ขออนุญาตแท็กหลายๆห้องนะ

คืองี้ วันนี้ได้ไปเจอกับคนๆหนึ่งมา ได้พูด ได้คุย ได้ทำความรู้จักกัน เขาบอกกับเราว่า 'เขาอยากอยู่คนเดี่ยวไปตลอดชีวิต' เราก็เลยถามไปว่าไม่กลัวเหงาเหรอ ? สิ่งที่เขาทำก็แค่ยิ้มแล้วบอกกับเราว่า

"บางที่ชีวิตมันคงไม่อยากให้เรามีใคร...."

เรานิ่งเงียบ ไม่แย้งอะไร เพราะถือว่าเป็นความคิดของคนแต่ละคนแต่พออยู่บนรถไฟฟ้าเราก็คิดนะคนเราจะอยู่ได้ด้วยตัวคนเดี่ยวจริงๆเหรอ ?
อยู่แบบไม่มีใคร อยู่แบบนั้น...เป็นไปได้เหรอครับ ?

ไม่รู้สิ ส่วนตัวเราว่าเขาก็แค่'กลัว'

....กลัวว่าการอยู่กับใครสักคนหนึ่งจะทำให้เขารู้สึกลำบากใจ รู้สึกแย่  หรือไม่ก็แตกชีวิตไปเลย

แล้วเพื่อนๆเคยมีความคิดว่าอยากจะอยู๋คนเดี่ยวไปตลอดชีวิตบ้างไหม ?

มีใครเคยกลัวการมีคู่ไหม ? แล้วจัดการกับความติสท์ของตัวเองยังไง

ผมเป็นคนหนึ่งที่ติสท์แตกมากกก เคยเครียดจนขนาดนั้งรถไปหัวหินแล้วค่อยกลับมากรุงเทพ(แน่นอนว่าพอกลับมาก็โดนด่ากระจายว่าหายหัวไปไหนมา)






ว้าวววว ไม่คิดว่าจะมีฟีดแบล็กตอบกลับเยอะขนาดนี้

แปลว่าคนโสดที่อยากตัวคนเดี่ยวนี้ก็มีไม่น้อยจริงๆด้วยนะครับ

เห็นหลายๆคห.ออกแนว ไม่เจอใครแล้วเลยค่อนข้างชิน จริงๆผมว่ามันก็มีส่วนนะครับ

ส่วนตัวเองความฝันสูงสุดคือทำยังไงก็ได้ให้พ่อแม่สบาย แล้วตอนแก่ๆอยากจะไปปลูกบ้านบนเขาบนดอย ต้มเผือกต้มมันจริงประทั้งชีวิตไปวันๆ รอจนกระวันสุดท้ายของลมหายใจ

แต่มนุษย์คือมนุษย์

วันนี้คิดอย่าง ตอนนี้คิดอย่าง พรุ่งนี้อาจจะคิดได้อีกอย่าง

ไม่มีใครรู้อนาคต ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะมีถึงไหม ไม่มีใครรู้ว่าวันข้างหน้าเป็นยังไง

สำหรับผม ยิ่งไม่รู้ยิ่งต้องทำ ทำมันในทุกๆวันนี้แหละให้ดีที่สุด ไม่ดีมากไม่เลวมาก เป็นมนุษย์ครึ่งๆกลางๆ ตราบเท่าที่ยังมีลมหายใจ

โชคดีนะครับทุกคน ขอบคุณที่เข้ามาตอบกระทู้กัน