เราคุยกับพี่ผู้ชายคนนึงมาปีกว่าได้คะ ช่วงหลังมานี้วันนึงเราคุยกันน้อยลงมาก หรือจะบอกว่ามีแต่เราที่พยายามก็ได้มั๊งคะ
ถามธุระไปกว่าจะตอบ จะเล่าอะไรให้ฟังเค้าก็ยุ่งตลอด
โทรไปกว่าจะรับไม่ต่ำกว่า 2 ครั้ง ถ้าเราไม่ส่งข้อความไปบอกว่าจะคุยเรื่องนี้ ๆ เค้าก็ไม่รับ แล้วไม่โทรกลับ
ไม่ใช่เราไม่ยุ่งนะคะ เราเรียนสองมหาวิทยาลัย เรียนพิเศษ มีjobพิเศษ
แต่เราก็เฝ้าถามว่าทำไมสิ่งที่เราคิดสิ่งที่เราแพลนไว้ เราถึงสามารถทำทุกอย่างเพื่อเค้าได้
เรารู้คะ ว่าความสำคัญของเรามันน้อยลง TT เค้ารักเรารึเปล่า เราก็ยังไม่รู้
แต่บอกตรงๆ เราพยายามจะทัมใจ แต่ยอมรับว่ายังทัมใจไม่ได้
เพื่อนๆ มีวิธีเตรียมรับมือกับความเสียใจยังไงกันบ้าง
ถามธุระไปกว่าจะตอบ จะเล่าอะไรให้ฟังเค้าก็ยุ่งตลอด
โทรไปกว่าจะรับไม่ต่ำกว่า 2 ครั้ง ถ้าเราไม่ส่งข้อความไปบอกว่าจะคุยเรื่องนี้ ๆ เค้าก็ไม่รับ แล้วไม่โทรกลับ
ไม่ใช่เราไม่ยุ่งนะคะ เราเรียนสองมหาวิทยาลัย เรียนพิเศษ มีjobพิเศษ
แต่เราก็เฝ้าถามว่าทำไมสิ่งที่เราคิดสิ่งที่เราแพลนไว้ เราถึงสามารถทำทุกอย่างเพื่อเค้าได้
เรารู้คะ ว่าความสำคัญของเรามันน้อยลง TT เค้ารักเรารึเปล่า เราก็ยังไม่รู้
แต่บอกตรงๆ เราพยายามจะทัมใจ แต่ยอมรับว่ายังทัมใจไม่ได้