ฉันคิดไปเองใช่ไหม

ฉันเลิกกับแฟนไปได้ปีนึง เราคบกันมา 5 ปี เราเลิกกันเพราะอะไรทุกวันนี้ก็ไม่เคยเข้าใจเหตุผลนั้นชัดเจนรู้แค่ว่าเรางี่เง่า เอาแต่ใจ อยากให้เขามีเวลาให้เช่น โทรคุยบ่อยๆ เพราะเราอยุ่ห่างกันมา เดือนนึงเจอกันครั้งนึง เขาก็ทนเราไม่ได้จนบอกเลิกเราไปไม่ได้บอกเลิกสิ เขาบอกว่าไม่อยากคุย เราไม่ได้คุยกะเขาสามวัน เราทนไม่ได้ เราจึงไปตามเอาความจริงจากเขา แต่พอเลิกกะเราได้วันเดียวเขามีคนใหม่ค่ะ ที่ไม่เข้าใจคือเป็นเพราะเรากดดันให้เขาไปหรือเขาต้องการแบบนั้น เราเอาแต่ใจมากก็จริง แต่เรามีแต่ความจริงใจและหวังดี ไม่ว่าช่วงเวลาที่ลำบากแค่ไหน เราไม่เคยทิ้งเขา แต่เรายื้อไม่ได้จริงๆ เราเลยต้องปล่อย แล้วเราก็ใช้เวลาปีนึงที่เลิกกะเขาไปอยู่กะตัวเอง จนทุกอย่างดีขึ้น เรายิ้ม เราไปไหน เรามีความสุข แต่ในช่วงเวลานึงปี เขาติดต่อมาตลอด มีคุยกันแต่ก็มีขอบเขต มันเลยทำให้เรารู้สึกว่าเขาไม่ได้หายไปไหน แล้วเราก็ไม่เคยลืมเขา ถามว่ายังรักไหม เรารักเขาเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่เราเห็นกะตาว่าเขาอยุ่กับผู้หญิง ในวันที่เราไปตามเอาความจริง เวลาผ่านไปไวมากจนสิ้นปีที่ผ่านมาเราติดต่อกันแต่ความรู้สึกคือเขาให้ความสำคัญกับเรามากกว่าปกติ แล้วเราก็นัดเจอกัน ทุกความทรงจำกับมาหมดเลย ทุกอย่างที่พยายามลืมก็หวนกับมา แล้วเราก็คิดในใจว่าเขาจะกับมา มันเป็นระยะเวลาประมาณครึ่งเดือนที่เราใกล้ชิดกัน รู้สึกผิดค่ะ ผิดต่อตัวเอง และแฟนเขา จนเราถามเขาถึงแฟน เราพยายามอยากรู้ความคิดเขา จนได้คำตอบประมาณว่าเขาไม่ค่อยสนใจกัน ก็งงนะคนรักกันทำไมไม่สนใจกัน แต่แล้วความรู้สึกมันกลับมาแบบนี้ เรารู้ตัวเองว่ากำลังเสียใจ เพราะเราคิดว่าเขารักเรา แต่เขาไม่ได้บอกเลิกแฟนแล้วมาปรับความเข้าใจ เราจึงพูดไปว่าเรารู้สึกไม่ดี มันแย่ที่เรากับเขาคุยกันแบบนี้ เขาตอบเรามาว่า ขอเวลาเขาเครียตัวเอง มันเหมือนว่าเราจะได้กลับมาคุยกันยังไงไม่รู้ คนอื่นอาจจะคิดว่ามันไม่มีอะไรสำคัญแค่แฟนเก่ากลับมาคุยด้วยไม่ถึงเดือน แต่สำหรับเรา เรารู้สึกว่าช่วงเวลา 1 ปีที่ไม่มีเขาเราจะมีเขาเหมือนเดิม เราไม่เคยมีแฟนใหม่ เราไม่เคยลืมเขา แล้วถึงเวลานี้เรารู้สึกมีความสุขลึกๆ พร้อมกับรู้สึกทรมาร เพราะคิดว่าถ้าเขากับไปเจอแฟนหลังปีใหม่ทุกอย่างจะเป็นยังไง พอถึงเวลานั้น วันแรกที่เขากับไปเขาบอกเลิกแฟนจริงค่ะ อึ้งเหมือนกัน ทำไมง่ายแบบนี้ แต่เราก็อึ้งแปปเดียวก็วันที่เขาเลิกกับเราก็แบบนี้ค่ะง่ายมาก ผ่านไปได้สองวัน เรื่องยิ่งเศร้าและทรมารใจ เพราะเขาเสียใจที่เลิกกับแฟน เราจะทำยังไง จะพูดยังไง ได้แต่บอกว่าถ้ารักเขาก็กลับไปเถอะนะ ดูเป็นนางเอกใช่ไหม แต่เรื่องจริงยิ่งยิ่งกว่าละคร เราร้องไห้ เหมือนอกหักครั้งแรกเลย ทั้งๆ ที่เรายังไม่ได้กลับมาคบกับเขาจริงจัง เราสับสนว่าความรักทำไมถึงแย่แบบนี้ เราไม่มีค่าอะไรเลย เขาบอกว่ารักเรานะ แต่ก็รักคนนั้น เขาต้องเจอคนนั้นทุกวันเขาทำใจไม่ได้ ค่ะเสียใจเพราะเราอยุ่ไกลกัน หรือเพราะความรักที่ไม่จริงใจ หรือความต้องการ เราไม่รู้จะทำยังเลยออกมาจากชีวิตเขาเหมือนครั้งแรก ตอนนี้ก็ทำใจยอมรับความจริง ว่าต่อให้เรารักเขามากแค่ไหน ทำอะไรให้ดีแค่ไหน มันไม่มีค่าเลยถ้าคนนั้นไม่เคยเห็นค่าของมัน เพราะที่ผ่านมาฉันคิดเสมอว่าถ้าสิ่งที่ทำไปนั้นมีค่าสักวันเขาจะกลับมา รู้วันนี้คือฉันคิดไปเองเป็นปี