ต้องบอกก่อนนะคะ ว่าเรายืมidของเพื่อนรุ่นน้องมาตั้งกระทู้ อยากจะมาแชร์ประสบการณ์&ถามกูรูเรื่องชีวิตคู่หน่อยค่ะ...
สามีคนแรก"
------เราแต่งงานครั้งแรกตอนอายุ23ค่ะ ซึ่งเจ้าบ่าวคนนี้ก็คบกันมานานมาก ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แล้วก็ไปเรียนมหา'ลัยด้วยกัน พอเรียนจบก็ตัดสินใจแต่งงานใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ตั้งแต่คบกันตอนแรกเค้าก็ไม่ได้มีนิสัยเจ้าชู้อะไรนะคะ เป็นคนดีมาก เราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลย เพราะเคมีค่อนข้างจะตรงกันค่ะ ประกอบกับเราไม่ใช่ผู้หญิงง้องแง้ง งุ้งงิ้ง มุ้งมิ้ง อะไรด้วยมั้งคือเป็นคนยังไงก็ได้ก็เลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ แต่หลังจากแต่งงานกันได้ไม่ถึงปี เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปค่ะ เพราะตอนนั้นเราจะเริ่มไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เราทำธุรกิจส่วนตัวของเราเองแฟนเราก็ทำของเค้าไรงี๊อ่ะค่ะ ก็จะเจอกันเฉพาะที่บ้าน. โดยมีกฏเหล็กว่าเราต้องมากินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน แรกๆก็ยังมาปกติ..แต่พักหลังๆเริ่มมาบ้างไม่มาบ้าง เราเองก็ยังไม่คิดอะไรนะเป็นเพราะเค้าไม่เคยมีประวัติทางด้านนี้แล้วเราก็เป็นผู้หญิงโลกสวยแบบไว้ใจสามีมากๆ โทรศัพย์ไม่เคยเช็ค ไม่เคยล้ำเส้นจนเกินไป...จนมาวันนึงมีเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าเห็นเค้าออกจากรีสอร์ทกับผู้หญิงคนนึง เดินกอดกันออกมาเลย(เผอิญวันนั้นเพื่อนเราไปเปิดห้องเล่นไพ่กัน อิอิ) ได้ยินครั้งแรกนี่ช็อคไปเลยค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราได้ แต่ก็ยังใจเย็นอยู่นะ. วันนั้นกลับบ้านไปก็เริ่มคุยกับเค้าดีๆ
เรา:ตะเองยังจำวันแรกที่ตะเองขอเค้าเป็นแฟนได้มั้ย ตะเองบอกรักเค้าม้ากกมากกก ยังจำวันนู้นน วันนั้นนน วันโน้นน บลาๆๆๆ
สามีที่1:จำได้ จำได้ทุกอย่าง วันนี้เค้าก็ยังรัก"ตัวเอง"ไม่เปลี่ยนแปลง
เรา:แล้วตัวเองจำวันที่เราแต่งงานกันได้มั้ย??ตอนเข้าหอตัวเองหอมแก้มเค้าแล้วบอกว่าอะไรนะ(เสียงเริ่มสั่น)
สามีที่1:จำได้สิ เค้าจะรักตัวเองคนเดียวตลอดไป จะไม่มีวันนอก...(ชะงักค่ะ พร้อมกับทำหน้าตกใจ)
เรา
น้ำตาเริ่มไหล)แต่วันนี้ตัวเองผิดสัญญาแล้วนะ พรุ่งนี้เราไปหย่ากันเถอะ
