สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากจะระบาย และแชร์ความคับข้องใจ
มันอาจจะเป็นปัญหาพื้นฐานที่ต้องพบเจอในสังคมทำงานนะคะ แต่เราอยากเล่าสู่
เราทำงานอยู่ออฟฟิตแห่งหนึ่ง เข้ามาแรกๆต้องเรียนรู้งาน ที่อื่นอาจจะมีทีมรุ่นพี่คอยต้อนรับ แนะนำ แต่ที่นี้ไม่ทีค่ะ พึ่งพาศึกษาคอยถามเอาเอง แผนกของเราต้องนั่งกัน 2 คน อีกคนเค้าอยุ่มานานแล้ว แรกๆเค้าก็คุยกับเราปกติ สัพเพเห่ระ เม้าท์มอยวงการบันเทิง ยืมนู้นยืมนี้ ฝากซื้อของเวลาออกไปพัก เราก็ดีใจ อย่างน้อยการเริ่มงานของเราก็ยังราบรื่น แต่ทว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นตลอดไป
หลังจากทำงานประมาณ 2 เดือน เราก็คุยกับเขาปกติ แต่เหมือนเค้าขี้เกียจตอบคำถามจากเรา เวลาเรราคุยด้วยเค้าก็เริ่มไม่ตอบ ถามเรื่องงานก็เงียบ บ่นพึมพำในลำคอ มันทำให้การทำงานของเราติดขัด และสับสน ว่าเขาเป็นอะไรไป เราพยายามคุยกับเขาเหมือนเดิม แต่ผลที่ได้คือ เขาก็ไม่คุย เราจึงถามพี่อีกคน จึงได้ความมาว่า เค้ารำคาญและขี้เกียจจะตอบคำถามจากเราอีกแล้ว เราก็โอเคไม่คุยก็ไม่คุย เพราะเรารู้ว่าเราเป็นคนชอบถามจริงๆ เราถามเพราะเราไม่อยากให้มันผิด และอีกอย่างเราให้เกียรติเขาด้วย เพราะเขาเป็นรุ่นพี่ เขาไม่ชอบ เราก็ไม่ถาม และก็ไม่คุยกัน
แต่เรื่องมันก็ไม่จบแค่นั้น
เค้าเป็นคนที่มีพฤติกรรมชอบแอบใช้แอบโขมยของเล็กๆน้อยของคนอื่น เราเห็นเขาเอาของส่วนตัวของพี่กคนมาใช้เราจึงไปถามเจ้าของ ว่าอันนี้ อนุญาติให้เขาเอามาใช้ด้วยหรอ พี่เขารู้จึงโกรธและไปต่อว่า เขาคนนั้นจึงหมั่นใส้เราเพิ่มว่าราไปฟ้อง และก็อคติกับเราขึ้นเรื่อยๆ
เอาเราไปพูดเสียๆหายๆ
เรื่องจริงก็เอาไปใส่ไข่เพิ่ม
บางเรื่องก็ไม่จริง
บางเรื่องเขาก็ไม่ดูตัวเขาเอง ว่าเขาก็ทำผิดทำพลาด
แต่เอาเรื่องที่เราพลาดไปนินทาและยกยอตน
ที่บริษัทให้ลาป่วยได้ เขาก็ลาอาทิตย์ละครั้ง ป่วยทุกอาทิตย์ แต่เราลาป่วยสองสามเดือนที แต่บังเอิญไปลาป่วยตรงกับเขา เขาบอกว่าเราเป็นแค่ภูมิแพ้อากาศ เขาอะป่วยจริง
มาสายเราก็ยอมรับว่าเราสายบ้างบางวัน เขาก็สายจนคนเขารู้กันว่าเป็นปกติ แต่เขาก็กล้าเอาเราไปนินทาว่าเนี่ย เรามาสาย
เราใช้อะไรเขาก็คอยจับตามอง ทำเป็นไม่ชอบ แต่ก็ไปหาซื้อที่ใกล้เคียงมา
เรากินอะไร เราทำอะไรเขารู้หมด บางทีรู้มากกว่าตัวเราเองอีก
เราพัฒนาตัวเองให้ดูดีขึ้น เขาก็ว่าเราไปทำนู้นทำนี้มา
อีกสารพัดเลยค่ะ ที่เรารู้สึกว่า ทำไมเขาไม่รู้ตัวเลย ว่าเขาไม่ได้ดีไปกว่าเราเลย
เล่าให้ใครฟังก็มีแต่คนบอกว่า เขาคงอิจฉา
ลำพังว่าเราเรื่องงาน เรายังพอรับได้นะคะ
แต่เรื่องส่วนตัวที่เราไม่ได้ทำ เราเหลือทนจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
