เห็นคนอื่นมาเล่าประสบการณ์เห็นผี วิญญาณ ละอยากมาเล่าบ้าง นี่เป็นกระทู้แรกเลยค่ะ  อิอิ

     ขอเกริ่นก่อนว่าส่วนตัวแล้วเราเป็นคนมีเซ้นต์ สัมผัสได้ถึงสิ่งเล้นลับค่ะ แต่ ! จะรับรุ้ได้แค่กลิ่น เสียง สัมผัส ไม่เคยเห็นเป็นตัวจริงๆค่ะ

     รับรุ้ได้ตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ผ่านมา 14 ปีก็ยังเจอมาเรื่อยๆ ขนาดว่าเจอมาเรื่อยๆก็ยังกลัวค่ะ

                  เรื่องที่จะมาเล่าก็เป็นเรื่องตอนเรียนหมาลัยค่ะ ผ่านมาประมาณ 3 ปี..

                  เราเรียนอยู่มหาลัยที่ที่หนึ่ง ของเชียงใหม่ มีเพื่อนสนิทแก๊งเดียวกันนอนด้วยอีกคน หอพักเราอยู่ใกล้มหาลัยค่ะ ไปมาสะดวก

     คนพรุกพร่าน  อยู่ในระแวกร้านหมี่เหลืองชื่อดังที่ต่อคิวยาวกินตอนกลางคืน..จนไม่คิดว่าจะมีเรื่องน่ากลัวซ่อนอยุ่ในที่ๆคนเยอะแยะขนาดนี้

     ช่วงแรกที่เข้าไปอยู่หอใหม่ๆ ยังไม่มีอะไร นอนหลับสบาย เฮฮา กินเหล้าเที่ยวตามประสาเด็กมหาลัย เราเที่ยวเป็นครั้งคราว

      แต่เพื่อนสนิทเรานี้แทบทุกคืน  มีอยู่คืนหนึ่งเป็นวันโกน พรุ่งนี้เป็นวันพระ ตรงกับวันที่เราต้องปั่นงานส่งอาจารย์ ในตอนเช้า 8 โมง

      กะโต้งรุ่งเลยจ้า เพื่อนกลับมาจากการเที่ยว มันก็พอเมาบ้าง มาถึงก็ขึ้นเตียงหลับก่อนเรา เราทำงานเพลิน นั่งสเก็ตรูปไปเรื่อยๆ

      เริ่มรู้สึกว่าในห้องเย็นขึ้นผิดปกติ ก็เลยมองรอบๆห้อง เพราะเริ่มกลัว แต่เห็นประตูหลังห้องเปิดไว้ เลยคิดว่าลมมันพัดเข้ามาซินะ

      ก็นั่งวาดรูปไปเรื่อยๆ มองนาฬิกาบน หัวเตียงก็ตี 2 พอดี งานเสร็จไปแล้วประมาณ 80 เปอร์ฯ ช่วงที่มองนาฬิกานั้น เห็นเพื่อนเริ่มละเมอ

      มีเสียงคราง อือๆในคอ เราก็คิดว่ามันคงเมาจนฝัน.. เราไม่ได้สนใจอะไร จนงานสเก็ต เราเสร็จก่อนเวลาที่ตั้งใจไว้ว่าจะโต้งรุ่ง
      
      เราเลยไปอาบน้ำ แล้วมานอน ก่อนนอนก็สวดมนต์ไหว้พระ (เหมือนที่ทำในทุกๆคืน ) เริ่มเห็นเพื่อนกระตุกอีกครั้ง

     เหมือนเห็นอะไร รึ โดนทับ แต่มันไม่ลืมตา เราก็กลั้นใจสวดมนต์จนจบ มองนาฬิกาบนหัวเตียง ตี 3.20 นาที (จำโคตรแม่น 55.)

     เราก็นั่งมองเพื่อนซักพัก มันเหงื่อแตกเต็มหน้าทั้งๆที่คืนนั้นบรรยากาศรอบตัวเย็นจนจะหนาว ไอ่เราก็คิดว่ามันเมาเลยละเมอ

     เลยหลับไม่ได้สนใจมัน จนตอนเช้า ออกหอมากินข้าวที่โรงอาหารกะเพื่อนอีก 4-5 คน รูมเมทมันก็ถามเราว่า เมื่อคืนเรียกไม่ได้ยินหรอวะ?