สามีที่1:ไม่!!! บลาๆๆ(สมองไม่รับรู้แล้วค่ะ ร้องไห้อย่างเดียวเหมือนปลดปล่อย)
จากนั้นเค้าก็ไม่ยอมหย่านะคะ มาขอโอกาสกับเรา บอกว่าเราก็มีส่วนผิดที่ไม่ค่อยสนใจเค้า ปล่อยให้เค้ามีโอกาสไปเจอกับคนอื่น แต่เค้าแค่เล่นๆนะ กับเราคือที่1 ยิ่งฟังมันยิ่งรู้สึกแย่อ่ะค่ะ มันแสดงออกมาถึงความเห็นแก่ตัวมากๆ คบมา7ปี เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองโง่มากที่หลงคิดว่าคนแบบนี้เป็นคนดี คือเห็นมามากอ่ะค่ะ ว่าคนที่ทำแบบนี้อ่ะ มีครั้งที่1แล้วก็ต้องมีครั้งที่2-3-4ตามมาเรื่อยๆ แล้วเราเคยจำประโยคนึงมาว่า"คนที่เค้ารักกันจริงๆ เค้าจะไม่มีวันนอกใจกัน"เราเลยตัดสินใจเด็ดขาดว่ายังไงก็จะหย่า ไม่ใช่ว่าไม่รักเค้านะคะ แต่เพราะรักมาก เจ็บมากจนจะทนไม่ไหวอ่ะค่ะ น้ำหนักลดไปหลายโลเลย ก็เลยคิดว่าเจ็บตูมเดียวดีกว่าเจ็บบ่อยๆค่อยๆชิน เพราะกว่าจะชินคงขาดใจตายกันก่อนพอดี ยืดเยื้ออยุ่เกือบ6เดือน กว่าเค้าจะยอมหย่า พอหย่าเสร็จตกลงเรื่องสินสมรสกันเรียบร้อยก็โทรบอกพ่อ-แม่ทั้งสองฝ่าย กลับไปร้องไห้กับพ่อแม่ ก็จบค่ะ อย่าไปร้องไห้ให้เค้าเห็นเยอะ ทรมานจิตใจเค้าเปล่าๆ
ปล.โชคดีที่ตอนนั้นยังไม่มีลูกด้วยมั้ง เลยตัดใจได้ง่ายหน่อย
สามีคนที่2...........
-------หลังจากหย่ากับคนแรกได้ปีกว่า ก็เริ่มมีคนเข้ามา ตอนแรกก็ยังไม่คิดจะเปิดใจนะคะ แบบว่ามันยังเจ็บอยู่...อยากใช้เวลาอยุ่กับตัวเองแล้วก็เพื่อนๆ(รวมน้องแพรด้วยน๊า เอาใจเจ้าของidแพพพพ😁😁) จนมีเค้าเข้ามาค่ะ คุยสักพักแล้วก็รุ้สึกเลยว่าใช่ ประกอบกับอารมณ์เปลี่ยว เอ๊ย!!!! เหงา55555 ก็เลยตกหลุมรักเค้าไปโดยไม่รุ้ตัว เค้าไม่ใช่คนรักกวือหวาอะไรนะคะ แต่เป็นคนที่เราคุยด้วยแล้วรุ้สึกอบอุ่นใจ มีความสุข..คุณเคยมีอาการแบบป๊อปปี้เลิฟมั้ยคะ?? วันๆไม่เป็นอันทำอะไร คิดถึงแต่เค้าว่าจะทำอะไรอยู่ งานยุ่งมั้ย เมื่อไหร่จะโทรมา??? ประมาณนี้เลยค่ะ คบกันได้ปีกว่าเค้าก็ขอเราแต่งงาน happyมากค่ะ วันที่เราตัดสินใจ ตกลงปลงใจแต่งงานกับเค้า เรามีคติอยู่ข้อนึงคือ"จะไม่ทำให้ชีวิตคู่ของเราต้องพังอีก จะดูแลรักนี้ให้ดีที่สุด" แต่ไม่ใช่การตามหึงตามหวงนะคะ มันไม่ใช่นิสัยเราค่ะ คือเราก็ธุรกิจ เราสามารถหาเงินเองได้ เงินที่เค้าให้เราทุกบาททุกสตางค์ เราก็จะเก็บใส่บัญชีไว้ ตกเย็นก็จะไปจ่ายตลาด ทำกับข้าวที่เค้าชอบไว้รอ ไม่เคยปล่อยตัวให้โทรม ดูแลตัวเองให้สวยสพึง เอ๊ย สพรั่ง อยุ่ตลอดเวลา ไม่เคยหงุดหงิดใส่หรือหาเรื่องทะเลาะ(อาจมีงอลกันบ้างกรุบกริบ)ด้วยการงานและตำแหน่งเค้าต้องเป็นผู้นำ เราก็เป็นผู้ตามที่ดี เป็นเพื่อนคู่คิดที่ดีมาโดยตลอด เรื่องบนเตียงก็ไม่เคยขาดตกบกพร่องจัดเต็มตลอดๆ ไม่เคยวอกแว่กนอกใจเลย คือเราคบใครก็จะซื่อสัตย์กับคนนั้นมากๆ ดูเค้าก็ภูมิใจในตัวเรามากๆนะ ไปไหน งานอะไรต้องพาเราไปด้วยตลอด จะชอบยกยอเราให้เพื่อนๆเค้าฟังตลอด กับเพื่อนๆเค้าเราก็เข้ากันได้ดีเลย.เพราะเราเป็นคนคุยเก่ง ง่ายๆ ไม่เยอะ!!!!!แต่งงานได้8เดือน เราก็มีน้อง เค้าก็happyสุดๆ เรียกว่าเห่อลูกตั้งแต่อยุ่ในท้อง ดูแลประคบประหงมเราอย่างดี จนใครๆก็อิจฉา....เพื่อนๆนี่ยกให้เป็นครอบครัวตัวอย่างเลย หุหุ
แต่ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ...ตอนท้องได้ประมาณ7เดือน เราก็บังเอิญไปเจอกล่องถุงยางในรถเค้า ซึ่งในกล่องเหลือถุงยางแค่อันเดียว เราก็เอ๊ะ!!! ไปใช้กะใครนะ ที่ผ่านมากะเราก็ไม่เคยใช้ แถมยังหยุดกิจกรรมบนเตียงมาหลายเดือนแล้วด้วย หน้าชา มือไม้สั่นเลยค่ะ!!!! คิดในใจ"นี่ตูโดนอีกแล้วหรอ??"
เรา
เดินถือกล่องถุงยางไปหาเค้า)
สามีที่2
ตกใจเล็กน้อย)อะไรน่ะ???
เรา:เจอในรถพี่ เหลือแค่1อีก2อันไปไหน???(ทำน้ำเสียงเรียบ)
สามีที่2:ไม่รู้ มันไม่ใช่ของพี่(แต่มันอยู่ในรถมุงนี่นะ)ไอ้...มันยืมไปวันนั้น ของมันม้างงง
เรา:หนูเป็นเมียพี่นะ ทำไมหนูจะไม่รู้ว่าพี่ไม่เคยให้ใครยืมรถคันนี้(น้ำเสียงยังเรียบอยุ่แต่ในใจนี่หืมมมม)
สามีที่2
เหงื่อแตก หน้าซีด)มันไม่ใช่อย่างที่หนูคิดหรอก อย่าคิดมาก คิดถึงลูกเข้าไว้นะ
Ok.ค่ะ เจอคำนี้ไปเลยสงบสติอารมณ์ พยายามไม่คิดอะไร ปลอบใจตัวเองว่าไม่ใช่หรอก เค้าคงไม่ทำแบบนั้นหรอก ลูกๆๆๆๆๆๆๆๆคิดถึงลูกอย่างเดียวค่ะ
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง เราคลอดลูกสาว น่ารัก แข็งแรง คุณพ่อนี่เห่อเอามากๆ จากที่เคยออกไปสังสรรกับเพื่อนบ้างลูกน้องบ้างนี่ไม่ไปเลยค่ะ ตกเย็นกลับบ้านตรงเวลา ช่วยเราเลี้ยงลูกเป็นอย่างดี....จนมาวันนึง หลังจากเราคลอดน้องได้สามเดือน เราก็บังเอิญ(อีกแล้ว)ไปรับโทรศัพย์เค้า ซึ่งเค้าเมมชื่อไว้ว่า"hell"
เรา:สวัสดีค่ะ พี่...ออกไปข้างนอก มีอะไรฝากไว้ได้ค่ะ
Hell:ใครน่ะ??
เรา:ภรรยา...ค่ะ!!!!
