สวัสดีค่ะ คือไม่ไหวแล้วค่ะอยากระบายความอัดอั้นที่อยู่ในใจ
ตอนนี้ลูกสาว 1 เดือน เกือบ 2 แล้วค่ะ กว่าจะมีน้ำนมให้ลูกได้ลำบากมากๆ
เนื่องจากเราเป็นคนหัวนมสั้น อีกข้างก็บอด โอ้!! อะไรมันจะเหมาะแก่การให้นมลูกเยี่ยงนี้ (ประชดนะคะ)
ลูกก็ไม่เอาเต้า พอเค้าดูดมันเจ็บมากค่ะ แบบร้าวไปทั้งนม ดูดไปได้ไม่เท่าไหร่ หลุด ดูด หลุด ดูด หลุด อยู่แบบนี้ตลอด
จนเค้าร้องเพลีย หลับไปเลยสะงั้น เราก็เครียดมากๆเลยค่ะ ก็ซื้อที่ปั้มมา ก็ปั้มได้แรกๆนะคะ สักพักนมคัด ปั้มยังไงก็ไม่ออก
พี่สาวเราเลยเค้น บีบ ทุกสิ่งอย่าง ประคบร้อน (ร้อนเลยล่ะค่ะแสบทั้งนม) เอาน้ำอุ่น(ร้อน)จ่อนมแล้วก็บีบ ๆ เค้น ๆ
สุดท้ายพอปั้ม ปั้มไม่ออก น้ำตาเล็ด ลงไปดิ้นกับพื้น ทรมาณไม่รู้จะทรมาณยังไง บวกกับความเครียด อดนอน เหนื่อย
เป็นบ้าไปเลย แต่ก็ไม่หยุดปั้มนะคะ ปั้มเรื่อยมา จนครบเดือนนึง ก็ดีใจนะคะเลี้ยงลูกด้วยนมเรามาได้เดือนนึง
แต่มันทรมาณอะค่ะ ท้อด้วย มากๆ แล้วลูกเริ่มรู้มากขึ้น เวลาปั้มน้อยลง บางทีเค้างอแงสะครึ่งวันก็ไม่ได้ปั้ม
กว่าจะเอาเค้าลงนอนได้ แทบเป็นลม คือกลางวันเราเลี้ยงคนเดียวค่ะ เลยต้องทำเองหมด
พอเอาลูกนอนได้ก็ต้องล้างขวดนม ซักผ้า ล้างจานเก็บจาน นึ่งขวดนม กวาดบ้านถูบ้าน โอ๊ยสารพัดงาน
ดีไม่ดีระหว่างทำงานบ้านลูกตื่นอีก เอาล่ะสิทีนี้ นมก็ยังไม่ได้ปั้ม ก็ต้องใช้นมผงแทน บางวันได้ปั้มรอบเดียวเองคะ
นมก็หดเรื่อยๆ กลางคืนสามีช่วยดูก็ไม่ได้ปลุกเรามาปั้มเพราะสงสารเราเห็นเราเครียดอดหลับอดนอน
ก็เลยยิ่งทำให้นมหดแต่เราก็ตื่นมาปั้มเองตลอดแต่ก็ไม่พอ จนตอนนี้ ลูกกินนมผง 80% แล้วอะค่ะ ปั้มได้ไม่ถึงออนซ์แล้ว
พยายามปั้มยังไงก็ปั้มไม่ได้ เวลาก็ไม่พอให้ปั้ม พอเราท้อ เหนื่อย เครียด นมก็ยิ่งไม่ออกหนัก บวกกับ แม่เรา พี่สาวเรา มากดดัน
มาบอกว่าเราไม่เห็นใจลูก ไม่สงสารลูก ทำไมไม่เสียสละ เห็นแก่ตัว เป็นแม่คนแล้วนะ ทำไมแค่นมแม่ให้กินไม่ได้ บลาๆ
เรายิ่งเครียด ร้องไห้ตลอด จะอธิบายก็หาว่าเราแก้ตัว เราพยายามแล้ว ตอนนี้ก็ยังปั้ม แต่มันได้แค่นี้จริงๆ
มันสู้จนไม่รู้จะสู้ยังไงแล้ว เหนื่อยมากๆเลยค่ะ จนตอนนี้เราฝังใจกับนมแม่จนจะพาลไม่อยากให้ลูกกินนมแม่แล้ว
เพราะ ความกดดัน ความเครียด เหนื่อย น้ำนมไม่มี ไม่มีเวลาปั้ม คนรอบข้างต่อว่า มันเลยทำให้ต่อต้านไปแล้วอะค่ะตอนนี้
ถ้าเราจะให้นมผงลูกแต่แรก เราคงไม่มาอดทนนั่งบีบนั่งเค้นแสนทรมาณ พยายามทำให้น้ำนมมาเยอะที่สุด
แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นนมผงค่ะ สุดท้ายก็ให้นมแม่ล้วนได้แค่เดือนกว่าๆ แต่ตอนนี้ก็ยังปั้มนะคะ แต่ไม่ถึงออนซ์
พอหายเหนื่อยจากการปั้มนมแม่ได้บ้าง ต้องมาทนแรงกดดันจากคนรอบข้าง เฮ้อออ !! ไม่รู้จะต้องทำยังไงกับชีวิตแล้วค่ะ
ขอโทษทีนะคะ พอดีแค่อยากระบายและอยากได้กำลังใจบ้าง เป็นไปได้อย่าว่ากันเลยนะคะ
พยายามแล้วค่ะกับนมแม่ บางคนอาจจะคิดว่ายังสู้ไม่สุดก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่เราคิดว่าเราพยายามสู้แล้วค่ะ
