สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เราอยากมาเล่าเรื่องราวความรักของเรา ชีวิตความรักของเราตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน
เราอยากเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำของเรา ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
สามารถข้ามกระทู้นี้ได้นะคะ แค่เปิดมาอ่านแค่หัวข้อเราก็ดีใจแล้ว ฮ่าๆ
>>เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา ไม่ได้สวยเลิศ แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่จนทนมองไม่ได้ ปัจจุบันนี้เรามีแฟนที่เรารักมาก คบกันมาได้เกือบ 7 เดือน กว่าจะมาได้พบกัน ก็ผ่านความเหงาความเศร้าและเรื่องราวต่างๆมามากมาย
.. ย้อนไปสมัยเด็ก ตอนอยู่เรียนอยู่ชั้น ป .6 เราเป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่า "ความรัก" เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียนดี เรียนได้อันดับต้นๆของห้อง ตอนนั้นเราค่อนข้างเนื้อหอม มีคนมาจีบ เพราะเป็นเด็กที่เรียนดีและทำกิจกรรมโรงเรียน ค่อนข้างเป็นที่น่าสนใจ เรานั้นเป็นผู้หญิงที่เรียกว่าเจ้าชู้ ชอบคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แต่ก็ไม่คิดจริงใจอะไรกับใคร ในวันหนึ่ง เราได้พบกับ "ต่อ" (นามสมมติ) เขาเป็นเด็กที่เข้ามาเรียนใหม่ และด้วยความที่เราเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี ทำให้เราช่วยเหลือเขาทุกอย่าง ช่วยโดยที่เราไม่คิดอะไร คิดแค่เพื่อน จนมาวันหนึ่ง ต่อได้มาขอเบอร์เรา และโทรมาหาเราที่บ้าน โทรมาคุยด้วยทุกวัน ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเค้าต้องการจีบเรา แต่ตอนนั้นที่คุยกับต่อ เราก็คุยกับคนอื่นด้วยเช่นกัน เพื่อนของต่อก็มีมาจีบเรา แล้วตอนนั้นเราก็มีใจที่ลังเล ตอนคุยกับต่ออยู่ เราก็รู้สึกว่าเราชอบต่อ แต่อีกใจหนึ่ง เราก็ชอบเพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่งเช่นกัน "พอล" (นามสมมติ) คือเพื่อนร่วมห้องที่เราก็ชอบเค้า ตอนนั้นเราชอบพอลถึงขั้นเขียนจดหมายไปสารภาพรัก ซึ่งพอลก็เขียนลูกศรย้อนกลับมาในจดหมาย สื่อว่าเค้าก็ชอบเราเหมือนกัน แต่ตอนนั้นด้วยความที่เราไม่รุ้จักความรัก และเป็นคนเจ้าชู้ ทำให้เราคุยทั้ง 2 คน อีกอย่างหนึ่ง คือ เราเป็นคนที่ชอบทำให้คนอื่นมาตามหึงตามหวงเรา ตอนนั้นเราปั่นหัวให้ทั้งต่อและพอลหึงเรา ยิ่งเค้าหึงเราเท่าไร เราก็ยิ่งสนุก ไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกใครทั้งนั้น แต่แล้วเราก็ตกลงเป็นแฟนกับต่อ ด้วยความที่ต่อเทคแคร์ดี สวนพอลเป็นพวกปากแข็ง ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรมาก ทำให้เราไม่แน่ใจ ตอนนั้นด้วยความที่เป้นเด็ก เราเองก็ไม่ได้รักต่อด้วยใจจริง ก็ยังมีชอบคนอื่นและชอบพอลไปด้วย ต่อมา..