มิตรภาพ ยินดีที่ได้พบเธอ (:

วันนี้บังเอิญขึ้นรถปอ.139ไปพันธ์ทิพย์ เคยนั่งไปแต่จำไม่ได้ว่าต้องลงป้ายไหนเลยบอกกระเป๋ารถเมล์
ว่าถึงแยกประตูน้ำบอกด้วยพอเราลงทางด่วนเราก็ถามคนที่นั่งข้างๆเราว่าข้างหน้าใช้แยกประตูน้ำรึเปล่า
แล้วเขาเลยเดินไปถามกระเป่ารถเมล์ พอเราลงจากรถเราก็คุยกันปกติ เราเรียกเขาว่าพี่
เขาเลยถามเราว่าเราหน้าแก่ขนาดนั้นเลยหรอเราก็บอกว่าป่าวแล้วเขาก็ถามว่าเรียนอยู่ปีไหนม.อะไรคณะไร
เราชื่อแพรวเรียนBU computer graphics เราคุณกันแบบปกติ
และเราก็ถามเขากลับว่าเขาชื่อไร เขาเรียนอยู่ธรรมศาสตร์ท่าพระจันทร์ปี2คณะศิลปศาสตร์เอกจีนมาเลย์
ไม่รู้ว่าลงป้ายไหนเคยนั่งรถเมล์เหมือนกัน เราเดินไปเรื่อยๆจนถึงทางที่เราต้องแยกเราเลยถามเขาว่าชื่อไรเขาบอกชื่อสมาย
เราก็ลากันด้วยคำว่า “ยินดีที่ได้รู้จัก”

เรารู้สึกว่ามันไม่เลวเลยที่เราจะหันไปคุยกับคนข้างๆของคุณบ้าง บางที่ถึงมันจะเป็นเวลาสั่นๆแต่มันก็คือมิตรภาพ
คนเราล้วนมีคำนิยามในสิ่งที่เหมือนกันต่างกันไปเราลองมองรอบกายตัวเองดูแล้ว
รอบกายของเรากลับไม่เคยเหมือนเดิมเลยสักวัน เหมือนกันการเดินทางที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ที่แต่ละวันเราต้องเปลี่ยนคนรู้จักร มิตรภาพ การเดินทางไปเรื่อยๆ
แต่ภาพของมิตรภาพความทรงจำเก่าๆก็ยังติดอยู่ที่ตรงนี้ที่เรียกว่า จิตใจ


*ถ้าเพื่อนสมายผ่านมาเห็นกระทู้นี้เราอยากบอกว่า "ยินดีที่ได้พบเธอ"