Hell:บอกให้สามีพี่โทรหาหนูด้วยนะ หนูเหงา
เรา:อ้าววว แล้วเธอเป็นใคร สามีฉันถึงต้องโทรไปหาเธอ
Hell:หนูก็ตำแหน่งคล้ายๆพี่แหละ
เรา:คงไม่คล้ายหรอกค่ะ พี่เมียถูกต้องตามกฏหมาย ออกหน้าออกตาส่วนเธอแค่นางบำเรอ ชั้นมันต่างกันมาก
Hell:แต่นางบำเรอคนนี้ก็ทำให้ผัวพี่ลืมพี่ไปเลยเหมือนกันนะ
เรา:ไหนมีอะไรจะเล่า เล่ามาสิ
Hell:หนูกับเค้าเจอกันตอนพี่ท้อง(รุ้อีก)เค้าก็มาหาหนูบ่อยๆ เกือบทุกอาทิตย์ เมื่อเดือนที่แล้วยังมาอยู่เลย หนูเห็นใจพี่นะที่โดนสวมเขา(มันยังมีน้ำใจนะ)
เรา:ขอบคุณนะที่ยังมีน้ำใจกับพี่ พี่อยากนัดคุยกับน้องจังเลย อยากรุ้รายละเอียดจะได้หาเรื่องเลิกกับเค้าง่ายๆ(ในใจคิดมุงเสร็จตูแน่)
Hell:ได้ งั้นพรุ่งนี้มาเจอหนูที่...(
)
ตอนนั้นฟิวขาดเลย จากที่ไม่เคยเช็คโทรศัพย์เค้านะ ทีนี้เปิดดูทุกอย่าง line. Facebook.ข้อความ สายโทรเค้าโทรออก ยิ่งรุ้ยิ่งเจ็บค่ะ เราคิดว่าเราทำดีทุกอย่างแล้วแต่ทำไมเค้ายังทำกับเราได้อีก ถ้าแค่ช่วงที่เราท้องจะไม่ว่าเลย แต่นี่หลังคลอดยังไปเจอกันอยู่...
วันต่อมาเอาลูกไปฝากไว้กับแม่เลยค่ะ โทรตามเพื่อนตุ๊ดมาสองสามคน ไปเจอกับเด็กนั่น(มันก็ช่างโง่จริงๆ) ตอนแรกจะแค่ขู่นะคะ แต่เห็นหน้าแล้วหมั่นเลยฟาดไปหลายที(ขอโทษที่ใช้ความรุนแรงค่ะ)เราไม่ได้ฟาดเพราะนางมามีสัมพันธ์กะสามีเรานะ แต่หมั่นไส้ที่นางพ๔ดกับเราแบบนั้น จากนั้นก็บังคับนางให้ขึ้นรถไปกับเรา ไปหาสามีเราถึงที่ทำงานเลย แต่ก็ยังไว้หน้าเค้านะ เราโทรให้เค้าลงมาเจอข้างล่าง วินาทีที่เค้าเห็นเรามากับเด็กนั่น หน้านี่ซีดเป็นไก่ต้มเลย เห็นสภาพน้องhellสะบักสะบอมด้วย...เค้าเลยสารภาพมาหมดเปลือกเลยว่าแอบไปมีอะไรกับเด็กนี่มา แต่เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ(นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจจะขนาดไหน)...วันนั้นเรากับเค้ากลับมาเคลียกันที่บ้าน เค้าขอโอกาสจากเรา ตอนนั้นบอกตรงๆเลยว่าอยากเลิกมาก มันผิดหวังมากอ่ะค่ะ อาจเป็นเพราะเราไว้ใจมั่นใจในตัวเค้ามากเกินไป พอเค้าทำให้ผิดหวังมันเลยรับไม่ได้ ผิดเรื่องอื่นเราให้อภัยได้นะคะ แต่เรื่องนี้คือมันทำใจลำบากจริงๆ เราก็ถามเค้านะว่าเราผิดอะไร เราไม่ดีตรงไหน เค้าก็บอกเราดีทุกอย่าง เพอร์เฟคทุกอย่าง..แต่ให้เราเข้าใจความต้องการของผู้ชายด้วย!!!! เราก็อยากเข้าใจนะ แต่ถ้าเราเป็นแบบนั้นบ้างเค้าจะเข้าใจเรามั้ย???
ตอนนี้เรากับเค้าแยกกันอยู่มา4เดือนแล้ว น้องhellก็หายไปเลยนะ เราอนุญาตให้เค้าแวะมาหาลูกได้ทุกวัน แต่ไม่ให้เค้ามานอนค้างที่บ้าน เค้าก็ไม่เคยละความพยายามนะคะ หมั่นมาทำดีทุกวัน ซื้อดอกไม้ ของขวัญมาให้ทุกวัน แต่จิตใจเรายังไม่พร้อมจริงๆค่ะ เห็นหน้าเค้าเราก็เห็นภาพที่เค้าไปทีความสุขกับคนอื่นทุกที แต่พอเห็นหน้าลูกเราก็สงสารนะคะ อยากให้เค้ามีพร้อม พ่อ แม่ ลูก ต่อจากนี้คงต้องรอเวลาจริงๆค่ะ!!!..หรือใครมีความเห็นแบบไหนก็แชร์กันมาได้นะคะ......ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ🙏
ในเมื่อเราคิดว่าเราดีพร้อม แต่ต้องหย่ากับสามีถึง2คน ด้วยสาเหตุ...