ก่อนเรียนจบ ต่อได้คุยกับเพื่อนๆให้เราได้ยินอย่างจงใจว่า เค้ามีแฟนเป็นเด็กต่างโรงเรียนน่ารักมาก ชื่อ แพรว ทั้งๆที่เค้าก็คบกับเราอยู่ เมื่อเราได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกหน้าชา ไมไ่ด้เพราะเสียใจแต่เจ็บใจที่เค้าหลอกเรามาตลอด คำว่ารักที่พูดมาเป็นแค่ลมที่ออกจากปาก แต่ด้วยความที่เราเองก็ไมไ่ด้จริงใจกับเค้า ทำให้เราไม่เสียใจ และคิดว่าก็เสมอกันไป เพราะเราเองก็ไม่ได้จริงใจกับเค้าเท่าไร แต่ต่อกลับให้เพื่อนเค้าโทรมาบอกเลิกเรา และเหมือนจะเยาะเย้ยให้เราเสียใจ เค้าคิดว่าเรารักเค้ามาก และตอนนี้เราคงนอนร้องไห้เพราะเค้า ซึ่งตอนนั้นก็แอบขำ เพราว่าเราไมไ่ด้มีความเสียใจให้เค้าซักนิด
..เวลาผ่านไป เราก็เรียนจบ ป.6 เราสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ ส่วนต่อก็อยู่โรงเรียนเดิม เราโสดตลอดเกือบ 2 ปีกว่า ตอนเข้ามาเรียนใหม่ๆ ก็มีชอบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยเหมือนเดิม "ภู" (นามสมมติ) เพิ่อนร่วมห้องของเรา เป็นอีกคนหนึ่งที่เราแอบชอบ ภูเป็นหัวหน้าห้อง เรียนเก่ง เป็นผู้นำ เราแอบชอบภูมาตลอด 1 ปีกว่าๆ ภูเองก็มีท่าทีชอบเรา ทำให้เรามีความหวังมาก วันหนึ่ง..ภูก็ได้มาถามว่าเราชอบใคร เราก็ไม่กล้าบอก เลยเลี่ยงบอกเป็นชื่อเพื่อนอีกคนหนึ่งไป ภูก็มีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย เราก็เลยคิดว่าถึงเวลาที่เราควรจะบอกออกไปตรงๆ เราเลยตัดสินใจบอกภูไปว่าเราแอบชอบภูมาตั้งแต่ ม.1 ตอนนั้นภูก็ดูอึ้งๆและยิ้มๆออกมา หลังจากนั้น ภูก็โทรมาหาทุกเย็นหลังเลิกเรียน ทำเป็นถามการบ้าน ทั้งที่เราก็รู้ว่าเค้ารู้ดีกว่าเราซะอีก แต่เราก็ดีใจ ช่วงนั้นเรามีความสุขที่เค้าก็ชอบเรา เราเลิกชอบคนอื่นไปทั่ว ชอบแต่ภูคนเดียว ต่อมาภูได้ขอเราเป็นแฟน แต่ด้วยความที่ภูเป็นคนค่อนข้างเจ้าชู้ เราเลยยังไม่แน่ใจในตัวเค้า เลยยังไม่ได้ตอบตกลงไป เราคิดว่าจะรอไปอีกซักหน่อย ถ้าเค้ารักเราจริง เค้าต้องรอเราได้ แต่มันก็ไม่ไ่ด้สวยงามอย่างที่หวัง...วันที่เราเจ็บปวดก็มาถึง ภูเป็นนักกีฬาของโรงเรียน และจะมีรุ่นพี่มาคอยดูแล ซึ่งรุ่นพี่คนนั้นเป็นผุ้หญิง พี่คนนั้นเค้าชอบภู และด้วยความใกล้ชิดกันหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ภูได้เดินเคียงข้างพี่คนนั้นมาเปิดตัวว่าเป็นแฟนต่อหน้าต่อตาเรา เพื่อนคนอื่นก็แซวกัน เสียงนั้นมันบีบหัวใจเรามาก วันนั้นเราเสียใจที่ภูทำกับเราแบบนี้ แต่เราก็แอบดีใจที่เราไม่หลวมตัวตอบตกลงกับคนที่ไม่ไ่ด้รักเราจริง ต่อมาเราก็แอบชอบเพื่อนอีกคนหนึ่งในห้อง เราไปสารภาพรักกับเค้าตรงๆ เค้าคนนั้นก็เอาเรื่องที่เราสารภาพรักกับเค้าไปบอกคนอื่นไปทั่ว ทำนองอวดว่าเราไปบอกชอบเค้า แต่เค้าไม่ชอบ ตอนนั้นเราเสียใจมาก ที่เค้าเอาสิ่งที่เราตั้งใจบอกเค้าไม่พูดเล่นพูดอวดโดยที่ไม่คำนึงถึงจิตใจและความรู้สึกของเราเลย ความผิดหวังและความเจ็บปวดจากความรักซ้ำๆกัน ทำให้เรานั้นเหมือนหมดศรัทธาในความรัก เราไม่กล้ารักใครจริงจังอีก คิดว่าคนอย่างเรา ไม่มีใครเค้าอยากจะมารักจริง ...
