นี่เป็นกระทู้ที่ผมเขียนพร้อมกับน้ำตา
ผมจะเกริ่นก่อนว่า ย้อนไป 2 ปีก่อน เธอ(คนที่ผมรักตอนนี้) กับผมแทบไม่รู้จักกันเลยเพราะเราเรียนอยู่คนละห้องกัน แต่เพราะเราได้เรียนพิเศษที่เดียวกัน
เราจึงรู้จักกันแต่ไม่สนิทมาก จนมีวันนึง ผมกับเธอได้มารู้จักกันเพราะเพื่อนผู้ชายห้องเดียวกับผม เธอได้เข้ามาบอกว่าเธอชอบเพื่อนของเขา นั้นคือผมเอง ในภาวะตอนนั้น ด้วยที่ผมโสด และผมอยากมีคนคุยด้วย ผมจึงเข้าไปคุยกับเธอทั้งที่ในใจผมไม่ได้คิดแม้แต่จะชอบเธอด้วยซ้ำ สถาณะที่เราคุยกัน ผมจะไม่ใช้คำว่าแฟนกับเธอครับ เพราะมันคล้ายๆเป็นการผูกมัดกัน แต่เราก็ทำตัวคล้ายๆแฟน เราคบกันมา 2 ปี 5 เดือนครับ ระหว่างนั้นผมเองเป็นผู้ชายที่แย่มากครับ เพราะไม่ว่าจะโกรธกัน งอนกัน เธอจะเป็นคนมาง้อผมตลอด พูดง่ายๆคือผมถือไพ่เหนือกว่าเธอนั้นเองครับ แม้แต่บอกรักเธอผมบอกได้เลยว่านับครั้งได้ครับ เพราะผมเป็นคนเย็นชาแบบนี้ +กับนิสัยที่ไม่ดีของตัวเอง และแล้วเราก็ต้องห่างกันเพราะเรื่องเรียนครับ เธอเรียนที่ภาคเหนือ ส่วนผมเรียนอยู่อีสาน ผมเคยพูดกับเธอและเราเคยสัญญากันว่า ห่างกันแล้วแต่เราก็ยังรักกันเหมือนเดิม ใช่แล้วครับมาถึงตอนนี้ก็ร่วมเวลา 2 ปี คงไม่มีผู้ชายคนไหน ที่สามารถข่มหัวใจตัวเองให้ไม่รักผู้หญิงแบบนี้ได้ ผมเผลอรักเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อาจจะจริงอย่างที่เค้าว่า ผ็หญิงจะเริ่มจาก 100-0 ผู้ชายจะเริ่มจาก 0-100 และคุณก็เดาไม่ผิดครับ ตอนนี้เธอมีคนที่คุยใหม่แล้ว แต่ผมยังเหมือนเดิม เหมือนตั้งแต่วันที่เราเริ่มคบกัน แล้ววันคบรอบ 2 ปี 5 เดือน เราลดความสัมพันธ์ลงครับ แล้วปฎิกิริยาผมนะเหรอ คุณน่าจะเดาออกนะ ผมก็เฉยๆเหมือนเดิม แต่ข้างใน
โคตรเจ็บเลยครับ ผมต้องอยู่คนเดียวแล้วหรอ? เธอทิ้งผมไปจริงหรอ? แล้วคำสัญญาหล่ะ? ทำไมความห่างไกลมีอิทธิพลกับเธอขนาดนี้? หรือผมเองที่มันแย่? ถ้าเธอได้เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้วเดาได้ว่าเป็นผม ผมแค่อยากบอกเธอว่า ผมโคตรรักเธอเลย ผมขอโทษจริงๆ
ผมจะเข้มแข็งได้มั้ย เพราะตอนนี้เธอทิ้งผมไปแล้ว
ผมจะเกริ่นก่อนว่า ย้อนไป 2 ปีก่อน เธอ(คนที่ผมรักตอนนี้) กับผมแทบไม่รู้จักกันเลยเพราะเราเรียนอยู่คนละห้องกัน แต่เพราะเราได้เรียนพิเศษที่เดียวกัน
เราจึงรู้จักกันแต่ไม่สนิทมาก จนมีวันนึง ผมกับเธอได้มารู้จักกันเพราะเพื่อนผู้ชายห้องเดียวกับผม เธอได้เข้ามาบอกว่าเธอชอบเพื่อนของเขา นั้นคือผมเอง ในภาวะตอนนั้น ด้วยที่ผมโสด และผมอยากมีคนคุยด้วย ผมจึงเข้าไปคุยกับเธอทั้งที่ในใจผมไม่ได้คิดแม้แต่จะชอบเธอด้วยซ้ำ สถาณะที่เราคุยกัน ผมจะไม่ใช้คำว่าแฟนกับเธอครับ เพราะมันคล้ายๆเป็นการผูกมัดกัน แต่เราก็ทำตัวคล้ายๆแฟน เราคบกันมา 2 ปี 5 เดือนครับ ระหว่างนั้นผมเองเป็นผู้ชายที่แย่มากครับ เพราะไม่ว่าจะโกรธกัน งอนกัน เธอจะเป็นคนมาง้อผมตลอด พูดง่ายๆคือผมถือไพ่เหนือกว่าเธอนั้นเองครับ แม้แต่บอกรักเธอผมบอกได้เลยว่านับครั้งได้ครับ เพราะผมเป็นคนเย็นชาแบบนี้ +กับนิสัยที่ไม่ดีของตัวเอง และแล้วเราก็ต้องห่างกันเพราะเรื่องเรียนครับ เธอเรียนที่ภาคเหนือ ส่วนผมเรียนอยู่อีสาน ผมเคยพูดกับเธอและเราเคยสัญญากันว่า ห่างกันแล้วแต่เราก็ยังรักกันเหมือนเดิม ใช่แล้วครับมาถึงตอนนี้ก็ร่วมเวลา 2 ปี คงไม่มีผู้ชายคนไหน ที่สามารถข่มหัวใจตัวเองให้ไม่รักผู้หญิงแบบนี้ได้ ผมเผลอรักเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ อาจจะจริงอย่างที่เค้าว่า ผ็หญิงจะเริ่มจาก 100-0 ผู้ชายจะเริ่มจาก 0-100 และคุณก็เดาไม่ผิดครับ ตอนนี้เธอมีคนที่คุยใหม่แล้ว แต่ผมยังเหมือนเดิม เหมือนตั้งแต่วันที่เราเริ่มคบกัน แล้ววันคบรอบ 2 ปี 5 เดือน เราลดความสัมพันธ์ลงครับ แล้วปฎิกิริยาผมนะเหรอ คุณน่าจะเดาออกนะ ผมก็เฉยๆเหมือนเดิม แต่ข้างใน