สามีคนแรก"
------เราแต่งงานครั้งแรกตอนอายุ23ค่ะ ซึ่งเจ้าบ่าวคนนี้ก็คบกันมานานมาก ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม แล้วก็ไปเรียนมหา'ลัยด้วยกัน พอเรียนจบก็ตัดสินใจแต่งงานใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ตั้งแต่คบกันตอนแรกเค้าก็ไม่ได้มีนิสัยเจ้าชู้อะไรนะคะ เป็นคนดีมาก เราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลย เพราะเคมีค่อนข้างจะตรงกันค่ะ ประกอบกับเราไม่ใช่ผู้หญิงง้องแง้ง งุ้งงิ้ง มุ้งมิ้ง อะไรด้วยมั้งคือเป็นคนยังไงก็ได้ก็เลยไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ แต่หลังจากแต่งงานกันได้ไม่ถึงปี เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปค่ะ เพราะตอนนั้นเราจะเริ่มไม่ค่อยมีเวลาให้กัน เราทำธุรกิจส่วนตัวของเราเองแฟนเราก็ทำของเค้าไรงี๊อ่ะค่ะ ก็จะเจอกันเฉพาะที่บ้าน. โดยมีกฏเหล็กว่าเราต้องมากินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน แรกๆก็ยังมาปกติ..แต่พักหลังๆเริ่มมาบ้างไม่มาบ้าง เราเองก็ยังไม่คิดอะไรนะเป็นเพราะเค้าไม่เคยมีประวัติทางด้านนี้แล้วเราก็เป็นผู้หญิงโลกสวยแบบไว้ใจสามีมากๆ โทรศัพย์ไม่เคยเช็ค ไม่เคยล้ำเส้นจนเกินไป...จนมาวันนึงมีเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่าเห็นเค้าออกจากรีสอร์ทกับผู้หญิงคนนึง เดินกอดกันออกมาเลย(เผอิญวันนั้นเพื่อนเราไปเปิดห้องเล่นไพ่กัน อิอิ) ได้ยินครั้งแรกนี่ช็อคไปเลยค่ะ ไม่คิดว่าเค้าจะทำกับเราได้ แต่ก็ยังใจเย็นอยู่นะ. วันนั้นกลับบ้านไปก็เริ่มคุยกับเค้าดีๆ
เรา:ตะเองยังจำวันแรกที่ตะเองขอเค้าเป็นแฟนได้มั้ย ตะเองบอกรักเค้าม้ากกมากกก ยังจำวันนู้นน วันนั้นนน วันโน้นน บลาๆๆๆ
สามีที่1:จำได้ จำได้ทุกอย่าง วันนี้เค้าก็ยังรัก"ตัวเอง"ไม่เปลี่ยนแปลง
เรา:แล้วตัวเองจำวันที่เราแต่งงานกันได้มั้ย??ตอนเข้าหอตัวเองหอมแก้มเค้าแล้วบอกว่าอะไรนะ(เสียงเริ่มสั่น)
สามีที่1:จำได้สิ เค้าจะรักตัวเองคนเดียวตลอดไป จะไม่มีวันนอก...(ชะงักค่ะ พร้อมกับทำหน้าตกใจ)
เรา
สามีที่1:ไม่!!! บลาๆๆ(สมองไม่รับรู้แล้วค่ะ ร้องไห้อย่างเดียวเหมือนปลดปล่อย)
