Into the Woods
ให้ 6.8/10 เป็นหนัง Musical จากค่าย Disney ที่นำเอานิทาน 4 เรื่องในฉบับของ Brothers Grimm ทั้งหนูน้อยหมวกแดง แจ็คผู้ฆ่ายักษ์ ซินเดอเรลล่า และราพันเซลมาผูกรวมเข้าไว้เป็นเรื่องเดียวกัน ซึ่งล่าสุดก็ยังเข้าชิงรางวัลออสการ์สาขา Best Supporting Actress (Meryl Streep), Best Production Design และ Best Costume Design อีกด้วย
ในเมื่อ Genre ของหนังเป็น Musical เพราะฉะนั้นหนังทั้งเรื่องจึงดำเนินการเล่าด้วยเสียงเพลงเป็นซะส่วนใหญ่ในรูปแบบการแสดงละครเวที เพลงทุกเพลงจึงเป็นบทสนทนา ไม่ได้เป็นเพลงแบบเรื่อง Begin Again หรือ God Help the Girl ที่ฟังเพราะติดหูจนต้องกลับบ้านมาเปิดฟังซ้ำ แต่ก็ให้ความบันเทิงหากจะฟังถึงการเล่นคำประติดประต่อที่คล้องจองกัน ซึ่งนักแสดงทุกคนมีน้ำเสียงที่ใสมาก
ทางด้านเนื้อเรื่องถือว่าธรรมดาๆเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรให้ตื่นเต้นเซอร์ไพรส์หรือดึงความสนใจให้อยากที่จะติดตามต่อ แต่ก็ดูได้เรื่อยๆ มีมุกตลกๆน่ารักๆบ้างเล็กน้อย ระหว่างชมมีคนลุกออกจากโรงไปกลุ่มหนึ่งแล้วไม่กลับมาอีกเลย หนังมีจังหวะช่วงหนึ่งที่ทำให้คิดว่าจบแล้ว จนเกือบเตรียมตัวลุกออกจากโรง แต่หนังก็ยังอุตส่ายืดออกไปอีกหนึ่งขยัก ซึ่งในขยักนี้ส่วนตัวแล้วคือความทรมานที่ต้องสู้ดิ้นรนกับอาการง่วงนอน ขยักหลังนี้จึงทำให้หนังมันยาวเกินไปนิดนึง
สิ่งที่ชอบมากที่สุดและทำให้หนังเรื่องนี้มีสีสันก็คือ เจ้าชายทั้ง 2 คนในเรื่องที่แสดงโดย Chris Pine และ Billy Magnussen ซึ่งมีบุคลิกค่อนข้างเกรียนเสียดสีสูตรผู้ชายหล่อผมบลอนด์ที่คิดน้อย และขี้เก๊ก โชว์ของทั้ง 2 คนในเพลง Agony จึงคือสิ่งที่ดีงามที่สุดของเรื่อง
ปล. นี่เป็นการให้คะแนนจากความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้น ซึ่งแต่ละคนมีมุมมอง ความชอบ ความคิดต่างกัน ซึ่งเมื่อคุณไปดูแล้วคุณอาจจะชอบหรือไม่ชอบก็ได้ค่ะ (แค่รักการดูหนังและอยากจะแชร์แลกเปลี่ยนความเห็นให้คนชอบดูหนังมาคุยกัน ไม่มีอะไรถูกหรือผิด ทุกคนไม่จำเป็นต้องมีความคิดเห็นเหมือนกันค่ะ)
สามารถอ่าน Review หนังเรื่องอื่นๆได้ที่เพจ Movies Stalker ค่ะ
https://www.facebook.com/MoviesStalker
[CR] รีวิวหนังเรื่อง Into the Woods
ให้ 6.8/10 เป็นหนัง Musical จากค่าย Disney ที่นำเอานิทาน 4 เรื่องในฉบับของ Brothers Grimm ทั้งหนูน้อยหมวกแดง แจ็คผู้ฆ่ายักษ์ ซินเดอเรลล่า และราพันเซลมาผูกรวมเข้าไว้เป็นเรื่องเดียวกัน ซึ่งล่าสุดก็ยังเข้าชิงรางวัลออสการ์สาขา Best Supporting Actress (Meryl Streep), Best Production Design และ Best Costume Design อีกด้วย
ในเมื่อ Genre ของหนังเป็น Musical เพราะฉะนั้นหนังทั้งเรื่องจึงดำเนินการเล่าด้วยเสียงเพลงเป็นซะส่วนใหญ่ในรูปแบบการแสดงละครเวที เพลงทุกเพลงจึงเป็นบทสนทนา ไม่ได้เป็นเพลงแบบเรื่อง Begin Again หรือ God Help the Girl ที่ฟังเพราะติดหูจนต้องกลับบ้านมาเปิดฟังซ้ำ แต่ก็ให้ความบันเทิงหากจะฟังถึงการเล่นคำประติดประต่อที่คล้องจองกัน ซึ่งนักแสดงทุกคนมีน้ำเสียงที่ใสมาก
ทางด้านเนื้อเรื่องถือว่าธรรมดาๆเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรให้ตื่นเต้นเซอร์ไพรส์หรือดึงความสนใจให้อยากที่จะติดตามต่อ แต่ก็ดูได้เรื่อยๆ มีมุกตลกๆน่ารักๆบ้างเล็กน้อย ระหว่างชมมีคนลุกออกจากโรงไปกลุ่มหนึ่งแล้วไม่กลับมาอีกเลย หนังมีจังหวะช่วงหนึ่งที่ทำให้คิดว่าจบแล้ว จนเกือบเตรียมตัวลุกออกจากโรง แต่หนังก็ยังอุตส่ายืดออกไปอีกหนึ่งขยัก ซึ่งในขยักนี้ส่วนตัวแล้วคือความทรมานที่ต้องสู้ดิ้นรนกับอาการง่วงนอน ขยักหลังนี้จึงทำให้หนังมันยาวเกินไปนิดนึง
สิ่งที่ชอบมากที่สุดและทำให้หนังเรื่องนี้มีสีสันก็คือ เจ้าชายทั้ง 2 คนในเรื่องที่แสดงโดย Chris Pine และ Billy Magnussen ซึ่งมีบุคลิกค่อนข้างเกรียนเสียดสีสูตรผู้ชายหล่อผมบลอนด์ที่คิดน้อย และขี้เก๊ก โชว์ของทั้ง 2 คนในเพลง Agony จึงคือสิ่งที่ดีงามที่สุดของเรื่อง
ปล. นี่เป็นการให้คะแนนจากความคิดเห็นส่วนตัวเท่านั้น ซึ่งแต่ละคนมีมุมมอง ความชอบ ความคิดต่างกัน ซึ่งเมื่อคุณไปดูแล้วคุณอาจจะชอบหรือไม่ชอบก็ได้ค่ะ (แค่รักการดูหนังและอยากจะแชร์แลกเปลี่ยนความเห็นให้คนชอบดูหนังมาคุยกัน ไม่มีอะไรถูกหรือผิด ทุกคนไม่จำเป็นต้องมีความคิดเห็นเหมือนกันค่ะ)
สามารถอ่าน Review หนังเรื่องอื่นๆได้ที่เพจ Movies Stalker ค่ะ https://www.facebook.com/MoviesStalker