ดิฉันขอยืมลอคอินน้องที่ทำงานมาค่ะ
ตอนนี้มีเรื่องกลุ้มใจ อยากจะมาขอคำปรึกษาและคำแนะนำ
ดิฉันเป็นคนโสด ไม่เคยมีลูกเลี้ยงเด็ก เลยไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไรดี
ที่ผ่านมาก็ปล่อยให้พ่อแม่เด็กเลี้ยงลูกแบบผิดๆมาเยอะแล้ว
ดิฉันมีหลานสาววัยรุ่น(เป็นลูกของพี่สาว) อยู่บ้านเดียวกันกับดิฉัน นิสัยเกเรมาก ไม่ชอบเรียนหนังสือมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว โดยอ้างว่าหัวไม่ดี เรียนไม่เก่ง พ่อแม่เลี้ยงมาแบบตามใจ เคยสร้างเงื่อนไขกับลูก แต่ก็ไม่เคยได้ทำสำเร็จ เป็นเพราะใจอ่อนสงสารลูก
ให้เงินใช้ทีละมากๆ ก็เอาไปแต่งตัว ไปเที่ยวเตร่ เที่ยวผับ กินเหล้า ดูดบารากู่ ทั้งที่อายุยังไม่ถึง ไม่ค่อยกลับบ้าน
เพิ่งมาเป็นตอน 2-3 เดือนที่แล้ว
ที่บ้านโทรตามไม่ชอบรับสาย ล่าสุด ทาง โรงเรียนเจอสารเสพติด ในกระเป๋านักเรียน แต่หลานก็ได้ปฏิเสธไปว่าไม่ใช่ของเธอ พอกลับมาบ้าน ทางบ้านจะพาไปตรวจหาสารเสพติด ถึงกับหน้าซีด แต่ก็ใจดีสู้เสือ ปากแข็ง ไม่ยอมรับเสียที ถ้าไปตรวจกันจริงๆ เรื่องจะถึงตำรวจไหม
ทางโรงเรียนกำลังจะเชิญออก เพราะมีเรื่องอื่นๆที่โรงเรียนอีกหลายเรื่องจนรับกันไม่ไหวแล้ว แต่ก็ให้โอกาส ให้เด็กคนนี้จบ ม3 ไปให้ได้ เพราะเหลืออีกไม่กี่สัปดาห์ก็สอบปลายภาคแล้ว ทนเพื่อที่จะเอาวุฒิ ม3 มาให้ได้
ตอนนี้ที่บ้านเลยใช้วิธีหักดิบ เอา เครื่องสำอางไปทิ้ง (เพราะไป รร สายเป็นประจำ มัวแต่งหน้าทาปากเขียนคิ้ว) ยึดโทรศัทพ์ ตัดอินเตอร์เนต ไปรับส่ง โรงเรียนทุกวัน ไม่ให้ไปเองแล้ว ไม่ให้เงินพกติดตัวครั้งละมากๆ ทำมาได้ 3-4 วัน คนในบ้านเดือดร้อนกันหมด พาลมาถึงดิฉันด้วย เพราะพ่อแม่ของเธอก็เอาไม่อยู่แล้วเหมือนกัน เด็กก็ยิ่งต่อต้าน ไม่ยอมไปรร ทำกวนส้นเท้า แต่งตัวอืดอาดยืดยาด เพื่อที่จะให้คนอื่นเขาสายไปด้วย สุดท้าย ต้องหามมันไป รร ทั้งชุดนอน ไม่อายเพื่อนว่าไม่อาบน้ำมา รร ก็แล้วไป กรีดร้องเหมือนผีบ้าเข้าสิง สบถด้วยคำหยาบคาย อีกหน่อยอาจถึงขั้นเอาเชือกมัดตัวติดกับเบาะรถละมั้ง ดิฉันฟังแล้วอยากจับมา ตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็ได้แค่คิดค่ะ แค่คิดจริงๆ ทุกคนในบ้านได้แต่เงียบ ปล่อยให้มันบ้าไปจนไปส่งมันที่ รร ได้สำเร็จ
พอจะมีวิธีไหนเยียวยาเด็กแบบนี้ให้เขากลับเนื้อกลับตัวบ้างคะ เคยจับเข่าคุย ใช้เหตุและผลเข้าพูด เขาก็มีเหตุผลของเขา ซึ่งเอ่อ…. ผู้ใหญ่อย่างเราฟังแล้ว มันก็ดูไม่เข้าที เช่น อยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากได้นั่นนี่ บลาๆๆๆๆ
