*ก่อนอื่นต้องขอออกตัวก่อนนะครับว่า ID ที่เล่นนี้ผมใช้ร่วมกับเพื่อนอีก 3-4 คน แล้วเรื่องที่ผมจะเล่านี่ก็ไม่ใช่นิยายนะครับ
ตอนนี้ผมอายุ 22 เรียนจบแล้วกำลังหางานทำในกทมนี่แหละ เรื่องที่ผมจะเล่าเป็นเรื่องสมัยที่ผมเรียนอยู่ชั้นปี 2
ไม่นานมานี้มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมต้องกลับมาคิดจริงจังกับเรื่องนี้อีกที(หัวกระทู้) เริ่มจาก 2 ปีที่แล้วเลยแล้วกันนะครับ
เมื่อตอนผมอยู่ปี 2 น่ะครับมีเรียนวิชาอิ๊งตัวที่ 2 วันแรกของการเรียนตัวนี้ก็ปกติครับไม่ได้คิดอะไร ก็ขึ้นพร้อมกับเพื่อนเหมือนที่เคยๆ
แต่ก่อนที่จะถึงห้องเรียนผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึง พูดเก่งมากๆ กำลังแนะนำตัวเองอยู่ ผมก็รีบไปที่ห้องเพื่อดูเลยครับว่าเป็นใคร
ครับ พอผมเปิดประตู เจ้าของเสียงนั้นก็หันมาทางผมและเพื่อน นั่นแหละครับทำให้ผมเห็นหน้าของอาจารย์ที่สอน
ผมนี่สตั๊นไป 5 วิเลยครับ อาจารย์น่ารักมาก ลุคก็ดูเป็นผู้หญิงเปรี้ยวๆ แสบๆ แต่นัยตาของอาจารย์คนนี้หวานมากครับ
ผมก็สวัสดีแล้วก็ไปนั่งที่ ปกติผมจะนั่งกลางๆห้องนะครับ แต่วิชานี้ผมนั่งหน้าสุดเลย อาจารย์ก็ยิ้มให้ครับ(ก็ปกติของอาจารย์ทั่วไปแหละแต่ผมเคลิ้ม)
ครับ เวลาที่เรียนก็ผ่านไปแต่ละอาทิตย์ ผมกับอาจารย์ก็ค่อนข้างที่จะสนิทกันนิดนึงเพราะผมได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าคลาสนี้
เวลามีอะไรก็คุยเมล์กับอาจารย์ เวลาเพื่อนส่งงานผมก็เป็นคนรวบรวมส่งให้อาจารย์
แม้กระทั่งเวลาเลิกเรียนผมก็เป็นคนยกของไปให้อาจารย์ที่รถ
แล้วผมก็มักจะหาเรื่องที่เกี่ยวกับการเรียนเมล์ไปคุยกับอาจารย์บ่อยๆน่ะครับ
ผมก็จะได้เจออาจารย์แค่เดือนละ 4 ครั้ง เรียนเทอมนึงก็ประมาณ 4 เดือน แต่เวลาแค่ไม่นานนี้ผมก็รู้สึกว่าผมชอบเขาแล้วครับ
อาจเป็นเพราะส่วนตัวผมเป็นคนที่ชอบผู้หญิงสไตล์นี้อยู่แล้ว แถมเป็นผู้หญิงฉลาด เก่ง มีความคิดดีดีแบบด้วยยิ่งรักเลยครับ
จนวันสุดท้ายของคลาสนี้มาถึง ผมก็อยู่กับอาจารย์จนเพื่อนออกจากห้องไปหมด
แล้วก็คุยว่าผมดีใจที่ได้เรียนกับอาจารย์แล้วก็บอกเขาว่าอย่าลืมผมนะ
อาจารย์ก็ดูเอ็นดูผมนะครับ เขาก็บอกว่ามีอะไรก็ปรึกษาเขาได้เสมอทั้งทางเมล์หรือเบอร์ (แต่เบอร์ผมไม่เคยโทรหรอกครับ ผมไม่กล้าพอ)
พอผมขึ้นปี3 ผมยังได้เจออาจารย์อยู่บ้าง เขาได้สอนรุ่นน้องผมนะครับแต่ผมไม่ได้เรียนกับเขาแล้ว
แต่ก็มีแวะไปหาเขาบ้างแต่ก็ไม่นานครับเพื่อนผมแซว
เรื่องที่ผมชอบอาจารย์เพื่อนๆผมก็รู้นะครับ แต่มันก็คงไม่ได้คิดหรอกครับว่าผมจะจริงจังขนาดนี้
เพราะว่าก็มีหลายคนที่ชอบอาจารย์(ก็เขาน่ารักจริงๆนะ)