แต่แล้ว...โชคชะตาก็พลิกผัน จากนั้นเราก็ได้เจอกับคนที่เรารอคอยเค้ามาตลอด จากตอนนั้นที่เราผิดหวังเสียใจ เราก็ไม่ชอบใครจริงจังอีกเลย
เราก็ทำตัวเจ้าชู้ ชอบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยแบบไม่จริงจังเหมือนเดิม แต่เราก็คิดว่า ถ้าวันใดเราเจอคนที่เค้ารักเราจริง "เราจะรักเค้าคนเดียว" แล้วเราก็ได้เจอ
โดยการแนะนำจากเพื่อนสนิทของเรา โดยเราไปดูหนังเป็นกับเพื่อน แล้วเพื่อนก็นัดแฟนมาด้วย คนทีเรารอคอยมาตลอด เค้าเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนเรา
เค้าก็มาดูหนังด้วยเหมือนกัน ตอนนั้นที่เจอ เราก็รู้สึกเฉยๆเพราะเคยเจอกันมา 2-3ครั้งแล้ว แต่ก็เจอแบบไม่ได้คุยกันเลย ตอนนั้น..เรารู้สึกแปลกๆ รู้สึกอบอุ่นที่มีผู้ชายคนนี้อยู่ข้างๆ เราก็รู้สึกแปลกใจกับตัวเองที่รู้สึกแบบนั้น พอกลับบ้านผ่านไป 2 วัน เราเห็นพี่เค้าออนเฟสอยู่ เราเลยตัดสินใจทักไปคุยด้วย
ตอนคุยเราก็รู้สึกดีมากๆ รู้สึกอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก วันต่อมา..เรารอพี่เค้าทักมาทั้งวัน ทั้งที่ก็ไม่รุ้ว่าจะรอทำไม แต่ใจมันรออยู่ตลอดเวลา แล้วเหตุการณ์สุดคาดฝันก็เกิด...พี่เค้าทักมาจริงๆ! เราดีใจมาก ไม่คิดว่าพี่เค้าจะทักมาเลย เราก็คุยกันมาตลอด แลกเปลี่ยนสิ่งต่างๆในชีวิตของแต่ละคน เรียนรู้สิ่งต่างๆของกันและกัน ความคิดที่เราจะไม่มอบหัวใจให้ใคร คนๆนี้กลับเข้ามาลบความคิดนี้ออกไป แต่ด้วยความที่เคยเจอความผิดหวังมา..ทำให้เราไม่กล้าเปิดใจอย่างเต็มที่ เรากลัว..กลัวที่จะต้องเจ็บอีก แต่เค้าก็เล่าให้ฟัง ว่าเค้าก็เคยมีแฟนมาคนเดียวเหมือนกัน และถูกทิ้งไป เค้าเองก็เจ็บมาเหมือนกัน
อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เราตัดสินใจตกลงรับเค้าเป็นแฟน ความจริงใจและความชัดเจนของเค้า ทำให้คนที่คิดว่าคงไม่มีใครมารักจริง กลับมีคนที่เข้ามาอยู่ข้างๆในชีวิต มาเป็นเหมือนครึ่งหนึ่งของกันและกัน รักกันด้วยหัวใจที่จริงใจ เราดีใจมาก ที่ชีวิตของเราได้มาเจอคนดีๆอย่างเค้า
เมื่อก่อน..เราชอบมครคนนั้นคนนี้มาหึงหวงเรา แต่กับแฟนคนปัจจุบัน..เราเปลี่ยนไป เราไม่อยากให้เค้าต้องไม่มาสบายใจเพราะเรา นี่สินะ..ที่เรียกว่า "รัก" จริงๆ
..ตลอดเวลาที่คบกันมา เค้าไม่เคยทำให้เราไม่สบายใจเลย เค้าดูแลเอาใจใส่เหมือนเดิมทุกอย่าง แม้ว่าเวลาจะแปรเปลี่ยนไปเป็นเดือนๆ เราเองก็ไม่รุ้ว่าอนาคตข้างหน้า เราจะยังเหมือนเดิมกันแบบนี้หรือเปล่า แต่เราจะไม่เสียใจเลยที่ได้พบเจอกับเค้า ได้รักเค้า และได้รักกัน...
