สรุปแล้วว่า เราโดนรีไทร์ค่ะ

โอเค กับหลายวันที่ผ่านมากับปัญหาชีวิต ขอสรุปไม่สั้นในม้วนเดียว เพราะไปพิมพ์ไว้ในเฟสรายงานแม่ รายงายเพื่อน เรียบร้อยแล้ว
เลยอยากรายงานคนที่มา ด่ามาตีมาตบในทู้ http://pantip.com/topic/33095778

1. เรื่องการเรียน โอเค จารย์ไปเช็คกะคณะแล้วล่ะ ว่าแบบเนี้ยอะไม่รอด ออกไปก่อนแล้วค่อยเข้ามาใหม่ปีหน้านะ ถ้ายังอยากเข้าที่นี่อยู่ เพราะบางวิชาตอนนี้ก็ไม่ต้องลงละ เพียงแต่ไอ้ที่มากๆกว่ามันไม่ดีพอที่จะทำให้เราผ่านไป จึงไทร์ จะฝืนๆอยู่ต่อไปทั้งๆที่เรามีปัญหาแบบนี้เดี๋ยวก็จะลงอีหรอบเดิมอีก เพราะงั้น ไปเคลียร์ปัญหา จะหาเงินอะไรก่อนก็เอาเลย ปล. อย่าลืมไปลงชื่ออก จะได้เงินประกันคืน (จารย์เค้าว่ามางั้น)
ก็ ตัดสินใจแล้วว่า เออ ออกก็ออก เดี๋ยว ระหว่างออกว่างๆนี่ก็ไปทำงาน เก็บเงินไง จะได้มีจ่ายค่าเทอมไรงี้ (ซึ่งจารย์ก็บอกแบบนั้นแหละ แต่ดูจะไม่ค่อยช่วยไรเมื่อจารย์บอก...) แล้วเข้าใหม่ก็เข้าใหม่ เพราะยังไงวิชาที่ตกๆไปมันก็ต้องเรียนใหม่อยู่ดี

2. แล้วจะทำไงต่อ อืม... ก็ อย่างที่วางแผนไว้ สมัครงานเซเว่น เพราะที่มอช่วยไรไม่ได้... เดี๋ยวลองถามคนที่เสนองานเราทางพันทิปเด๊ะ... ว่ายังไง เอาจริงมั้ย ส่วนจุดนี้คือ ไม่น่าปัญหาไรมาก ก็วางๆแผนไว้สำหรับนั่นนี่แล้ว เหลือลงมือทำเท่านั้นเอง ใครที่รับรู้ก็... ขอบคุณนะ สำหรับบางคนที่มาช่วยผลักหลังให้

3. คือต้องไปหาหมอฉีดสลายคีลอยด์ แล้วหมอสั่งแผ่นแปะ(ซื้อเองเพราะรพ.ไม่มี) แผ่นแปะวายววอด ตอนแรกก็เลยไม่ซื้อ แต่โดนหมอดุมาซะ... เห็นเภสัชพยายามเซลตัวยาอื่นที่หมอไม่ได้แนะนำ ตอนแรกก็มึนๆนะ เพราะอียาบ้านั่นก็ราคาเท่ากันกับที่ของหมอสั่ง แล้วทำอย่างกับกูขยันทา เอาแบบแปะ ที่แปะทีเดียว 24 ชม. ล้างแปะใหม่ได้ดีกว่ามั้ย แม้ประสิทธิภาพมันจะไม่ดีเท่าก็เถอะ แล้วเคยพิสูจน์ยาทาแล้วก็ไม่ได้ผลด้วย ตามนั้นแหละ (ส่วนนี้ไม่ค่อยเกี่ยวเท่าไหร่ แต่ฉีดคีลอยด์เจ็บแสบมากจริงๆค่ะ ใครเป็นต้องลอง ไม่เป็นไม่ต้อง...)