โดยความเป็นจริงก็ยังแบมือขอเงินพ่อแม่อะนะ เคยลองให้ไปทำงานหาเงินเองดู สรุปทำไม่ได้ ร้องไห้กลับบ้าน เขาไล่ออกมา เพราะไปทำงานสาย ตื่นสาย ยังไม่มีความรับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง
เขาก็อ้างว่าชีวิตเขาเป็นของเขา ทุกคนอย่าเผือก พ่อแม่แค่ให้กำเนิดชีวิตมา แต่ไม่ใช่เจ้าชีวิต (ฟังมันพูดแล้วอยากเตะปาก นึกว่าตัวเองแน่ แท้จริงเรายังต้องเจออะไรอีกเยอะบนโลกนี้ ทำไมสอนกันยากก็ไม่รู้)
ที่แน่ๆ แค่อยากให้ผ่านพ้นให้มันจบ ม3ไปก่อน เรื่องเรียนต่อ หรือมันจะไม่เรียนแล้ว ก็เรื่องของมัน
แต่วิธีหักดิบที่บ้านกำลังทำอยู่แบบนี้ ยอมรับเลยค่ะ ว่าผู้ใหญ่อย่างเราประสาทจะกิน ไม่รู้จะทนได้ถึงเดือนหน้าหรือไม่ เด็กมันพยศเหลือเกิน
มันยังไม่เข้าใจว่าที่เราทำไป เป็นเพราะเราหวังดี ห่วงอนาคตของมันทั้งนั้น ทุกคนในบ้านต้องมาเดือดร้อน เพราะเด็กคนนี้คนเดียว
ครั้นจะปล่อยให้ไปเป็นหมา ไล่ออกจากบ้านไปเลยก็ทำไม่ลง ดิฉันเห็นมันมาตั้งแต่เกิด พ่อแม่เขาก็ทำไม่ได้หรอก ลูกเขาทั้งคน
รบกวนคนที่มีลูกเกเร หรือว่า เคยเกเรมาก่อนมาช่วยตอบก็ดีค่ะ ว่าควรจะต้องทำอย่างไร ให้มันผ่านช่วงเวลานี้ไปได้
ขอบคุณค่ะ
เมื่อมีลูกวัยรุ่นเกเร
ตอนนี้มีเรื่องกลุ้มใจ อยากจะมาขอคำปรึกษาและคำแนะนำ
ดิฉันเป็นคนโสด ไม่เคยมีลูกเลี้ยงเด็ก เลยไม่ทราบว่าจะต้องทำอย่างไรดี
ที่ผ่านมาก็ปล่อยให้พ่อแม่เด็กเลี้ยงลูกแบบผิดๆมาเยอะแล้ว
ดิฉันมีหลานสาววัยรุ่น(เป็นลูกของพี่สาว) อยู่บ้านเดียวกันกับดิฉัน นิสัยเกเรมาก ไม่ชอบเรียนหนังสือมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว โดยอ้างว่าหัวไม่ดี เรียนไม่เก่ง พ่อแม่เลี้ยงมาแบบตามใจ เคยสร้างเงื่อนไขกับลูก แต่ก็ไม่เคยได้ทำสำเร็จ เป็นเพราะใจอ่อนสงสารลูก
ให้เงินใช้ทีละมากๆ ก็เอาไปแต่งตัว ไปเที่ยวเตร่ เที่ยวผับ กินเหล้า ดูดบารากู่ ทั้งที่อายุยังไม่ถึง ไม่ค่อยกลับบ้าน
เพิ่งมาเป็นตอน 2-3 เดือนที่แล้ว
ที่บ้านโทรตามไม่ชอบรับสาย ล่าสุด ทาง โรงเรียนเจอสารเสพติด ในกระเป๋านักเรียน แต่หลานก็ได้ปฏิเสธไปว่าไม่ใช่ของเธอ พอกลับมาบ้าน ทางบ้านจะพาไปตรวจหาสารเสพติด ถึงกับหน้าซีด แต่ก็ใจดีสู้เสือ ปากแข็ง ไม่ยอมรับเสียที ถ้าไปตรวจกันจริงๆ เรื่องจะถึงตำรวจไหม
ทางโรงเรียนกำลังจะเชิญออก เพราะมีเรื่องอื่นๆที่โรงเรียนอีกหลายเรื่องจนรับกันไม่ไหวแล้ว แต่ก็ให้โอกาส ให้เด็กคนนี้จบ ม3 ไปให้ได้ เพราะเหลืออีกไม่กี่สัปดาห์ก็สอบปลายภาคแล้ว ทนเพื่อที่จะเอาวุฒิ ม3 มาให้ได้