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้กัน ขอบคุณความรักที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้อบอุ่นหัวใจ ได้รู้จักคำว่า "ความรัก"
* จริงๆเราแอบมาตั้งกระทู้ และแฟนเราไม่เล่นพันทิป เค้าคงไม่รู้ว่าเราตั้งกระทุ้ถึงเค้า ถ้ารู้เขินแย่เลย > <
... สุดท้ายนี้ เราอยากฝากถึงคนที่ผิดหวังในความรัก ไม่สมหวังในความรัก อย่าเพิ่งท้อแท้ใจ สักวัน..คุณต้องได้เจอคนที่เรารักและเค้าก็รักเราจริงอย่างแน่นอน และสำหรับคนที่มีคู่ที่ดี ก็ดูแลเอาใจใส่เค้าให้มากๆ วันเวลาชีวิตมันสั้น อยากทำอะไรให้กันก็ให้รีบทำ รักกันให้มากๆ จนถึงวันที่เราอาจจะไม่รักกันแล้ว หรือจนถึงวันที่เราไม่มีโอกาสหายใจต่อไป ...
{กระทู้เล่าสู่กันฟัง) เพราะอะไรถึงเจอกัน? รักกันไปเมื่อไหร่ ? เพราะอะไรทำให้เรามารักกัน ?
กระทู้นี้เป็นกระทู้ที่เราอยากมาเล่าเรื่องราวความรักของเรา ชีวิตความรักของเราตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบัน
เราอยากเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำของเรา ถ้าผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ
สามารถข้ามกระทู้นี้ได้นะคะ แค่เปิดมาอ่านแค่หัวข้อเราก็ดีใจแล้ว ฮ่าๆ
>>เราเป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หน้าตาธรรมดา ไม่ได้สวยเลิศ แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่จนทนมองไม่ได้ ปัจจุบันนี้เรามีแฟนที่เรารักมาก คบกันมาได้เกือบ 7 เดือน กว่าจะมาได้พบกัน ก็ผ่านความเหงาความเศร้าและเรื่องราวต่างๆมามากมาย
.. ย้อนไปสมัยเด็ก ตอนอยู่เรียนอยู่ชั้น ป .6 เราเป็นคนที่ไม่รู้จักคำว่า "ความรัก" เราเป็นเด็กที่ค่อนข้างเรียนดี เรียนได้อันดับต้นๆของห้อง ตอนนั้นเราค่อนข้างเนื้อหอม มีคนมาจีบ เพราะเป็นเด็กที่เรียนดีและทำกิจกรรมโรงเรียน ค่อนข้างเป็นที่น่าสนใจ เรานั้นเป็นผู้หญิงที่เรียกว่าเจ้าชู้ ชอบคนนั้นคนนี้ไปทั่ว แต่ก็ไม่คิดจริงใจอะไรกับใคร ในวันหนึ่ง เราได้พบกับ "ต่อ" (นามสมมติ) เขาเป็นเด็กที่เข้ามาเรียนใหม่ และด้วยความที่เราเป็นคนที่มีมนุษยสัมพันธ์ดี ทำให้เราช่วยเหลือเขาทุกอย่าง