เกริ่นก่อนนะค้ะ ตอนนี้เป็นนักศึกษาค่ะ
คือเราเองก็เป็นคนธรรมดาๆมีเฮฮากับเพื่อนเหมือนปกติ ก็ไม่ได้มากเกินจนเป็นที่สนใจแต่ก็ไม่ได้น้อยเกิน พูดกับใครก็ได้ค่ะเราว่าเราเข้ากับคนอื่นได้ง่ายนะแต่เป็นแบบไม่สนิทแต่คุยผ่านๆได้กับทุกคน คือเราก็ใช้ชีวิตนักศึกษาไปวันๆเหมือนวัยรุ่นทั่วไป มีไปเที่ยวไปกินข้าวกับเพื่อน พอมาเรื่อยๆเราเริ่มรู้สึกว่าการอยู่กับเพื่อนในกลุ่มเป็นเรื่องที่น่ารำคาญมาสำหรับเรา
(ตอนนี้เราอยู่ปี 2 ค่ะอยู่หอพักกับรูมเมท เรารู้สึกว่าความเป็นส่วนตัว เวลาทั้งหมดของชีวิตที่เราจะได้อยู่คนเดียวมันหายไปหมดค่ะ ตอนปี 1 เราอยุ่คนเดียว เรารู้สึกว่ามันแฮปปี้มากๆค่ะคือเราทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ)
คือตอนเราอยู่ปี 1 เราอยู่คนเดียวเราเลยมีเวลากับกลุ่มเพื่อนไม่เยอะ เราว่าเราแฮปปี้นะค้ะ เหมือนว่าวันนึงๆเราเจอพวกเค้าแป๊บเดียวเดี๋ยวก็จบ เราก็ปรับตัวเหมือนคนอื่นค่ะ แต่พอมาอยู่กับคนอื่นนานๆเราก็พยายามปรับตัวไม่ไหวใช่มั้ยล่ะทุกคนก็มีตัวตนของตัวเองทั้งนั้น ทีนี้เราก็เริ่มเหนื่อยแล้วก็ไม่ชอบเลยค่ะเวลาอยู่กับเพื่อนมากๆแล้วเราเองก็ไม่ชอบในสิ่งที่เพื่อนชอบเพื่อนคุยด้วย เช่นเค้าคุยกันเรื่องละครเรื่องนึงแต่เราไม่ได้ชอบเลยนะ แต่ก็ต้องทำเป็นไปชอบกับเค้าอะไรแบบนี้ เพื่อนก็มองว่าเรากลายเป็นคนพูดน้อยลงเงียบลง อย่าที่บอกไปค่ะว่าเราเหนื่อยน่ะ
แล้วที่นี้ก็เหมือนกับว่าเราก็ไม่ใช่ที่ต้องการของกลุ่มอีกต่อไปค่ะ ก็มีเพื่อนบางคนพยายามดันเราออกมานะ เราก็เข้าใจแล้วก็ออกมาแหละ แต่ด้วยการเรียนด้วยงานที่มีงานกลุ่มอยู่เรื่อยๆทำให้เราต้องทำงานร่วมกับกลุ่ม เราพยายามเงียบนะแต่ก็ถูกสายตามองแบบ ไอ้เ_ี้ยนี้เอาอีกแล้ว
มองเราเป็นตัวปัญหาทั้งๆที่ความจริงเค้าไม่ได้รู้เลยว่าเพื่นอที่นั่งข้างๆเค้าน่ะพยายามดันเราออกไปมากขนาดไหน คือเราเองก็อึดอัดนะ แต่เราก็เบื่อจริงๆว่าจะเปลี่ยนไปอยู่กลุ่มอื่นสำหรับเราก็เป็นเรื่องยากและต้องใช้เวลาค่ะ เราว่าการเรียนให้ได้ A ยังไม่ยากเท่าการมีเพื่อนที่จริงใจซักคนเลยจริงๆ
รู้นะคะว่าโดนเกลียดแต่ก็ยังต้องทน
แล้วก็อีกเรื่องนึงค่ะ เรารับไม่ได้กับการที่รู้ว่าเพื่อนคนนึงนินทาอีกคนลับหลัง แต่พอมาอยู่ต่อหน้าก็พูดดียิ้มใส่กัน เราเองก็ไม่ได้อยากจะบอกให้เพื่อนเสียความสัมพันธ์กันหรอกค่ะ แต่เรากลับรู้สึกว่าคนๆนั้นเค้าไม่ควรว่าเพื่อนให้เพื่อนอีกคนฟังลับหลังทั้งๆที่ต่อหน้าก็กอดกันเล่นกัน เราก็คิดนะค้ะว่าถ้าเค้าเอาคนอื่นมานินทาให้เราฟังได้ เค้าเองก็เอาเราไปนินทาให้คนอื่นฟังได้เหมือนกัน แต่น่าแปลกใจนะค้ะที่คนอื่นไม่เห็นด้วยแล้วมองว่าเพื่อนคนนี้เป็นที่รักของกลุ่มเลยมั้ง
