ไม่ไหวละนะ “ใยกัลยา”

ก่อนอื่นต้องขอบอกว่า ไม่ได้ตามดูเรื่องใยกัลยามาตั้งแต่แรก ถ้าบังเอิญได้เปิดดูก็คือ ดูแบบผ่านๆ เปิดทีวีทิ้งไว้เป็นเพื่อน
หรือว่ากันตามตรงคือ ไม่รู้จัก พระ-นางเรื่องนี้ ยิ่งเป็นหน้าใหม่ๆ พูดกงๆ ว่าไม่ไว้ใจ (หมิ่นจริงๆ)

โดยปกติจขกท. จะสิงในตามเสาห้องต่างๆ ในพันทิปแบบเงียบๆ เน้นหลักๆ ก็ห้องบางขุนพรหมนี่แหละ
หลังๆ นี่เห็นกระทู้เกี่ยวกับเรื่องนี้บ่อยมาก อ่านผ่านๆ ก็มีแต่คนบอกว่า จิ้น ฟิน ยิ่งนานวัน กระแสยิ่งดี หืมมมม
หรือฉันจิพลาดอารายไป
ไม่ได้ละ เดี๋ยวจะตกรถไฟ ต้องหาย้อนหลังมาดู …… ดูไปได้สักครึ่ง ….. อุแม่เจ้า
ยิ่งดูไปเรื่อยๆ เหยยยยยยย ไม่ไหวนะ ไม่ไหวจริงๆ ที่นอน หมอน ผ้าม่าน ขาดหมดบ้านแล้วนะเคอะ
ไม่ไหวจะจิ้น ไม่ไหวอย่างแรว๊งงง จนต้องมาตั้งกระทู้(แรก) กันเลยทีเดียว

ขอติก่อนนะ
แม้ว่า จะมีไม่สมเหตุสมผลในเรื่องบทบางอย่าง เช่น ทำไมพ่อแม่หอมน้ำต้องมาฝากฝังลูกสาวให้ขุ่นหมอฟันทันตแพทย์ดูแลด้วย
ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย แค่ลูกสาว(บังเอิญ)ได้เป็นดาราที่ต้องไปถ่ายหนังที่บ้านเท่านั้นเอง
หรือถึงแม้คุณพ่อของน้องหอมน้ำจะเป็นแฟนคลับตัวยงของคุณแม่พุธกันยาก็ตาม
แต่น้ำหนักและความสำคัญมันไม่ได้มากพอที่จะแบบ “ฝากดูแลลูกหอมด้วยนะคร้า” ไรงี้
แต่ก็เอาเหอะ เห็นแก่กล้ามแน่นๆ ของคุณหมอฟันทันตแพทย์ ก็พอมองข้ามไปได้ (ลำเอียงที่สวด)

ขออีกนิดนึงค่ะ … ไม่มีความรู้เรื่องไฟ ไรงี้หรอกนะคะ แต่ก็คิดว่า บางฉากพระเอกอิชั้นหน้าเหลืองเป็นดีซ่านไปหน่อยอ่ะค่ะ
ปรับปรุงตรงนี้นิดนุงน้ออออ เอาแสงประมาณ MV ประกอบละครในตอนจบอ่ะ คือดีงามชวนเคลิ้มจริงนะ

หมดเรื่องติ (อันน้อยนิด) ไปแล้ว ต่อมาขอชมบ้างเล็กน้อย (หึหึ หรา)

เริ่มจากรุ่นใหญ่ ตัวเอกก่อนเลยละกันค่ะ
วิญญาณคุณแม่พุธกันยา : ขุ่นแม่ขรา (กราบบบบ) เรื่องฝีมือการแสดงนี่ไม่ห่วงเลยค่ะ  
เรื่องนี้คุณนุสสวยมากกก สมกับที่ได้รับบทซุปตาในอดีต คือดูแล้วเชื่อว่า นี่คือพุธกันยาที่โด่งดัง
สวยงามตามท้องเรื่องจริงๆ ค่ะ
ส่วนเรื่องตัวละครตัวนี้ แรกๆ นี่โอเคนะคะ หลังๆ ชักเริ่มแบบว่า …. อย่าบอกนะคะขุ่นแม่ ว่าจะยึดร่างหนูหอมน้ำจริงๆ
ขุ่นแม่ใจร้ายและเห็นแก่ตัวมากนะคะ ถึงแม้ว่าลูกชายขุ่นแม่จะรักหนู(?) มากแค่ไหน แต่หนูไม่ยอมขุ่นแม่จริงๆ นะคะ เรื่องเน้
ตอนหลังๆ นี่ดูไป กำพระไป เวลาถึงฉากขุ่นแม่ออกมาทีละหนูอยากจะเอาพระไปแขวนคอมเลยนะคะ นี่พูดเลย

พี่บุรี : ขุ่นพ่อขรา (ถลาไปกราบแทบอก) ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ไม่ว่าจะมี (ดารา)ชายใดผ่านเข้ามา
แต่อาหมูยังทำหัวใจของหนูสั่นไหวได้เสมอค่ะ (วิ้งๆ) พูดกงๆ พี่บุรีนี่คือพระเอกตัวจริงใช่ป่ะคะ
แล้วคุณหมอฟันฯเนี่ย พระรองเนอะ คือออกมาแต่ละฉากนี่แบบ หล่อ …. ขรึม … ดูดี … มีเหตุผล … เวลาพูดก็นุ่มนวลชวนเคลิ้ม
เบียดคุณลูกชายตกขอบเลยเหอะ นี่คือคนอายุจะ 60 แล้วหรอคะ ถามจิ๊งง สมแล้วที่พุธกันยานางตัดใจไม่ได้ ไม่ยอมไปผุดไปเกิดสักที
ห่วงลูก หวงผัว เฝ้าอยู่ทุกวี่วันจริงๆ บทนี้ถ้าไม่ใช่อาหมู …จะเป็นใครได้อีกนะ นึกไม่ออกเลยค่ะ #รักชายสูงวัยดูดี

