สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าประสบการณ์สะเทือนใจที่เราจะจดจำและโทษตัวเองไปตลอดชีวิต

เราเลี้ยงสุนัขพันธุ์เยอรมัน เชิพเพิร์ด เพศเมีย พ่อซื้อให้เป็นของขวัญปีใหม่ตอนปี 2550   เราตั้งชื่อมันว่า "ปุ้มปุ้ย"   เราเป็นคนดูแลทุกอย่างไม่จะเรื่องอาหารการกิน   อาบน้ำ   และพาไปหาหมอ   เรารักมันมากๆค่ะ

ปุ้มปุ้ยไม่เคยมีลูกนะคะ   เวลาเป็นฮีทก็จะขังไว้ในบ้าน   จนเมื่อกลางปี 57 ปุ้มปุ้ยเริ่มเป็นฮีท   และแอบหนีออกจากบ้านไปให้หมาไทยทับจนท้อง   แต่ว่าปุ้มปุ้ยแท้งเพราะว่าชอบกระโดดและชอบวิ่งไล่แมว   วันที่ปุ้มปุ้ยแท้งเราก็รีบพาไปหมอ   พอดีสนิทกับหมอเราเลยคุยๆกันเรื่องหมาเราว่าจะทำยังไงดีไม่ให้พลาดแบบนี้อีก   หมอเลยแนะนำให้ฉีดยาคุม   แต่เรายังไม่ได้ฉีดเลยนะคะ บอกตรงๆไม่อยากฉีดมันรู้สึกแปลกๆ   เลยบอกเดี๋ยวรอน้องหายแล้วค่อยว่ากัน   เราก็ดูแลจนปุ้มปุ้ยหายดีก็พาไปให้หมอตรวจเพื่อความชัวว่าหายปกติ   หมอก็พูดเรื่องยาคุมขึ้นมาอีก   เราเลยถามว่าถ้าฉีดจะมีผลข้างเคียงอะไรไหม   หมอก็บอกว่าไม่เป็นไรหรอก   เค้าก็ฉีดกันเยอะแยะ   เราก็เลยบอกว่าหมาเราแก่แล้ว อยากทำหมันมากกว่า   หมอก็บอกว่าก็ฉีดไปก่อนสักเข็มนึงแล้วค่อยไปทำ  (คือหมอที่นี่ไม่รับผ่าตัดนะคะ เพราะไม่ชำนาน เราอาศัยพาหมาไปทำวัคซีนแล้วก็เวลาป่วยเล็กๆน้อย)   เราก็โอเคฉีดก็ฉีด และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นจองการยื่นความตายให้กับสุนัขที่เรารักมากที่สุดในชีวิตด้วยมือของเราเอง (รักมากกว่าแฟน จขกท อีก)