          เรา. ห๊ะ!!! เรียกตอนไหน

          รูมเมท. ตอนสวดมนต์

          เรา. กูเห็นแต่นอนกระตุกๆเหงื่อแตกเต็มหน้า นึกว่าเมา อย่าบอกนะว่าผีอำ

          รูมเมท. เอ่อ มาเต็ม อาการเมากูหายไปเลย

          เพื่อนคนนึงในกลุ่ม. เจอยังไง เล่าด่วนๆ !!

          รูมเมท. ตอนแรกอ่ะกูอึดอัด รุ้สึกเหมือนมีอะไรมาทับที่ท้องกู กูเลยจะพลิกตัว มันพลิกไม่ได้คิดในใจ ผีอำป่าววะ
ลืมตาดูปลายเตียงเห็นผู้.ญ ยืนอยู่ เอาแล้วๆ กูโดนของจริง พยายามเรียก อี บ.(ชื่อย่อเจ้าของกระทู้)
กูเห็นมันนั่งวาดรูปข้างๆเตียงๆ ละดูหน้ากู แต่ไม่ว่าอะไร ละอยู่ดีๆ ผู้.ญ คนนั้นมันก็หายไปเว้ย

          เรา. กูเห็นเหมือนละเมอ อือๆ อยู่ในคอละเงียบไป แต่ประเด็นคือ กูไม่เห็นลืมตา !!! เห็นนอนหงายแค่นั้น

          รูมเมท. ต่อๆ ละด้วยความง่วง ความเมากูก็นอนต่อ มารู้สึกตัวอีกที มันหนักหน้าอกอีกละเว้ย กูว่าคราวนี้ของจริงกว่าครั้งแรก
ลืมตาดูว่ามันจะอยู่ตรงปลายเตียงอีกรึป่าว.. ผิดคาด มันนั่งบนตัวกูเลย นั่งขัดสมาธิบนอกกูเลย หัวสูงเท่าเพดาน
มองหน้ากูละแลบลิ้น ยาวมาถึง คางกูเลย !!!! นาทีนั้นกูช๊อคมาก ละเห็น อี บ. นั่งสวดมนต์ข้างๆกูอ่ะ มันยังไม่กลัว
เสียงสวดมนต์ อี บ.เลย กูเรียกมันยังไงก็ไม่ได้ยินกู จากนั้น กูคิดว่ากูสลบว่ะ 5555. เพราะรู้ตัวอีกทีเช้าแล้ว

         เรา. กูเห็นเหงื่อแตกเต็มหน้าเลยนะ ทั้งๆที่หนาว แต่ไม่ได้เรียกคิดว่าละเมอเพราะเมา 555.

          รูมเมท. กูนิ จะกล้านอนคนเดียวมั้ยวะ เวลา อี บ. มันไม่อยู่ กูเป็นคนกลัวผีมากอ่ะ เจอ อี บ.เป็นคนมีเซ้นต์ ไม่เจอ
กูว่าย้ายหอดีมั้ยวะ

          เพื่อนอีกคนในกลุ่ม. เมาเชื่อกู ลองไม่เมาซักวันดิ ดูว่ามันจะมาอีกมั้ย อย่าคิดมาก


          เรื่องนี้จบไป หลังจากนั้นก็ไม่มีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น จนรูมเมทเรามันคิดว่า เพราะมันเมาเลยฝันไปเรื่อย เราก็คิดแบบนั้นเพราะถ้ามีผีจริง

     เราจะต้องสัมผัสได้ นี่สัมผัสได้แต่ความเย็นในยามค่ำคืน จนวันศุกร์หนึ่งเราได้นอนคนเดียว รูมเมทกลับบ้านน้ามัน แถวๆแม่ริมนุ้น

     วันอาทิตย์กลับ เรื่องผีอำ มันก็ผุดขึ้นในหัวสมองเรา ไอ่ตัวเราก็ติดนอนดึก นั่งวาดรูป ทำการบ้านไป คือกลัวแหล่ะ ไม่กล้านอน 55.

