ต้องรักเเค่ไหนถึงจะพอ?

เรื่องมีอยู่ว่าเราคบกะเเฟนมาได้เกือบ 7 ปีเเล้ว ตลอดเวลาที่คบกันมาสามปีเเรกเท่านั้นที่มีความสุข หลังจากนั้นเค้าก็ดีเเต่เเต่นอกใจปีละสองคนอย่างต่ำ ตอนโดนนอกใจครั้งเเรกเราสมองขาโพลนไปหมดเราไม่คิดว่าเรื่องเเบบนี้จะเกิดขึ้นกับเรา ทั้งที่เราทำเพื่อเค้าทุกอย่าง ให้ทุกอย่าง ดูเเลเอาใจใส่ไม่เคยขาดตกบกพร่อง เราก็ไม่ใช่คนไมาสวยเวลามีคยมาจีบเราปฏิเสธตลอดต่อให้คนพวกนั้นจะดีเลิศเเค่ไหนเเม้หวั่นไหวก็ต้องอดทน จะรักเเละมั่นคง เราคิดว่าคงอยู่ไม่ได้เเน่ถ้าขาดเค้าไป เเต่เค้าสิยินดีต้อนรับทุกนางที่ผ่านเข้ามาในชีวิตโลเลสุดๆ เเต่พวกนั้นก็คบได้ไม่นาน เค้าขอคืนดี เราก็กลับไปหาเค้าทุกครั้งด้วยความดีใจจนลืมสิ่งที่เค้าเคยทำร้าย (เราโคตรง่าย) เราพยายามทำตัวให้สวย เรียนให้เลิศ เเม้กระทั้งเรื่องเซ็กส์เราก็เต็มที่ บำรุงตัวเองให้ใหม่อยู่เสมอ ทำทุกทางให้เค้ารักเราคนเดียว จนปีนี้เดือนหน้าก็จะครบรอบ 7 ปีเเล้ว เราจำทุกอย่างเกี่ยวกับคนรักได้เเละเฝ้ารอจะฉลองด้วยกับเเบบโรเเมนติก จนได้รู้ว่าตอนนี้เค้าก็กำลังนอนใจเราอยู่ (ตอนนี้เรียนมอเดียวกันพักอยู่ด้วยกับ Apt.ชั้นสาม) ผู้หญิงที่เค้าเเอบไปหาไม่ใช่คัย นางอยู่ชั้นสองใต้ห้องเราเลย เราโกรธมากๆ มากจนอธิบายไม่ถูก เราไม่รู้จะทำยังไงกะชีวิตดี เรารู้สึกเหมือนจะไม่พบความสุขอีกต่อไปแล้วใช่ว่าไม่เคยโดน เจอมาก็หลายครั้งเเต่ครั้งนี้เจ็บที่สุดเลย เราจะทนอยู่ต่อได้ยังไง? ทำไมคนข้างล่างเค้าทำเเบบนี้กับเราละ? เค้าไม่รู้หรอว่านั้นเเฟนเรา? เราทำอะไรผิดนักหนา? ทำไมความรักถึงไม่ชอบเราเลย?

สงสัยครั้งนี้คงต้องยอมเเพ้เเล้วละ  หลายคนที่อ่านคงจะคิดว่าเราโง่ (ก็จริง) เราก็ไม่เข้าใจทำไมเราง่ายขนาดนี้ ทนได้ไง นางเอกไปแล้วนะ เฮ้ออออออออออออ อยากจะกระโดดตึกใบหยกลงนรกจริงๆ โลกนี้ยังจะมีคัยที่โชคร้ายเท่าเรามั้ยนะ?

เราต้องรักเเค่ไหนถึงจะพอ?