สวัสดีคะ
เราขอสรุปย่อๆ ใจความสำคัญเลยนะคะ
เราคบแฟนมา 8เดือน อยู่คนละประเทศกัน เดือนที่ผ่านมาเรามีโอกาสไปหาเค้าและได้รู้จักครอบครัวเค้าด้วย
เราไปอาศัยอยู่คอนโดบ้านเค้าซึ่งมี เค้า แม่ และ น้องชายอยู่ (พี่ชายอยู่อีกบ้านนึง)
ใน 1 เดือนไม่ได้อยู่บ้านตลอด ไปทริปกัน เกินครึ่ง
ตอนอยู่มีปัญหา 1 ครั้ง เรื่องที่เราไม่ค่อยออกมาใช้เวลาอยู่กับแม่เค้าข้างนอก กับที่เราไม่ค่อยทักทาย แต่คุยเป็นที่เรียบร้อย เราก็ขอโทษอะไรไปแล้ว
ทีนี้กลับมารอฟังผล มาเป็นแม่น้ำไนล์เลยค่ะ ดังนี้
- เราไม่สนใจเรื่องครอบครัวเค้า ไม่ได้สนใจจะรู้จักหรือรู้เรื่องเราของครอบครัว เพราะบ้านเราฐานะดีกว่า คงไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นยังไง
(ความจริงบ้านเราไม่ได้รวยกว่าอะไรเลย และเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นด้วย แต่อาจจะทำตัวไม่ค่อยถูก เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่ง)
- เราไม่แสดงความสนอกสนใจ กระตือรือร้นเวลาเค้าเล่าอะไรให้ฟัง หรือ เอาอะไรให้ดู หรือให้กิน
(จริงค่ะ เราสนใจนะ แต่เราไม่ใช่คนแบบนั้นอยู่แล้ว ที่จะแสดงท่าทีตื่นเต้นไปหมดทุกอย่าง เหมือนคนญี่ปุ่นแนวๆนั้น ยกตัวอย่างเฉยๆนะคะ)
- เรามาอยู่เป็นเดือน ไม่ทำความสะอาด เค้าต้องมาทำความสะอาดให้เรา ไม่เคยช่วยทำงานบ้านหรือออกไปช่วยซื้อของ เพราะเราหยิ่ง เป็นพวกลูกคุณหนู ไม่เคยทำอะไรเอง
(เราทำความสะอาดในส่วนที่เราทำได้ แต่ยอมรับไม่ได้เป็นคนสะอาดเนี้ยบ ส่วนเรื่องงานบ้านเราเคยขอช่วยเค้าล้างจานแต่เค้าบอกไม่ต้อง แต่จริงที่เราไม่เคยไปขอเค้ากวาดบ้านถูบ้าน เราไม่ใช่ลูกคุณหนู ไม่ได้หยิ่ง แต่เราคงไม่ได้ละเอียดเรื่องความสะอาดมากพอ)
- เราซื้อของฝากเพื่อน แต่ไม่ซื้ออะไรฝากเค้าเป็นการขอบคุณ
(ตอนไปเราซื้อของที่ระลึกไปฝากเค้าเป็นการขอบคุณที่ให้เรามา และวันคริสต์มาสเราซื้อของขวัญไปฝากทุกคนในครอบครัว แต่ก่อนกลับเราไม่ได้ให้อะไรจริงค่ะ)
- เค้าให้ของขวัญคริสต์มาสเราแต่เราไม่ได้เอาออกมาใช้
(เราใช้อันนึงเค้าไม่เห็น อีกอันไม่ได้ใช้ ความผิดเราเอง)
- เราใช้เวลาอยู่แต่ในห้อง ไม่คิดจะออกมาคุยกับเค้า หรือคนอื่นๆ
(เราทำจริงแต่ไม่ตลอด มีออกไปบ้าง อยู่ในห้องบ้าง)
- เราไม่ได้ทำอาหารไทยให้เค้ากินซักมื้อ
(อันนี้เรายอมรับ ฝีมือการทำอาหารไม่ค่อยเก่ง บวกกับไม่มีแพลนตายตัวที่จะกินข้าวเย็นร่วมกัน)
- เรามาอยู่ แฟนเราทำนู่นทำนี่ให้ตลอด เราเอาแต่ได้ เหมือนเอาเปรียบลูกชายเค้า ไม่เคยทำอะไรตอบแทน
(แฟนเราทำให้จริง เพราะเค้ามองว่าเราเป็นแขกเค้า เราคุยกันตลอด เค้าบอกไม่ต้องทำ ซึ่งถ้าเค้ามาไทยเราก็คงทำแบบเดียวกัน)
- เราส่งเสียงดังยามค่ำคืน
(......)
