มาเริ่มกันเลยดีกว่าครับ คือผมมีแฟนอยู่คนนึงเราคบกันมาปีกว่าๆแล้ว ตัวผมเองก็ธรรมดาไม่ได้มีอะไรพิเศษฐานะก็ธรรมดาไม่ได้รวย(ไม่เข้าขั้นปลานกลางด้วยซ้ำ) อ้วนด้วยที่สำคัญ 555
ผมเป็นคนแบบว่า แฟนจะไปไหนอะไรยังไงก็ตามสบายครับ ควรไปก็ให้ไปไม่ขัด อันไหนไม่ควรก็ห้ามแต่ถ้ายังดือจะไปก็เตือนก็บอกให้ระวังตัวไว้บ้างดูแลตัวเอง จะไปนั่นไปนี้ไปไหนไปได้หมดผมไม่
ว่าที่สำคัญผมไม่เคยโกรธ งอน เธอในเรื่องปกติ ทั่วไป เช่นหายไปเงียบๆ ไปไหนไม่บอก ทำอะไรที่ขัดใจ เรื่องซื้อของ นะบางอย่างผมเห็นสมควรผมก็จะซื้อให้ แต่บางอย่างมันแบบยังไงอะมีแล้วจะเอา
อีก(ที่สำคัญมีเยอะด้วย) คือกระเป๋า วันนั้น ผมก็ไปช๊อปกับเธอแล้วก็เพื่อนเธอ เธอก็เดินไปในร้านเสื้อผ้า โอเคผมก็ยืนรอ (นานอยู่) ผมก็เฉยๆไม่ได้บ่นอะไร เพราะว่านานๆจะมาทีเงินที่ซื้อเสื้อก็ไม่ใช่เงิน
ผมเธอซื้อเอง (แต่ในใจก็ไม่อยากให้ซื้อสักเท่าไร เพราะเธอบอกเองว่ามีเยอะล้นตู้แล้ว ผมก็เลยเฉยไม่อยากขัดแล้วขัดไปก็ดิ้อซื้ออยู่ดี แต่เข้าใจก็ผู้หญิงนี่ แต่เสื่อเธอเยอะแบบว่าใส่ทั้งเดือนไม่ต้องซักยังพอ)
หลังจากนั้นก็ เดินไปซื้อของในหลานก็ออกกันคนละครึ่ง ก็โอเคไม่ได้ ซีเลียว(ด) อะไร เต็มใจจะซื้อให้ พอเดินไปเดินมาไปเจอกระเป๋า เธอก็เดินไปดู ด้วยความที่ผมยืนรอเธอนานแล้วก็เดินตามเธอมา
ตลอด ชมใ ผมก็รู้สึกเมื่อย ผมก็เลยย่อตัวลงเอามือไปจับเข่า ตอนนั้นเองเธอหันมาขอเงินผมไปซื้อกระเป๋า ผมก็ไม่รู้ละกระเป๋าราคาเท่าไร ผมก็บอกว่าก็เดินมาเอาซิ (เสียงแบบกำลังบิดขี้เกียด) เธอคงไม่ได้
ยินบวกกับเห็นท่าทางผมเหมือนคนเหนื่อยใจ ก็หันกลับไปแล้วก็พูดว่าจ่ายเองก็ได้ เอาละเริ่มละ ผมก็รู้ละว่าเธอเปลี่ยนไปละ จากเดินจับมือ เดินใกล้ๆเดินไปคุยไปก็ เริ่มเดินห่างๆ เริ่มไม่พูดกับผม หลัง
จากนั้นก็เดินทางกลับด้วยรถโดยสาร เธอแทบจะไม่พูดกับผมเลย (กระเป๋าใบละ 300 มั้งคับแต่ที่ผมเห็นเธอมีเยอะแล้ว ในใจก็ไม่อยากให้ซื้อ แต่ก็ ผญ. อีกแหละ) พอกลับถึงบ้านก็เงียบไม่ยอมคุยไม่พูด
ไม่อะไร ผมก็รู้ละ แต่ผมเบื่อกับการกระทำแบบนี้ของเธอ ที่อะไรนิดก็งอน แล้วผมพูดแล้วว่าให้มาเอาแต่ไม่ได้ยินแล้วก็ด่วนตัดสินใจ แล้วก็งอน คราวนี้ผมเลยกะว่าจะเอาเงินใส่ไว้ในถุงเสื้อเธอที่เธอซื้อมา
