14กุมภาพันธ์ของทุกปี....คนส่วนใหญ่แถบทั้งโลกถือว่าเป็นวันแห่งความรักแต่อย่าลืมสิว่าคนเราไม่ได้สมหวังในเรื่องความรักไปซะทุกคน..วันวาเลนไทน์อาจจะเป็นวันที่บางคนไม่อยากให้มาถึงเลยด้วยซ้ำ..บางคนอาจบอกรักกันในวันนี้..มีทั้งสมหวัง..ผิดหวัง แล้วแต่ความรู้สึกของแต่ละคน..คนที่ไม่รุ้สึกให้เราบอกรักเขาให้ตายยังไงเขาก็ไม่รุ้สึกอยุ่ดี..แต่กับคนที่รุ้สึกถึงเราจะทำผิดขนาดไหนผิดพลาดมากแค่ไหนเขาก็ยังอยุ่ข้างเราเสมอและขาก็ไม่เคยที่จะปฏิเสธเรา..ความรักมีให้มองหลายด้านทั้งด้าดีที่ทำให้มีความสุข ด้านร้ายที่ทำให้คนเราเจ็บปวด..ความรักขึ้นอยู่กับคนสองคนไม่มีใครสามรถบังคับความรู้สึกกันได้ไม่มีใครสามรถมาบังคับให้เราชอบใครไม่ชอบใคร..คนนี้ห้ามชอบนะมันไม่มี....สำหรับคนที่เคยอกหักมาคงรู้ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน..คิดมากขนาดไหน..ต้องทนทุกทรมานแค่ไหนกว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้..ทนเหงาเก็บความรู้สึกอยุ่คนเดียว..แต่มันก็ยังอาจจะดีกว่าที่รักเขาแต่บอกเขาไม่ได้..อันนี้มันเจ็บกว่าเยอะ..ในวันที่ทุกคนพุดความในใจกับมีคนคนนึงที่อยากจะพุดความรู้สึกออกไปแต่กลับทำได้เพียงแอบมองเขาอยู่ห่างๆดูแลอยู่ข้างๆไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้ให้ลึกที่สุด..เพื่อไม่ให้เสียเขาไป..วาเลนไทน์ก้อยาที่จะพุดอะไรบางอย่างไปแต่กลับทำไม่ได้...<กระทู้หน้าประสบการณ์จริง>