พอขึ้นปี4 ผมก็ไม่ได้เจอละครับอาจารย์เขามีงานประจำอยู่แล้ว(มีตั้งแต่สอนผมแล้ว)
ช่วงนี้งานประจำเขายุ่งมากๆ เลยไม่ได้รับสอนพิเศษตามมหา'ลัย
ผมก็มีไลน์ไปถามสารทุกข์สุกดิบบ้างพออัธยาศัย ทักไปบ่อยอาจจะดูวุ่นวาย หรือรบกวนน่ะครับผมก็เป็นแค่เด็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกศิษย์
แต่ที่ผมรู้คือผมชอบเขาและอยากรู้จักมากกว่านี้ แต่ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงคำว่าอาจารย์ - ลูกศิษย์มันค้ำคอผมอยู่
อ้อแล้วที่สำคัญนะครับ อาจารย์ผมคนนี้เป็นผู้หญิงที่เพอเฟกต์มากๆ มีชื่อเสียงพอสมควร ซึ่งมันก็ต่างจากตัวผมที่เป็นนักศึกษาคนนึง
แล้วเหตุการณ์ล่าสุดเมื่อปีใหม่ที่ผ่านนี่แหละครับ ผมคิดว่าจะส่งโปสการ์ดไปหาแกซะหน่อย
เลยทักไลน์ไปขอที่อยู่แก(ผมบอกเหตุผลไปตามจริง)แกก็ให้มาครับ
พอให้เสร็จแกก้บอกว่ารีบส่งมานะก่อนที่แกจะไปต่างประเทศ(ขอไม่บอกเหตุผลที่ไปนะครับ) ผมได้ฟังผมก็รู้สึกใจหายครับ
แค่อยู่ในประเทศไทยด้วยกันผมอยากเจอผมยังไม่ได้เจอเลย นี่แกจะไปอยู่ที่ต่างประเทศผมก็ยิ่งคิดถึงนะครับ
เวลาผ่านมา 2 ปี ผมก็ยังรู้สึกกับอาจารย์คนนี้เหมือนเดิมนะครับ ยังอยากรู้จักมากกว่านี้
ทุกวันนี้ก็ติดตามข่าวสารของแกแบบห่างๆโดยที่แกไม่รุ้ตัว
เพื่อนในพันทิปคิดว่าไงครับ ผมมั่นใจนะว่าผมไม่ได้เพ้อหรืออะไรแบบนั้นทุกวันนี้ผมพยายามผลักดันตัวเองหางานทำพัฒนาตัวเองมากขึ้น
ในหลายๆด้านเพื่อที่จะได้มีงานมีเงิน กะไว้แบบว่าวันไหนได้บังเอิญเจอหรือผมพร้อมที่จะกล้าพูด ผมจะได้มีสถานะที่สมควรกับเขาน่ะครับ
(อาจารย์ผมอายุไม่มากนะครับก็ยังวัยรุ่นอยู่นะ แก่กว่าผม 8-9 ปีเอง)
ถ้าผมกับอาจารย์ของผม ไม่ได้มาเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์กันแบบนี้
ถ้าได้ไปรู้จักหรือเจอกันที่อื่นผมลุยจีบลูกเดียวละครับ ผู้หญิงแบบนี้เท่านั้นแหละครับแม่ของลูกผม^^
แต่มานั่งคิดไปเรื่อยๆ คิดถึงความเป็นจริงมองความเป็นจริง
ถ้านี่เป็นเหตุการณ์ของคนอื่นแล้วผมได้ไปอ่าน ผมก็จะรู้สึกว่ามันไม่สมควร ผมเลยไม่รู้ว่าผมจะทำไงดีครับ
ตัดใจไปซะเพราะมันเป็นจริงไม่ได้ หรือจะลองกันดูซักตั้ง ผมไม่ชอบให้ความหวังตัวเองน่ะครับ
ผมพยายามมาตลอดตั้งแต่ที่ไม่ได้เจอเพราะคิดว่าจะไม่ได้เจอ แต่ผมก็ยังคิดถึงเขาบ่อยๆครับ
แล้วผมก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลยครับ ตั้งแต่ที่ได้เจอเขา
เอาจริงๆ เรื่องนี้มันลำบากใจนะครับ เวลาได้ยินเพลง พระคุณที่สามเนี่ย ฮ่าๆ
แบบน้ีสินะที่มีคนตั้งขึ้นมาว่า ความรักกับความถูกต้อง เราควรเลือกอะไร