ตอนแรกแล้วก็กลับบ้านให้เธอเจอเอง แต่เธอดันเจอก่อนผมกลบแล้วก็เอาเงินโยนใส่ผมแล้วบอกไม่เอา อ้าวยังไงพอหยิบให้ไม่เอา เฮ่อออออยาวๆเลยผม ผมก็พยามถามเธอว่าทำไม เธอก็บอกว่า "ทำไมไม่
เป็นเหมือนแฟนคนอื่นบ้าง ที่เวลาเดินห้างเดินอะไร ไม่ถามว่าเอานั่นไหมนี่ไหม" (โดยส่วนตัวผมก็ไม่อยากให้ซื้อสักเท่าไรเพราะที่มีอยู่ก็มีจนล้นแล้ว + กับผมเป็นคนนิดสัยนิ่งๆแบบนี้ด้วยไม่ค่อยถามไม่
โรแมนติกอะไรมา เอาใจไม่เก่งว่าง่ายๆ) ตอนนั้นเลยคิดว่า พูดแบบนี้อยากให้เหมือนใครทำไม คนทุกคนต่างมีข้อดีข้อเสีย นิสัย การเป็นอยู่ต่างกันไป จะให้เหมือนคนอื่นหาคนที่เป็นแบบที่เธอต้องการไม่
ง่ายกว่าหรอถ้าจะเปลี่ยนคนๆหนึ่งจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างนี้ ผมก็รู้สึกไม่ชอบนะที่เธอพูดออกมาแบบนั้นแต่ก็แค่พักเดียว ผมก็ลืมมันไป ผมเป็นคนแบบว่า อะไรที่ไม่ดีทำลายความรู้สึกก็จะลืมๆมันไป ไม่ค่อยเก็บมาคิดแค่รู้ว่ามีอยู่ก็พอ (แต่เรื่องทำนองนี้มันเยะมากจนผมต้องมาระบาย) พออีกไม่กี่วันเธอเดินไปเห็นกระเป๋าใน 7-11 ราคาแค่ 69 หรือ 79 ไม่รู้จำไม่ได้ เอาอีกแล้ว อยากได้อีกแล้ว ตอนนั้นเป็นตอนนั้นกำลังรอโต๊ะร้านสเต็กว่าง (ไปกินกับเพื่อนๆผมแล้วผมชวนเธอไป) ตอนนั้นผมมีเงินในกระเป๋าแค่พอกินสเต็กชินเดียว ผมก็เลยบอกว่าวันหลังจะซื้อให้ ก็โอเคแต่ก็อาการก็มีนิดๆ แบบนี้ควรทำยังไงดีครับกับนิดสัยเดิมๆของเธอดีครับที่พูด ที่อธิบายเท่าไร ก็ไม่ยอมจะเข้าใจเท่าไร คำตอบเธอ "ก็ผญ.ก็แบบนี้ "
ปล.คำอธิบายผมคือ "อะไรที่มีอยู่แล้วก็ใช้ให้มันคุ้มค่ากับเงินที่เสียไป ซื้อมาเยอะก็ใช้ไม่หมด เสื้อตั้งแต่คบกันมายังไม่เห็นใส่ครบทุกตัว กระเป๋าก็ไม่ครบทุกใบ มีเยอะแล้วพอมั่งก็ได้เงินส่วนนี้ยังใช้ประโชน์อย่างอื่นได้อีกเยอะ"
ปล2. ผมไม่ได้พลาดพลิงถรึงผมหญิงคนไหนนะครับเป็นเรื่องของผมกับแฟนผม เรื่องช๊อปเรื่องชอบซื้อของ เรื่องปกติ แต่กับฐานะแล้วการเงินของผมเป็นแบบนี้ผมก็สู้ไม่ไหวนะครับ
แต่ว่าผมรักเธอมากนะครับ หลายๆสิ่งหลายๆอย่างตั้งแต่คบกันมาเธอก็ดีมากนะครับ แต่เรื่องงี่เง่านีผม เอิ่มแบบว่าไม่ชอบสักเท่าไรรู้สึกว่าไรสาระไปไหมบางที
