เพื่อนแบบนี้มีจริงๆ

พอขึ้นมหาลัยเราก็ต้องเจอเพื่อนใหม่ เรามีเพื่อนต่างสาขาหลายคน เรื่องที่อยากจะเล่าต่อไปนี้เกี่ยวกับเพื่อนของเราขอใช้นามว่าโม คือโมอยู่หอตอนแรกอยู่คนเดียวทีนี้เพื่อนอีกสาขานึงก็ชวนไปอยู่ด้วยกันขอเรียกว่าแพรว ก็ชวนกันไปดูหอแถวๆมหาลัยนั้นแหละพอเจอหอนึงห้องดูโอเคแพรวก็คิดว่าอยู่แน่เลยจ่ายค่ามัดจำไปแต่หลังจากนั้นก็มาเจออีกหอนึงห้องหรูหรามากเป็นห้องแฝดตัดสินใจไม่เอาหอนั้นมาอยู่หอนี้แทน ค่าห้องนี่เดือนล่ะ8,700 มัดจำ6เดือน10,000บาทรวมค่าน้ำไฟก็ตกเดือนละเป็นหมื่น แพรวก็รีบร้อนจะย้ายหอมากโมจึงก็ไม่ได้ค่ามัดจำคืนเพราะย้ายออกก่อน ต้องบอกว่าสนิทกันมากตอนแรกกลุ่มเรามีอยู่7คนชายและหญิง อยู่ๆวันนึงแพรวก็ทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่มขอเรียกว่ากิ๊บ แพรวจึงรู้สึกเปลี่ยนไปกับกิ๊บจนกิ๊กต้องแยกตัวห่างออกไปจากกลุ่มแต่เพื่อนคนอื่นไม่ได้ต้องการให้เป็นแบบนี้เลยแต่ก็พูดอะไรไม่ได้ หลังจากที่มาอยู่หอใหม่ได้ประมาณ3เดือน มหาลัยปิดเทอมโมและแพรวก็กลับบ้านที่ ตจว. พอเปิดเทอมหลังปีใหม่โมกลับมาหอก่อนแพรวโมอึดอัดมากจนมาเล่าเรื่องทุกอย่างให้เราฟัง โมบอกว่ารู้สึกอึดอัดใจที่แพรวจ่ายค่าหอแค่3,700 ส่วนแฟนโมช่วยจ่ายอยู่แล้วทุกเดือนิเดือนล่ะ1,000บาท สาเหตุที่แพรวจ่ายแค่นี้เพราะแพรวอ้างว่าแฟนโมมาอยู่ด้วยทำไมไมหารค่าห้อง3คนไปเลยค่าน้ำค่าไฟมันก็แพงพ่อแม่บ่น โมจึงปรึกษาในกลุ่มเพื่อนซึ่งก็ห็นตรงกันว่า แฟนโมไม่ได้นอนทุกคืนจะหาร3ก็คงไม่ถูกต้องอีกอย่างก็ช่วยจ่ายอยู่แล้ว จากที่แฟนโมช่วยจ่ายก็ทำให้ค่าห้องของแพวกับโมเหลือเพียงเดือนล้ะ4,800 ซึ้งก็ถูกกว่าที่เคยอยู่หอเก่ากันทั้งคู่ ทั้งๆที่หอเก่าแพรวเดือนนึงจ่ายแพงกว่านี้อีก แล้วโมก็เล่าต่อว่า เวลาซักผ้าโมจะลงไปปั่นเครื่องแพรวจะฝากซักอยู่บ่อยๆแล้วไม่ช่วยจ่ายอันนี้โมก็ไม่ได้ติดใจอะไรแพรวและยังมีอีกเยอะที่โมรู้สึกเหนื่อยจึงอยากออกมาอยู่คนเดียว แต่ก็ต้องรอให้ครบสัญญา6เดือนก่อนถึงจะได้มัดจำคืน โมยังไม่ได้บอกแพรวเพราะไม่รู้จะบอกยังไงให้ไม่ผิดใจกับแพรวแต่คงยากมากๆเพราะแพรวเองเป็นคนเอาแต่ใจ จนใกล้เปิดเทอมแพรวกลับมา็ชวนโมไปเดินห้างกับแพรว แพรวได้ซื้อเครื่องสำอางไป2,000กว่าบาทแต่เงินไม่พอแพรวก็มาดึงแบงค์500จากกระเป๋าตังค์ของโมไปดื่อๆ หรือเห็นว่าสนิทกันมากจึงไม่เกรงใจกันอันนี้ก็ไม่รู้แล้วแพรวหลุดปากพูดว่าได้ค่าห้องจากพ่อมา5,200แต่กลับจ่ายค่าห้องแค่3,700 ก่อนที่แพรวจะกลับมาหอ แพรวก็ได้ใช้ซื้อของขวัญไป1,100บาท เพื่อนในกลุ่มจึงคิดว่าด้วยนิสัยที่ใช้เงินเปลืองมาตั้งแต่แรกรึเปล่าที่ทำให้ไม่มีมาจ่ายค่าห้องพอเงินไม่พอใช้จึงดึงค่าห้องมาจ่ายแล้วไม่กล้าโทรไปขอพ่อแม่ วันแรกที่เปิดเทอมโมก็จะรีบไปกินข้าวเช้ากับแฟนแต่ต้องออกจากห้องพร้อมแพรว (ลืมบอกไปโมมีมอเตอร์ไซคันนึงไว้ขับไปเรียนเพราะหออยู่ห่างจาก มหาลัยนิดหน่อย) พอออกจากหอโมก็รีบขับรถไปแต่แพรวกลับบอกให้ไปรับเพื่อนแพรวที่หออีก โมหงุดหงิดแต่ก็ไม่พูดอะไร จนผ่านไป2วันแพรวมาถามว่าเป็นอะไรโกรธอะไรให้พูดกันตรงๆ โมไม่ได้อยากจะเสียเพื่อนโมจึงพูดตรงๆไปว่ารู้สึกยังไงและจะขออยู่คนเดียว แทนที่แพรวจะเข้าใจแล้วปรับปรุงตัวแพรวกลับไม้ง้อโมสักนิด แถมถามโมว่าจะย้ายเมื่อไรแพรวจะออกเลย โมอึ้งไปเลยแล้วค่าห้องหละกว่าจะครบสัญญาโมจึงถามเพื่อนว่าใครจะอยู่หอมั้ยเพื่อนทุกคนเข้าใจและมีเพื่อนในกลุ่มรอคำตอบจากแม่ตอนนั้นแพรวก็ไม่กลับมานอนห้องเลยไม่รู้ว่าไปนอนห้องใคร วันรุ่งขึ้นแพรวไลน์มาบอกว่าเดี๋ยวอยู่ต่อจนครบสัญญาก็ได้ ที่แรกแพรวจะไม่เอาค่ามัดจำห้องจะให้โมเลยแต่ตอนนี้แพรวเปลี่ยนใจจะเอาค่ามัดจำห้องคืนเท่านั้นไม่พอแพรวก็พาพี่และเพื่อนของแพรวมาทยอยเก็บของออกจากห้องไป โมเครียดมากจะย้ายออกเลยก็ไม่รู้จะไปอยู่ไหนแต่จะอยู่ต่อไปก็ไม่มีเงินจ่าย ยังไม่จบแค่นั้นนะที่สำคัญค่าห้องเดือนที่ผ่านมาโมจ่ายเยอะสุดทั้งๆที่แม่โมให้เงินมา10,0000บาทเพื่อให้โมมาทำฟันด้วยส่วนหนึ่งซึ้งถ้าโมไม่ได้ทำฟันรอบนี้แม่โมคงไม่ให้เงินแล้ว ปล.เรื่องนี้เกินก่อนที่แพรวจะย้ายออกไปบ้านแพรวไม่ได้ยากจนอะไรนะเปิดเทอมมาแพรวต้องจ่ายค่าเทอมแต่แพรวบอกเงินไม่พอขาดอีก7,000แพรวมาขอยืมบัตร ปชช โมไปเพื่อใช้ในการจำนำแพรวจะเอาไอแพทที่มหาลัยให้เพื่อใช้เรียนไปจำนำ อันนี้ทุกคนยิ่งรู้สึกว่ามันเกินไปละมั้งพอโมไม่ให้บัตร ปชช  แพรจึงยืมเงินเพื่อนคนอื่นๆคนละพันสองพันมาจ่ายค่าเทอม คือเรื่องทั้งหมดไม่ใช้ว่าไม่อยากช่วยเหลือนะแต่มันมากเกินกำลังจริงๆ จึงมาเตือนรุ่นน้องที่จะขึ้นมหาลัยให้ดูเพื่อนดีๆนะ