ผมควรเลือกอะไรดีครับ ช่วยออกความคิดเห็นกันหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับที่มาอ่านกระทู้ไร้สาระของผม ^^
รักที่รักไม่ได้ ผมควรทำไงดีครับจากไปหรืออยู่ต่อ
ตอนนี้ผมอายุ 22 เรียนจบแล้วกำลังหางานทำในกทมนี่แหละ เรื่องที่ผมจะเล่าเป็นเรื่องสมัยที่ผมเรียนอยู่ชั้นปี 2
ไม่นานมานี้มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมต้องกลับมาคิดจริงจังกับเรื่องนี้อีกที(หัวกระทู้) เริ่มจาก 2 ปีที่แล้วเลยแล้วกันนะครับ
เมื่อตอนผมอยู่ปี 2 น่ะครับมีเรียนวิชาอิ๊งตัวที่ 2 วันแรกของการเรียนตัวนี้ก็ปกติครับไม่ได้คิดอะไร ก็ขึ้นพร้อมกับเพื่อนเหมือนที่เคยๆ
แต่ก่อนที่จะถึงห้องเรียนผมก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึง พูดเก่งมากๆ กำลังแนะนำตัวเองอยู่ ผมก็รีบไปที่ห้องเพื่อดูเลยครับว่าเป็นใคร
ครับ พอผมเปิดประตู เจ้าของเสียงนั้นก็หันมาทางผมและเพื่อน นั่นแหละครับทำให้ผมเห็นหน้าของอาจารย์ที่สอน
ผมนี่สตั๊นไป 5 วิเลยครับ อาจารย์น่ารักมาก ลุคก็ดูเป็นผู้หญิงเปรี้ยวๆ แสบๆ แต่นัยตาของอาจารย์คนนี้หวานมากครับ
ผมก็สวัสดีแล้วก็ไปนั่งที่ ปกติผมจะนั่งกลางๆห้องนะครับ แต่วิชานี้ผมนั่งหน้าสุดเลย อาจารย์ก็ยิ้มให้ครับ(ก็ปกติของอาจารย์ทั่วไปแหละแต่ผมเคลิ้ม)
ครับ เวลาที่เรียนก็ผ่านไปแต่ละอาทิตย์ ผมกับอาจารย์ก็ค่อนข้างที่จะสนิทกันนิดนึงเพราะผมได้รับเลือกให้เป็นหัวหน้าคลาสนี้
เวลามีอะไรก็คุยเมล์กับอาจารย์ เวลาเพื่อนส่งงานผมก็เป็นคนรวบรวมส่งให้อาจารย์
แม้กระทั่งเวลาเลิกเรียนผมก็เป็นคนยกของไปให้อาจารย์ที่รถ
แล้วผมก็มักจะหาเรื่องที่เกี่ยวกับการเรียนเมล์ไปคุยกับอาจารย์บ่อยๆน่ะครับ
ผมก็จะได้เจออาจารย์แค่เดือนละ 4 ครั้ง เรียนเทอมนึงก็ประมาณ 4 เดือน แต่เวลาแค่ไม่นานนี้ผมก็รู้สึกว่าผมชอบเขาแล้วครับ
อาจเป็นเพราะส่วนตัวผมเป็นคนที่ชอบผู้หญิงสไตล์นี้อยู่แล้ว แถมเป็นผู้หญิงฉลาด เก่ง มีความคิดดีดีแบบด้วยยิ่งรักเลยครับ
จนวันสุดท้ายของคลาสนี้มาถึง ผมก็อยู่กับอาจารย์จนเพื่อนออกจากห้องไปหมด
แล้วก็คุยว่าผมดีใจที่ได้เรียนกับอาจารย์แล้วก็บอกเขาว่าอย่าลืมผมนะ
อาจารย์ก็ดูเอ็นดูผมนะครับ เขาก็บอกว่ามีอะไรก็ปรึกษาเขาได้เสมอทั้งทางเมล์หรือเบอร์ (แต่เบอร์ผมไม่เคยโทรหรอกครับ ผมไม่กล้าพอ)
พอผมขึ้นปี3 ผมยังได้เจออาจารย์อยู่บ้าง เขาได้สอนรุ่นน้องผมนะครับแต่ผมไม่ได้เรียนกับเขาแล้ว
แต่ก็มีแวะไปหาเขาบ้างแต่ก็ไม่นานครับเพื่อนผมแซว
เรื่องที่ผมชอบอาจารย์เพื่อนๆผมก็รู้นะครับ แต่มันก็คงไม่ได้คิดหรอกครับว่าผมจะจริงจังขนาดนี้
เพราะว่าก็มีหลายคนที่ชอบอาจารย์(ก็เขาน่ารักจริงๆนะ)