แฟนเป็นแบบนี้ผมควรปรับตัวหรืออย่างไรดีครับ
ผมเป็นคนแบบว่า แฟนจะไปไหนอะไรยังไงก็ตามสบายครับ ควรไปก็ให้ไปไม่ขัด อันไหนไม่ควรก็ห้ามแต่ถ้ายังดือจะไปก็เตือนก็บอกให้ระวังตัวไว้บ้างดูแลตัวเอง จะไปนั่นไปนี้ไปไหนไปได้หมดผมไม่
ว่าที่สำคัญผมไม่เคยโกรธ งอน เธอในเรื่องปกติ ทั่วไป เช่นหายไปเงียบๆ ไปไหนไม่บอก ทำอะไรที่ขัดใจ เรื่องซื้อของ นะบางอย่างผมเห็นสมควรผมก็จะซื้อให้ แต่บางอย่างมันแบบยังไงอะมีแล้วจะเอา
อีก(ที่สำคัญมีเยอะด้วย) คือกระเป๋า วันนั้น ผมก็ไปช๊อปกับเธอแล้วก็เพื่อนเธอ เธอก็เดินไปในร้านเสื้อผ้า โอเคผมก็ยืนรอ (นานอยู่) ผมก็เฉยๆไม่ได้บ่นอะไร เพราะว่านานๆจะมาทีเงินที่ซื้อเสื้อก็ไม่ใช่เงิน
ผมเธอซื้อเอง (แต่ในใจก็ไม่อยากให้ซื้อสักเท่าไร เพราะเธอบอกเองว่ามีเยอะล้นตู้แล้ว ผมก็เลยเฉยไม่อยากขัดแล้วขัดไปก็ดิ้อซื้ออยู่ดี แต่เข้าใจก็ผู้หญิงนี่ แต่เสื่อเธอเยอะแบบว่าใส่ทั้งเดือนไม่ต้องซักยังพอ)
หลังจากนั้นก็ เดินไปซื้อของในหลานก็ออกกันคนละครึ่ง ก็โอเคไม่ได้ ซีเลียว(ด) อะไร เต็มใจจะซื้อให้ พอเดินไปเดินมาไปเจอกระเป๋า เธอก็เดินไปดู ด้วยความที่ผมยืนรอเธอนานแล้วก็เดินตามเธอมา
ตลอด ชมใ ผมก็รู้สึกเมื่อย ผมก็เลยย่อตัวลงเอามือไปจับเข่า ตอนนั้นเองเธอหันมาขอเงินผมไปซื้อกระเป๋า ผมก็ไม่รู้ละกระเป๋าราคาเท่าไร ผมก็บอกว่าก็เดินมาเอาซิ (เสียงแบบกำลังบิดขี้เกียด) เธอคงไม่ได้
ยินบวกกับเห็นท่าทางผมเหมือนคนเหนื่อยใจ ก็หันกลับไปแล้วก็พูดว่าจ่ายเองก็ได้ เอาละเริ่มละ ผมก็รู้ละว่าเธอเปลี่ยนไปละ จากเดินจับมือ เดินใกล้ๆเดินไปคุยไปก็ เริ่มเดินห่างๆ เริ่มไม่พูดกับผม หลัง
จากนั้นก็เดินทางกลับด้วยรถโดยสาร เธอแทบจะไม่พูดกับผมเลย (กระเป๋าใบละ 300 มั้งคับแต่ที่ผมเห็นเธอมีเยอะแล้ว ในใจก็ไม่อยากให้ซื้อ แต่ก็ ผญ. อีกแหละ) พอกลับถึงบ้านก็เงียบไม่ยอมคุยไม่พูด
ไม่อะไร ผมก็รู้ละ แต่ผมเบื่อกับการกระทำแบบนี้ของเธอ ที่อะไรนิดก็งอน แล้วผมพูดแล้วว่าให้มาเอาแต่ไม่ได้ยินแล้วก็ด่วนตัดสินใจ แล้วก็งอน คราวนี้ผมเลยกะว่าจะเอาเงินใส่ไว้ในถุงเสื้อเธอที่เธอซื้อมา