สองอาทิตย์หลังฉีดยาคุมปุ้มปุ้ยเริ่มกินข้าวน้อยลง   กินแต่น้ำ   เราก็เริ่มสงสัยว่าเป็นอะไรรึเปล่า แต่ปุ้มปุ้ยยังร่าเริงอยู่นะคะ   วิ่งเล่นตามปกติ แต่กินน้อยเฉยๆ   หลังจากนั้นอาทิตย์นึงเริ่มมีหนองออกมาจากจิ๊มิ๊   เราตกใจมาพาไปหาหมอที่คลินิคประจำ   หมอบอกน่าจะเป็นมดลูกอักเสบ   ต้องผ่าตัด   เราถึงกับอึ้งไปพักนึงตอนนั้นน้ำตาจัไหลแต่กลั้นเอาไว้ สงสารหมามากๆ มันคงปวดท้องแย่เลย   เราจึงปรึกษากับที่บ้านว่าต้องพาหมาไปผ่าตัดนะ  ปุ้มปุ้ยกำลังแย่   ที่บ้านก็โอเค คือทุกคนรักมันมากกลัวมันจะตาย  วันต่อมาเราเลยรีบพาไปหาหมออีกที่นึงที่ชำนาญด้านผ่าตัด  ไปถึงหมอก็ตรวจสุขภาพ และซักประวัติ เลยบอกว่าฉีดยาคุม หมอเลยฟันธงเลยว่ามดลูกอักเสบเพราะฉีดยาคุม  หมอเลยบอกว่ายาคุมมันจะมีช่วงฉีด  ถ้าพลาดนิดเดียวก็จะเป็นมดลูกอักเสบ   หมอบอกว่าหมอที่จะฉีดให้ต้องมีความชำนานมาก  ต้องซักประวัติอย่างละเอียด  ไม่ใช่ฉีดกันง่ายๆ   และจะฉีดเมื่อจำเป็นจริงๆเท่านั้น   ส่วนใหญ่จะแนะนำให้ทำหมันเพราะดีกว่า ปลอดภัยกว่า และไม่มีผลข้างเคียง   ผลตรวจน้องออกมาปรากฏว่าไตน้องมีปัญหา   หมอบอกยังผ่าไม่ได้ แล้วก็ตรวจน้องเบื้องต้นคือน้องเป็นเยอะแล้วค่ะ  แต่พึ่งแสดงอาการ  หมอ เลยให้ยากลับมาประคองอาการ อีกหนึ่งอาทิตย์นัดอีกครั้ง   ครบหนึ่งอาทิตย์เราไปตามหมอนัด   ตรวจไตน้องอีกครั้งไม่ดีขึ้นเลย  หมอบอกว่าที่ไตน้องแย่เพราะอาการมดลูกอักเสบ  คือมันสร้างแบคทีเรียออกมาทำลายไต   หมอเลยถามว่าจะผ่าเลยไหม  ปล่อยไว้ก็มีแต่ทรุดเพราะน้องเป็นเยอะมากแล้ว กลัวมดลูกแตกแล้วติดเชื้อทีนี้จะหนักเข้าไปใหญ่   เราเลยตกลงผ่าเลยค่ะ   หมอดูแลเคสเราดีมาก  ใสใจหมาเราทุกอย่าง  คือหมาเราติดเรามาก  หมอก็อนุญาติให้เราเข้าไปอยู่ข้างๆน้องในห้องผ่าตัดได้  น้องจะได้มีกำลังใจ   ตอนผ่าตัดหมอก็อธิบายโรคนี้ให้ฟัง  แล้วก็พูดนู่นนี่นั่นไม่ให้เราเครียด   สักพักขณะที่หมอกำลังเย็บแผล   อยู่ๆปุ้มปุ้ยก็ถอนหายใจ เราตกใจมากถามหมอหมาเป็นอะไร   หมอรีบอ้าปากดูสีลิ้นบอกไตกำลังจะหยุดทำงาน   น้ำตาเราไหลเลยค่ะ   สักพักน้องหยุดหายใจ  หมอรีบปั้มหัวใจอยู่สักพักใหญ่   เราเอามือเขย่าแล้วเรียกชื่อมันทั้งน้ำตา   สักพักหมอบอกน้องไปแล้ว  ไตน้องวาย  ร่างกายน้องสู้ไม่ไหว   ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมากไม่ได้ยินเสียงใครพูดอะไรทั้งนั้น   ในหัวมีแต่คำว่าทำไมๆๆๆ อีกแค่นิดเดียวเอง แค่เย็บแผลเอง  ผู้ช่วยหมอออกไปแจ้งแหนเราที่รออยู่ข้างนอกว่านอกเสียแล้ว   แฟนรีบเข้ามาหาเราเห็นเราร้องไห้หนักมากเลยเข้ามาปลอบ   ตอนนั้นเราเคว้งมากอ่ะเสียใจแบบที่สุดในชีวิตเลย  เราสะบัดมือแฟนทิ้งเอาแต่ฟูมฟายว่าเราทำให้หมาต้องตาย  เพราะเราหมาถึงต้องเป็นแบบนี้  แฟนเลิกลากเราออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก  ส่วนก็เย็บแผลให้หมาเราจนเสร็จ   หมอไม่ได้คิดเงินเราเลยแม้แต่บาทเดียว   หมอบอกว่าไม่เคยเจอเจ้าของหมาร้องไห้โฮอะไรขนาดนี้   หมอทำหน้าแบบสำนึกผิดมากๆที่หมาเราตาย   แฟนเราเลยบอกกับหมอว่าไม่ใข่ความผิดหมอหรอก  มันคงถึงเวลาของปุ้มปุ้ยแล้ว  ไม่ต้องคิดอะไรมาก   แฟนเราก็หมอก็ช่วยกันเอาปุ้มปุ้ยใส่รถเพื่อเอากลับไปฝัง   ก่อนกลับหมอทิ้งท้ายไว้ประโยคนึงว่า   "หนูเลี้ยงสิ่งมีชีวิตหนูก็ต้องทำใจ  วันหนึ่งมันจะต้องตายจากหนูไปอยู่ดี  อาจจะแก่ตายหรือป่วยตาย  เพราะสิ่งที่หนูเลี้ยงมันเป็นสัตว์อายุสั้น   หนูต้องยอมรับตรงนี้"   เราได้แต่พยักหน้าแล้วเดินขึ้นรถไป   ระหว่างทางแอบหวังว่าปุ้มปุ้ยจะฟื้นขึ้นมา   แต่มันก็แค่ความหวังลมๆแล้งๆ   พอถึงบ้านเรา แฟน แล้วก็แม่ช่วยกันฝังปุ้มปุ้ย   

อาทิตย์นั้นบรรยากาศในครอบครัวอึมครึมมาก  บ้านเงียบสุดๆ   เราร้องไห้อยู่เป็นอาทิตย์   ร้องจนน้ำตามันแห้งไม่มีจะไหลแล้ว  ทุกวันนี้เราก็ยังทำใจไม่ได้นะคะ  ตอนพิมพ์นี่ก็น้ำตาไหลตลอด  รักเค้ามากค่ะ  เค้าเป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง   อยากจะให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้กับหลายๆคนที่คิดจะฉีดยาคุมให้สุนัขนะคะ