สงสัยหรืออยากให้เล่าช๊อตไหนอีกบอกได้นะคะ
เหลือทน กับคนที่ทำงาน
มันอาจจะเป็นปัญหาพื้นฐานที่ต้องพบเจอในสังคมทำงานนะคะ แต่เราอยากเล่าสู่
เราทำงานอยู่ออฟฟิตแห่งหนึ่ง เข้ามาแรกๆต้องเรียนรู้งาน ที่อื่นอาจจะมีทีมรุ่นพี่คอยต้อนรับ แนะนำ แต่ที่นี้ไม่ทีค่ะ พึ่งพาศึกษาคอยถามเอาเอง แผนกของเราต้องนั่งกัน 2 คน อีกคนเค้าอยุ่มานานแล้ว แรกๆเค้าก็คุยกับเราปกติ สัพเพเห่ระ เม้าท์มอยวงการบันเทิง ยืมนู้นยืมนี้ ฝากซื้อของเวลาออกไปพัก เราก็ดีใจ อย่างน้อยการเริ่มงานของเราก็ยังราบรื่น แต่ทว่ามันไม่ได้เป็นแบบนั้นตลอดไป
หลังจากทำงานประมาณ 2 เดือน เราก็คุยกับเขาปกติ แต่เหมือนเค้าขี้เกียจตอบคำถามจากเรา เวลาเรราคุยด้วยเค้าก็เริ่มไม่ตอบ ถามเรื่องงานก็เงียบ บ่นพึมพำในลำคอ มันทำให้การทำงานของเราติดขัด และสับสน ว่าเขาเป็นอะไรไป เราพยายามคุยกับเขาเหมือนเดิม แต่ผลที่ได้คือ เขาก็ไม่คุย เราจึงถามพี่อีกคน จึงได้ความมาว่า เค้ารำคาญและขี้เกียจจะตอบคำถามจากเราอีกแล้ว เราก็โอเคไม่คุยก็ไม่คุย เพราะเรารู้ว่าเราเป็นคนชอบถามจริงๆ เราถามเพราะเราไม่อยากให้มันผิด และอีกอย่างเราให้เกียรติเขาด้วย เพราะเขาเป็นรุ่นพี่ เขาไม่ชอบ เราก็ไม่ถาม และก็ไม่คุยกัน
แต่เรื่องมันก็ไม่จบแค่นั้น
เค้าเป็นคนที่มีพฤติกรรมชอบแอบใช้แอบโขมยของเล็กๆน้อยของคนอื่น เราเห็นเขาเอาของส่วนตัวของพี่กคนมาใช้เราจึงไปถามเจ้าของ ว่าอันนี้ อนุญาติให้เขาเอามาใช้ด้วยหรอ พี่เขารู้จึงโกรธและไปต่อว่า เขาคนนั้นจึงหมั่นใส้เราเพิ่มว่าราไปฟ้อง และก็อคติกับเราขึ้นเรื่อยๆ
เอาเราไปพูดเสียๆหายๆ
เรื่องจริงก็เอาไปใส่ไข่เพิ่ม
บางเรื่องก็ไม่จริง
บางเรื่องเขาก็ไม่ดูตัวเขาเอง ว่าเขาก็ทำผิดทำพลาด
แต่เอาเรื่องที่เราพลาดไปนินทาและยกยอตน
ที่บริษัทให้ลาป่วยได้ เขาก็ลาอาทิตย์ละครั้ง ป่วยทุกอาทิตย์ แต่เราลาป่วยสองสามเดือนที แต่บังเอิญไปลาป่วยตรงกับเขา เขาบอกว่าเราเป็นแค่ภูมิแพ้อากาศ เขาอะป่วยจริง
มาสายเราก็ยอมรับว่าเราสายบ้างบางวัน เขาก็สายจนคนเขารู้กันว่าเป็นปกติ แต่เขาก็กล้าเอาเราไปนินทาว่าเนี่ย เรามาสาย
เราใช้อะไรเขาก็คอยจับตามอง ทำเป็นไม่ชอบ แต่ก็ไปหาซื้อที่ใกล้เคียงมา
เรากินอะไร เราทำอะไรเขารู้หมด บางทีรู้มากกว่าตัวเราเองอีก
เราพัฒนาตัวเองให้ดูดีขึ้น เขาก็ว่าเราไปทำนู้นทำนี้มา
อีกสารพัดเลยค่ะ ที่เรารู้สึกว่า ทำไมเขาไม่รู้ตัวเลย ว่าเขาไม่ได้ดีไปกว่าเราเลย
เล่าให้ใครฟังก็มีแต่คนบอกว่า เขาคงอิจฉา
ลำพังว่าเราเรื่องงาน เรายังพอรับได้นะคะ
แต่เรื่องส่วนตัวที่เราไม่ได้ทำ เราเหลือทนจริงๆค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
สงสัยหรืออยากให้เล่าช๊อตไหนอีกบอกได้นะคะ