ตอนแรกแล้วก็กลับบ้านให้เธอเจอเอง แต่เธอดันเจอก่อนผมกลบแล้วก็เอาเงินโยนใส่ผมแล้วบอกไม่เอา อ้าวยังไงพอหยิบให้ไม่เอา เฮ่อออออยาวๆเลยผม ผมก็พยามถามเธอว่าทำไม เธอก็บอกว่า "ทำไมไม่
เป็นเหมือนแฟนคนอื่นบ้าง ที่เวลาเดินห้างเดินอะไร ไม่ถามว่าเอานั่นไหมนี่ไหม" (โดยส่วนตัวผมก็ไม่อยากให้ซื้อสักเท่าไรเพราะที่มีอยู่ก็มีจนล้นแล้ว + กับผมเป็นคนนิดสัยนิ่งๆแบบนี้ด้วยไม่ค่อยถามไม่
โรแมนติกอะไรมา เอาใจไม่เก่งว่าง่ายๆ) ตอนนั้นเลยคิดว่า พูดแบบนี้อยากให้เหมือนใครทำไม คนทุกคนต่างมีข้อดีข้อเสีย นิสัย การเป็นอยู่ต่างกันไป จะให้เหมือนคนอื่นหาคนที่เป็นแบบที่เธอต้องการไม่
ง่ายกว่าหรอถ้าจะเปลี่ยนคนๆหนึ่งจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างนี้ ผมก็รู้สึกไม่ชอบนะที่เธอพูดออกมาแบบนั้นแต่ก็แค่พักเดียว ผมก็ลืมมันไป ผมเป็นคนแบบว่า อะไรที่ไม่ดีทำลายความรู้สึกก็จะลืมๆมันไป ไม่ค่อยเก็บมาคิดแค่รู้ว่ามีอยู่ก็พอ (แต่เรื่องทำนองนี้มันเยะมากจนผมต้องมาระบาย) พออีกไม่กี่วันเธอเดินไปเห็นกระเป๋าใน 7-11 ราคาแค่ 69 หรือ 79 ไม่รู้จำไม่ได้ เอาอีกแล้ว อยากได้อีกแล้ว ตอนนั้นเป็นตอนนั้นกำลังรอโต๊ะร้านสเต็กว่าง (ไปกินกับเพื่อนๆผมแล้วผมชวนเธอไป) ตอนนั้นผมมีเงินในกระเป๋าแค่พอกินสเต็กชินเดียว ผมก็เลยบอกว่าวันหลังจะซื้อให้ ก็โอเคแต่ก็อาการก็มีนิดๆ แบบนี้ควรทำยังไงดีครับกับนิดสัยเดิมๆของเธอดีครับที่พูด ที่อธิบายเท่าไร ก็ไม่ยอมจะเข้าใจเท่าไร คำตอบเธอ "ก็ผญ.ก็แบบนี้ "
ปล.คำอธิบายผมคือ "อะไรที่มีอยู่แล้วก็ใช้ให้มันคุ้มค่ากับเงินที่เสียไป ซื้อมาเยอะก็ใช้ไม่หมด เสื้อตั้งแต่คบกันมายังไม่เห็นใส่ครบทุกตัว กระเป๋าก็ไม่ครบทุกใบ มีเยอะแล้วพอมั่งก็ได้เงินส่วนนี้ยังใช้ประโชน์อย่างอื่นได้อีกเยอะ"
ปล2. ผมไม่ได้พลาดพลิงถรึงผมหญิงคนไหนนะครับเป็นเรื่องของผมกับแฟนผม เรื่องช๊อปเรื่องชอบซื้อของ เรื่องปกติ แต่กับฐานะแล้วการเงินของผมเป็นแบบนี้ผมก็สู้ไม่ไหวนะครับ
แต่ว่าผมรักเธอมากนะครับ หลายๆสิ่งหลายๆอย่างตั้งแต่คบกันมาเธอก็ดีมากนะครับ แต่เรื่องงี่เง่านีผม เอิ่มแบบว่าไม่ชอบสักเท่าไรรู้สึกว่าไรสาระไปไหมบางที