Love Forecast (2) ชวนกันไปติ่งที่เกาหลี***Smile Boy--Seung gi***by Nuna Thailand@Pantip

ปีก่อนโน้น ตอนฝ่าลมหนาวไปดูอีซึงกิ(ลีซึงกิ-Lee Seung gi )เล่นคอนเสิร์ตประจำปี ฝากบ้านไว้กับนูนาแถวนี้ ปรากฏว่ามีอาจุมมาคนหนึ่งแอบเข้ามาเป็นแขกประจำ
ผ่านไปสองปีกว่าๆอาจุมมาก็ ร้อ รอ จะดูพ่อหนุ่มยิ้มเล่นคอนเสิร์ต แต่ที่ไหนได้ ปีนี้เธอมัวยุ่งกับหนังเรื่องแรก ซึ่งมีโปรแกรมฉายตอนกลางเดือนมกราคม
อย่ากระนั้นเลย อาจุมมากลัวสปอนเซอร์ที่บ้านยึดทุนไปดูหิมะที่เกาหลีคืน เพราะไม่ยอมไปสักที หิมะก็ตกมาจนจะหมดฟ้าแล้ว

เลยชวนกันไปดูหนังเรื่องแรกของซึงกิและสัมผัสหิมะที่เกาหลีกัน

เราออกเดินทางกันวันที่ 13 มกราคม เอาฤกษ์เอาชัยเพราะเป็นวันเกิดครบรอบปีที่ 28 ของซึงกิ(นับแบบเกาหลีก็ 29 ) ถึงสนามบินอินชอนกันตอนแปดโมงกว่า เครื่องดีเลย์ไปครึ่งชั่วโมง หิวจัดไปกินข้าวเช้าฉลองวันเกิดซึงกิ อยู่ชั้นล่างของสนามบิน พออิ่มหนำก็เดินทางเข้าเมืองด้วยรถไฟ ซึ่งทุลักทุเลพอดู เพราะจะไปยังที่พักย่านซัมซองดง ต้องต่อรถไฟครึ่งทางที่ฮงอิกและกว่าจะหาที่พักเจอ ก็เล่นเอาสะบักสะบอม (เพิ่งมารู้ภายหลังว่า ถ้าเข้าเมืองด้วยแอร์พอร์ต บัส สะดวกกว่ามากมาย)




วันที่สองในเกาหลี เราทำฉลาดนั่งรถเมล์สาย 41 ไปชองดัมดงกัน แต่ว่าดันขึ้นผิดทาง ก็เลยได้กำไร นั่งรถชมวิวไปเรื่อย 55++ กว่าจะถึงสถานีชองดัมที่เราจะไปกินอาหารเกาหลีแบบดั้งเดิมกันก็เกือบ 11 โมง ดีนะ คนขับรถเมล์ใจดี ไม่ไล่ยายเพิ้งสองคนลงจากรถเมล์ เพราะรถไปจอดอยู่หลังเขา สุดสายแล้ว เราสองคนก็นั่งซื่อบื้ออยู่ เมื่อถามว่าถึงสถานีชองดัมหรือยัง คุณพี่แกบอกว่า (ความจริงน่าจะน้องนะ 55++) ผ่านมาแล้วคร้าบ รออีก 20 นาทีจะวนกลับไปผ่าน

พอถึงสถานีชองดัมคนขับก็ไล่เราลง เอ๊ย บอกว่า ถึงแล้วจ๊ะ เชิญลง นั่งเสียคุ้มเลยแม่คุณ
เราเดินลอดสถานีชองดัมดงมาขึ้นที่ทางออก 12 จุดหมายคือร้าน ชองกุกจังกวา โพรีบับ มองเข้าไปในร้านมึคนนั่งกินอยู่คนเดียว

เอ๊ จะอร่อยไหมน้อ

แต่อุตส่าห์ดั้นด้นมีหรือจะถอย ว่าแล้วก็เข้าไปนั่งขัดสมาธิเปิบสำรับเกาหลีกัน อาหารเรียกไม่ถูกดูเอาเอง มีข้าวยำ หมูแผ่นทอดสองแผ่น เครื่องเคียงเยอะแยะ แล้วก็ซุปเต้าเจี้ยว รสชาติกลมกล่อมดี
ยังกินไม่ทันเสร็จ หันกลับไปอีกที โต๊ะโล่งๆเมื่อกี้มีคนนั่งเต็มหมดแล้ว แถมยังมีรอคิวกันแน่นขนัดอีกต่างหาก โชคดีจริงที่มาก่อนเวลาไปครึ่งชั่วโมง



