มีใครในสมัยวัยรุ่นเคยผ่านชีวิตแบบตีรันฟันแทงกันบ้างมองย้อนกลับไปรู้สึกกันอย่างไรครับ

เคยผ่านมาครับ ตอนไล่ตีคนอื่นนั้นก็เหมือนไล่กระทืบหมาอ่ะครับ แต่ตอนโดนกระทืบไม่รู้สึกอะไรครับ เหมือนวูบภาพที่มันจะช้า ๆ ไม่รู้สึกว่าตัวเองหายใจถ้าตายคงไม่รู้สึกตัว จะรู้สึกอีกทีก็ตอนมันหยุดกระทืบเราแล้ว ถึงจะรู้สึกเจ็บ เคยเจอลูกซองจ่อหัวแล้วเพื่อนที่เย้ว ๆ  เก่ง ๆ ทิ้งให้เราเผอิญชะตากรรมคนเดียว มันหนีหมด แต่โชคดีมันไม่กล้ายิง กระทืบเราพอใจมันก็ไป ทำให้รู้สึกว่าชีวิตมันสั้น ตอนจะตายเพื่อนไม่ได้อยู่ในหัวเลยมีแต่นึกถึงแม่ ตั้งแต่นั้นเลิกเก่งแบบโง่ ๆ เพราะนึกดูแล้วสมเพชตัวเองมาก สมัยก่อนผมก็นักเลงหัวไม้ตีกับเขาไปทั่ว เพราะมันเท่ในหมู่เพื่อน ชอบกวนบาทาตำรวจใครกวนตำรวจคือความภูมิใจอย่างหนึ่ง ทุกวันนี้เวลาโดยวัยรุ่นกวน ไม่อยากตอบโต้มัน เพราะเข้าใจเด็ก มันยังคิดไม่ได้ ทุกวันนี้โชคดีที่รอดตายมาได้ ทำให้ยับยั้งชั่งใจเรื่องไม่เป็นเรื่องได้ เพราะชีวิตเราสั้นอย่าได้ประมาท