จากนั้นเค้าก็ไม่ยอมหย่านะคะ มาขอโอกาสกับเรา บอกว่าเราก็มีส่วนผิดที่ไม่ค่อยสนใจเค้า ปล่อยให้เค้ามีโอกาสไปเจอกับคนอื่น แต่เค้าแค่เล่นๆนะ กับเราคือที่1 ยิ่งฟังมันยิ่งรู้สึกแย่อ่ะค่ะ มันแสดงออกมาถึงความเห็นแก่ตัวมากๆ คบมา7ปี เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองโง่มากที่หลงคิดว่าคนแบบนี้เป็นคนดี คือเห็นมามากอ่ะค่ะ ว่าคนที่ทำแบบนี้อ่ะ มีครั้งที่1แล้วก็ต้องมีครั้งที่2-3-4ตามมาเรื่อยๆ แล้วเราเคยจำประโยคนึงมาว่า"คนที่เค้ารักกันจริงๆ เค้าจะไม่มีวันนอกใจกัน"เราเลยตัดสินใจเด็ดขาดว่ายังไงก็จะหย่า ไม่ใช่ว่าไม่รักเค้านะคะ แต่เพราะรักมาก เจ็บมากจนจะทนไม่ไหวอ่ะค่ะ น้ำหนักลดไปหลายโลเลย ก็เลยคิดว่าเจ็บตูมเดียวดีกว่าเจ็บบ่อยๆค่อยๆชิน เพราะกว่าจะชินคงขาดใจตายกันก่อนพอดี ยืดเยื้ออยุ่เกือบ6เดือน กว่าเค้าจะยอมหย่า พอหย่าเสร็จตกลงเรื่องสินสมรสกันเรียบร้อยก็โทรบอกพ่อ-แม่ทั้งสองฝ่าย กลับไปร้องไห้กับพ่อแม่ ก็จบค่ะ อย่าไปร้องไห้ให้เค้าเห็นเยอะ ทรมานจิตใจเค้าเปล่าๆ
ปล.โชคดีที่ตอนนั้นยังไม่มีลูกด้วยมั้ง เลยตัดใจได้ง่ายหน่อย
สามีคนที่2...........
-------หลังจากหย่ากับคนแรกได้ปีกว่า ก็เริ่มมีคนเข้ามา ตอนแรกก็ยังไม่คิดจะเปิดใจนะคะ แบบว่ามันยังเจ็บอยู่...อยากใช้เวลาอยุ่กับตัวเองแล้วก็เพื่อนๆ(รวมน้องแพรด้วยน๊า เอาใจเจ้าของidแพพพพ😁😁) จนมีเค้าเข้ามาค่ะ คุยสักพักแล้วก็รุ้สึกเลยว่าใช่ ประกอบกับอารมณ์เปลี่ยว เอ๊ย!!!! เหงา55555 ก็เลยตกหลุมรักเค้าไปโดยไม่รุ้ตัว เค้าไม่ใช่คนรักกวือหวาอะไรนะคะ แต่เป็นคนที่เราคุยด้วยแล้วรุ้สึกอบอุ่นใจ มีความสุข..คุณเคยมีอาการแบบป๊อปปี้เลิฟมั้ยคะ?? วันๆไม่เป็นอันทำอะไร คิดถึงแต่เค้าว่าจะทำอะไรอยู่ งานยุ่งมั้ย เมื่อไหร่จะโทรมา??? ประมาณนี้เลยค่ะ คบกันได้ปีกว่าเค้าก็ขอเราแต่งงาน happyมากค่ะ วันที่เราตัดสินใจ ตกลงปลงใจแต่งงานกับเค้า เรามีคติอยู่ข้อนึงคือ"จะไม่ทำให้ชีวิตคู่ของเราต้องพังอีก จะดูแลรักนี้ให้ดีที่สุด" แต่ไม่ใช่การตามหึงตามหวงนะคะ มันไม่ใช่นิสัยเราค่ะ คือเราก็ธุรกิจ เราสามารถหาเงินเองได้ เงินที่เค้าให้เราทุกบาททุกสตางค์ เราก็จะเก็บใส่บัญชีไว้ ตกเย็นก็จะไปจ่ายตลาด ทำกับข้าวที่เค้าชอบไว้รอ ไม่เคยปล่อยตัวให้โทรม ดูแลตัวเองให้สวยสพึง เอ๊ย สพรั่ง อยุ่ตลอดเวลา ไม่เคยหงุดหงิดใส่หรือหาเรื่องทะเลาะ(อาจมีงอลกันบ้างกรุบกริบ)ด้วยการงานและตำแหน่งเค้าต้องเป็นผู้นำ เราก็เป็นผู้ตามที่ดี เป็นเพื่อนคู่คิดที่ดีมาโดยตลอด เรื่องบนเตียงก็ไม่เคยขาดตกบกพร่องจัดเต็มตลอดๆ ไม่เคยวอกแว่กนอกใจเลย คือเราคบใครก็จะซื่อสัตย์กับคนนั้นมากๆ ดูเค้าก็ภูมิใจในตัวเรามากๆนะ ไปไหน งานอะไรต้องพาเราไปด้วยตลอด จะชอบยกยอเราให้เพื่อนๆเค้าฟังตลอด กับเพื่อนๆเค้าเราก็เข้ากันได้ดีเลย.เพราะเราเป็นคนคุยเก่ง ง่ายๆ ไม่เยอะ!!!!!แต่งงานได้8เดือน เราก็มีน้อง เค้าก็happyสุดๆ เรียกว่าเห่อลูกตั้งแต่อยุ่ในท้อง ดูแลประคบประหงมเราอย่างดี จนใครๆก็อิจฉา....เพื่อนๆนี่ยกให้เป็นครอบครัวตัวอย่างเลย หุหุ