เพื่อนเขน : นางคือนางเอกตัวจริงของเรื่องชิปะ หอมน้ำนี่เป็นเพื่อนนางเอก?
นางน่ารักอ่ะ ชอบน้องเขนมากเลย นางฉลาดทันคน นางน่ารัก เขนเหมือนเป็นตัวแทนของคนดู ที่เป็นคนไปเคลียร์
ไปจัดการปัญหาระหว่าง คุณหมอฟันฯและหอมน้ำ ในหลายๆ ฉาก บางฉากที่พระ-นาง ง้องแง้ง งอแง งอน
พูดกันไม่รู้เรื่อง ระหว่างที่คนดูกำลัง ฟึดฟัดๆ เห้ยไรเนี่ย เข้าใจผิดกันอีกละ … ก็ได้น้องเขนนี่ล่ะจ้าที่เป็นคนเข้าไปจัดการให้ คือดีอ่ะค่ะ
คือชอบ “เขนเคลียร์เอง” ….. จัดไปค่ะลูก!!  
การแสดงของน้องก็เป็นธรรมชาติมาก โดยเฉพาะฉากกินอาหารเนี่ย เวลากินเราเห็นแล้วก็หิวตาม ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
อาจจะไม่เกี่ยวกับน้องเขน อาจจะเป็นปัญหาของป้ากับพยาธิในท้องของป้าเองค่ะ แฮ่ๆ
เวลาเข้าฉากกับนางเอกของเรื่อง น้องหอมน้ำ ก็ลื่นไหล ดูแล้วเชื่อว่าเนี่ย เพื่อนรัก เพื่อนเลิฟ สนิทกันจริงๆ
บทสนทนาของตัวละครก็ดูเรียล ดูแล้วเหมือนเรากำลังนั่งดูเพื่อนสองคนคุยกัน …. #ปรบมือ

อีกอย่าง ต้องขอชื่นชมละครเรื่องนี้เลย ที่ไม่เอาคนอ้วน มาล้อเลียน
(ขอโทษนะคะ ถ้าคำนี้หยาบคาย จขกท.ไม่ได้มีเจตนาจะหมิ่น เหยียด เรื่องสรีระใครเลยค่ะ)
หรือมาทำให้เป็นตัวตลก เลอะเทอะ ตัวละครในเรื่องไม่มีใครล้อเลียน
หรือดูถูกดูหมิ่นเหยียดหยามน้องเขนว่า
   ยัยอ้วน หรือ อีอ้วนเลย
(ยกเว้นบางฉากที่พุธกันยานางของขึ้น แต่นั่นก็พอเข้าใจได้ แบบว่า คนมันโกรธ มันเคียดแค้น
ก็อาจจะหลุดสิ่งที่ดำมืดออกมาได้ สมเหตุสมผลกับเรื่องราวแต่ถ้าไม่มีเลยก็จะดีกว่าเนอะ)
เป็นนิมิตรหมายที่ดี ที่ละครไทยจะสร้างค่านิยมใหม่ ไม่เอาเรื่องสรีระของตัวละครมาล้อเลียน คนล้ออาจจะคิดแค่
ขำๆ น่า แค่นี้เอง คิดมากไปได้
แต่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่ตัวเองทำน่ะ แฝงการดูถูกเหยียดหยามคนอื่นเอาไว้ แล้วก็ไม่ได้คิดถึงใจคนถูกล้อเลยว่าเค้าจะรู้สึกยังไง
ขอบคุณละครเรื่องนี้ค่ะที่เริ่มต้นปลูกฝังทัศนคติดีๆ อะไรเหล่านี้เอาไว้ (ยิ้มนางงาม 17 มงฯ)

เหล่าตัวร้าย : คุณเจค คะ …. รู้นะคะ คิดอะไรอยู่ ตกลงหวังพุธกันยาหรือว่ากะเคลมน้องหอมน้ำคระ
แหม่…. ฉลาดอยู่เดียวเลยอ่ะทั้งเรื่อง เดี๋ยวปั่นหัวคนนั้น แล้วก็หันเป่าหูวิญญาณอีก วางแผนแยบยลแนบเนียน
สมเป็น ผู้กินกับเลยนะยะ ดวก!! (อันเชิญวิญญาณคุณหนูน้อยฯ ประทับร่าง)

คุณป้าขราวดี/นังน้องเอิง/พี่ลิซซี่/เพลินพิษ(เขียนถูกแร้ว!!) ฉันไม่มีอะไรจะพรูด จับ 4 คน มัดรวมเป็นแหนม
แล้วยัดลงหม้อถ่วงน้ำเลยเหอะ ….
อ่อ ลืม เอาไอ้โกไปด้วยอีกคน นี่ก็ยังไม่ร้ายเต็มขั้น แต่น่ามคาน ขัดใจป้า …
ป้าไม่ปลื้ม เอาไปเก็บ ไป๊ …. (ฝากหนูเขนเคลียร์ด้วยค่ะลูก)

(มีต่อ คคห.4)

*แก้ไข ข้อความ มีต่อ*