อยากบวชเณรภาคฤดูร้อนครับ แต่...

แต่ผมเบี่ยงเบนอะครับ คือก็ออกประมาณว่าชอบผู้ชายด้วยกัน ก็คิดหนักอยู่นะครับว่าหากไปบวชนี่จะเสื่อมศาสนาเปล่า หรือว่าการที่อยู่ที่วัดมีสภาพแวดล้อมที่ยั่วยุกิเลสและเป็นมารของการปฏิบัติธรรมนี่จะสามารถควบคุมตัวเองได้หรือเปล่า แล้วอีกอย่างคือการวางตัวที่นั่น จะวางตัวอย่างไรล่ะ จะแอ้บ หรือจะนิ่งไม่คุยกับใคร หรือว่าจะตามสบาย
ปัญหามีให้คิดมากมายครับ

บอกก่อน คือครอบครัวผมทราบครับว่าผมเป็ยอะไร ยังไง แต่บิดาและมารดานี่ยังหวังให้ผมกลับมาแมนนะครับ แต่สำหรับผมนี่ ผมบอกกับท่านทั้งสองว่า ปล่อยผมเถอะ ให้ผมได้คิดอะไรเอาเอง ชีวิตของผม ผมรักท่านทั้งสองมากกก แต่ชีวิตของผม ขอใช้มันให้เป็นปรกติ ไม่ว่าอนาคตของผมจะ มี ผช หรือ ผญ เข้ามาเกี่ยวข้อง ผมก็จะขอใช้ความปรกติพิจารณา ผมจะไม่พยายามที่จะเป็นให้มาก และจะไม่พยายามกลับมา...
แต่ที่พ่อบอกผมว่า สนใจบวชเณรไหม ก็ทราบดีอยู่ว่านี่มันเป็นแผนลึกๆของพ่อที่อยากได้ลูกชายกลับมา ผมก็ไม่คิดอะไร อยากบวชให้ท่านอยู่แล้ว อยากบวชอยู่แล้ว อยากปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว(ลึกๆแล้วผมเป็นคนค่อนข้างสุขุมครับ และนิ่งมาก อันนี้อาจารย์ที่โรงเรียนบอกกับผม และมันก็ค่อนข้างจริง)
แล้วพ่อบอกว่า มาบวชที่วัดบ้านดีไหม ใกล้ด้วย จะได้ส่งข้าวส่งน้ำ ได้เห็นหน้า อะไรประมาณนี้
ซึ่งผมไม่ชอบวัดที่บ้านเลยครับ ไม่ใช่ไม่ศรัทธาเลย แต่ศรัทธาพอปานกลางอะครับ คือก็ทราบดีว่าหากปฏิบัติใกล้บ้านนี่ ใจโลเลง่าย กลัวใจตัวเองครับ
อีกอย่างผมอยากตัดขาดกับโลกภายนอกไปเลยครับ ไม่รู้ ไม่เห็น ไม่รู้สึก อยากอยู่กับตัวเอง อยากลองทบทวนตัวเอง อยากฝึกตัวเอง อยากให้เกิดบุญกุศลจากการฝึกเจริญสติ และที่สำคัญนั้นอยากให้ผลบุญนั้นเป็นผลสำเร็จ แด่บิดา มารดา ปู่ยาตายายที่ล่วงลับ เจ้ากรรมนายเวรครับ อยากตั้งใจฝึกปฏฺิบัติมากครับ อยากเข้าถึงธรรมให้สูงสุด
แล้วอีกอย่าง สนใจการปฏิบัติในวัดป่าด้วย ไม่ทราบว่าจะดีไหม
     มาถึงตรงนี้แล้ว คำถามนะครับ
-ตัวตนอย่างผมนี่ จะบวชเป็นเณรสักครั้งได้ไหมครับ จะบาปไหม
-พฤติกรรมของผม ตัวตนของผม สภาพแวดล้อม จะเป็นอุปสรรคต่อการฝึกปฏิบัติไหม
-สถานที่ปฏิบัตินี่ ท่านเห็นสมควรหรือเปล่าครับที่ผมอยากจะไปบวชที่อื่น ที่ไกลบ้านตัวเอง
-ขอข้อมูลการการฝึกในป่าด้วยครับ
ป.ล. ผมอายุ 16 แต่ ม. 5 ครับ บ้านเกิดอยู่ในจังหวัดอุดรธานี
กราบขอบพระคุณทุกความเห็นครับ