แต่ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ...ตอนท้องได้ประมาณ7เดือน เราก็บังเอิญไปเจอกล่องถุงยางในรถเค้า ซึ่งในกล่องเหลือถุงยางแค่อันเดียว เราก็เอ๊ะ!!! ไปใช้กะใครนะ ที่ผ่านมากะเราก็ไม่เคยใช้ แถมยังหยุดกิจกรรมบนเตียงมาหลายเดือนแล้วด้วย หน้าชา มือไม้สั่นเลยค่ะ!!!! คิดในใจ"นี่ตูโดนอีกแล้วหรอ??"
เรา
สามีที่2
เรา:เจอในรถพี่ เหลือแค่1อีก2อันไปไหน???(ทำน้ำเสียงเรียบ)
สามีที่2:ไม่รู้ มันไม่ใช่ของพี่(แต่มันอยู่ในรถมุงนี่นะ)ไอ้...มันยืมไปวันนั้น ของมันม้างงง
เรา:หนูเป็นเมียพี่นะ ทำไมหนูจะไม่รู้ว่าพี่ไม่เคยให้ใครยืมรถคันนี้(น้ำเสียงยังเรียบอยุ่แต่ในใจนี่หืมมมม)
สามีที่2
Ok.ค่ะ เจอคำนี้ไปเลยสงบสติอารมณ์ พยายามไม่คิดอะไร ปลอบใจตัวเองว่าไม่ใช่หรอก เค้าคงไม่ทำแบบนั้นหรอก ลูกๆๆๆๆๆๆๆๆคิดถึงลูกอย่างเดียวค่ะ
และแล้ววันที่รอคอยก็มาถึง เราคลอดลูกสาว น่ารัก แข็งแรง คุณพ่อนี่เห่อเอามากๆ จากที่เคยออกไปสังสรรกับเพื่อนบ้างลูกน้องบ้างนี่ไม่ไปเลยค่ะ ตกเย็นกลับบ้านตรงเวลา ช่วยเราเลี้ยงลูกเป็นอย่างดี....จนมาวันนึง หลังจากเราคลอดน้องได้สามเดือน เราก็บังเอิญ(อีกแล้ว)ไปรับโทรศัพย์เค้า ซึ่งเค้าเมมชื่อไว้ว่า"hell"
เรา:สวัสดีค่ะ พี่...ออกไปข้างนอก มีอะไรฝากไว้ได้ค่ะ
Hell:ใครน่ะ??
เรา:ภรรยา...ค่ะ!!!!
Hell:บอกให้สามีพี่โทรหาหนูด้วยนะ หนูเหงา
เรา:อ้าววว แล้วเธอเป็นใคร สามีฉันถึงต้องโทรไปหาเธอ
Hell:หนูก็ตำแหน่งคล้ายๆพี่แหละ
เรา:คงไม่คล้ายหรอกค่ะ พี่เมียถูกต้องตามกฏหมาย ออกหน้าออกตาส่วนเธอแค่นางบำเรอ ชั้นมันต่างกันมาก
Hell:แต่นางบำเรอคนนี้ก็ทำให้ผัวพี่ลืมพี่ไปเลยเหมือนกันนะ
เรา:ไหนมีอะไรจะเล่า เล่ามาสิ
Hell:หนูกับเค้าเจอกันตอนพี่ท้อง(รุ้อีก)เค้าก็มาหาหนูบ่อยๆ เกือบทุกอาทิตย์ เมื่อเดือนที่แล้วยังมาอยู่เลย หนูเห็นใจพี่นะที่โดนสวมเขา(มันยังมีน้ำใจนะ)
เรา:ขอบคุณนะที่ยังมีน้ำใจกับพี่ พี่อยากนัดคุยกับน้องจังเลย อยากรุ้รายละเอียดจะได้หาเรื่องเลิกกับเค้าง่ายๆ(ในใจคิดมุงเสร็จตูแน่)
Hell:ได้ งั้นพรุ่งนี้มาเจอหนูที่...(
ตอนนั้นฟิวขาดเลย จากที่ไม่เคยเช็คโทรศัพย์เค้านะ ทีนี้เปิดดูทุกอย่าง line. Facebook.ข้อความ สายโทรเค้าโทรออก ยิ่งรุ้ยิ่งเจ็บค่ะ เราคิดว่าเราทำดีทุกอย่างแล้วแต่ทำไมเค้ายังทำกับเราได้อีก ถ้าแค่ช่วงที่เราท้องจะไม่ว่าเลย แต่นี่หลังคลอดยังไปเจอกันอยู่...