แผนที่ไปร้าน

กินเสร็จเราก็เดินลอดสถานีชองดัมมาอีก คราวนี้มาออกตรงหมายเลข 9 เราจะชอปปิ้งร้านหรูย่านนี้กัน
เปล่าหรอก แฮ่ แฮ่ ติ่งอย่างเราจะแวะไปดูบริษัทฮุก ต้นสังกัดสุดหล่อของเราเสียหน่อย
และแล้วภาระกิจขั้นที่ 1 ของเราก็เริ่มต้น เดิน เดิน และเดิน ผ่านไป 1 แยก ก็เข้าสู่ย่านหรูหราของเกาหลี เผลอๆคิดว่าเดินอยู่ชองเอลิเซ่ กลางกรุงปารีส (ทำเป็นคุย อิอิ)
เดินเรื่อยเปื่อย ชมร้านสวยๆจนเกือบลืมว่าจะไปไหน ดีนะอาจุมมาถามว่า เมื่อไหร่จะถึง ไม่อยากจะบอกว่า
หนูก็ไม่รู้ ก็ดูแผนที่สิ มีชื่อซอยซะที่ไหน ต้องใช้มโนล้วนๆ กะๆเอา ว่าน่าจะใช่ละน้า แต่จะเดินมุดทุกซอยไหวไหม
เดชะบุญ มานึกออกว่าในแผนที่มีธงชาติ อันแสดงว่าคือโรงเรียน ใช่แล้ว บริษัทฮุกของซึงกิใกล้โรงเรียน ทีแบบนี้เริ่มจะฉลาด ว่าแล้วก็กวาดสายตาดูที่หน้าปากซอย หลังจากเดินเลยคัทเอาท์ขนาดใหญ่ของไอดอลสาวบริษัท SM
ใช่แล้ว เราเดินเข้าซอย อัพกูจอง 71 เข้าไป เจอร้านกระเป๋า KwanPen ยี่ห้อของไทยด้วย กรี๊ด น่าจะใช่แหละ เกี่ยวกันไหมเนี่ย


แต่ทำไงได้ ถ้าหยุดเดิน เราก็ไม่เจอจุดหมายใช่ไหม หนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง (ไม่รู้ดูไม่ออก) แต่เราต้องเดินต่อไป
ดูเป็นปรัชญานิดๆนะ ภาระกิจติ่งเกาหลีเนี่ย 55++
เราเดินจนถึงโรงเรียนก็เจอซอยสุดท้าย เราต้องเลี้ยวขวา เพราะถ้าไม่เลี้ยวแล้วเดินไปอีกเรื่อยๆก็จะตกแม่น้ำฮัน

!!! แม่น้ำฮัน แม่น้ำฮัน !!! จำกันได้ไหมนูนา  

เส้นทางที่เราผ่านมาคือบ้านพักอาศัย เป็นลักษณะของห้องชุด อพาร์ทเม้นท์อย่างหรู
เราเดินผ่านแยกตัวทีด้านขวามือไป 1 แยก สี่แยกอีก 1 ก็ยังไม่ถึงสักที แล้วก็เกือบจะถึงอีก 1แยก
ได้ยินอาจุมมาเปรยๆว่าเราหลงทางกันอีกแล้วใช่ไหม

ไม่จริงค่ะ อาจุมม่า เราจะไม่หลงทางวันเดียวกันสองรอบเด็ดขาด โชคต้องเข้าข้างเราบ้างสิคะ พลีสสสสสสสสสส

ในที่สุดคำอธิษฐานก็เป็นจริง ที่ตั้งของฮุกที่ปรารถนา อยู่ซ้ายมือเรา ฉันเล็งเห็นตั้งแต่แรกแล้ว แต่อาจุมมายืนงง

นี่น่ะเหรอ บริษัทฮุก ทำไมมันบักจ่อยขนาดเน้----------ไม่จริงงงงงง

โธ่--อาจุมมา จะให้ใหญ่ขนาดไหนละ ก็มีศิลปินอยู่สองสามคน พี่ซอจินกับน้องซึงกิ แล้วใครอีกคนสองคน
แต่--แต่ ศิลปินที่ยิ่งใหญ่ก็มาจากก้าวเล็กๆทั้งนั้นแหละอาจุมม่า  ดูอย่างพี่ Psy ของเราสิ เมื่อก่อนก็อยู่ฮุก
ปั้นซึงกิมากับมือ แล้วตอนนี้เป็นไงละ ดังระเบิดระเบ้อ

---ขนาดไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะฉะน้านนนนนน---จงไปยืนถ่ายรูปเป็นหลักฐานเสียดีๆว่าดั้นด้นมาถึงแล้ว


หลังจากเต๊ะท่าถ่ายรูปแบบกระมิดกระเมี้ยนอยู่สองสามรูป เราก็ย่องออกมา กลัวคนที่ฮุกเขาจะตกใจ ที่เจอแก๊งยายป้ามาทำลับๆล่อๆ
คราวนี้เราลองเดินออกอีกซอย เพราะเดาว่าคงจะเป็นซอยเชื่อมต่อถึงกันหมด คราวนี้มาโผล่ซอยอัพกูจอง 77 ก็เท่ากับว่าเราสามารถเข้าซอยนี้เพื่อมาที่ฮุกได้เหมือนกัน ซอยนี้เราเดินผ่านมาแล้วตั้งแต่ตอนแรก
อาจุมมาบอกว่าคราวนี้เราก็ไปเที่ยววังคยองบกกุงกันได้แล้วสิ นี่ก็บ่ายคล้อยแล้ว