อันนี้เท่าที่เราจะนึกออกค่ะ
เหมือนเรามาแก้ตัว ก็แอบใช่ แต่เราไม่สามารถแก้ตัวกับเค้าได้ ตอนนี้เราไม่ได้มีอคติอะไรกับเค้า เรายอมรับว่าเราก็มีส่วนผิดจริงซึ่งเราก็ฝากแฟนเราไปขอโทษแล้ว เราแค่อยากให้เค้ามองเราในภาพพจน์ที่ดีขึ้น แต่ด้วยความที่ไม่ได้อยู่ประเทศเดียวกัน และเราก็ไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสเจอเค้าอีกเมื่อไหร่ อาจจะ 3 4 ปี เรารู้สึกว่าเราไม่สามารถพิสูจน์ให้เค้าเห็นได้ว่าเราไม่ได้เป็นแบบนั้น อยากขอคำแนะนำว่า ในสถานการณ์แบบนี้ เพื่อนๆคนอื่นจะทำยังไงกันบ้างคะ?
ป.ล. แฟนเราไม่ใช่คนติดแม่ค่ะ เค้าไม่ได้เห็นด้วยกับทั้งหมดที่แม่เค้าพูดและฟังเราอธิบาย ออกจะมาทางเราหน่อยๆ เราจึงไม่มีปัญหากับแฟน แต่เราก็ค่อนข้างจริงจัง ก็อยากให้แม่เค้ามองเราในทางที่ดีเพื่ออนาคตค่ะ
ป.ล. 2 แม่เค้าเป็นคนไม่พูดอะไรตรงๆ ซึ่งเรารู้สึกว่ามันยากมากขึ้น เพราะถ้าเค้าพูด เราก็ต้องปรับปรุงตัวแน่นอนค่ะ
แม่แฟนมองเราไม่ดี อยู่คนละประเทศ แก้ยังไงดีคะ?
เราขอสรุปย่อๆ ใจความสำคัญเลยนะคะ
เราคบแฟนมา 8เดือน อยู่คนละประเทศกัน เดือนที่ผ่านมาเรามีโอกาสไปหาเค้าและได้รู้จักครอบครัวเค้าด้วย
เราไปอาศัยอยู่คอนโดบ้านเค้าซึ่งมี เค้า แม่ และ น้องชายอยู่ (พี่ชายอยู่อีกบ้านนึง)
ใน 1 เดือนไม่ได้อยู่บ้านตลอด ไปทริปกัน เกินครึ่ง
ตอนอยู่มีปัญหา 1 ครั้ง เรื่องที่เราไม่ค่อยออกมาใช้เวลาอยู่กับแม่เค้าข้างนอก กับที่เราไม่ค่อยทักทาย แต่คุยเป็นที่เรียบร้อย เราก็ขอโทษอะไรไปแล้ว
ทีนี้กลับมารอฟังผล มาเป็นแม่น้ำไนล์เลยค่ะ ดังนี้
- เราไม่สนใจเรื่องครอบครัวเค้า ไม่ได้สนใจจะรู้จักหรือรู้เรื่องเราของครอบครัว เพราะบ้านเราฐานะดีกว่า คงไม่สนใจว่าเค้าจะเป็นยังไง
(ความจริงบ้านเราไม่ได้รวยกว่าอะไรเลย และเราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นด้วย แต่อาจจะทำตัวไม่ค่อยถูก เข้าหาผู้ใหญ่ไม่เก่ง)
- เราไม่แสดงความสนอกสนใจ กระตือรือร้นเวลาเค้าเล่าอะไรให้ฟัง หรือ เอาอะไรให้ดู หรือให้กิน
(จริงค่ะ เราสนใจนะ แต่เราไม่ใช่คนแบบนั้นอยู่แล้ว ที่จะแสดงท่าทีตื่นเต้นไปหมดทุกอย่าง เหมือนคนญี่ปุ่นแนวๆนั้น ยกตัวอย่างเฉยๆนะคะ)
- เรามาอยู่เป็นเดือน ไม่ทำความสะอาด เค้าต้องมาทำความสะอาดให้เรา ไม่เคยช่วยทำงานบ้านหรือออกไปช่วยซื้อของ เพราะเราหยิ่ง เป็นพวกลูกคุณหนู ไม่เคยทำอะไรเอง