ช่วยโดยที่เราไม่คิดอะไร คิดแค่เพื่อน จนมาวันหนึ่ง ต่อได้มาขอเบอร์เรา และโทรมาหาเราที่บ้าน โทรมาคุยด้วยทุกวัน ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเค้าต้องการจีบเรา แต่ตอนนั้นที่คุยกับต่อ เราก็คุยกับคนอื่นด้วยเช่นกัน เพื่อนของต่อก็มีมาจีบเรา แล้วตอนนั้นเราก็มีใจที่ลังเล ตอนคุยกับต่ออยู่ เราก็รู้สึกว่าเราชอบต่อ แต่อีกใจหนึ่ง เราก็ชอบเพื่อนร่วมห้องอีกคนหนึ่งเช่นกัน "พอล" (นามสมมติ) คือเพื่อนร่วมห้องที่เราก็ชอบเค้า ตอนนั้นเราชอบพอลถึงขั้นเขียนจดหมายไปสารภาพรัก ซึ่งพอลก็เขียนลูกศรย้อนกลับมาในจดหมาย สื่อว่าเค้าก็ชอบเราเหมือนกัน แต่ตอนนั้นด้วยความที่เราไม่รุ้จักความรัก และเป็นคนเจ้าชู้ ทำให้เราคุยทั้ง 2 คน อีกอย่างหนึ่ง คือ เราเป็นคนที่ชอบทำให้คนอื่นมาตามหึงตามหวงเรา ตอนนั้นเราปั่นหัวให้ทั้งต่อและพอลหึงเรา ยิ่งเค้าหึงเราเท่าไร เราก็ยิ่งสนุก ไม่ได้คำนึงถึงความรู้สึกใครทั้งนั้น แต่แล้วเราก็ตกลงเป็นแฟนกับต่อ ด้วยความที่ต่อเทคแคร์ดี สวนพอลเป็นพวกปากแข็ง ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไรมาก ทำให้เราไม่แน่ใจ ตอนนั้นด้วยความที่เป้นเด็ก เราเองก็ไม่ได้รักต่อด้วยใจจริง ก็ยังมีชอบคนอื่นและชอบพอลไปด้วย ต่อมา..ก่อนเรียนจบ ต่อได้คุยกับเพื่อนๆให้เราได้ยินอย่างจงใจว่า เค้ามีแฟนเป็นเด็กต่างโรงเรียนน่ารักมาก ชื่อ แพรว ทั้งๆที่เค้าก็คบกับเราอยู่ เมื่อเราได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกหน้าชา ไมไ่ด้เพราะเสียใจแต่เจ็บใจที่เค้าหลอกเรามาตลอด คำว่ารักที่พูดมาเป็นแค่ลมที่ออกจากปาก แต่ด้วยความที่เราเองก็ไมไ่ด้จริงใจกับเค้า ทำให้เราไม่เสียใจ และคิดว่าก็เสมอกันไป เพราะเราเองก็ไม่ได้จริงใจกับเค้าเท่าไร แต่ต่อกลับให้เพื่อนเค้าโทรมาบอกเลิกเรา และเหมือนจะเยาะเย้ยให้เราเสียใจ เค้าคิดว่าเรารักเค้ามาก และตอนนี้เราคงนอนร้องไห้เพราะเค้า ซึ่งตอนนั้นก็แอบขำ เพราว่าเราไมไ่ด้มีความเสียใจให้เค้าซักนิด