นี่ทำได้แค่เงียบ เงียบจนตอนนี้เรากลายเป็นมนุษย์พูดน้อยไปแล้วค่ะฮ่าๆๆๆ
น่าเบื่อหน่อยนะค้ะแต่เราว่าความจริงก็คงมีหลายๆคนที่สถานะคล้ายๆกับเรา มั้งนะ
เพื่อนดีๆนี่หายากกว่าเกรด A เป็นกันมั้ย
คือเราเองก็เป็นคนธรรมดาๆมีเฮฮากับเพื่อนเหมือนปกติ ก็ไม่ได้มากเกินจนเป็นที่สนใจแต่ก็ไม่ได้น้อยเกิน พูดกับใครก็ได้ค่ะเราว่าเราเข้ากับคนอื่นได้ง่ายนะแต่เป็นแบบไม่สนิทแต่คุยผ่านๆได้กับทุกคน คือเราก็ใช้ชีวิตนักศึกษาไปวันๆเหมือนวัยรุ่นทั่วไป มีไปเที่ยวไปกินข้าวกับเพื่อน พอมาเรื่อยๆเราเริ่มรู้สึกว่าการอยู่กับเพื่อนในกลุ่มเป็นเรื่องที่น่ารำคาญมาสำหรับเรา
(ตอนนี้เราอยู่ปี 2 ค่ะอยู่หอพักกับรูมเมท เรารู้สึกว่าความเป็นส่วนตัว เวลาทั้งหมดของชีวิตที่เราจะได้อยู่คนเดียวมันหายไปหมดค่ะ ตอนปี 1 เราอยุ่คนเดียว เรารู้สึกว่ามันแฮปปี้มากๆค่ะคือเราทำอะไรก็ได้ที่อยากทำ)
คือตอนเราอยู่ปี 1 เราอยู่คนเดียวเราเลยมีเวลากับกลุ่มเพื่อนไม่เยอะ เราว่าเราแฮปปี้นะค้ะ เหมือนว่าวันนึงๆเราเจอพวกเค้าแป๊บเดียวเดี๋ยวก็จบ เราก็ปรับตัวเหมือนคนอื่นค่ะ แต่พอมาอยู่กับคนอื่นนานๆเราก็พยายามปรับตัวไม่ไหวใช่มั้ยล่ะทุกคนก็มีตัวตนของตัวเองทั้งนั้น ทีนี้เราก็เริ่มเหนื่อยแล้วก็ไม่ชอบเลยค่ะเวลาอยู่กับเพื่อนมากๆแล้วเราเองก็ไม่ชอบในสิ่งที่เพื่อนชอบเพื่อนคุยด้วย เช่นเค้าคุยกันเรื่องละครเรื่องนึงแต่เราไม่ได้ชอบเลยนะ แต่ก็ต้องทำเป็นไปชอบกับเค้าอะไรแบบนี้ เพื่อนก็มองว่าเรากลายเป็นคนพูดน้อยลงเงียบลง อย่าที่บอกไปค่ะว่าเราเหนื่อยน่ะ
แล้วที่นี้ก็เหมือนกับว่าเราก็ไม่ใช่ที่ต้องการของกลุ่มอีกต่อไปค่ะ ก็มีเพื่อนบางคนพยายามดันเราออกมานะ เราก็เข้าใจแล้วก็ออกมาแหละ แต่ด้วยการเรียนด้วยงานที่มีงานกลุ่มอยู่เรื่อยๆทำให้เราต้องทำงานร่วมกับกลุ่ม เราพยายามเงียบนะแต่ก็ถูกสายตามองแบบ ไอ้เ_ี้ยนี้เอาอีกแล้ว
รู้นะคะว่าโดนเกลียดแต่ก็ยังต้องทน
แล้วก็อีกเรื่องนึงค่ะ เรารับไม่ได้กับการที่รู้ว่าเพื่อนคนนึงนินทาอีกคนลับหลัง แต่พอมาอยู่ต่อหน้าก็พูดดียิ้มใส่กัน เราเองก็ไม่ได้อยากจะบอกให้เพื่อนเสียความสัมพันธ์กันหรอกค่ะ แต่เรากลับรู้สึกว่าคนๆนั้นเค้าไม่ควรว่าเพื่อนให้เพื่อนอีกคนฟังลับหลังทั้งๆที่ต่อหน้าก็กอดกันเล่นกัน เราก็คิดนะค้ะว่าถ้าเค้าเอาคนอื่นมานินทาให้เราฟังได้ เค้าเองก็เอาเราไปนินทาให้คนอื่นฟังได้เหมือนกัน แต่น่าแปลกใจนะค้ะที่คนอื่นไม่เห็นด้วยแล้วมองว่าเพื่อนคนนี้เป็นที่รักของกลุ่มเลยมั้ง
น่าเบื่อหน่อยนะค้ะแต่เราว่าความจริงก็คงมีหลายๆคนที่สถานะคล้ายๆกับเรา มั้งนะ