วันต่อมาเอาลูกไปฝากไว้กับแม่เลยค่ะ โทรตามเพื่อนตุ๊ดมาสองสามคน ไปเจอกับเด็กนั่น(มันก็ช่างโง่จริงๆ) ตอนแรกจะแค่ขู่นะคะ แต่เห็นหน้าแล้วหมั่นเลยฟาดไปหลายที(ขอโทษที่ใช้ความรุนแรงค่ะ)เราไม่ได้ฟาดเพราะนางมามีสัมพันธ์กะสามีเรานะ แต่หมั่นไส้ที่นางพ๔ดกับเราแบบนั้น จากนั้นก็บังคับนางให้ขึ้นรถไปกับเรา ไปหาสามีเราถึงที่ทำงานเลย แต่ก็ยังไว้หน้าเค้านะ เราโทรให้เค้าลงมาเจอข้างล่าง วินาทีที่เค้าเห็นเรามากับเด็กนั่น หน้านี่ซีดเป็นไก่ต้มเลย เห็นสภาพน้องhellสะบักสะบอมด้วย...เค้าเลยสารภาพมาหมดเปลือกเลยว่าแอบไปมีอะไรกับเด็กนี่มา แต่เค้าไม่ได้ตั้งใจนะ(นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจนะ ถ้าตั้งใจจะขนาดไหน)...วันนั้นเรากับเค้ากลับมาเคลียกันที่บ้าน เค้าขอโอกาสจากเรา ตอนนั้นบอกตรงๆเลยว่าอยากเลิกมาก มันผิดหวังมากอ่ะค่ะ อาจเป็นเพราะเราไว้ใจมั่นใจในตัวเค้ามากเกินไป พอเค้าทำให้ผิดหวังมันเลยรับไม่ได้ ผิดเรื่องอื่นเราให้อภัยได้นะคะ แต่เรื่องนี้คือมันทำใจลำบากจริงๆ เราก็ถามเค้านะว่าเราผิดอะไร เราไม่ดีตรงไหน เค้าก็บอกเราดีทุกอย่าง เพอร์เฟคทุกอย่าง..แต่ให้เราเข้าใจความต้องการของผู้ชายด้วย!!!! เราก็อยากเข้าใจนะ แต่ถ้าเราเป็นแบบนั้นบ้างเค้าจะเข้าใจเรามั้ย???
ตอนนี้เรากับเค้าแยกกันอยู่มา4เดือนแล้ว น้องhellก็หายไปเลยนะ เราอนุญาตให้เค้าแวะมาหาลูกได้ทุกวัน แต่ไม่ให้เค้ามานอนค้างที่บ้าน เค้าก็ไม่เคยละความพยายามนะคะ หมั่นมาทำดีทุกวัน ซื้อดอกไม้ ของขวัญมาให้ทุกวัน แต่จิตใจเรายังไม่พร้อมจริงๆค่ะ เห็นหน้าเค้าเราก็เห็นภาพที่เค้าไปทีความสุขกับคนอื่นทุกที แต่พอเห็นหน้าลูกเราก็สงสารนะคะ อยากให้เค้ามีพร้อม พ่อ แม่ ลูก ต่อจากนี้คงต้องรอเวลาจริงๆค่ะ!!!..หรือใครมีความเห็นแบบไหนก็แชร์กันมาได้นะคะ......ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่ะ🙏