..เวลาผ่านไป เราก็เรียนจบ ป.6 เราสอบเข้าโรงเรียนประจำจังหวัดได้ ส่วนต่อก็อยู่โรงเรียนเดิม เราโสดตลอดเกือบ 2 ปีกว่า ตอนเข้ามาเรียนใหม่ๆ ก็มีชอบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยเหมือนเดิม "ภู" (นามสมมติ) เพิ่อนร่วมห้องของเรา เป็นอีกคนหนึ่งที่เราแอบชอบ ภูเป็นหัวหน้าห้อง เรียนเก่ง เป็นผู้นำ เราแอบชอบภูมาตลอด 1 ปีกว่าๆ ภูเองก็มีท่าทีชอบเรา ทำให้เรามีความหวังมาก วันหนึ่ง..ภูก็ได้มาถามว่าเราชอบใคร เราก็ไม่กล้าบอก เลยเลี่ยงบอกเป็นชื่อเพื่อนอีกคนหนึ่งไป ภูก็มีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย เราก็เลยคิดว่าถึงเวลาที่เราควรจะบอกออกไปตรงๆ เราเลยตัดสินใจบอกภูไปว่าเราแอบชอบภูมาตั้งแต่ ม.1 ตอนนั้นภูก็ดูอึ้งๆและยิ้มๆออกมา หลังจากนั้น ภูก็โทรมาหาทุกเย็นหลังเลิกเรียน ทำเป็นถามการบ้าน ทั้งที่เราก็รู้ว่าเค้ารู้ดีกว่าเราซะอีก แต่เราก็ดีใจ ช่วงนั้นเรามีความสุขที่เค้าก็ชอบเรา เราเลิกชอบคนอื่นไปทั่ว ชอบแต่ภูคนเดียว ต่อมาภูได้ขอเราเป็นแฟน แต่ด้วยความที่ภูเป็นคนค่อนข้างเจ้าชู้ เราเลยยังไม่แน่ใจในตัวเค้า เลยยังไม่ได้ตอบตกลงไป เราคิดว่าจะรอไปอีกซักหน่อย ถ้าเค้ารักเราจริง เค้าต้องรอเราได้ แต่มันก็ไม่ไ่ด้สวยงามอย่างที่หวัง...วันที่เราเจ็บปวดก็มาถึง ภูเป็นนักกีฬาของโรงเรียน และจะมีรุ่นพี่มาคอยดูแล ซึ่งรุ่นพี่คนนั้นเป็นผุ้หญิง พี่คนนั้นเค้าชอบภู และด้วยความใกล้ชิดกันหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ภูได้เดินเคียงข้างพี่คนนั้นมาเปิดตัวว่าเป็นแฟนต่อหน้าต่อตาเรา เพื่อนคนอื่นก็แซวกัน เสียงนั้นมันบีบหัวใจเรามาก วันนั้นเราเสียใจที่ภูทำกับเราแบบนี้ แต่เราก็แอบดีใจที่เราไม่หลวมตัวตอบตกลงกับคนที่ไม่ไ่ด้รักเราจริง ต่อมาเราก็แอบชอบเพื่อนอีกคนหนึ่งในห้อง เราไปสารภาพรักกับเค้าตรงๆ เค้าคนนั้นก็เอาเรื่องที่เราสารภาพรักกับเค้าไปบอกคนอื่นไปทั่ว ทำนองอวดว่าเราไปบอกชอบเค้า แต่เค้าไม่ชอบ ตอนนั้นเราเสียใจมาก ที่เค้าเอาสิ่งที่เราตั้งใจบอกเค้าไม่พูดเล่นพูดอวดโดยที่ไม่คำนึงถึงจิตใจและความรู้สึกของเราเลย ความผิดหวังและความเจ็บปวดจากความรักซ้ำๆกัน ทำให้เรานั้นเหมือนหมดศรัทธาในความรัก เราไม่กล้ารักใครจริงจังอีก คิดว่าคนอย่างเรา ไม่มีใครเค้าอยากจะมารักจริง ...