ตอนนี้ที่บ้านเลยใช้วิธีหักดิบ เอา เครื่องสำอางไปทิ้ง (เพราะไป รร สายเป็นประจำ มัวแต่งหน้าทาปากเขียนคิ้ว) ยึดโทรศัทพ์ ตัดอินเตอร์เนต ไปรับส่ง โรงเรียนทุกวัน ไม่ให้ไปเองแล้ว ไม่ให้เงินพกติดตัวครั้งละมากๆ ทำมาได้ 3-4 วัน คนในบ้านเดือดร้อนกันหมด พาลมาถึงดิฉันด้วย เพราะพ่อแม่ของเธอก็เอาไม่อยู่แล้วเหมือนกัน เด็กก็ยิ่งต่อต้าน ไม่ยอมไปรร ทำกวนส้นเท้า แต่งตัวอืดอาดยืดยาด เพื่อที่จะให้คนอื่นเขาสายไปด้วย สุดท้าย ต้องหามมันไป รร ทั้งชุดนอน ไม่อายเพื่อนว่าไม่อาบน้ำมา รร ก็แล้วไป กรีดร้องเหมือนผีบ้าเข้าสิง สบถด้วยคำหยาบคาย อีกหน่อยอาจถึงขั้นเอาเชือกมัดตัวติดกับเบาะรถละมั้ง ดิฉันฟังแล้วอยากจับมา ตบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ก็ได้แค่คิดค่ะ แค่คิดจริงๆ ทุกคนในบ้านได้แต่เงียบ ปล่อยให้มันบ้าไปจนไปส่งมันที่ รร ได้สำเร็จ
พอจะมีวิธีไหนเยียวยาเด็กแบบนี้ให้เขากลับเนื้อกลับตัวบ้างคะ เคยจับเข่าคุย ใช้เหตุและผลเข้าพูด เขาก็มีเหตุผลของเขา ซึ่งเอ่อ…. ผู้ใหญ่อย่างเราฟังแล้ว มันก็ดูไม่เข้าที เช่น อยากมีชีวิตเป็นของตัวเอง อยากได้นั่นนี่ บลาๆๆๆๆ
โดยความเป็นจริงก็ยังแบมือขอเงินพ่อแม่อะนะ เคยลองให้ไปทำงานหาเงินเองดู สรุปทำไม่ได้ ร้องไห้กลับบ้าน เขาไล่ออกมา เพราะไปทำงานสาย ตื่นสาย ยังไม่มีความรับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง
เขาก็อ้างว่าชีวิตเขาเป็นของเขา ทุกคนอย่าเผือก พ่อแม่แค่ให้กำเนิดชีวิตมา แต่ไม่ใช่เจ้าชีวิต (ฟังมันพูดแล้วอยากเตะปาก นึกว่าตัวเองแน่ แท้จริงเรายังต้องเจออะไรอีกเยอะบนโลกนี้ ทำไมสอนกันยากก็ไม่รู้)
ที่แน่ๆ แค่อยากให้ผ่านพ้นให้มันจบ ม3ไปก่อน เรื่องเรียนต่อ หรือมันจะไม่เรียนแล้ว ก็เรื่องของมัน
แต่วิธีหักดิบที่บ้านกำลังทำอยู่แบบนี้ ยอมรับเลยค่ะ ว่าผู้ใหญ่อย่างเราประสาทจะกิน ไม่รู้จะทนได้ถึงเดือนหน้าหรือไม่ เด็กมันพยศเหลือเกิน
มันยังไม่เข้าใจว่าที่เราทำไป เป็นเพราะเราหวังดี ห่วงอนาคตของมันทั้งนั้น ทุกคนในบ้านต้องมาเดือดร้อน เพราะเด็กคนนี้คนเดียว
ครั้นจะปล่อยให้ไปเป็นหมา ไล่ออกจากบ้านไปเลยก็ทำไม่ลง ดิฉันเห็นมันมาตั้งแต่เกิด พ่อแม่เขาก็ทำไม่ได้หรอก ลูกเขาทั้งคน
รบกวนคนที่มีลูกเกเร หรือว่า เคยเกเรมาก่อนมาช่วยตอบก็ดีค่ะ ว่าควรจะต้องทำอย่างไร ให้มันผ่านช่วงเวลานี้ไปได้
ขอบคุณค่ะ