---ยัง ยัง ภาระกิจติ่งยังไม่หมด ฉันจะต้องแวะไปที่บริษัทIOK ก่อน จะไปถามโจอินซองว่า จะมาแฟนมีทติ้งจริงๆหรือเปล่า
แต่ว่าไม่รู้อยู่ซอยไหน ลองมุดเข้าไปสักซอยละกันนะ มโนล้วนๆอีกแล้ว อาศัยแผนที่ที่มีแต่รูปทรง เหมือนตาบอดคลำช้าง
แต่ก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรเลย
แต่ทว่า---คราวนี้สัญชาตญาณติ่งแม่นยำ(อีกแล้ว)

หลังจากงมจนเจอก็จัดการถ่ายรูปปากซอยและแลนด์มาร์คสำคัญไว้ เผื่อติ่งคนอื่นจะไปเยือนบ้าง สรุปให้เห็นง่ายๆด้วยแผนที่ค่ะ
จากสถานีอัพกูจองโรเดโอ
--ทางออกหมายเลข 2 ไปบริษัทฮุก เข้าซอย อัพกูจอง 71
--ทางออกหมายเลข 3 มาบริษัท IOK เข้าซอยอัพกูจอง 72






จากนั้นเราก็ทำตัวเป็นไส้เดือนมุดลงดินที่สถานีอัพกูจอง โรเดโอ จนสุดสายเหลืองที่สถานีวังชิมนี ต่อสาย 5 สีม่วงไปลงที่สถานีกวังฮามุน
เดินออกทาง Exit 3 ก็เจอขุมทรัพย์ติ่ง ร้านหนังสือโคโบค่ะ มีทั้งหนังสือและซีดีละลานตา ใครอยากได้หนังสืออะไรถ้ามีโพยเรียบร้อย แค่เอาไปยื่นขอลายแทงที่พนักงาน ก็จะสะดวกรวดเร็วทันใจ ไม่ต้องเดินเซ่อซ่าให้เสียเวลา
หลังจากได้โว้คมาสองเล่ม พ็อคเก็ตบุ๊คมิสโก นิตยสาร M หน้าปกซึงกิ ไฮคัท ซีดีเพลง ---แน่นอนว่าอัลบั้มเก่าๆของซึงกิ ที่ยังพอมีเหลือ 2-3 ชุด
ภาระกิจนี้ก็จบ สถานีถัดไป เอ๊ยจุดหมายถัดไปคือ พระราชวังคยองบกกุง(หรือเคียงบกกุงที่เราคุ้นๆกัน)
แต่ช้าก่อน จะผ่านท่านนายพลเรือเต่าของคังชีฯไปได้ไง ต้องชักรูปเสียหน่อย แม้ว่าท้องฟ้าจะไม่สวยเลย
มันมืดหม่นมัวซัว สมกับเป็นหน้าหนาวอันร้าวรานของเกาหลี

อาจุมม่ารำพึงคล้ายๆว่า อากาศเหมือนหิมะกำลังจะตก อิอิ โหรกรมอุตุฯมาเอง





ในที่สุดก็มายืนอยู่หน้าวัง ทันเวลาทหารยามเปลี่ยนเวร มีการเดินทำพิธีกันเอิกเกริก เราชะเง้อชะแง้ชื่นชมอยู่พอหอมปากหอมคอ
ก็ได้เวลาเข้าวังไปดูพระตำหนักกลางน้ำ---ที่สระน้ำกลายเป็นน้ำแข็งถูกใจอาจุมม่า ผู้มีความหลังครั้งเก่ากับซึงกิจากรายการ 1 คืน 2 วัน
เสียเงินชมไม่กี่พันวอนในเวลาไม่กี่นาทีก็เดินหิ้วถุงหนังสือร้านโคโบ(ที่ต้องจ่ายตังค์ค่าถุงด้วยนะ ราวหกสลึง) ตัวแอ่นระแน้ออกมาขึ้นรถไฟมุดดินไปแทฮังโน ย่านโรงละครอันโด่งดังของเกาหลี

คราวนี้เราขึ้นจากกวังฮามุนไปลงที่ดงแดมุนแล้วต่อสาย 4 สีฟ้าไปลงสถานีฮเยวา
ย่านนี้คึกคักดีค่ะ มีโรงละครเรียงรายเต็มไปหมด เป็นย่านมหาวิทยาลัยด้วย ยิ่งทำให้คิดถึงอดีตที่ล่วงเลย (ทำหน้าเศร้านิดนึง)
คือในใจฝันว่าจะมีตั๋วละคร Educating Rita ของกงฮโยจิน เหลือสักใบสองใบ แต่ฝันเก้อค่ะ ออบซอ ออบซอ
มีแต่ละครเด็กนักศึกษา ใครจะไปดู ฉันอุตส่าห์ถ่อมา ต้องกงฮโยจิน กงฮโยจิน เท่าน้านนนนนน
เก็บรูปโปสเตอร์มาฝากค่ะ
มีละครเพลงของจีชังอุกด้วย แหมแสนเสียดายยยยยยย