แต่แล้ว...โชคชะตาก็พลิกผัน จากนั้นเราก็ได้เจอกับคนที่เรารอคอยเค้ามาตลอด จากตอนนั้นที่เราผิดหวังเสียใจ เราก็ไม่ชอบใครจริงจังอีกเลย
เราก็ทำตัวเจ้าชู้ ชอบคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยแบบไม่จริงจังเหมือนเดิม แต่เราก็คิดว่า ถ้าวันใดเราเจอคนที่เค้ารักเราจริง "เราจะรักเค้าคนเดียว" แล้วเราก็ได้เจอ
โดยการแนะนำจากเพื่อนสนิทของเรา โดยเราไปดูหนังเป็นกับเพื่อน แล้วเพื่อนก็นัดแฟนมาด้วย คนทีเรารอคอยมาตลอด เค้าเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนเรา
เค้าก็มาดูหนังด้วยเหมือนกัน ตอนนั้นที่เจอ เราก็รู้สึกเฉยๆเพราะเคยเจอกันมา 2-3ครั้งแล้ว แต่ก็เจอแบบไม่ได้คุยกันเลย ตอนนั้น..เรารู้สึกแปลกๆ รู้สึกอบอุ่นที่มีผู้ชายคนนี้อยู่ข้างๆ เราก็รู้สึกแปลกใจกับตัวเองที่รู้สึกแบบนั้น พอกลับบ้านผ่านไป 2 วัน เราเห็นพี่เค้าออนเฟสอยู่ เราเลยตัดสินใจทักไปคุยด้วย
ตอนคุยเราก็รู้สึกดีมากๆ รู้สึกอบอุ่นในใจอย่างบอกไม่ถูก วันต่อมา..เรารอพี่เค้าทักมาทั้งวัน ทั้งที่ก็ไม่รุ้ว่าจะรอทำไม แต่ใจมันรออยู่ตลอดเวลา แล้วเหตุการณ์สุดคาดฝันก็เกิด...พี่เค้าทักมาจริงๆ! เราดีใจมาก ไม่คิดว่าพี่เค้าจะทักมาเลย เราก็คุยกันมาตลอด แลกเปลี่ยนสิ่งต่างๆในชีวิตของแต่ละคน เรียนรู้สิ่งต่างๆของกันและกัน ความคิดที่เราจะไม่มอบหัวใจให้ใคร คนๆนี้กลับเข้ามาลบความคิดนี้ออกไป แต่ด้วยความที่เคยเจอความผิดหวังมา..ทำให้เราไม่กล้าเปิดใจอย่างเต็มที่ เรากลัว..กลัวที่จะต้องเจ็บอีก แต่เค้าก็เล่าให้ฟัง ว่าเค้าก็เคยมีแฟนมาคนเดียวเหมือนกัน และถูกทิ้งไป เค้าเองก็เจ็บมาเหมือนกัน
อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เราตัดสินใจตกลงรับเค้าเป็นแฟน ความจริงใจและความชัดเจนของเค้า ทำให้คนที่คิดว่าคงไม่มีใครมารักจริง กลับมีคนที่เข้ามาอยู่ข้างๆในชีวิต มาเป็นเหมือนครึ่งหนึ่งของกันและกัน รักกันด้วยหัวใจที่จริงใจ เราดีใจมาก ที่ชีวิตของเราได้มาเจอคนดีๆอย่างเค้า
เมื่อก่อน..เราชอบมครคนนั้นคนนี้มาหึงหวงเรา แต่กับแฟนคนปัจจุบัน..เราเปลี่ยนไป เราไม่อยากให้เค้าต้องไม่มาสบายใจเพราะเรา นี่สินะ..ที่เรียกว่า "รัก" จริงๆ
..ตลอดเวลาที่คบกันมา เค้าไม่เคยทำให้เราไม่สบายใจเลย เค้าดูแลเอาใจใส่เหมือนเดิมทุกอย่าง แม้ว่าเวลาจะแปรเปลี่ยนไปเป็นเดือนๆ เราเองก็ไม่รุ้ว่าอนาคตข้างหน้า เราจะยังเหมือนเดิมกันแบบนี้หรือเปล่า แต่เราจะไม่เสียใจเลยที่ได้พบเจอกับเค้า ได้รักเค้า และได้รักกัน...
ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำให้กัน ขอบคุณความรักที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้อบอุ่นหัวใจ ได้รู้จักคำว่า "ความรัก"
* จริงๆเราแอบมาตั้งกระทู้ และแฟนเราไม่เล่นพันทิป เค้าคงไม่รู้ว่าเราตั้งกระทุ้ถึงเค้า ถ้ารู้เขินแย่เลย > <
... สุดท้ายนี้ เราอยากฝากถึงคนที่ผิดหวังในความรัก ไม่สมหวังในความรัก อย่าเพิ่งท้อแท้ใจ สักวัน..คุณต้องได้เจอคนที่เรารักและเค้าก็รักเราจริงอย่างแน่นอน และสำหรับคนที่มีคู่ที่ดี ก็ดูแลเอาใจใส่เค้าให้มากๆ วันเวลาชีวิตมันสั้น อยากทำอะไรให้กันก็ให้รีบทำ รักกันให้มากๆ จนถึงวันที่เราอาจจะไม่รักกันแล้ว หรือจนถึงวันที่เราไม่มีโอกาสหายใจต่อไป ...