น้องสาวไม่อยากเรียนหนังสือ เพราะมีความฝันอันยิ่งใหญ่

ตามหัวเรื่องเลยค่ะ ตอนนี้น้องสาวอยู่ม.3 อีกเดือนเดียวก็จะจบแล้ว แต่นางไม่ยอมไปเรียนเพราะให้เหตุผลว่าเพื่อนแบน น้องอิฉันทั้งไปสายขาดบ่อย เรียนยํ่าแย่มากถึงมากที่สุด เกรดแต่ละเทอมไม่เคยแตะ 2 เลยค่ะ พ่อกันแม่ปวดหัวกับน้องคนนี้มากๆ ครูเรียกไปพบหลายครั้งแล้วถามว่ามีปัญหาอะไรรึปล่าว พ่อกับแม่ก็ตอบไปว่าไม่มี ซึ่งมันก็ไม่มีจริงๆนั้นแหละค่ะ ปัญหาจริงๆก็คือนางตื่นสายเพราะมัวแต่แต่งนิยายแต่งฟิคอะไรก็ไม่รู้ บางทีรับทำซับซีรีย์อะไรก็ไม่รู้ด้วยค่ะ นางเป็นคนที่เก่งภาษาโดยที่ไม่ต้องเรียนโดยตรงในระดับปานกลาง พูดงูๆปลาๆได้ประมาณ 3-4 ภาษา เก่งภาษาอังกฤษพอสมควรแต่ไม่ถึงกับสนธณาได้คร่องปร๋อหรอกค่ะ (ตอนนั้น จขกท.ไปทำโปรเจคงานขายของที่ตลาดรถไฟ พานางไปด้วยคนฝรั่งเศษมาถามซื้อของไอ่เราก็พูดไม่ได้น้องเราที่พาไปช่วยยกของนี่แหละค่ะ ช่วยคุยให้นิดหน่อย จขกท.และเพื่อนๆก็ผ่านวิกฤตินั้นไปได้ด้วยดี ) ว่างๆแม่ให้น้อง จขกท. ทำงานบ้าน นางก็เปิดช่องข่าว bbc ของฝรั่ง ฟังไปพลางๆ พี่อยู่ ป.ตรี จะจบแล้วฟังยังมึนๆเลยค่ะ น้องจขกท.นี่ยังเก่งกว่าอีกยอมเลยเรื่องนี้ เพราะแบบนี้คุณครูที่เลยไม่ยอมไล่น้องของอิฉันออกค่ะ ปกติถ้าคะแนนความประพฤติติดลบตํ่ากว่า 140 คะแนนทาง ร.ร จะเชิญออก แต่น้องสาวติดลบ 194 แล้วค่ะ T^T ทาง ร.ร เรียนขอให้น้องสาวไป ร.ร ทุกวันพยามไม่ขาด แต่น้อง จขกท. ทำไม่ได้จริงๆค่ะ (เจ้ขอกรีดร้อง)นางทั้งขี้เกียจ อ้างสารพัดเพื่อที่จะไม่ไป ร.ร. ทอแลกระทั่งฝ่ายปกครอง เดี๊ยนกลุ้มค่ะ แล้วก็มีวันนึงที่แม่โทรมาปรึกษาเรื่องน้อง ทั้งร้องห่มร้องไห้ด่าทอน้องสาวทางปลายสาย ว่าจู่ๆน้องอยากลาออกจากโรงเรียน อิฉันรีบไปซื้อตั๋วรถทัวร์ ไปแบบตัวเปล่ามีแค่กระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ ขึ้นรถข้ามจังหวัดมาที่บ้านเพื่อที่จะมาคุยเรื่องนี้โดยเฉพาะ อิฉันเข้าบ้านไปหาพ่อกับแม่ เห็นพ่อนั่งดื่มอยู่ตามปกติ แม่นั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง อิฉันรีบขึ้นไปที่ห้องนอนของน้องเห็นน้องกำลังนั่งเย็บอะไรซักอย่างอยู่ อิฉันโมโหมากที่เห็นน้องกำลังทำเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาวแบบนั้น แม่ถึงขั้นร้องไห้ นั่นถือเป็นเรื่องร้ายแรงสำหรับอิฉันมากจริงๆค่ะ อิฉันขอคุยกับนางเป็นการส่วนตัว นางก็เก็บผ้าที่นางกำลังปักไว้เป็นอย่างดี อิฉันก็เก็บความสงสัยนี้ไว้ในใจสนใจประเด็นที่กำลังจะคุยมากกว่า อิฉันถามนางไปว่าทำไมถึงอยากลาออก น้องอิฉันก็เงียบ ฉันเลยถามไปใหม่ต้องการอะไรเหรอ ปรึกษาพี่ได้นะ น้องอิฉันก็ตอบกลับมาว่าอยากทำความฝันอันยิ่งใหญ่อยากมีแบรนด์เสื้อผ้าเป็นของตัวเอง อิฉันก็หัวเราะไปซะดังเลยค่ะตอนนั้น ว่าน้องเพ้อเจ้อไร้สาระ เรียนก็ไม่จบ ม.3 จะไปทำไรได้ ทุนก็ไม่มี เรียนให้จบก่อนดีมั้ยค่อยไปทำทีหลังก็ได้ นางก็ตอบกลับมาว่ายิ่งเรื่มงานเร็วยิ่งประสบความสำเร็จเร็วไม่ใช่เหรอ น้องไปช่วยป้าขายของเก็บเงินทุนก็ได้นี่ เรียนไปน้องก็ไม่มีความสุขสู้น้องทำสิ่งที่น้องชอบไม่ดีกว่าไง คราวนี้แหละค่ะพี่สาวอย่างอิฉันจนมุม ไม่รู้จะเกลี่ยกล่อมอะไรให้น้องไปเรียน พ่อแม่รับไม่ได้อายที่ลูกสาวไม่เรียนไม่จบบ้านเราหน้าใหญ่ค่ะพูดง่ายๆ อย่างน้อยขอให้เรียนให้จบเป็นหน้าเป็นตานั้นถือว่าเป็นดี อิฉันเลยอยากได้คำแนะนำเกี่ยวกับแหล่งศึกษาที่มีเรียนวิชาคหกรรมเย็บปักทักร้อยที่ดีๆในภาคเหนือโดยเฉพาะด้วยค่ะ
#ขอกราบขอบพระคุณสำหรับคำแนะนำมา ณ ที่นี้