พอขึ้นปี4 ผมก็ไม่ได้เจอละครับอาจารย์เขามีงานประจำอยู่แล้ว(มีตั้งแต่สอนผมแล้ว)
ช่วงนี้งานประจำเขายุ่งมากๆ เลยไม่ได้รับสอนพิเศษตามมหา'ลัย
ผมก็มีไลน์ไปถามสารทุกข์สุกดิบบ้างพออัธยาศัย ทักไปบ่อยอาจจะดูวุ่นวาย หรือรบกวนน่ะครับผมก็เป็นแค่เด็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกศิษย์
แต่ที่ผมรู้คือผมชอบเขาและอยากรู้จักมากกว่านี้ แต่ผมไม่รู้ว่าผมจะทำยังไงคำว่าอาจารย์ - ลูกศิษย์มันค้ำคอผมอยู่
อ้อแล้วที่สำคัญนะครับ อาจารย์ผมคนนี้เป็นผู้หญิงที่เพอเฟกต์มากๆ มีชื่อเสียงพอสมควร ซึ่งมันก็ต่างจากตัวผมที่เป็นนักศึกษาคนนึง
แล้วเหตุการณ์ล่าสุดเมื่อปีใหม่ที่ผ่านนี่แหละครับ ผมคิดว่าจะส่งโปสการ์ดไปหาแกซะหน่อย
เลยทักไลน์ไปขอที่อยู่แก(ผมบอกเหตุผลไปตามจริง)แกก็ให้มาครับ
พอให้เสร็จแกก้บอกว่ารีบส่งมานะก่อนที่แกจะไปต่างประเทศ(ขอไม่บอกเหตุผลที่ไปนะครับ) ผมได้ฟังผมก็รู้สึกใจหายครับ
แค่อยู่ในประเทศไทยด้วยกันผมอยากเจอผมยังไม่ได้เจอเลย นี่แกจะไปอยู่ที่ต่างประเทศผมก็ยิ่งคิดถึงนะครับ
เวลาผ่านมา 2 ปี ผมก็ยังรู้สึกกับอาจารย์คนนี้เหมือนเดิมนะครับ ยังอยากรู้จักมากกว่านี้
ทุกวันนี้ก็ติดตามข่าวสารของแกแบบห่างๆโดยที่แกไม่รุ้ตัว
เพื่อนในพันทิปคิดว่าไงครับ ผมมั่นใจนะว่าผมไม่ได้เพ้อหรืออะไรแบบนั้นทุกวันนี้ผมพยายามผลักดันตัวเองหางานทำพัฒนาตัวเองมากขึ้น
ในหลายๆด้านเพื่อที่จะได้มีงานมีเงิน กะไว้แบบว่าวันไหนได้บังเอิญเจอหรือผมพร้อมที่จะกล้าพูด ผมจะได้มีสถานะที่สมควรกับเขาน่ะครับ
(อาจารย์ผมอายุไม่มากนะครับก็ยังวัยรุ่นอยู่นะ แก่กว่าผม 8-9 ปีเอง)
ถ้าผมกับอาจารย์ของผม ไม่ได้มาเป็นลูกศิษย์กับอาจารย์กันแบบนี้
ถ้าได้ไปรู้จักหรือเจอกันที่อื่นผมลุยจีบลูกเดียวละครับ ผู้หญิงแบบนี้เท่านั้นแหละครับแม่ของลูกผม^^
แต่มานั่งคิดไปเรื่อยๆ คิดถึงความเป็นจริงมองความเป็นจริง
ถ้านี่เป็นเหตุการณ์ของคนอื่นแล้วผมได้ไปอ่าน ผมก็จะรู้สึกว่ามันไม่สมควร ผมเลยไม่รู้ว่าผมจะทำไงดีครับ
ตัดใจไปซะเพราะมันเป็นจริงไม่ได้ หรือจะลองกันดูซักตั้ง ผมไม่ชอบให้ความหวังตัวเองน่ะครับ
ผมพยายามมาตลอดตั้งแต่ที่ไม่ได้เจอเพราะคิดว่าจะไม่ได้เจอ แต่ผมก็ยังคิดถึงเขาบ่อยๆครับ
แล้วผมก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลยครับ ตั้งแต่ที่ได้เจอเขา
เอาจริงๆ เรื่องนี้มันลำบากใจนะครับ เวลาได้ยินเพลง พระคุณที่สามเนี่ย ฮ่าๆ
แบบน้ีสินะที่มีคนตั้งขึ้นมาว่า ความรักกับความถูกต้อง เราควรเลือกอะไร
ผมควรเลือกอะไรดีครับ ช่วยออกความคิดเห็นกันหน่อยนะครับ
ขอบคุณครับที่มาอ่านกระทู้ไร้สาระของผม ^^