(เราทำความสะอาดในส่วนที่เราทำได้ แต่ยอมรับไม่ได้เป็นคนสะอาดเนี้ยบ ส่วนเรื่องงานบ้านเราเคยขอช่วยเค้าล้างจานแต่เค้าบอกไม่ต้อง แต่จริงที่เราไม่เคยไปขอเค้ากวาดบ้านถูบ้าน เราไม่ใช่ลูกคุณหนู ไม่ได้หยิ่ง แต่เราคงไม่ได้ละเอียดเรื่องความสะอาดมากพอ)
- เราซื้อของฝากเพื่อน แต่ไม่ซื้ออะไรฝากเค้าเป็นการขอบคุณ
(ตอนไปเราซื้อของที่ระลึกไปฝากเค้าเป็นการขอบคุณที่ให้เรามา และวันคริสต์มาสเราซื้อของขวัญไปฝากทุกคนในครอบครัว แต่ก่อนกลับเราไม่ได้ให้อะไรจริงค่ะ)
- เค้าให้ของขวัญคริสต์มาสเราแต่เราไม่ได้เอาออกมาใช้
(เราใช้อันนึงเค้าไม่เห็น อีกอันไม่ได้ใช้ ความผิดเราเอง)
- เราใช้เวลาอยู่แต่ในห้อง ไม่คิดจะออกมาคุยกับเค้า หรือคนอื่นๆ
(เราทำจริงแต่ไม่ตลอด มีออกไปบ้าง อยู่ในห้องบ้าง)
- เราไม่ได้ทำอาหารไทยให้เค้ากินซักมื้อ
(อันนี้เรายอมรับ ฝีมือการทำอาหารไม่ค่อยเก่ง บวกกับไม่มีแพลนตายตัวที่จะกินข้าวเย็นร่วมกัน)
- เรามาอยู่ แฟนเราทำนู่นทำนี่ให้ตลอด เราเอาแต่ได้ เหมือนเอาเปรียบลูกชายเค้า ไม่เคยทำอะไรตอบแทน
(แฟนเราทำให้จริง เพราะเค้ามองว่าเราเป็นแขกเค้า เราคุยกันตลอด เค้าบอกไม่ต้องทำ ซึ่งถ้าเค้ามาไทยเราก็คงทำแบบเดียวกัน)
- เราส่งเสียงดังยามค่ำคืน
(......)
อันนี้เท่าที่เราจะนึกออกค่ะ
เหมือนเรามาแก้ตัว ก็แอบใช่ แต่เราไม่สามารถแก้ตัวกับเค้าได้ ตอนนี้เราไม่ได้มีอคติอะไรกับเค้า เรายอมรับว่าเราก็มีส่วนผิดจริงซึ่งเราก็ฝากแฟนเราไปขอโทษแล้ว เราแค่อยากให้เค้ามองเราในภาพพจน์ที่ดีขึ้น แต่ด้วยความที่ไม่ได้อยู่ประเทศเดียวกัน และเราก็ไม่รู้ว่าเราจะมีโอกาสเจอเค้าอีกเมื่อไหร่ อาจจะ 3 4 ปี เรารู้สึกว่าเราไม่สามารถพิสูจน์ให้เค้าเห็นได้ว่าเราไม่ได้เป็นแบบนั้น อยากขอคำแนะนำว่า ในสถานการณ์แบบนี้ เพื่อนๆคนอื่นจะทำยังไงกันบ้างคะ?
ป.ล. แฟนเราไม่ใช่คนติดแม่ค่ะ เค้าไม่ได้เห็นด้วยกับทั้งหมดที่แม่เค้าพูดและฟังเราอธิบาย ออกจะมาทางเราหน่อยๆ เราจึงไม่มีปัญหากับแฟน แต่เราก็ค่อนข้างจริงจัง ก็อยากให้แม่เค้ามองเราในทางที่ดีเพื่ออนาคตค่ะ
ป.ล. 2 แม่เค้าเป็นคนไม่พูดอะไรตรงๆ ซึ่งเรารู้สึกว่ามันยากมากขึ้น เพราะถ้าเค้าพูด เราก็ต้องปรับปรุงตัวแน่นอนค่ะ