4. วันนี้ก็เลย ไปหาจิตแพทย์ของมอ ควรเรียกนักจิตวิทยา เค้าก็บบอกแหละนะ ว่าช่วยแก้ปัญหาไรไม่ได้ แต่ถ้าอยากจะคุยมีไรก็มาคุย คุณนักจิตฯชื่อ พี่เมย์
- 4.1. ก็เล่าไปว่า ปัญหาชีวิตเป็นอะไร มีอะไรยังไง ทำไมโดนไทร์ ฯลฯ ก็เข้าใจตัวเองตามที่โดนคนในพันทิปด่ามา ว่า "คุณพยายามหาข้ออ้างให้ความไม่เอาไหนของตัวเอง" ก็เล่าเรื่องนี้ให้ฟังไปด้วย แต่มันก็มีเพิ่มเติมนะ เพราะต่อจากนี้ ยังทำอะไรได้ แต่ที่ผ่านมามันแก้ไขไม่ได้แล้ว
- 4.2. โอเคแหละ เค้าคงพอเข้าใจปัญหาด้านจิตใจเรา ว่าเราเป็นคนยังไง ขอบคุณที่ให้ระบายว่าเราโคตรพ่อคนขี้เกรงใจยังไง เราพยายามเข้าใจแม่แค่ไหน ก็โอเคแหละ เป็นหน่วยระบายและให้กำลังใจที่ดี ต่อจากนี้จะพยายามกล้าๆกลัวๆเข้าไปปรึกษานั่นนี่ ดีกว่าเก็บไว้คนเดียว หมายถึงคุยกันคนเป็นๆที่ยอมรับฟังเรา ไม่ใช่แบบ ที่คุยกับคนเป็นๆอธิบายปัญหาไม่ถึง 1 นาทีก็ด่ากลับไม่ยั้ง เพราะไม่ถูกใจที่จะฟัง
- 4.3. พี่เค้าก็แนะนำแหละ เรื่องที่ตอนนี้ไม่กล้าบอกแม่ว่าอะไรทำไมยังไง ทำไมถึงรู้สึกแย่ (เพราะเข้าใจดีว่าพูดไปแต่ละทีแม่*มีปัญหาตลอด ไม่ว่ามันจะเป็นปัญหาหรือไม่ เขาก็จะทำให้เป็นให้ได้) ก็ทำเอาแบบที่สบายใจ ดั้งนั้นขอยืนยันว่าจะไม่ติดต่อแบบได้ยินเสียงกัน จนกว่าเราจะสบายใจ หวังว่ามันคงไม่นานหรอก หรืออย่างน้อยก็ทำให้เราสบายใจที่จะติดต่อด้วยทีเถอะ...

5. ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต่อจากนี้ชีวิตจะขึ้นจะลงยังไง แต่ยังไงๆ เป้าหมายที่จะมีชีวิตที่ดี พอจะประคับประคองได้ และมีแฟน คือ 25 ขวบ และจะทำได้ได้ แบบที่ชอบไปพูดกับคนอื่นเอาไว้ว่า "เวลาทุกวิมีค่า ใช้จ่ายอย่างคุ้มค่าที่สุด" และ "หนึ่งวันทำอะไรได้เยอะแยะ" พยายามป่วยดาบน้อยๆ ดาบหล่อและเยียวยาจิตใจก็จริง แต่ก็ต้องกลับมาเผชิญปัญหาชีวิตด้วย อย่าได้หนีมันไปเลย ไม่งั้นตูได้กลายเป็นนีทเหมือนไอ้ลูกพี่ลูกน้องนั่น และ 25 ขวบ ไม่โอเคแน่ๆ

6. ก็ไม่รู้จะได้ผลมั้ย หรือ หรือ เราจะทำให้มันได้ผลแค่ไหน แต่ก็หวังว่าแม่จะเข้าใจนะ และปล่อยเราไปจริงๆ ให้เราได้ทำของเราเถอะ เผื่อมันจะดีขึ้นก็ได้ อย่ามาเดือดดาลใส่ เพราะนั่นมันทำให้เรื่องของเรามันเลวร้ายมากๆมานานมากแล้ว และมันก็ทำให้เรามีข้ออ้างที่เป็นแบบนี้ด้วย

7. จะพยายามศรัทธาตัวเราในวันพรุ่งนี้ ว่าจะดีขึ้น และวันพรุ่งๆนี้ที่ดีขึ้นไปอีก

ปลลล. ดีจัง พอแยกเป็นข้อๆแล้วแตกประเด็นง่าย น่าจะทำแบบนี้นานแล้วจะได้ไม่ดูเป็นไรเพ้อเจ้อแบบที่ผ่านๆมา
รอบที่แล้วแท็กห้องการ์ตูนไปด้วยเพราะหวังว่าจะเกี่ยวข้องหรืออะไรยังไง แต่รอบนี้ขอไม่แท็กแล้วกันค่ะ เอาแค่นี้ก็ดูมีปัญหาเยอะแล้ว
ขอบคุณค่ะ