      แต่ยังไงมันก็ต้องนอนอยู่ดี เราเข้านอนตอนตี 3กว่าๆ เปิดทีวี กะ ไฟระเบียงหลังห้องไว้เป็นเพื่อน ตอนนั้นจำได้ว่ากึ่งหลับกึ่งตื่นแน่นอน

      ได้ยินเสียงเหมือนคนวิ่งในป่าหลังกำแพงหอ ( ห้องเราจะอยู่ชั้น 1 มีลานโล่งๆไว้ตากผ้าถัดจาก ข้างหลังกำแพงหอจะเป็นป่ารกทึบ

       ถัดป่านั้นไปจะเป็นบ้านคนอีกที) เสียงนั้นเหมือนวิ่งฝ่าป่าหญ้าไปมาแบบเร็วๆ ซักพักหมา ที่อยู่ บ้านถัดไปก็หอนแบบ

      โหยหวนน่ากลัวมาก เสียงที่วิ่งในป่านั้นหายไป แต่กลายเป็นเสียงคนกระโดดเข้ามาในกำแพงหอ ดังตุ๊บ !!

      ซึ่งตอนนั้นเรานั่งมองระเบียงหลังห้อง ในความมืดที่มีแสงจากทีวี วิบวับเป็นระยะ สาบานได้ว่า ไม่เห็นแม้แต่เงาคน

      ไม่เห็นคนเลยซักคน  จากนั้นเป็นเสียงคนเดินลากรองเท้า วนอยุ่แถวหลังห้อง เรานั่งมองสู้กับเสียงนั้น

      ใจนึงก็กลัวมากอีกใจก็อยากรู้ว่าคนรึผีกันแน่ เสียงหมายังหอนเป็นระยะๆ ดูนาฬิกาตี 4 ภาวนาขอให้เช้าเร็วๆ เสียงลากรองเท้านั้นหายไป

      กลายเป็นเสียง ลูกแก้ว ตกกระทบพื้นจากห้องชั้นบน เหมือนคนเดาะ ลูกแก้วหลายๆลูกๆ เราเริ่มกลัวมากขึ้นเพราะมันอยู่บนหัวเรา

      คิดในใจ ห้องข้างบนเขาทำอะไร อีกใจก็คิดว่าข้างบนมีคนอยู่นิหน่า ด้วยความเพลีย เราหลับไปตอนไหนไม่รุ้

      เช้ามาเราไปถาม เจ้าของหอปนบ่นๆว่า ห้องข้างบนมีใครอยู่มั้ย เหมือนเขาทำเหรียญ ทำลูกแก้วตกตลอดเลย (สนิทกะเจ้าของหอ)

            เจ้าของหอ. ข้างบนนั้นห้องว่างนะ บ. เขาจะย้ายมาสิ้นเดือนนี้ ห้องถัดไปก็กลับบ้าน คงเสียงห้องอื่นมั้ง

            เรา. เหงื่อแตก ใจเต้นตึกๆ คิดว่าคืนนี้จะอยู่ยังไง นอนยังงัย นี้เพิ่งวันเสาร์เช้า คืนนี้จะเจออะไรมั้ย สุดท้ายก็บอกเจ้าของหอว่าเอ่อ
     คงห้องอื่น... คืนนั้นเลยไปนอนหอเพื่อนอีกคน รูมเมทกลับมาก็บอกมันว่าเราเจอ เราย้ายหอกันมั้ย รูมเมทเราก็มาบอกเราพอดี
     ว่าจะย้ายไปนอนบ้านญาติแล้ว เพราะไม่มีใครเฝ้าบ้าน เราก็เลยนอนหอนั้นคนเดียวจนเรียนจบ

           เราจะเจอเรื่องพวกนี้เฉพาะวันโกน และ วันพระ รึ วันที่เราไม่สบาย พักผ่อนน้อย จะเจอประจำ

     จากวันนั้นก็เจออะไรมาเรื่อยๆ แต่เราไม่เคยเล่าให้เจ้าของหอฟังเลยค่ะ เราพยายามจะย้ายหออยู่หลายครั้ง

     แต่เชื่อมั้ย เราไปถามหอไหนก็ไม่ว่างๆ ทั้งๆที่หอแถวนั้นมีมากกว่า 10 ที่แน่นอน แต่ก็ทนอยุ่จนจบปี 4 ..

      มีเรื่องเล่าอีกมากมายระหว่างที่เราอยู่ห้องนี้  เรื่อง ฝันระลึกชาติ เรื่อง ใครมานอนด้วย เรื่อง ใครมาแอบดูเราหลังห้องฯลฯ

      รึ ไปในสถานที่อื่นๆ ก็เจอตลอดไว้จะมาเล่าให้ฟังอีกนะคะ