แต่มันท้อมากๆเลยค่ะตอนนี้ เฮ้อ
เหนื่อยและท้อกับนมแม่มากๆเลยค่ะ
ตอนนี้ลูกสาว 1 เดือน เกือบ 2 แล้วค่ะ กว่าจะมีน้ำนมให้ลูกได้ลำบากมากๆ
เนื่องจากเราเป็นคนหัวนมสั้น อีกข้างก็บอด โอ้!! อะไรมันจะเหมาะแก่การให้นมลูกเยี่ยงนี้ (ประชดนะคะ)
ลูกก็ไม่เอาเต้า พอเค้าดูดมันเจ็บมากค่ะ แบบร้าวไปทั้งนม ดูดไปได้ไม่เท่าไหร่ หลุด ดูด หลุด ดูด หลุด อยู่แบบนี้ตลอด
จนเค้าร้องเพลีย หลับไปเลยสะงั้น เราก็เครียดมากๆเลยค่ะ ก็ซื้อที่ปั้มมา ก็ปั้มได้แรกๆนะคะ สักพักนมคัด ปั้มยังไงก็ไม่ออก
พี่สาวเราเลยเค้น บีบ ทุกสิ่งอย่าง ประคบร้อน (ร้อนเลยล่ะค่ะแสบทั้งนม) เอาน้ำอุ่น(ร้อน)จ่อนมแล้วก็บีบ ๆ เค้น ๆ
สุดท้ายพอปั้ม ปั้มไม่ออก น้ำตาเล็ด ลงไปดิ้นกับพื้น ทรมาณไม่รู้จะทรมาณยังไง บวกกับความเครียด อดนอน เหนื่อย
เป็นบ้าไปเลย แต่ก็ไม่หยุดปั้มนะคะ ปั้มเรื่อยมา จนครบเดือนนึง ก็ดีใจนะคะเลี้ยงลูกด้วยนมเรามาได้เดือนนึง
แต่มันทรมาณอะค่ะ ท้อด้วย มากๆ แล้วลูกเริ่มรู้มากขึ้น เวลาปั้มน้อยลง บางทีเค้างอแงสะครึ่งวันก็ไม่ได้ปั้ม
กว่าจะเอาเค้าลงนอนได้ แทบเป็นลม คือกลางวันเราเลี้ยงคนเดียวค่ะ เลยต้องทำเองหมด
พอเอาลูกนอนได้ก็ต้องล้างขวดนม ซักผ้า ล้างจานเก็บจาน นึ่งขวดนม กวาดบ้านถูบ้าน โอ๊ยสารพัดงาน
ดีไม่ดีระหว่างทำงานบ้านลูกตื่นอีก เอาล่ะสิทีนี้ นมก็ยังไม่ได้ปั้ม ก็ต้องใช้นมผงแทน บางวันได้ปั้มรอบเดียวเองคะ
นมก็หดเรื่อยๆ กลางคืนสามีช่วยดูก็ไม่ได้ปลุกเรามาปั้มเพราะสงสารเราเห็นเราเครียดอดหลับอดนอน
ก็เลยยิ่งทำให้นมหดแต่เราก็ตื่นมาปั้มเองตลอดแต่ก็ไม่พอ จนตอนนี้ ลูกกินนมผง 80% แล้วอะค่ะ ปั้มได้ไม่ถึงออนซ์แล้ว
พยายามปั้มยังไงก็ปั้มไม่ได้ เวลาก็ไม่พอให้ปั้ม พอเราท้อ เหนื่อย เครียด นมก็ยิ่งไม่ออกหนัก บวกกับ แม่เรา พี่สาวเรา มากดดัน
มาบอกว่าเราไม่เห็นใจลูก ไม่สงสารลูก ทำไมไม่เสียสละ เห็นแก่ตัว เป็นแม่คนแล้วนะ ทำไมแค่นมแม่ให้กินไม่ได้ บลาๆ
เรายิ่งเครียด ร้องไห้ตลอด จะอธิบายก็หาว่าเราแก้ตัว เราพยายามแล้ว ตอนนี้ก็ยังปั้ม แต่มันได้แค่นี้จริงๆ
มันสู้จนไม่รู้จะสู้ยังไงแล้ว เหนื่อยมากๆเลยค่ะ จนตอนนี้เราฝังใจกับนมแม่จนจะพาลไม่อยากให้ลูกกินนมแม่แล้ว
เพราะ ความกดดัน ความเครียด เหนื่อย น้ำนมไม่มี ไม่มีเวลาปั้ม คนรอบข้างต่อว่า มันเลยทำให้ต่อต้านไปแล้วอะค่ะตอนนี้
ถ้าเราจะให้นมผงลูกแต่แรก เราคงไม่มาอดทนนั่งบีบนั่งเค้นแสนทรมาณ พยายามทำให้น้ำนมมาเยอะที่สุด
แต่สุดท้ายก็ไม่พ้นนมผงค่ะ สุดท้ายก็ให้นมแม่ล้วนได้แค่เดือนกว่าๆ แต่ตอนนี้ก็ยังปั้มนะคะ แต่ไม่ถึงออนซ์
พอหายเหนื่อยจากการปั้มนมแม่ได้บ้าง ต้องมาทนแรงกดดันจากคนรอบข้าง เฮ้อออ !! ไม่รู้จะต้องทำยังไงกับชีวิตแล้วค่ะ
ขอโทษทีนะคะ พอดีแค่อยากระบายและอยากได้กำลังใจบ้าง เป็นไปได้อย่าว่ากันเลยนะคะ
พยายามแล้วค่ะกับนมแม่ บางคนอาจจะคิดว่ายังสู้ไม่สุดก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่เราคิดว่าเราพยายามสู้แล้วค่ะ
แต่มันท้อมากๆเลยค่ะตอนนี้ เฮ้อ