั้ง จนไม่อยากจะ commit กับใคร แต่ครั้งนี้มันทนไม่ได้ มันไม่ไหว พอได้ attach กับยองชินจึงไม่อยากปล่อยมือ